Namens Al-Haq sprak Wesam Ahmad gistermiddag na de uitreiking van de Geuzenpenning een dankwoord uit:'It is an honour to receive this prestigious award; an award honouring resistance to oppression and brutality. I want to thank the Geuzen Resistance Foundation for bestowing this great privilege on Al-Haq and B’Tselem.
It is not the first time that our respective organisations have been honoured together for our work defending Palestinian human rights. Twenty years ago, Al-Haq and B'Tselem were jointly awarded the Carter-Menil Human Rights Award in Atlanta, Georgia. That came in the midst of the first Palestinian intifada. During this period, no fewer than eight of Al-Haq's fieldworkers were under administrative detention at one time, including our current General Director, imprisoned by Israel without charge or trial and subject to torture and ill-treatment in the harsh conditions of the Negev desert.
In spite of everything, those individuals and their organisation have never given up the struggle towards the evolution of a culture of human rights in Palestine. The unflinching belief in the principles of human rights has never wavered, despite the fact that over twenty years after the first intifada, over forty years after the beginning of the occupation of the West Bank, including East Jerusalem, and Gaza Strip, and over sixty years after the Palestinian Nakba, Al-Haq continues to lose far more battles in the human rights arena than it wins. Our staff of dedicated human rights defenders remain exposed to arbitrary detention, intimidation, movement restrictions and draconian travel bans imposed by the Israeli authorities. The human rights situation for Palestinians has in many respects reached an unprecedented nadir. But the refusal to give up on something one believes in is engrained in the philosophy of Al-Haq, and is indeed the very essence of resistance.
This award means a great deal to Al-Haq, not because of the recognition it has given us, but because of the meaning behind the award. When the Geuzen fought against German occupation and oppression, they were outmanned and outgunned, but stood firm in the face of the occupation, because they believed in their right to be free.
It is this belief that guides Al-Haq in its work to promote and protect the rights of the Palestinian people in their struggle to realise their right to self-determination. We accept this award on behalf of the pioneering lawyers who founded Al-Haq in the 1970's out of a belief in an alternative to the brutal reality of occupation that had unfolded around them. We accept it on behalf of our fieldworkers who are tirelessly documenting rights violations as we speak. We accept it on behalf of all our staff and partners from the four corners of the world who have worked relentlessly over the past 30 years in the struggle for truth and justice. We accept it on behalf of the entire Palestinian human rights community. We accept it on behalf of those human rights defenders in the room today who have stood up to defend our defenders. We accept it on behalf of all those champions of resistance around the world who have dedicated themselves to resisting dictatorship, discrimination and foreign domination, particularly those who have given their lives in the process.
From its inception, Al-Haq has stood firm behind the principles of international law as the basis for any solution to the Palestinian-Israeli conflict. After the Oslo Accords, we were alone in criticising the agreement which marginalised international law for the sake of political negotiations. Fifteen-years later, we have unfortunately been proven correct. International law is not just a set of principles which should be used when politicians feel it expedient to do so. Throughout our work, Al-Haq strives towards the transition of international legal principles from theory to practice.
Today our challenge to ensure that transition on the ground is even more difficult, especially after the silence that met the recent attacks on the Gaza Strip. As history as taught us, there is no richer soil for the cultivation of oppression than silence.
And while Al-Haq has succeeded in raising the Palestinian society's awareness of their rights, even this achievement faces difficult questions by concerned individuals and activists. The lay person is sceptical of how feasible adherence to human rights principles can be in the Palestinian case. The unfortunate reality to date is that the Palestinian population as a whole faces ongoing, widespread and systematic repression, manifested through infringements on all walks of civilian life by the Israeli occupying authorities. The inaction of the international community in the face of the Gaza onslaught means, for many, that international law is a collection of ornamental phrases inscribed on paper, which they hear, but never see.
To compound the problems which the Israeli occupation, the root of the conflict in our region, continues to present us with, we have faced growing challenges on the domestic Palestinian front. In line with the conviction of our belief in the need to protect human rights, regardless of the identity of the perpetrators of human rights violations, Al-Haq has never shied away from the challenges created internally in the West Bank and Gaza. We continue to exert pressure to ensure that international human rights standards are introduced into Palestinian legislation and we fight to maintain an independent Palestinian judiciary and adherence to the rule of law.
Our principled positions have made not only the Israeli occupying authorities unhappy with us, but also the Palestinian authorities, particularly in the wake of a recent report on the use of torture by both the de facto Palestinian Authority in the West Bank and the de facto Hamas authority in the Gaza Strip.
Yet, the more we are attacked the more we feel we are making a difference. The fact that I stand before you today to accept this award is testament to that, and to the gravity of the human rights situation in the Occupied Palestinian Territory.
Long-term security and peace for all peoples is unattainable if any one of those peoples is denied the right to determine its own political destiny and decide its representatives, to freely pursue its economic, social and cultural development, to freely dispose of its own natural resources and to exercise control and move freely in its own territory. Israel's denial of the Palestinian right to self-determination has been comprehensive. It has violated the territorial integrity of the Palestinian territory through its unlawful annexation of East Jerusalem, through its illegal construction of the Annexation Wall in the West Bank, through its colonial settlement policy and its discriminatory appropriation of land and water resources.
After over 40 years of an occupation that has shown a clear intent to gradually but relentlessly shrink the Palestinian territory and reduce the number of Palestinians on the land by whatever means necessary, the occupation can not be separated from its policies. Al-Haq does not seek a kinder, gentler occupation; we seek an end to the occupation.
However, the occupation will not end on its own. It will take courage and political will on the part of the international community to pressure Israel to change its policies. Rewarding Israel with upgrades in economic relations and sourcing aid for Gaza from Israel such that the occupier can profit from the very destruction it wrought is inappropriate to the point of being absurd, and only serves to consolidate rather than confront the Israeli occupation.
The international community simply needs to do more. This is why Al-Haq has launched a case in the UK against the UK government for failing to fulfill its obligations under international as well as domestic UK law.
We also hope that The Netherlands, the home of international accountability, will soon become the site of accountability for Israeli international crimes. For it is only when Israel stops enjoying impunity for those crimes that justice can prevail and that there will there be any incentive for an end to the occupation.
Thank you again for this honour.'
It is not the first time that our respective organisations have been honoured together for our work defending Palestinian human rights. Twenty years ago, Al-Haq and B'Tselem were jointly awarded the Carter-Menil Human Rights Award in Atlanta, Georgia. That came in the midst of the first Palestinian intifada. During this period, no fewer than eight of Al-Haq's fieldworkers were under administrative detention at one time, including our current General Director, imprisoned by Israel without charge or trial and subject to torture and ill-treatment in the harsh conditions of the Negev desert.
In spite of everything, those individuals and their organisation have never given up the struggle towards the evolution of a culture of human rights in Palestine. The unflinching belief in the principles of human rights has never wavered, despite the fact that over twenty years after the first intifada, over forty years after the beginning of the occupation of the West Bank, including East Jerusalem, and Gaza Strip, and over sixty years after the Palestinian Nakba, Al-Haq continues to lose far more battles in the human rights arena than it wins. Our staff of dedicated human rights defenders remain exposed to arbitrary detention, intimidation, movement restrictions and draconian travel bans imposed by the Israeli authorities. The human rights situation for Palestinians has in many respects reached an unprecedented nadir. But the refusal to give up on something one believes in is engrained in the philosophy of Al-Haq, and is indeed the very essence of resistance.
This award means a great deal to Al-Haq, not because of the recognition it has given us, but because of the meaning behind the award. When the Geuzen fought against German occupation and oppression, they were outmanned and outgunned, but stood firm in the face of the occupation, because they believed in their right to be free.
It is this belief that guides Al-Haq in its work to promote and protect the rights of the Palestinian people in their struggle to realise their right to self-determination. We accept this award on behalf of the pioneering lawyers who founded Al-Haq in the 1970's out of a belief in an alternative to the brutal reality of occupation that had unfolded around them. We accept it on behalf of our fieldworkers who are tirelessly documenting rights violations as we speak. We accept it on behalf of all our staff and partners from the four corners of the world who have worked relentlessly over the past 30 years in the struggle for truth and justice. We accept it on behalf of the entire Palestinian human rights community. We accept it on behalf of those human rights defenders in the room today who have stood up to defend our defenders. We accept it on behalf of all those champions of resistance around the world who have dedicated themselves to resisting dictatorship, discrimination and foreign domination, particularly those who have given their lives in the process.
From its inception, Al-Haq has stood firm behind the principles of international law as the basis for any solution to the Palestinian-Israeli conflict. After the Oslo Accords, we were alone in criticising the agreement which marginalised international law for the sake of political negotiations. Fifteen-years later, we have unfortunately been proven correct. International law is not just a set of principles which should be used when politicians feel it expedient to do so. Throughout our work, Al-Haq strives towards the transition of international legal principles from theory to practice.
Today our challenge to ensure that transition on the ground is even more difficult, especially after the silence that met the recent attacks on the Gaza Strip. As history as taught us, there is no richer soil for the cultivation of oppression than silence.
And while Al-Haq has succeeded in raising the Palestinian society's awareness of their rights, even this achievement faces difficult questions by concerned individuals and activists. The lay person is sceptical of how feasible adherence to human rights principles can be in the Palestinian case. The unfortunate reality to date is that the Palestinian population as a whole faces ongoing, widespread and systematic repression, manifested through infringements on all walks of civilian life by the Israeli occupying authorities. The inaction of the international community in the face of the Gaza onslaught means, for many, that international law is a collection of ornamental phrases inscribed on paper, which they hear, but never see.
To compound the problems which the Israeli occupation, the root of the conflict in our region, continues to present us with, we have faced growing challenges on the domestic Palestinian front. In line with the conviction of our belief in the need to protect human rights, regardless of the identity of the perpetrators of human rights violations, Al-Haq has never shied away from the challenges created internally in the West Bank and Gaza. We continue to exert pressure to ensure that international human rights standards are introduced into Palestinian legislation and we fight to maintain an independent Palestinian judiciary and adherence to the rule of law.
Our principled positions have made not only the Israeli occupying authorities unhappy with us, but also the Palestinian authorities, particularly in the wake of a recent report on the use of torture by both the de facto Palestinian Authority in the West Bank and the de facto Hamas authority in the Gaza Strip.
Yet, the more we are attacked the more we feel we are making a difference. The fact that I stand before you today to accept this award is testament to that, and to the gravity of the human rights situation in the Occupied Palestinian Territory.
Long-term security and peace for all peoples is unattainable if any one of those peoples is denied the right to determine its own political destiny and decide its representatives, to freely pursue its economic, social and cultural development, to freely dispose of its own natural resources and to exercise control and move freely in its own territory. Israel's denial of the Palestinian right to self-determination has been comprehensive. It has violated the territorial integrity of the Palestinian territory through its unlawful annexation of East Jerusalem, through its illegal construction of the Annexation Wall in the West Bank, through its colonial settlement policy and its discriminatory appropriation of land and water resources.
After over 40 years of an occupation that has shown a clear intent to gradually but relentlessly shrink the Palestinian territory and reduce the number of Palestinians on the land by whatever means necessary, the occupation can not be separated from its policies. Al-Haq does not seek a kinder, gentler occupation; we seek an end to the occupation.
However, the occupation will not end on its own. It will take courage and political will on the part of the international community to pressure Israel to change its policies. Rewarding Israel with upgrades in economic relations and sourcing aid for Gaza from Israel such that the occupier can profit from the very destruction it wrought is inappropriate to the point of being absurd, and only serves to consolidate rather than confront the Israeli occupation.
The international community simply needs to do more. This is why Al-Haq has launched a case in the UK against the UK government for failing to fulfill its obligations under international as well as domestic UK law.
We also hope that The Netherlands, the home of international accountability, will soon become the site of accountability for Israeli international crimes. For it is only when Israel stops enjoying impunity for those crimes that justice can prevail and that there will there be any incentive for an end to the occupation.
Thank you again for this honour.'
'Het is een eer deze prestigieuze onderscheiding te mogen ontvangen; een eerbetoon aan verzet tegen onderdrukking en wreedheid. Ik dank de Stichting Geuzenverzet voor het verlenen van dit grote voorrecht aan Al-Haq en B’Tselem.
Het is niet de eerste keer dat onze beide organisaties samen worden geëerd voor onze activiteiten ter verdediging van de Palestijnse mensenrechten. Twintig jaar geleden werd aan Al-Haq en B'Tselem gezamenlijk de Carter-Menil Human Rights Award toegekend in Atlanta, Georgia. Dat vond plaats midden in de eerste Palestijnse intifada. In deze periode waren op zeker moment maar liefst acht veldwerkers van Al-Haq tegelijk in administratieve detentie geplaatst, waaronder onze huidige Algemeen Directeur, gevangengenomen door Israël zonder aanklacht of proces en onderworpen aan marteling en mishandeling in de hardvochtige omstandigheden van de Negev-woestijn.
Ondanks alles hebben deze mensen en hun organisatie nooit de strijd opgegeven voor de ontwikkeling van een mensenrechtencultuur in Palestina. Het onverzettelijke geloof in de principes van de mensenrechten heeft nooit gewankeld, ondanks het feit dat meer dan twintig jaar na de eerste intifada, meer dan veertig jaar na het begin van de bezetting van de Westoever, Oost-Jeruzalem en de Gazastrook, en meer dan zestig jaar na de Palestijnse Nakba (catastrofe), Al-Haq nog steeds veel meer gevechten verliest dan wint op het strijdtoneel van de mensenrechten. Onze medewerkers, toegewijde mensenrechtenverdedigers, worden nog steeds blootgesteld aan willekeurige hechtenis, intimidatie, bewegingsbeperkingen en draconische uitreisverboden opgelegd door de Israëlische overheid. De mensenrechtensituatie van de Palestijnen heeft in veel opzichten een ongekend dieptepunt bereikt. Maar de weigering om iets op te geven waarin men gelooft is diep geworteld in de filosofie van Al-Haq; het is zelfs het diepste wezen van verzet.
Deze onderscheiding betekent veel voor Al-Haq; niet vanwege de erkenning die eruit blijkt, maar vanwege de betekenis achter de onderscheiding. Toen de Geuzen tegen de Duitse bezetting en onderdrukking vochten, werden ze overtroffen in mankracht en wapens, maar toch hielden ze vastberaden stand tegenover de bezetting, omdat ze geloofden in hun recht op vrijheid.
Het is dit geloof dat Al-Haq leidt bij haar inspanningen om de rechten van het Palestijnse volk te bevorderen en te beschermen in de strijd om verwezenlijking van het zelfbeschikkingsrecht. We aanvaarden deze onderscheiding namens de vooruitstrevende advocaten die Al-Haq in de jaren ’70 van de vorige eeuw hebben opgericht vanuit het geloof in een alternatief voor de wrede werkelijkheid van een bezetting die zich om hen heen voltrokken had. We aanvaarden deze ook namens onze veldwerkers die op ditzelfde moment onvermoeibaar mensenrechtenschendingen vastleggen. Namens al onze medewerkers en partners uit alle delen van de wereld die in de afgelopen 30 jaar onafgebroken hebben gestreden voor waarheid en rechtvaardigheid. Namens de gehele Palestijnse mensenrechtengemeenschap. Namens de mensenrechtenverdedigers die vandaag in deze zaal aanwezig zijn en die zijn opgestaan om onze verdedigers te verdedigen. En namens al die voorvechters van verzet van over de hele wereld die zich met volledige toewijding teweerstellen tegen dictatuur, discriminatie en buitenlandse overheersing, met name diegenen die daarbij hun leven hebben gegeven.
Vanaf haar allereerste begin heeft Al-Haq vastberaden vastgehouden aan de beginselen van internationaal recht als basis voor welke oplossing dan ook voor het Palestijns-Israëlisch conflict. Na de Oslo-akkoorden stonden we alleen in onze kritiek op de overeenkomst die het internationaal recht ondergeschikt maakte aan het welslagen van politieke onderhandelingen. Helaas hebben we vijftien jaar later gelijk gekregen. Internationaal recht is niet slechts een verzameling principes die toegepast moeten worden wanneer politici dat opportuun achten. Bij al onze werkzaamheden streeft Al-Haq ernaar de theoretische uitgangspunten van internationaal recht om te zetten in praktische toepassingen.
Tegenwoordig is dit omzetten van de theorie naar de praktijk een nog grotere uitdaging, vooral na de stilte die volgde op de recente aanvallen op de Gazastrook. Zoals de geschiedenis ons heeft geleerd, is er geen vruchtbaarder bodem voor het cultiveren van onderdrukking dan zwijgen.
En hoewel Al-Haq erin is geslaagd de Palestijnse samenleving meer bewust te maken van haar rechten, worden er niettemin moeilijke vragen gesteld door bezorgde individuen en activisten. De leek is sceptisch over de haalbaarheid van de naleving van de mensenrechtenprincipes in de Palestijnse zaak. De ongelukkige realiteit tot nu toe is dat de Palestijnse bevolking als geheel te maken heeft met voortdurende, wijdverbreide en systematische onderdrukking, die zich uit in inbreuk op alle gebieden van het burgerlijk leven door de Israëlische bezettende macht. De passiviteit van de internationale gemeenschap tegenover de harde aanval op Gaza betekent voor velen dat internationaal recht een verzameling holle frasen is, vastgelegd op papier, waarvan zij wel horen, maar nooit iets zien.
Boven op de problemen die de Israëlische bezetting, de kern van het conflict in onze regio, ons blijft geven, hebben we ook te maken met steeds grotere uitdagingen aan het binnenlandse Palestijnse front. Geheel in lijn met onze overtuiging dat mensenrechten moeten worden beschermd ongeacht de identiteit van de plegers van mensenrechtenschendingen, is Al-Haq nooit teruggedeinsd voor de uitdagingen die intern, op de Westoever en in Gaza, zijn ontstaan. We blijven erop hameren dat internationale mensenrechtennormen moeten worden opgenomen in de Palestijnse wetgeving, en we doen er alles aan om een onafhankelijke Palestijnse rechterlijke macht en naleving van de rechtsstaatsbeginselen in stand te houden.
Met onze principiële standpunten zijn we niet alleen een doorn in het oog van de Israëlische bezettende macht, maar ook in die van het Palestijnse gezag. Dat laatste geldt des te meer sinds de publicatie van een recent rapport van ons over het gebruik van marteling door zowel de de facto Palestijnse Autoriteit op de Westoever als de de facto Hamas-autoriteit in de Gazastrook.
Toch, hoe meer we worden aangevallen, hoe meer we het gevoel krijgen dat we een verschil maken. Het feit dat ik vandaag voor u sta om deze onderscheiding te ontvangen getuigt daarvan, alsook van de ernst van de mensenrechtensituatie in de Bezette Palestijnse Gebieden.
Langdurige veiligheid en vrede voor alle volken is onbereikbaar als een van die volken het recht ontzegd wordt om zijn eigen politieke lot te bepalen en zijn vertegenwoordigers te kiezen, om in vrijheid zijn economische, sociale en culturele ontwikkeling na te streven, om vrij te beschikken over zijn eigen natuurlijke bronnen en om controle uit te oefenen en vrij te bewegen op zijn eigen grondgebied. Israëls weigering van het Palestijnse recht op zelfbeschikking is alomvattend. Het heeft de territoriale integriteit van het Palestijnse grondgebied geschonden met de onrechtmatige annexatie van Oost-Jeruzalem, via haar onwettige bouw van de afscheidingsbarrière op de Westoever, via haar koloniale nederzettingenbeleid en haar discriminerende toe-eigening van land en waterbronnen.
Na een bezetting van meer dan 40 jaar – een bezetting waarvan duidelijk gebleken is dat het doel is om geleidelijk maar onverbiddelijk het Palestijnse territorium te verkleinen en het aantal Palestijnen op het land te verminderen met alle noodzakelijke middelen – kan de bezetting niet meer gescheiden worden van het beleid dat er aan ten grondslag ligt. Al-Haq streeft niet naar een vriendelijker, zachtaardiger bezetting; nee, we streven naar het einde van de bezetting.
De bezetting zal echter niet vanzelf eindigen. Het vereist moed en politieke wil van de kant van de internationale gemeenschap om druk uit te oefenen op Israël om haar beleid te veranderen. Israël belonen met betere economische betrekkingen en de hulp voor Gaza van Israël te betrekken, zodat de bezetter kan profiteren van de vernietiging die hij zelf heeft aangericht, is ongepast, zo niet absurd. Bovendien wordt hierdoor de Israëlische bezetting alleen maar geconsolideerd in plaats van dat er stelling tegen wordt genomen.
De internationale gemeenschap moet gewoon meer doen. Dat is de reden waarom Al-Haq een zaak in Groot-Brittannië aanhangig heeft gemaakt tegen de Britse regering voor het niet voldoen aan haar verplichtingen, zowel op grond van internationaal recht als nationaal Brits recht.
We hopen ook dat Nederland, de zetel van internationale verantwoording, binnenkort de plek wordt waar Israël voor haar internationaalrechtelijke misdaden ter verantwoording wordt geroepen. Want alleen wanneer Israël niet meer ongestraft blijft voor die misdaden, kan rechtvaardigheid zegevieren en zal er een aansporing zijn om de bezetting te beëindigen.
Nogmaals mijn dank voor deze eer.'
Het is niet de eerste keer dat onze beide organisaties samen worden geëerd voor onze activiteiten ter verdediging van de Palestijnse mensenrechten. Twintig jaar geleden werd aan Al-Haq en B'Tselem gezamenlijk de Carter-Menil Human Rights Award toegekend in Atlanta, Georgia. Dat vond plaats midden in de eerste Palestijnse intifada. In deze periode waren op zeker moment maar liefst acht veldwerkers van Al-Haq tegelijk in administratieve detentie geplaatst, waaronder onze huidige Algemeen Directeur, gevangengenomen door Israël zonder aanklacht of proces en onderworpen aan marteling en mishandeling in de hardvochtige omstandigheden van de Negev-woestijn.
Ondanks alles hebben deze mensen en hun organisatie nooit de strijd opgegeven voor de ontwikkeling van een mensenrechtencultuur in Palestina. Het onverzettelijke geloof in de principes van de mensenrechten heeft nooit gewankeld, ondanks het feit dat meer dan twintig jaar na de eerste intifada, meer dan veertig jaar na het begin van de bezetting van de Westoever, Oost-Jeruzalem en de Gazastrook, en meer dan zestig jaar na de Palestijnse Nakba (catastrofe), Al-Haq nog steeds veel meer gevechten verliest dan wint op het strijdtoneel van de mensenrechten. Onze medewerkers, toegewijde mensenrechtenverdedigers, worden nog steeds blootgesteld aan willekeurige hechtenis, intimidatie, bewegingsbeperkingen en draconische uitreisverboden opgelegd door de Israëlische overheid. De mensenrechtensituatie van de Palestijnen heeft in veel opzichten een ongekend dieptepunt bereikt. Maar de weigering om iets op te geven waarin men gelooft is diep geworteld in de filosofie van Al-Haq; het is zelfs het diepste wezen van verzet.
Deze onderscheiding betekent veel voor Al-Haq; niet vanwege de erkenning die eruit blijkt, maar vanwege de betekenis achter de onderscheiding. Toen de Geuzen tegen de Duitse bezetting en onderdrukking vochten, werden ze overtroffen in mankracht en wapens, maar toch hielden ze vastberaden stand tegenover de bezetting, omdat ze geloofden in hun recht op vrijheid.
Het is dit geloof dat Al-Haq leidt bij haar inspanningen om de rechten van het Palestijnse volk te bevorderen en te beschermen in de strijd om verwezenlijking van het zelfbeschikkingsrecht. We aanvaarden deze onderscheiding namens de vooruitstrevende advocaten die Al-Haq in de jaren ’70 van de vorige eeuw hebben opgericht vanuit het geloof in een alternatief voor de wrede werkelijkheid van een bezetting die zich om hen heen voltrokken had. We aanvaarden deze ook namens onze veldwerkers die op ditzelfde moment onvermoeibaar mensenrechtenschendingen vastleggen. Namens al onze medewerkers en partners uit alle delen van de wereld die in de afgelopen 30 jaar onafgebroken hebben gestreden voor waarheid en rechtvaardigheid. Namens de gehele Palestijnse mensenrechtengemeenschap. Namens de mensenrechtenverdedigers die vandaag in deze zaal aanwezig zijn en die zijn opgestaan om onze verdedigers te verdedigen. En namens al die voorvechters van verzet van over de hele wereld die zich met volledige toewijding teweerstellen tegen dictatuur, discriminatie en buitenlandse overheersing, met name diegenen die daarbij hun leven hebben gegeven.
Vanaf haar allereerste begin heeft Al-Haq vastberaden vastgehouden aan de beginselen van internationaal recht als basis voor welke oplossing dan ook voor het Palestijns-Israëlisch conflict. Na de Oslo-akkoorden stonden we alleen in onze kritiek op de overeenkomst die het internationaal recht ondergeschikt maakte aan het welslagen van politieke onderhandelingen. Helaas hebben we vijftien jaar later gelijk gekregen. Internationaal recht is niet slechts een verzameling principes die toegepast moeten worden wanneer politici dat opportuun achten. Bij al onze werkzaamheden streeft Al-Haq ernaar de theoretische uitgangspunten van internationaal recht om te zetten in praktische toepassingen.
Tegenwoordig is dit omzetten van de theorie naar de praktijk een nog grotere uitdaging, vooral na de stilte die volgde op de recente aanvallen op de Gazastrook. Zoals de geschiedenis ons heeft geleerd, is er geen vruchtbaarder bodem voor het cultiveren van onderdrukking dan zwijgen.
En hoewel Al-Haq erin is geslaagd de Palestijnse samenleving meer bewust te maken van haar rechten, worden er niettemin moeilijke vragen gesteld door bezorgde individuen en activisten. De leek is sceptisch over de haalbaarheid van de naleving van de mensenrechtenprincipes in de Palestijnse zaak. De ongelukkige realiteit tot nu toe is dat de Palestijnse bevolking als geheel te maken heeft met voortdurende, wijdverbreide en systematische onderdrukking, die zich uit in inbreuk op alle gebieden van het burgerlijk leven door de Israëlische bezettende macht. De passiviteit van de internationale gemeenschap tegenover de harde aanval op Gaza betekent voor velen dat internationaal recht een verzameling holle frasen is, vastgelegd op papier, waarvan zij wel horen, maar nooit iets zien.
Boven op de problemen die de Israëlische bezetting, de kern van het conflict in onze regio, ons blijft geven, hebben we ook te maken met steeds grotere uitdagingen aan het binnenlandse Palestijnse front. Geheel in lijn met onze overtuiging dat mensenrechten moeten worden beschermd ongeacht de identiteit van de plegers van mensenrechtenschendingen, is Al-Haq nooit teruggedeinsd voor de uitdagingen die intern, op de Westoever en in Gaza, zijn ontstaan. We blijven erop hameren dat internationale mensenrechtennormen moeten worden opgenomen in de Palestijnse wetgeving, en we doen er alles aan om een onafhankelijke Palestijnse rechterlijke macht en naleving van de rechtsstaatsbeginselen in stand te houden.
Met onze principiële standpunten zijn we niet alleen een doorn in het oog van de Israëlische bezettende macht, maar ook in die van het Palestijnse gezag. Dat laatste geldt des te meer sinds de publicatie van een recent rapport van ons over het gebruik van marteling door zowel de de facto Palestijnse Autoriteit op de Westoever als de de facto Hamas-autoriteit in de Gazastrook.
Toch, hoe meer we worden aangevallen, hoe meer we het gevoel krijgen dat we een verschil maken. Het feit dat ik vandaag voor u sta om deze onderscheiding te ontvangen getuigt daarvan, alsook van de ernst van de mensenrechtensituatie in de Bezette Palestijnse Gebieden.
Langdurige veiligheid en vrede voor alle volken is onbereikbaar als een van die volken het recht ontzegd wordt om zijn eigen politieke lot te bepalen en zijn vertegenwoordigers te kiezen, om in vrijheid zijn economische, sociale en culturele ontwikkeling na te streven, om vrij te beschikken over zijn eigen natuurlijke bronnen en om controle uit te oefenen en vrij te bewegen op zijn eigen grondgebied. Israëls weigering van het Palestijnse recht op zelfbeschikking is alomvattend. Het heeft de territoriale integriteit van het Palestijnse grondgebied geschonden met de onrechtmatige annexatie van Oost-Jeruzalem, via haar onwettige bouw van de afscheidingsbarrière op de Westoever, via haar koloniale nederzettingenbeleid en haar discriminerende toe-eigening van land en waterbronnen.
Na een bezetting van meer dan 40 jaar – een bezetting waarvan duidelijk gebleken is dat het doel is om geleidelijk maar onverbiddelijk het Palestijnse territorium te verkleinen en het aantal Palestijnen op het land te verminderen met alle noodzakelijke middelen – kan de bezetting niet meer gescheiden worden van het beleid dat er aan ten grondslag ligt. Al-Haq streeft niet naar een vriendelijker, zachtaardiger bezetting; nee, we streven naar het einde van de bezetting.
De bezetting zal echter niet vanzelf eindigen. Het vereist moed en politieke wil van de kant van de internationale gemeenschap om druk uit te oefenen op Israël om haar beleid te veranderen. Israël belonen met betere economische betrekkingen en de hulp voor Gaza van Israël te betrekken, zodat de bezetter kan profiteren van de vernietiging die hij zelf heeft aangericht, is ongepast, zo niet absurd. Bovendien wordt hierdoor de Israëlische bezetting alleen maar geconsolideerd in plaats van dat er stelling tegen wordt genomen.
De internationale gemeenschap moet gewoon meer doen. Dat is de reden waarom Al-Haq een zaak in Groot-Brittannië aanhangig heeft gemaakt tegen de Britse regering voor het niet voldoen aan haar verplichtingen, zowel op grond van internationaal recht als nationaal Brits recht.
We hopen ook dat Nederland, de zetel van internationale verantwoording, binnenkort de plek wordt waar Israël voor haar internationaalrechtelijke misdaden ter verantwoording wordt geroepen. Want alleen wanneer Israël niet meer ongestraft blijft voor die misdaden, kan rechtvaardigheid zegevieren en zal er een aansporing zijn om de bezetting te beëindigen.
Nogmaals mijn dank voor deze eer.'
2 opmerkingen:
Nederland, de zetel van internationale verantwoording, medeverantwoordelijk voor aanvalsoorlogen, medeverantwoordelijk voor misdaden tegen de menselijkheid.
Anzi
Het geeft mij enigszins troost dat Nederland in de wereld politieke arena niet meer dan een klein dorp is. Zodra leidende landen het tij keren zal Nederland er als de kippen bij zijn om te roepen dat ze al die tijd tegen de bezetting en misdaden waren.
Een reactie posten