De juriste Heikelien Verrijn Stuart is website-gast bij Amnesty International:
'Donderdag 13 december
Wat is er aan de hand? Waarom zoveel aandacht in Nederland voor het vertrek van de hoofdaanklaagster van het Joegoslavië Tribunaal? Waarom praten mensen die geen idee hebben wie er terecht staan en wat de belangrijkste strafzaken bij tribunaal zijn over 'Carla'? Is het een nieuw Nederlands verlangen naar ferme persoonlijkheden, mannen van stavast, die vooral in vrouwelijke gedaante – ook Rita is zo'n wezen dat bij de voornaam wordt aangeduid - worden gewaardeerd? Of is er een oprechte belangstelling voor een vrouw die, ogenschijnlijk in groot isolement, een strijd aanbindt met de politieke autoriteiten in de wereld? Del Ponte was vrijwel onzichtbaar in de rechtszaal, haar aanwezigheid op de eerste zittingsdag van belangrijke zaken haast symbolisch. Het strafrechtelijke handwerk wordt door de andere prosecutors gedaan. Zoals we in Carla's List kunnen zien, de film die vanavond in de Nederlandse bioscopen in première gaat, bestaat een groot deel van haar werkend leven uit het door lange gangen in grote gebouwen lopen, praten met onwillige maar diplomatieke mannen in New York, Washington, Brussel, Londen, Zagreb, Belgrado. Auto in, auto uit; vliegtuig in, vliegtuig uit. Het grote publiek kent haar van interviews in de media, stug, soms verbeten, een verholen gevoel voor humor, alsof ze altijd grenzen trekt. Sinds de op valse gronden begonnen oorlog in Irak heerst er een fundamenteel wantrouwen tegen de waarheidsgetrouwheid van politici, een cynisch naar nihilisme neigende rancune tegen politiek en pers. Zou men in Del Ponte iemand zien die de echte waarheid kent, die weet wat er echt speelt? Of ziet men in haar een mede-slachtoffer van alle vuile politiek, één van ons die ook wordt verraden waar ze bij staat? Ik weet het niet. Ik heb me nooit zo met de persoon Del Ponte bezig gehouden. Maar de reacties geven te denken. En daarom gaat het mij eigenlijk al sinds het begin van het Joegoslavië Tribunaal in 1993. Wat vertelt dit soort strafrechtsbedrijf ons over onze cultuur, onze weerbaarheid tegen het verraad, het slechte, de wreedheid? Kanaliseert het strafrecht de wraak, de rancune of roept het nieuwe ressentimenten op? Is er naast oorlog en geweld een plaats voor het recht.'
Lees verder: http://www.amnesty.nl/de_week_van/26243
Geen opmerkingen:
Een reactie posten