Palestijnse en Joodse Amsterdammers over staakt-het-vuren: ‘De meeste mensen die ik spreek, vertrouwen het niet’
De Israëlische regering ging vrijdagnacht akkoord met de eerste fase van het Amerikaanse vredesakkoord met Hamas waarbij een staakt-het-vuren ingaat en de terugkeer van de gijzelaars werd afgesproken. Van zowel Palestijnse als Joodse Amsterdammers is er voorzichtige hoop en opluchting. ‘Ik heb staan dansen in de kamer.’
‘We hebben zo veel meegemaakt, het is een beetje too little too late’
“Ik ben voorzichtig hoopvol over het akkoord, maar het is voor mij eigenlijk heel Hollands: eerst zien, dan geloven. Voor mij is er alleen vrede als de bezetting beëindigd wordt.”
“Alleen als de Palestijnen vrijheid krijgen, de genocide stopt en er een onafhankelijke Palestijnse staat is, geloof ik in vrede voor Palestijnen.”
“Mijn familie is opgelucht dat er nu even geen bommen op hen vallen. Mijn neef schrijft op sociale media dat hij hoop heeft, maar dat hij ook bezorgd is en bang dat ze worden bedrogen. Hij is bang dat het niet echt is, dat het geen echt staakt-het-vuren is.”
“Zelf heb ik eerlijk gezegd weinig hoop. We hebben zo veel meegemaakt, het is een beetje too little too late. Mijn familie is zo moe. Ze wonen in tenten, vorige week zag ik nog twee baby’s met mijn familienaam op de dodenlijst staan. Ik hoop dat ze eindelijk wat rust krijgen en dat de genocide stopt en dat er onbeperkte hulp naar Gaza komt.”
‘Ik ben zó onwijs blij dat het eindelijk zover is’
“De blijdschap over het Amerikaanse vredesplan begon al eerder, voordat de Israëlische regering ermee instemde gisternacht. Ik sprong van mijn stoel en dacht: dit kan echt iets worden. Ik ben zó onwijs blij dat het eindelijk zover is. Ik heb het nummer Yihye tov(‘Het zal goed komen’) van de zanger Omer Adam afgespeeld en lopen dansen door mijn kamer.”
“De afgelopen twee jaar heb ik vaak naar dat nummer geluisterd. Soms moest ik huilen. Het is eigenlijk een verdrietig nummer, maar het is ook een liedje van hoop.”
“Mijn hoop is dat de oorlog snel voorbij is, dat de kinderen en volwassenen in Israël niet meer in de schuilkelders hoeven, dat de gijzelaars terugkomen en dat de mensen in Gaza niet meer in gevaar hoeven te leven. Ik ben voor de wederopbouw van Gaza. Om Golda Meïr te parafraseren: ik hoop dat het bestuur in Gaza gericht zal zijn op het welzijn van Palestijnen en niet op haat tegen Israël.”
“Ik heb ook mijn broer in Israël gebeld. Hij is blij maar ook sceptisch. We willen niet naïef zijn. Niemand weet wanneer er echt vrede zal zijn, maar het is heel fijn dat de gijzelaars naar huis kunnen.”
‘De Palestijnen houden vast aan hoop, want dat is het enige wat ze nog hebben’
“Toen ik de beelden van de feestvierende mensen in Gaza zag werd ik emotioneel; godzijdank hebben ze even pauze van de genocide. Tegelijkertijd weten we ook wat er bij het vorige staakt-het-vuren gebeurde, toen ging Israël gewoon door met moorden.”
“Ik ben pessimistisch over het akkoord. De meeste mensen die ik spreek, vertrouwen het niet maar hebben wel een gevoel van: er is tenminste even rust voor de mensen die in Gaza wonen.”
“De Palestijnen houden vast aan hoop, want dat is het enige wat ze nog hebben. Eerst zien dan geloven. Er is nú hulp nodig, er is nú voedsel nodig. Waarom mogen de hulpdiensten nog niet naar binnen?”
“Ik verwacht weinig van de uitvoering van het akkoord en heb nog veel vragen. Er is geen Palestijnse stem in het plan. Wat zijn de oplossingen voor Palestijnse vluchtelingen en mogen ze nog wel terugkomen naar hun land? Wie gaat er betalen voor de heropbouw van Gaza?”
‘Mijn familie in Israël is voorzichtig opgelucht. Ze willen eerst zien dat de gijzelaars in Israël zijn’
“Ik ben vreselijk opgelucht. Er zijn nu stappen gezet, al is het pas de eerste fase van het vredesplan. Nog opgeluchter ben ik over het feit dat de levende gijzelaars de grens overgaan, al houd ik mijn hart vast dat ze niet weer moeten lachen voor de camera’s en langs Hamasstrijders moeten lopen.”
“De vraag is: hoe komen ze terug? Kunnen ze nog lopen? Kunnen ze hun familie omhelzen of moeten ze meteen per ambulance naar het ziekenhuis? Sommige gijzelaars zagen er zo slecht uit.”
“Mijn familie in Israël is voorzichtig opgelucht. Ze willen eerst zien dat de gijzelaars in Israël zijn. Mijn destijds 22-jarige neef was op het Novafestival toen de aanslag plaatsvond. Hij rende weg en mocht bij een gezin schuilen. Hij heeft het overleefd, zijn vrienden niet. Hij heeft meegewerkt aan een expositie over de aanslag op het festival en vertelde voor het eerst voor publiek zijn verhaal. Heel heftig en indrukwekkend.”
“De meeste Israëliërs zijn tegen deze oorlog. Er is een beweging naar nieuwe verkiezingen toe. Netanyahu zei altijd: ‘Dat kan niet ten tijde van oorlog.’ Maar dat argument kan hij niet meer gebruiken.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten