SVM
Israëls bondgenoten wereldwijd doen wanhopige pogingen om Tel Aviv te helpen een overtuigend discours te herformuleren, niet alleen over de genocide in Gaza, maar over de hele erfenis van Israëls koloniale project in Palestina en het Midden-Oosten.
Het perfecte, zorgvuldig opgebouwde verhaaltje -gebaseerd op mythes en regelrechte verzinsels- over een kleine natie die vecht voor haar overleving te midden van ‘hordes Arabieren en moslims’, stort razendsnel in elkaar. Het was vanaf het begin een leugen, maar de genocide in Gaza heeft het volkomen onhoudbaar gemaakt.
De huiveringwekkende details van de Israëlische genocide in Gaza waren voor mensen overal in de wereld meer dan genoeg om het zionistische narratief fundamenteel in vraag te stellen, in het bijzonder de racistische westerse metafoor van de "villa in de jungle", die Israël gebruikt om zijn bestaan tussen de gekoloniseerde bevolking te beschrijven.
Zelfs een groot deel van de Amerikanen heeft zich inmiddels resoluut tegen Israël gekeerd. Wat -vanuit Israëlisch perspectief uiteraard- begon als een alarmerende trend, is nu de onweerlegbare nieuwe realiteit. Peilingen tonen aan dat de steun voor de Palestijnen onder volwassenen in de VS gestegen is: 33% zegt nu meer sympathie te voelen voor de Palestijnen - het hoogste percentage tot nu toe en een stijging van 6% tegenover vorig jaar.
Israël strijdt nu met alle middelen die het ter beschikking heeft om de informatieoorlog te domineren.
Zelfs de ooit onwankelbare pro-Israëlische meerderheid onder de Republikeinen schuift op ten gunste van de Palestijnen: 35% van de Republikeinen is nu voorstander van een onafhankelijke Palestijnse staat. Dat is een aanzienlijke stijging ten opzichte van 27% in 2024 en een duidelijke verschuiving binnen een segment van de Republikeinse achterban.
De Israëlische regering strijdt nu met alle middelen die ze ter beschikking heeft om de informatieoorlog te domineren. Ze concentreert zich op het doelbewust injecteren van onwaarheden in het debat en op het agressief blokkeren van het Palestijnse perspectief.
Recente berichten over een Israëlische campagne om de bovenhand te krijgen op sociale media door miljoenen dollars te schenken aan TikTok en andere sociale media-influencers, vormen slechts een fractie van een enorme, gecoördineerde operatie.
De oorlog wordt op meerdere fronten gevoerd. Op 4 november onthulden nieuwsberichten dat Jimmy Wales, medeoprichter van Wikipedia, persoonlijk tussenbeide kwam om de bewerkingsrechten voor de pagina over de genocide in Gaza te blokkeren. Hij beweerde dat de pagina niet voldeed aan de “hoge standaarden” van zijn bedrijf en “onmiddellijk aandacht vereist”. Volgens Wales gebiedt die specifieke pagina een “neutrale benadering” - wat in de praktijk neerkomt op flagrante censuur om te voorkomen dat de genocide accuraat wordt omschreven als de “aanhoudende, opzettelijke en systematische vernietiging van het Palestijnse volk”.
Israël is al lang geobsedeerd door het controleren van het narratief op Wikipedia, een strategie die dateert van vóór de huidige genocide in Gaza. Berichten uit 2010 brachten aan het licht dat Israëlische groepen speciale trainingsprogramma’s in ‘zionistisch redigeren’ hadden opgezet voor Wikipedia-redacteurs, met als expliciet doel inhoud te injecteren die afgestemd is op het discours van de staat, en cruciale historische en politieke onderwerpen te sturen.
De censuurcampagne tegen Palestijnen en pro-Palestijnse stemmen is zo oud als de media zelf. Vanaf het begin waren de dominante westerse media structureel afgestemd op bedrijfsagenda’s die van nature verbonden zijn met geld en macht - vandaar de prominente positie van het Israëlische standpunt en de vrijwel volledige uitwissing van het Palestijnse perspectief.
Jaren geleden begon Israël zich echter bewust te worden van het existentiële gevaar van digitale media, vooral de open ruimtes van sociale media die gewone mensen in staat stelden om onafhankelijke content-makers te worden. Maar tijdens de genocide nam de censuur een grimmige en alomtegenwoordige wending: zelfs woorden als ‘Gaza’, ‘Palestina’, laat staan ‘genocide’, leidden tot 'shadowbanning' of het regelrecht sluiten van accounts. (Shadowbanning is een vorm van verborgen censuur op sociale media, waarbij een gebruiker niet wordt geblokkeerd, maar diens berichten voor anderen veel minder zichtbaar of onzichtbaar worden gemaakt zonder dat die dit merkt, nvdr.)
Zo heeft YouTube -een platform dat tot voor kort bekendstond als minder streng bij het censureren van pro-Palestijnse inhoud dan META- onlangs de accounts gesloten van drie grote Palestijnse mensenrechtenorganisaties (‘Al-Haq’, het ‘Al Mezan Center for Human Rights’ en het ‘Palestinian Centre for Human Rights’), waardoor meer dan 700 video’s met cruciaal bewijsmateriaal van Israëlische schendingen van het internationaal recht werden gewist.
Geen enkel groot sociale mediaplatform is volledig onschuldig aan het censureren van kritiek op Israël.
Tragisch genoeg -maar niet verrassend- is geen enkel groot sociale mediaplatform volledig onschuldig aan het censureren van kritiek op Israël. Mede daardoor is het een dagelijkse praktijk geworden om verwijzingen naar Palestina, de genocide in Gaza en aanverwante thema’s in gecodeerde taal te schrijven, waarbij bijvoorbeeld de Palestijnse vlag wordt vervangen door een afbeelding van een watermeloen.
Veel pro-Palestijnse activisten wijzen ook op de rechtstreekse medeplichtigheid van westerse media, vooral in het Verenigd Koninkrijk, bv. bij pogingen om de verkrachtingsaantijgingen tegen Israëlische soldaten wit te wassen. In plaats van het ondubbelzinnig woord ‘verkrachting’ te gebruiken, omschrijven mainstream media de gruwelijke gebeurtenissen in het detentiecentrum Sde Teiman slechts als "misbruiken". Terwijl Israëlische politici en andere oorlogsmisdadigers deze zogenaamde ‘misbruiken’ openlijk vierenen de daders als nationale helden ophemelen, weigeren gevestigde Britse en Franse media nog steeds te erkennen dat de wijdverbreide foltering, verkrachting en mishandeling van Palestijnen deel uitmaakt van een gecentraliseerde, systematische strategie, en niet louter individuele ‘excessen’ betreft.
Vergelijk dit met de uitgebreide, gesensationaliseerde berichtgeving over vermeende ‘massaverkrachtingen’ door Palestijnen in Zuid-Israël op 7 oktober - terwijl er nooit een onafhankelijk onderzoek werd uitgevoerd, en de claims enkel afkomstig waren van het Israëlische leger zonder geloofwaardig bewijs te leveren.
Het gaat hier niet uitsluitend om vooringenomenheid of hypocrisie, maar om rechtstreekse medeplichtigheid, zoals ook werd vastgesteld in de slotverklaring van het Gaza Tribunaal op 26 oktober 2025. “De jury acht een reeks niet-statelijke actoren medeplichtig aan genocide”, luidt het vonnis, waaronder “partijdige berichtgeving in westerse media over Palestina en onderbelichting van Israëlische misdaden”.
In het licht van de verlammende stilte van de internationale juridische en politieke systemen en hun totale nalatigheid om Israël ter verantwoording te roepen voor zijn genocide, organiseerde het mondiaal maatschappelijk middenveld dit Gaza Tribunaal - bewust gemodelleerd naar het historische Russell-tribunaal. Het werd gelanceerd in november 2024 in Londen met als specifieke missie het aanleggen van een uitgebreid "volksdossier" waarin de Israëlische misdaden tegen het Palestijnse volk nauwgezet worden gedocumenteerd.
Hoewel er formele mechanismen bestaan via de VN-Veiligheidsraad (UNSC), het Internationaal Gerechtshof (ICJ) en het Internationaal Strafhof (ICC), zijn de VS-regering en andere bondgenoten van Israël er herhaaldelijk in geslaagd om de juridische trajecten die de uitroeiingsoorlog tegen de Palestijnen hadden kunnen stoppen, te blokkeren of op zijn minst te ondermijnen.
Het Gaza Tribunaal werd zo een noodzakelijke plek om goed onderbouwde, op bewijsmateriaal gestoelde oordelen te vellen – precies zoals het Internationaal Gerechtshof al had moeten doen en de VN-Veiligheidsraad had moeten afdwingen. In het Tribunaal zetelden doorgewinterde experts in internationaal recht, academici en gerenommeerde pleitbezorgers van gerechtigheid. Dr. Richard Falk, voormalig Speciaal Rapporteur van de VN voor Palestina en professor internationaal recht aan de Princeton-universiteit, zat het Tribunaal voor, waarin
In hun slotstatement, getiteld 'Eindbevindingen en Moreel oordeel' veroordeelde het panel van rechters de Israëlische genocide en verwees daarbij naar haar “holistische aard”, haar “ontmenselijking van het volk” en haar “sadistische karakter”.
Omwille van de nalatigheid van de internationale juridische systemen richtte het mondiale middenveld het Gaza Tribunaal op.
Naast andere onderzochte misdaden achtten de rechters Israël schuldig aan en veroordeelden zij het voor de misdaden van uithongering en hongersnood; domicide (de doelbewuste vernietiging van huizen en onderdak); ecocide (de systematische vernietiging van milieu en ecosystemen); reprocide (de vernietiging van de voorwaarden voor voortplanting en reproductie); en scholasticide (de systematische vernietiging van onderwijsinstellingen, onderwijspersoneel en het collectieve geheugen van een volk).
De rechters veroordeelden ook het vermoorden van journalisten -precies de mensen die proberen de genocide te documenteren en aan het licht te brengen- samen met hun families. “Deze journalisten het zwijgen opleggen is essentieel voor het verdoezelen van de genocide, en er zijn meer journalisten gedood dan in eender welk ander conflict”, aldus de slotverklaring.
Verder werd het wijdverbreide gebruik in Israëlische detentie van foltering, seksueel geweld, gedwongen verdwijningen en gender-gerelateerd geweld veroordeeld, naast een reeks andere gruwelijke misdaden.
Cruciaal is dat het eindvonnis de verantwoordelijkheid rechtstreeks bij machtige actoren legde. Het Tribunaal concludeerde dat “westerse regeringen, in het bijzonder de Verenigde Staten en anderen”, medeplichtig zijn aan de Israëlische genocide en er in sommige gevallen actief aan hebben bijgedragen. Die medeplichtigheid en samenwerking bleef niet beperkt tot staten, maar strekte zich ook uit tot media- en academische instellingen die, aldus het Tribunaal, actief de Israëlische misdaden rechtvaardigen, de Palestijnse stem het zwijgen opleggen en alle Palestijnen collectief veroordelen - een houding die volledig aansluit bij Israëls eigen discours.
De beslissende eindstrijd zal nu inderdaad worden uitgevochten op het informatieslagveld. De komende maanden en jaren vormen de meest kritieke fase in de strijd om de waarheid over de geschiedenis van dit conflict. Israël -dat vertrouwt op censuur, intimidatie en gefabriceerde instemming- zal elke methode inzetten om de overwinning naar zich toe te trekken. Voor Palestijnen en iedereen die opkomt voor gerechtigheid, is deze strijd om de geschiedenis even doorslaggevend als de genocide zelf. Israël mag niet worden toegelaten om zijn imago te zuiveren, want het oppoetsen van genocide garandeert enkel de herhaling ervan.
Dit is een samenvoeging van twee artikels die eerder verschenen op Counterpunch.
De Vlaamse regering heeft zwaar het mes gezet in de subsidie van Vrede vzw. Onze werking is in gevaar! Steun ons met een gift -BE25 8939 4408 3382- of door lid te worden van Vrede vzw voor 5 of 10 euro in de maand.
2 opmerkingen:
Op de internationale dag van (alweer) een Genocide
'The Act of Killing' | Joshua Oppenheimer (2014) [2:39:41]
IMDB comment by john- 138-904908 JAW DROPPING you have to see it to believe it.. and The Shadow of Violence by reelsreviewsandrecommendations The director at the Colombia School of Arts on the making of
https://mailchi.mp/rightsforum/nieuwsbriefnb-5709634Nieuwsbrief TRF met onder meer, een maand lang te bekijken bij de VPRO, de documentaire: 'No Other Land'
Een reactie posten