Yoram Stein

Vandaag waarschuwde de pro-Israel lobbyist Yoram Stein van het christelijke dagblad Trouw zijn lezers voor het in zijn ogen immense gevaar van de islam: 'Hoe de islam de wereld veroverde. Kritiek leveren op de islam is niet geheel ongevaarlijk. Bat Ye’or – Hebreeuws: ’dochter van de Nijl’ – schrijft daarom onder pseudoniem. In Den Haag sprak ze op een door het wetenschappelijk bureau van de LPF georganiseerde, zwaarbeveiligde conferentie over de islam. Gesprek met een omstreden historica.' Zie http://www.trouw.nl/deverdieping/religie_filosofie/article334291.ece/ Hoewel Stein geheimzinnig doet over haar naam kan iedere internetter in 0,13 seconden achterhalen wie Bat Ye'or is. De Engelstalige versie van Wikipedia meldt: 'Bat Ye'or (meaning "daughter of the Nile" in Hebrew; pseudonym of Giselle Littman) is an Egyptian-born British Jewish author and historian specializing in the Middle East, Islam, and non-Muslims in Muslim lands.' Maar in het kader van de immense dreiging van de islam schept Yoram Stein een sfeer alsof Littman anoniem en zwaar beveiligd door het leven moet. En dat past precies in de anti-islam propaganda van Stein en zijn krant. Zie voor Giselle: http://en.wikipedia.org/wiki/Bat_Ye'or

Uit een aantal reacties van lezers valt op te maken dat het propaganda bedrijven steeds lastiger wordt voor Stein en zijn compagnons. Ik ken Yoram Stein van een bijeenkomst twee jaar geleden aan de Universiteit van Tilburg waar ik op een vrijdagavond in een panel zat om de Amerikaanse buitenlandse politiek te bekritiseren. Ik werd daarbij herhaaldelijk vanuit de zaal onderbroken door een opgewonden schreeuwende kleine man, die ik in eerste instantie voor een Palestijn aanzag. Maar na afloop van de bijeenkomst vertelde 1 van de organisatoren me dat de bijna hyperventilerende man Trouwjournalist Yoram Stein was, en dat enkele aanwezigen haar hadden gevraagd Stein te verzoeken niet door het gesprek heen te schreeuwen of de zaal te verlaten. De daaropvolgende maandag verscheen in Trouw een verslag van de paneldiscussie, waarin Stein mij onder andere de volgende woorden in mond legde: ‘de terroristen [zijn] nog eigenlijk mild geweest. Amerika had erger verdiend,’ daarmee het beeld oproepend dat ik terrorisme goedkeur. Omdat ik bovendien niet het risico wilde lopen om ‘als terroristenvriend’ geen visum voor de VS te krijgen, eiste ik in een email gericht aan de hoofdredacteur van Trouw een onmiddellijke rectificatie en excuus in de krant en op de website. Ik wees de hoofdredacteur Frits van Exter erop dat in het recente verleden de VS kritische buitenlandse journalisten een visum had geweigerd en dat ik voor het schrijven van een boek nog enkele deskundigen in Amerika ging interviewen. Na nog wat druk te hebben moeten uitoefenen, verscheen de volgende dag onder het kopje ‘FEILEN’ een rectificatie in Trouw met als laatste woorden: ‘Onze excuses aan betrokkene,’ die ik - grootmoedig als ik ben - accepteerde. De vraag was alleen waarom Yoram Stein juist deze woorden in mijn mond had gelegd. Ik wilde hierover opheldering, vooral ook omdat de journalist van Trouw het debat niet gehaast in een notitieboekje had opgeschreven, maar volgens de hoofdredacteur op een geluidsband had opgenomen, die Stein in alle rust had kunnen afluisteren. Ondanks mijn herhaald verzoek bleef Van Exter een antwoord hierop schuldig. Begrijpelijk ook, want de enige verklaring voor deze vorm van verslaggeving is dat het geen journalistiek is, maar een ideologische hetze. Ik had het cliche doorbroken: Amerika goed, Israel goed, arabieren slecht, islam slecht.

Wie de officiele versie van de werkelijkheid doorprikt wordt te vuur en te zwaard bestreden, want waar het werkelijk omdraait in een massamaatschappij is wat Chomsky noemt: 'Manufacturing Consent.' Edward Bernays, de grondlegger van de public relations industrie en neef van Sigmund Freud omschreef dit als volgt: ´Regimenting the public mind every bit as much as an army regiments the bodies of its soldiers.´ In zijn klassieke handboek voor media manipulatie wees hij erop dat ´intelligent minorities´in een moderne massamaatschappij als taak hebben ´the conscious and intelligent manipulation of the organized habits and opinions of the masses.´ Een dergelijke ´engineering of consent´ was volgens Bernays juist de ´essence of the democratic process.´ Daarbij was ´controlling the public mind´ van eminent belang voor de rijken en machtigen om het volk in het gareel te houden en in de juiste richting te laten marcheren. Het belang van propaganda begreep ook Sam Zemurray, die uitgestrekte bananenplantages bezat in Midden Amerika. Eerder al had hij een staatsgreep in Honduras gefinancierd om de president ten val te brengen, aangezien die erop had gestaan dat de rijken belasting betaalden over hun grondbezit en zich ook nog eens de Hondurese wet zouden houden. Begin jaren vijftig van de vorige eeuw werd Bernays door Zemurray ingehuurd om de democratische regering van Guatemala ten val te brengen omdat die van plan was grote stukken ongebruikt land van het concern van Zemurray, United Fruit, te confisqueren om het onder de arme boeren te herverdelen. Bernays adviseerde zijn client om ogenblikkelijk een mediahetze te starten. 'I have the feeling that Guatemala might respond to pitiless publicity in this country,' zo verklaarde hij later trots. Onder andere via een perscampagne werd de democratische regering afgeschilderd als communistisch. Tegelijkertijd werden prominente Congresleden bewerkt en tenslotte viel de regering dankzij een CIA-complot. Het gevolg was dat er een meedogeloze drie decennia durende oorlog burgeroorlog ontstond waarbij tenminste 200.000 doden vielen. 93 procent werd vermoord door het leger, de doodseskaders en andere door de VS opgeleide gangsters, aldus een officieel overheidsrapport. Het toont aan hoe dodelijk propaganda kan zijn. Maar daarvoor moet eerst de vijand goed in beeld zijn gebracht door leugens en vertekening van de werkelijkeid. Er moet natuurlijk een bedreigende vijand zijn, en iemand moet hem aanwijzen, anders lukt de propaganda niet.

En zo probeert Yoram Stein op zijn eigen, nog wat gebrekkige wijze, een steentje bij te dragen aan de anti islam hetze. Dat is goed voor Israel en wat goed is voor Israel is goed voor het Westen. Zie http://home.planet.nl/~houck006/filosofie4.html Vandaar zijn lang interview met Giselle Littman, volgens de New York Times een van 'the most extreme voices on the new Jewish right,' die - hoe kan het ook anders - waarschuwt voor het in haar ogen immense gevaar van de islam.