De eerste keer dat ik mijn oude vriend Geert Mak werkelijk begon te wantrouwen was toen hij op een terras op de Amsterdamse Nieuwmarkt verkondigde dat Duitsland in de EU het voortouw moest nemen. Toen ik naderhand in zijn bestseller De eeuw van mijn vader (1999) las dat zijn vader, als evangelisatie predikant in -- toen nog -- 'Ons Indië' in een krant op Sumatra had geschreven dat de het nazi-besluit om joden in Duitsland uit het dagelijkse leven te bannen acceptabel was.
Soms vraag ik me af: heeft bij de mannenbroeders van voor de oorlog, die zich zo graag ‘de kinderen Gods’ noemden, wellicht ook een onuitgesproken jaloezie meegespeeld? Jegens de enige echte ‘kinderen Israëls’?
Mijn oude vriend was uitgekookt genoeg om zich te realiseren dat hij toch met één of andere verklaring moest komen voor de anti-semitische sentimenten van zijn ouders, maar hij was tegelijkertijd slim genoeg om die ‘uitgesproken jaloezie’ niet te kwalificeren voor wat zij in werkelijkheid is, namelijk kleinburgelijk anti-semitisme. Het was immers geenszins ‘staatkundig tolerabel’ dat joodse Duitsers uit de samenleving werden verbannen. Hoe gek Geert dit nog steeds mag vinden, joodse Duitsers zijn allereerst en bovenal Duitsers. Dat christenen joden als het ‘uitverkoren volk’ beschouwen heeft uiteindelijk geleid tot de Holocaust, omdat zij de ‘Jood’ als ‘De Ander’ zagen, en dus ‘als bron van alle kwaad,’ want de eigen groep kan natuurlijk nooit het kwaad zelf vertegenwoordigen.
Blijft over Mak's volgende laffe bewering:
‘Je hebt als westerling de neiging, en ik ben me daar zeer van bewust om je blind te staren op het Westen. We hadden het net over Gaza wat daar allemaal, ik bedoel, wij bleven maar blind kiezen voor alleen het Israelisch standpunt en de eenzijdigheid maakte ons in het Westen moreel eigenlijk enorm kwetsbaar en de rest van de hele wereld keek daar naar.’
Welnu Geert, hoewel je je er 'zeer van bewust' bent dat je je 'blind' staart 'op het Westen' blijf jij weigeren jouw bewustzijnsvernauwing aan te pakken, waardoor je de afgelopen veertig jaar jouw publiek telkens op het verkeerde been hebt gezet met 'Nep Nieuws.' Al die tijd heb je op een misdadige manier jouw lezers een rad voor ogen gedraaid. In januari 2012 schreef jij mij:
'Het probleem met jou is dat je verdomd vaak gelijk hebt, en dat het vaak geen prettige mededelingen zijn die je te melden hebt… Jij ziet veel dingen scherper en eerder, maar ik kan niet zonder hoop, Stan, dat klinkt misschien wat pathetisch, maar het is toch zo.'
Kortom, het ‘probleem’ was ik, niet het feit dat ik ‘verdomd vaak gelijk’ heb, maar ‘dat het vaak geen prettige mededelingen zijn' die ik 'te melden heb,’ want Mak kan ‘niet zonder hoop,’ en die drijfveer was en is nog steeds voor hem commercieel veel belangrijker dan dat een oude vriend van je ‘veel dingen scherper en eerder [ziet].’ Een betere omschrijving van de Nederlandse corruptie is nauwelijks denkbaar.
Myriam HermansMedvedev spreekt voor derde partijen, dus Rusland zal niet terugtrekken van de nu zwaar aangekondigde rode lijn. Met een oorlog die woedt, hebben we opnieuw de ellende, vernietiging en dood aan Duitsland te danken. Duitsland is sinds 1871 een gevaarlijk middel van vernietiging.
A Alemanha tem sido, desde 1871, um perigoso agente de destruição. Vence todas as batalhas, perde todas as guerras e com as suas derrotas empurra o continente p… Meer weergeven
Duitsland is sinds 1871 een gevaarlijk middel van vernietiging. Win elke strijd, verlies elke oorlog, en met jouw nederlagen duw je het continent in irrelevantie. Met de nederlaag in 1918 dicteerde hij de doodstraf van de Eurowereld en kondigde hij het einde van de Europese rijken aan. Met de nederlaag van 1945 bracht het de Verenigde Staten in Europa en voor het eerst in de geschiedenis van onze beschaving heeft een buiten-Europese macht het lot van het continent beslist. Nu, met de centrale waakzaamheid van Merz, advocaat van een oorlog met Rusland om zo het [Duitse] project van de Europese Unie -- de EU, dus mutatis mutandis o Zollverein -- levend te houden, is logisch voor die welbekende zin van Goethe waarin zoiets stond als "de Duitsers weten hoe om te corrigeren, maar ze weten niet hoe ze moeten rijden," hoewel ze vandaag niet weten of ze moeten corrigeren of rijden. Duitsland is wereldwijd een kleine politieke macht, een gemiddelde economische macht is een zeer kleine militaire macht (ver weg zijn het leger van Frederik de Grote, het leger van Keizer en de Wehrmacht van begin jaren 40), maar vandaag verspilt het de enige manier om drijvend te blijven in het tijdperk dat al is begonnen. Wijsheid zou haar adviseren om vrede te bewaren en eindelijk vanuit Jalta en Potsdam een belangrijk middel te zijn voor bemiddeling en balans tussen de Russische, Chinese en Noord-Amerikaanse wereld. Rampzalig genoeg is het waanzinnig agressief geworden tegenover China, razend vijandig tegenover Rusland, en woedend op de VS. Hij wil oorlog, maar over decennia heeft het zichzelf zelf de vernietiging van de Duitse geest toegebracht, patriottisme verward met de nazi-kruising, de Duitsers vergiftigd met schuldgevoel en afgezworen Duitsland te zijn, ooit een wetenschappelijke en culturele krachtpatser. Medvedev spreekt voor derde partijen, dus Rusland zal niet terugtrekken van de nu zwaar aangekondigde rode lijn. Met een oorlog die woedt, hebben we opnieuw de ellende, vernietiging en dood aan Duitsland te danken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten