Chomsky besluit zijn voorwoord bij Culture of Terrorism met de woorden: 'Als de jongste erfgenamen van een grimmige traditie zouden wij ten minste de integriteit moeten hebben om zonder ontwijking in de spiegel te kijken.' De traditie waarnaar hij verwijst, is niets minder dan het westerse imperiale project. Om Amerikanen aan te moedigen integriteit na te streven, ontleedt hij de gebeurtenissen van slechts één jaar – 1986 – op het hoogtepunt van het Reagan-tijdperk en beschrijft hij de Amerikaanse betrokkenheid bij daden van extreme staatsterreur, zowel openlijk als clandestien. Dit levert een casestudy op die vandaag de dag van grote relevantie is en waarvan de lessen nooit mogen worden vergeten.’
https://www.plutobooks.com/9781783712410/culture-of-terrorism/
Na vijf eeuwen koloniale terreur en zijn huidige neokoloniale erfgenaam zouden wij inderdaad ‘de integriteit moeten hebben om zonder ontwijking in de spiegel te kijken.' Maar gaan we uit van de corrumperende hypocrisie van de mainstream-pers in Nederland dan stuiten wij al snel veel dichter bij huis op de voormalige NRC-journalist Frank Westerman’s veel geprezen boek Een Woord. Een Woord. Een zoektocht naar een weerwoord op terreur. (2016) Zijn uitgever prijst het boek als volgt aan:
Een woord, een woord is een bevlogen zoektocht naar een weerwoord op terreur.’
Eén van de lovende commentaren:
Vrij Nederland over Een woord een woord:
'Een belangrijk boek. Geeft inzicht in de juiste aanpak van huidig terrorisme en licht sluiers op van een episode uit de Nederlandse geschiedenis die te snel vergeten is. Westerman brengt die tijd in volle heftigheid tot leven. Spannend. Het sterke is dat hij geen oordeel uitspreekt; hij laat zijn presentatie van de feiten hun choquerende werk doen' — Jeroen Vullings.
https://www.frankwesterman.nl/boeken/een-woord-een-woord
Net als zo vaak in het kleine Nederland, waar een oppervlakkige ‘politiek-literaire elite,’ of dat wat er voor doorgaat, een boek de grond in boort, dan wel hemelhoog prijst, of domweg verzwijgt, begint Vullings met zijn opinie: ‘Een belangrijk boek.’ En eindigt zijn opinie met: ‘Spannend,’ en beweert hij vervolgens en passant: ‘Het sterke is dat hij geen oordeel uitspreekt; hij laat zijn presentatie van de feiten hun choquerende werk doen.’ Maar dat nu is een schoolvoorbeeld van hoe corrupt de polderpers tewerk gaat, want Frank Westerman’s boek is juist een typisch voorbeeld van het grossieren in oordelen. Nog voordat hij ook maar Eén Woord had getypt op zijn tekstverwerker, had hij geoordeeld dat het dagelijkse terrorisme van de westerse grootmachten niet besproken hoefde te worden, omdat di geen terrorisme zou zijn, terwijl zij toch bombardementen met napalm, of met:
‘thermobarisch wapens, ook wel een aerosolbom of een vacuümbom genoemd, een type explosieve munitie [is] dat werkt door een aerosol-wolk van gas, vloeistof of poedervormig explosief te verspreiden. Veel soorten thermobarische wapens kunnen op draagbare lanceerinrichtingen worden gemonteerd, en kunnen ook vanuit Westerse vliegtuigen worden afgevuurd.
Chomsky besluit zijn voorwoord bij Culture of Terrorism met de woorden: 'Als de jongste erfgenamen van een grimmige traditie zouden we ten minste de integriteit moeten hebben om zonder ontwijking in de spiegel te kijken.' De traditie waarnaar hij verwijst, is niets minder dan het westerse imperiale project. Om Amerikanen aan te moedigen integriteit na te streven, ontleedt hij de gebeurtenissen van slechts één jaar – 1986 – op het hoogtepunt van het Reagan-tijdperk en beschrijft hij de Amerikaanse betrokkenheid bij daden van extreme staatsterreur, zowel openlijk als clandestien. Dit levert een casestudy op die vandaag de dag van grote relevantie is en waarvan de lessen nooit mogen worden vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten