Sinds het midden van de 19e eeuw concurreert het Westen met Rusland over de Krim en, specifieker, over de zeemacht in de Zwarte Zee. In de Krimoorlog van 1853-1856 veroverden Groot-Brittannië en Frankrijk Sebastopol en verbanden tijdelijk de Russische marine uit de Zwarte Zee.
Het huidige conflict is in wezen de Tweede Krimoorlog. Deze keer probeert een door de VS geleid militair bondgenootschap de NAVO uit te breiden naar Oekraïne en Georgië, zodat vijf NAVO-leden de Zwarte Zee zouden omsingelen.
De Verenigde Staten beschouwen elke inbreuk door grootmachten op het westelijk halfrond al lang als een directe bedreiging voor de Amerikaanse veiligheid, die teruggaat tot de “Monroe Doctrine” van 1823, die stelt: “Wij zijn het daarom verschuldigd aan de openheid en de vriendschappelijke betrekkingen tussen de Verenigde Staten en de Europese machten om te verklaren dat we elke poging van hun kant om hun systeem uit te breiden naar welk deel van het continent Amerika dan ook, als gevaarlijk voor onze vrede en veiligheid moeten beschouwen.”
‘In 1961 vielen de Verenigde Staten Cuba binnen toen Cuba's revolutionaire leider Fidel Castro zich tot de Sovjet-Unie wendde voor steun. De Verenigde Staten waren niet erg geïnteresseerd in Cuba's “recht” om zich aan te sluiten bij welk land dan ook dat ze wilden — de claim die de Verenigde Staten nu maakt met betrekking tot het veronderstelde recht van Oekraïne om zich bij de NAVO aan te sluiten.
De mislukte Amerikaanse invasie in 1961 leidde in 1962 tot het besluit van de Sovjet-Unie om offensieve kernwapens in Cuba te plaatsen, wat op zijn beurt resulteerde in de Cubaanse crisis die de wereld aan de rand van een kernoorlog [bracht].’
Het geclaimde respect van Washington voor de veiligheidsbelangen in 'Amerika' hebben de politieke, financiële en militaire elite er niet van weerhouden om inbreuk te maken op de belangrijkste veiligheidsbelangen van de Russische Federatie. Toen de Sovjet-Unie verzwakte, gingen Amerikaanse beleidsmakers geloven dat de Amerikaanse strijdkrachten konden opereren zoals het Pentagon dit verkoos. Wat de presidenten Obama en Biden wilden was Rusland vanuit Oekraïne bedreigen met geavanceerde nucleaire raketten die Moskou in vijf minuten konden bereiken en met de grond gelijk maken. De VS zou zodoende Rusland kunnen chanteren om de Amerikaanse politiek gehoorzaam te volgen, en Washington de unipolaire macht in de wereld zou worden waardoor de Amerikaanse geopolitieke- en economische belangen in de 21ste eeuw onaantastbaar zullen worden. Zoals Hitler droomde van een duizendjarig rijk, waarbij ‘de oostgrens als een front zou fungeren dat steeds verder naar het oosten zou oprukken, tot aan het Oeral of misschien wel de Stille Oceaan.’ Een opvatting die is teruggekeerd sinds de val van het Sovjet Rijk, en de NAVO in strijd met de expliciete afspraken almaar verder oostwaarts oprukt.
‘In 1991 leidde onderminister van Defensie Paul Wolfowitz [behorend tot de machtige Joodse Lobby. svh] aan generaal Wesley Clark uit [oud opperbevelhebber de NAVO en Operation Allied Force tegen Servië. svh] dat de Verenigde Staten zijn militaire macht in het Midden-Oosten kon inzetten “en de Sovjet-Unie ons niet (zal) tegenhouden.” De nationale veiligheidsfunctionarissen van de VS besloten om regimes in het Midden-Oosten die bondgenoten waren van de Sovjet-Unie omver te werpen en inbreuk te maken op de veiligheidsbelangen van Rusland.’
The US 'Betrayed' Russia, but It Is Not 'News That's Fit to Print' | The Nation. 'Not am Inch Eastwards,' zou de NAVO oprukken.
De Oekraïne-Oorlog moet gezien worden als het begin van de Tweede Great Game om de heerschappij over het centrale ‘Heartland’ van de wereld en de omliggende regio’s met geweld in beslag te nemen, waardoor de schatrijke westerse elite de vrije beschikking zal krijgen over de omvangrijke grondstoffen-voorraden en markten van Azië. De politieke elite in de VS en de “Deep State” — bestaande uit de top van het ambtelijk apparaat, vertegenwoordigers van de financiële en economische macht, benevens de 16 verschillende inlichtingendiensten — meenden op die manier het Amerikaanse Rijk, dat na 1945 was ontstaan, in de 21ste eeuw te kunnen uitbreiden. Het streven naar de alleenheerschappij over de wereld kent sinds het eerste rijk, vier millennia geleden, een onmiskenbare continuïteit. Tussen Sargon de heerser over het Akkadische Rijk, het eerste imperium in de geschiedenis, het Romeinse Rijk, Napoleon, Hitler, en de huidige Amerikaanse presidenten, bestaat geen enkel wezenlijk verschil. En zoals Sargon omringd werd door pluimstrijkers zo kan meer dan 4000 jaar later de macht nog steeds niet zonder sycofanten. Wanneer bijvoorbeeld de meest vooraanstaande columnist van The New York Times, “the imperial messenger” Thomas Friedman verklaart dat ‘de verborgen hand van de markt nooit [zal] werken zonder een verborgen vuist. McDonald's kan niet floreren zonder McDonnell Douglas, de ontwerper van de F-15. En de verborgen vuist die de wereld veilig houdt voor de technologieën van Silicon Valley om te floreren, heet het Amerikaanse leger, de luchtmacht, de marine en het marinierskorps,’
Dit is een exemplarisch voorbeeld van een mentaliteit die een liberale mainstream opiniemaker als Ian Buruma ‘een gezond teken van vrijzinnige democratie’ betitelt. Een volstrekt ander voorbeeld gaf luitenant-kolonel b.d. Karen Kwiatkowski van de Amerikaanse Luchtmacht. In de monografie 911 and American Empire: Intellectuals Speak Out (2006) merkte zij op: ‘Verslaggevers hebben mij verteld dat ze hun eigen inzichten of tegengestelde evaluaties van het officiële 9/11-verhaal niet zullen rapporteren, omdat het in twijfel trekken van het overheidsverhaal over 9/11 gelijk staat aan het in twijfel trekken van de basis van ons hele moderne geloofssysteem met betrekking tot onze regering, ons land en onze manier van leven. Beschuldigd worden van het in twijfel trekken van deze basis is veel ernstiger dan het label van een ontevreden samenzweringsfanaat of anti-overheidsverrader, of zelfs aan de kant worden geschoven of gemarginaliseerd binnen een academische omgeving, overheidsdienst of literaire kring. Het in twijfel trekken van het officiële 9/11-verhaal is eenvoudigweg fundamenteel revolutionair.’
https://www.amazon.com/11-American-Empire-Intellectuals-Speak/dp/1566566592
Een derde voorbeeld van datgene wat wordt aangeprezen als een ‘open democratie’ is afkomstig van de Amerikaanse onderzoeksjournalist Douglas Valentine. In zijn 416 pagina’s tellende boek The CIA As Organized Crime. How Illegal Operations Corrupt America and the World (2017) wees hij erop dat ‘het vandaag de dag onmogelijk (is) voor iemand om CIA-mensen van het middenkader officieel te interviewen en de feiten te onthullen. Sinds Iran Contra hebben de bureaucratieën ongelooflijke obstakels opgeworpen die het voor mensen onmogelijk maken om te zien wat er in de inlichtingendiensten gebeurt. Het publiek is nu volledig afhankelijk van klokkenluiders als Chelsea Manning en Edward Snowden, die worden belasterd, gevangengezet en/of in ballingschap worden gejaagd.’
‘Uiteindelijk werden veertien ambtenaren aangeklaagd en elf veroordeeld, inclusief de toenmalige minister van Defensie van de VS, Caspar Weinberger (joodse lobby svh). Allen kregen gratie onder de volgende president, George H.W. Bush, die vicepresident was ten tijde van de affaire.’
https://nl.wikipedia.org/wiki/Iran-Contra-affaire
‘Valentines onderzoek naar CIA-activiteiten begon toen CIA-directeur William Colby hem toegang gaf om CIA-functionarissen te interviewen die betrokken waren geweest bij verschillende aspecten van het Phoenix-programma in Zuid-Vietnam. De CIA zou het intrekken en er alles aan doen om de publicatie van The Phoenix Program te verhinderen, waarin het uitgebreide systeem van de CIA van bevolkingsbewaking, controle, insluiting, gevangenneming, marteling en moord in Vietnam werd gedocumenteerd.
Tijdens zijn onderzoek naar Phoenix ontdekte Valentine dat de CIA opium en heroïne liet smokkelen van zijn geheime bases in Laos naar generaals en politici op zijn loonlijst in Zuid-Vietnam. Zijn onderzoek naar deze illegale activiteiten richtte zich op de relatie van de CIA met de federale drugsagentschappen die door het Congres waren gemandateerd om te voorkomen dat illegale drugs de Verenigde Staten binnenkwamen. Op basis van interviews met hoge functionarissen schreef Valentine twee daaropvolgende boeken, The Strength of the Wolf en The Strength of the Pack, waarin werd aangetoond hoe de CIA federale drugshandhavingsinstanties infiltreerde en hun uitvoerende, inlichtingen- en buitenlandse operationele staf kalt stelde om ervoor te zorgen dat de drugsstroom ongehinderd doorging naar handelaren en buitenlandse functionarissen in zijn dienst.
Uiteindelijk zouden delen van Valentine’s onderzoeksmateriaal worden gearchiveerd in het National Security Archive, het Vietnam Center van de Texas Tech University en John Jay College.
Dit boek bevat fragmenten uit… bijgewerkte artikelen en transcripties van interviews over een reeks actuele onderwerpen, met als doel licht te werpen op de systemische dimensies van de voortdurende illegale en buitengerechtelijke activiteiten van de CIA. Deze artikelen en interviews over terrorisme en drugshandhaving illustreren hoe de activiteiten van de CIA sociale en politieke bewegingen in het buitenland en in de Verenigde Staten beïnvloeden.
Een veelvoorkomend thema is het vermogen van de CIA om het Amerikaanse publiek te misleiden en te propageren via haar ondoordringbare, door de overheid gesanctioneerde schild van officiële geheimhouding en ontkenning.
Hoewel onderzocht door het Church Committee in 1975, blijft de CIA-praktijk de huidige CIA-praktijk vormen. Valentine volgt de gestage infiltratie in praktijken die gericht zijn op de laatste bevolkingsgroep die onderworpen wordt aan de eisen van het Amerikaanse rijk: het Amerikaanse volk.’
Eén van de meest invloedrijke initiatieven van de joodse lobby in de VS is The Project for the New American Century (PNAC), ‘een Amerikaanse denktank gevestigd in Washington, D.C. opgericht in 1997 als een non-profit educatieve organisatie opgericht door William Kristol en Robert Kagan,’ de echtgenoot van Victoria Nuland, die onder Obama met miljarden aan Amerikaanse steun de Maidan Staatsgreep financierde. Het verklaarde doel van de PNAC is “het promoten van Amerikaans wereldwijd leiderschap.” Fundamenteel voor de PNAC was de overtuiging dat “Amerikaans leiderschap zowel goed is voor Amerika als goed voor de wereld” en steun voor “een Reaganistisch beleid van militaire kracht en morele helderheid.” Met haar leden in talrijke belangrijke bestuurlijke posities, oefende de PNAC invloed uit op hoge Amerikaanse regeringsfunctionarissen in de regering van de Amerikaanse president George W. Bush en beïnvloedde de ontwikkeling van het militaire en buitenlandse beleid van de regering Bush, met name met betrekking tot nationale veiligheid en de oorlog in Irak. ‘De eerste openbare daad van de PNAC was het uitbrengen van een “Statement of Principles” op 3 juni 1997, die werd ondertekend door zowel haar leden als een verscheidenheid aan andere opmerkelijke neoconservatieve politici en journalisten (zie Ondertekenaars van de Statement of Principles). De verklaring begon met het formuleren van een reeks vragen, die de rest van het document probeert te beantwoorden: “Nu de 20e eeuw ten einde loopt, zijn de Verenigde Staten de belangrijkste macht ter wereld. Nu ‘t het Westen naar de overwinning heeft geleid in de Koude Oorlog, staat Amerika voor een kans en een uitdaging: hebben de Verenigde Staten de visie om voort te bouwen op de prestaties van de afgelopen decennia? Hebben de Verenigde Staten de vastberadenheid om een nieuwe eeuw vorm te geven die gunstig is voor Amerikaanse principes en belangen?’
Als antwoord op deze vragen stelt de PNAC dat het haar doel is om ‘Amerika te herinneren’ aan ‘lessen’ die zijn geleerd uit de Amerikaanse geschiedenis, en trekt al in 1997 de volgende 'vier consequenties' voor Amerika:
- we moeten de defensie-uitgaven aanzienlijk verhogen als we onze wereldwijde verantwoordelijkheden vandaag de dag willen nakomen en onze strijdkrachten willen moderniseren voor de toekomst;
- we moeten onze banden met democratische bondgenoten versterken en regimes uitdagen die vijandig staan tegenover onze belangen en waarden;
- we moeten de zaak van politieke en economische vrijheid in het buitenland bevorderen; [en]
• we moeten verantwoordelijkheid accepteren voor Amerika's unieke rol in het behouden en uitbreiden van een internationale orde die geschikt is voor onze veiligheid, onze welvaart en onze principes.’
Hoewel ‘een dergelijk Reaganistisch beleid van militaire kracht en morele helderheid vandaag de dag misschien niet in de mode is’ concludeert de 'Statement of Principles' toch dat 'het noodzakelijk is als de Verenigde Staten wil voortbouwen op de successen van de afgelopen eeuw en onze veiligheid en onze grootsheid in de volgende eeuw wil verzekeren.’
Richard Perle (joodse lobby. svh), die later een kernlid van PNAC werd, was betrokken bij soortgelijke activiteiten als die welke PNAC nastreefde na de formele oprichting. Zo stelde Perle in 1996 een rapport op waarin hij regime-wisselingen voorstelde om de macht in het Midden-Oosten te herstructureren (ten gunste van Israel. svh). Het rapport had de titel “A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm, Een schone lei: een nieuwe strategie om het rijk te beveiligen,” en riep op tot het verwijderen van Saddam Hussein van de macht, evenals andere ideeën om fundamentele veranderingen in de regio te forceren. ‘Het rapport werd overhandigd aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Twee jaar later, in 1998, behoorden Perle en andere kernleden van de PNAC — Paul Wolfowitz (joodse lobby. svh), R. James Woolsey (neoconservatief die voor Republikeinen en Democraten werkte. svh), Elliot Abrams (joodse lobby. svh) John Bolton (neoconservatief. svh) — “tot de ondertekenaars van een brief aan president Clinton waarin werd opgeroepen tot de verwijdering van Saddam Hoessein.” Clinton streefde inderdaad naar een regimewisseling in Irak, en deze positie werd goedgekeurd door de Verenigde Naties. De VN-sancties werden als ineffectief beschouwd door de neoconservatieve krachten die de PNAC aanstuurden.’
Deze neoconservatieve groep was mede-verantwoordelijk voor het inhuren van Joods-Israelische folteraars die onder andere in Midden- Amerika de beulen van dictatoriale regimes de laatste martelmethoden leerden, die waren uitgeprobeerd op Palestijnse gevangenen. Naderhand werden Joods-Zionistische beulen tevens ingezet in de beruchte Abu Ghraib gevangenis, want martelen was inmiddels een exportproduct geworden van de NAVO. ‘Operation Resolute Support of de Resolute Support Mission (RSM) was een door de NAVO geleide multinationale missie in Afghanistan. Hieraan werd onder meer ook deelgenomen door (vrijwillige) militairen en burgers uit Nederland en België. Meer dan 200 Nederlandse militairen en meer dan 70 Belgische namen deel aan de Resolute Support Mission… De bevoegdheden werden verdeeld tussen de "centrale hub" in Kaboel en Vliegbasis Bagram,’ waar door de NAVO-landen opgepakte Afghaanse gevangenen werden gemarteld, zonder dat dit in Nederland en België tot enige ophef leidde. De VS was immers de opdrachtgever, en de Joods-Zionistische beulen kwamen uit een bevriend land, dat de EU tot grootste handelspartner had verheven. En ook op die manier is dit criminele netwerk met elkaar vervlochten. EU, NAVO, Handel, Martelen, Grootscheeps Geweld, Massale Bloedbaden. En dat Elliot Abrams als joods-Amerikaanse staatssecretaris voor mensenrechten en humanitaire zaken diende en later als assistent-secretaris voor inter-Amerikaanse zaken, toont alleen maar aan hoe cynisch het Westen is. “Zijn nominatie voor staatssecretaris voor mensenrechten en humanitaire zaken werd op 17 november 1981 unaniem goedgekeurd door de Senaatscommissie voor buitenlandse betrekkingen.” Tijdens “zijn ambtsperiode botste Abrams regelmatig met kerkgemeenschappen en mensenrechtenorganisaties, waaronder Human Rights Watch en Amnesty International,” die hem ervan beschuldigden “wreedheden te verdoezelen die waren begaan door de militaire troepen van door de VS gesteunde regeringen, waaronder die in El Salvador, Honduras en Guatemala, en de Contra-rebellen in Nicaragua,”’ die vooral arme Indiaanse boeren vermoordden.
Op haar beurt noemde de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen ‘China en Rusland “bedreigingen” in de “oorlog om de toekomst van de hele wereld.” Zij waarschuwde in 2022 tegenover een zaal vol ambassadeurs van de EU-landen dat China en Rusland een “wereldwijde uitdaging” vormen voor de westerse hegemonie. Zij riep op tot het verzwakken van hun invloed in het mondiale zuiden, het beperken van hun toegang tot grondstoffen, het tegengaan van het Belt and Road Initiative van Beijing en pleitte tegelijkertijd voor het uitbreiden van de EU.’
‘De Europese Unie voert een proxy-oorlog tegen Rusland in Oekraïne, evenals een economische oorlog die gericht is op het vernietigen van de Russische economie. Maar Moskou is niet het enige doelwit van Brussel. Beijing staat ook in het vizier.
De voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen maakte duidelijk dat Europa zowel China als Rusland als bedreigingen ziet. En het voert een nieuwe Koude Oorlog die erop gericht is om ze te ondermijnen, om een zogenaamde "op regels gebaseerde orde" te behouden die wordt gedomineerd door westerse hegemonie.
Von der Leyen benadrukte dat de EU honderden miljarden euro's moet ophalen om programma's te financieren met het oog op het verzwakken van de Chinese en Russische invloed in Azië, Afrika en Latijns-Amerika.
‘De EU-leider portretteerde het grondstoffenrijke Global South,’ en Azië ‘als een slagveld. Zij waarschuwde dat de vraag naar grondstoffen die nodig zijn om hernieuwbare energietechnologie te realiseren "exponentieel zal toenemen" en drong met klem erop aan dat het Westen moet voorkomen dat China de markt van natuurlijke hulpbronnen beheerst.
In een toespraak op 12 oktober 2022 op de EU Ambassadors Conference in Brussel verklaarde Ursula von der Leyen: "Het falen van Rusland [in Oekraïne] alleen zal de op regels gebaseerde wereldorde niet redden. Omdat het revisionisme van het Kremlin niet de enige of de meest serieuze bedreiging is voor de op regels gebaseerde orde.”
Voor alle duidelijkheid: de “op regels gebaseerde orde” die sinds 1945 door het Pentagon en het Witte Huis met ultiem geweld wordt afgedwongen is dezelfde orde die ontelbare miljoenen doden en gehandicapten heeft veroorzaakt in de Derde Wereld en onlangs in Gaza weer eens met westerse wapens een ‘genocide’ mogelijk heeft gemaakt.
"Het zogenaamde 'no-limits'-partnerschap dat Vladimir Poetin en Xi Jinping hebben afgekondigd, is ook een duidelijke uitdaging voor de naoorlogse orde, gebaseerd op de kernwaarden van het Handvest van de VN,” zei de EU-chef.
Bovendien karakteriseerde ‘Von der Leyen de alliantie tussen China en Rusland als een bedreiging’ en voegde hieraan toe: "we moeten deze wereldwijde uitdaging het hoofd bieden."
Zij maakte duidelijk dat Europa zijn invloed in "de hele wereld" wil behouden en benadrukte: "De oorlog in Oekraïne is niet alleen een Europese oorlog, het is een oorlog voor de toekomst van de hele wereld. De horizon van Europa kan dus alleen de hele wereld zijn."
Von der Leyen, een rechtse Duitse politicus, sloot haar toespraak af met nationalistische vurigheid en riep: "Leve Europa!"
De opmerkingen van de EU-leider waren in lijn met de standpunten van de Nationale Defensiestrategie van de Amerikaanse regering uit 2018 en het Strategisch Concept van de NAVO uit 2022, waarin China en Rusland beide tot de belangrijkste tegenstanders van het Westen werden uitgeroepen.’
Nog een citaat van Ursula die haarscherp aantoont dat Europa onder haar leiding een oorlog voorbereidt met de grootmachten Rusland en China. Zij beweerde dat ‘Rusland’s mislukking (in Oekraïne. svh) alleen de op regels gebaseerde wereldwijde orde niet [zal] redden. Want het revisionisme van het Kremlin is niet de enige en grootste bedreiging van de op regels gebaseerde orde. De zogeheten onbeperkte samenwerking die door Vladimir Poetin en Xi Jinping is afgekondigd is eveneens een duidelijke bedreiging van de naoorlogse orde, gebouwd op de kernwaarden van het VN-handvest… wij moeten deze wereldwijde uitdaging een halt toeroepen, wij moeten het vertrouwen in onze wereldwijde doelen herstellen.’ Mede dankzij de decennialange Joods-Zionistische terreur, gesteund door de NAVO, kon Ursula von der Leyen verheugd mededelen dat ‘onze trilaterale energie overeenkomst in juni (2022. svh) met Egypte en Israel een belangrijke rol heeft gespeeld in onze strategie om van de Russische fossiele brandstof af te komen. Maar mijn bezoeken aan Cairo en Jeruzalem ging om veel meer dan gas,’ want het gaat de EU, net als Washington om ‘een nieuwe wereldorde,’ waarbij het Westen, net als in de koloniale tijd, de hegemonie over de grondstoffen en markten opnieuw weet te heroveren ten koste van honderden miljoenen zo niet miljarden burgers. Wilt u zich een beeldvormen van een oorlog met geavanceerde wape, kijk dan naar Gaza. Op 12 augustus 2023 publiceerde de Amerikaanse website Global Research onder de kop ‘U.S. Regime Has Killed 20-30 Million People Since World War II,’ geschreven door James A. Lucas, een gepensioneerde Amerikaanse maatschappelijk werker, en anti-oorlogs- en anti-imperialistisch lid van de ‘September 11 Coalition/Dayton Peace Action’:
‘Na de catastrofale aanslagen van 11 september 2001 begonnen monumentaal verdriet en een gevoel van wanhoop en begrijpelijke woede de Amerikaanse psyche te doordringen. Een paar mensen probeerden destijds een evenwichtig perspectief te bevorderen door erop te wijzen dat de Verenigde Staten ook verantwoordelijk waren voor het veroorzaken van dezelfde gevoelens bij mensen in andere landen, maar ze veroorzaakten nauwelijks een rimpeling. Hoewel Amerikanen in het abstracte de wijsheid begrijpen van mensen over de hele wereld die empathie hebben voor het lijden van elkaar, kreeg zo'n herinnering aan het onrecht dat door onze natie is begaan weinig gehoor en werd al snel overschaduwd door een versnelde "oorlog tegen het terrorisme.”
Maar we moeten onze inspanningen voortzetten om begrip en mededogen in de wereld te ontwikkelen. Hopelijk zal dit artikel daarbij helpen door de vraag te beantwoorden "Hoeveel 11 septembers hebben de Verenigde Staten sinds de Tweede Wereldoorlog in andere landen veroorzaakt?" Dit thema wordt ontwikkeld in dit rapport dat een geschat aantal van dergelijke doden in 37 landen bevat, evenals korte uitleg over waarom de VS als schuldig wordt beschouwd.
De oorzaken van oorlogen zijn complex. In sommige gevallen waren andere landen dan de VS mogelijk verantwoordelijk voor meer doden, maar als de betrokkenheid van ons land een noodzakelijke oorzaak leek te zijn van een oorlog of conflict, werd het als verantwoordelijk beschouwd voor de doden daarin. Met andere woorden, ze zouden waarschijnlijk niet hebben plaatsgevonden als de VS niet de zware hand van zijn macht had gebruikt. De militaire en economische macht van de Verenigde Staten was cruciaal.
Deze studie onthult dat Amerikaanse strijdkrachten direct verantwoordelijk waren voor ongeveer 10 tot 15 miljoen doden tijdens de Koreaanse en Vietnamoorlogen en de twee Irakoorlogen. De Koreaanse oorlog omvat ook Chinese doden, terwijl de Vietnamoorlog ook dodelijke slachtoffers omvat in Cambodja en Laos.
Het Amerikaanse publiek is zich waarschijnlijk niet bewust van deze aantallen en weet nog minder over de proxy-oorlogen waarvoor de Verenigde Staten ook verantwoordelijk zijn. In de laatstgenoemde oorlogen waren er tussen de negen en veertien miljoen doden in Afghanistan, Angola, de Democratische Republiek Congo, Oost-Timor, Guatemala, Indonesië, Pakistan en Soedan.
Maar de slachtoffers komen niet alleen uit grote landen of één deel van de wereld. De overige doden vielen in kleinere landen die meer dan de helft van het totale aantal landen uitmaken. Vrijwel alle delen van de wereld zijn het doelwit geweest van Amerikaanse interventie.
De algemene conclusie is dat de Verenigde Staten sinds de Tweede Wereldoorlog waarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de dood van tussen de twintig en dertig miljoen mensen in oorlogen en conflicten verspreid over de wereld.
Voor de families en vrienden van deze slachtoffers maakt het weinig uit of de oorzaken Amerikaanse militaire actie, proxy-militaire troepen, de levering van Amerikaanse militaire voorraden of adviseurs waren, of andere manieren, zoals economische druk die door ons land werd uitgeoefend. Ze moesten beslissingen nemen over andere zaken, zoals het vinden van verloren geliefden, of ze vluchteling zouden worden en hoe ze zouden overleven.
En de pijn en woede verspreiden zich nog verder. Sommige autoriteiten schatten dat er wel 10 gewonden zijn voor elke persoon die sterft in oorlogen. Hun zichtbare, voortdurende lijden is een voortdurende herinnering voor hun landgenoten.’
https://www.globalresearch.ca/u-s-regime-has-killed-20-30-million-people-since-world-war-ii/5633111
Commentatoren uit uiteenlopende delen van het politieke spectrum, zoals Democracy Now! en American Free Press, waaronder Nobelprijswinnaar Jody Williams en voormalige Republikeinse Congresleden Pete McCloskey en Paul Findley, uitten hun zorgen over de invloed van de PNAC op het besluit van president George W. Bush om Irak binnen te vallen. Sommigen beschouwen de brief van de PNAC van 16 januari 1998 aan president Clinton, waarin hij werd aangespoord een plan te omarmen voor 'de verwijdering van het regime van Saddam Hussein van de macht,’ en het grote aantal leden van de PNAC dat werd benoemd in de regering van Bush als bewijs dat de invasie van Irak in 2003 een uitgemaakte zaak was.
Het televisieprogramma Frontline, uitgezonden op PBS, presenteerde de brief van de PNAC aan president Clinton als een opmerkelijke gebeurtenis in de aanloop naar de oorlog in Irak.
Mediacommentatoren vonden het veelzeggend dat ondertekenaars van de brief van de PNAC van 16 januari 1998 aan president Clinton (en enkele van haar andere standpunt-documenten, brieven en rapporten) latere Bush-functionarissen omvatten zoals Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz (joodse lobby. svh), Richard Perle (joodse lobby. svh), John Bolton, Richard Armitage en Elliott Abrams (joodse lobby. svh).
Toekomstige biologische wapens die specifieke genotypes kunnen “targeten."
Hoofd artikel: Etnisch biowapen
Critici van het Project for the New American Century, onder wie boekrecensent Kip Keller van Austin American-Statesmen, benadrukten het volgende citaat uit het rapport van de PNAC “Rebuilding America's Defenses”:
'En geavanceerde vormen van biologische oorlogsvoering die specifieke genotypes kunnen “targeten," kunnen biologische oorlogsvoering transformeren van het rijk van terreur naar een politiek bruikbaar instrument.'
In een recensie van een boek over de geschiedenis van eugenetica in de Verenigde Staten, citeerde Keller het citaat als een voorbeeld van hedendaags denken dat de traditie van eugenetica voortzet, door te zeggen dat het citaat ''een soort 'genenbom' voorstelde en beschuldigde de auteurs ervan 'de gerichte uitroeiing van een specifieke etnische groep te steunen -- d.w.z. genocide, de ultieme eugenetische praktijk.”
http://en.wikipedia.org/wiki/Project_for_the_New_American_Century
Dit is de criminele ideologische achtergrond van de neoconservatieve Victoria Nuland, de voormalige staatssecretaris verantwoordelijk voor de Amerikaanse politiek ten opzichte van Europa en Eurazië. Begin 2003 schreef ik over het PNAC het volgende:
‘September 2000 publiceerde de neoconservatieve denktank “Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw” een toen nog geheim rapport getiteld: “De Wederopbouw van Amerika's Verdediging: Strategieën, Strijdkrachten en Hulpbronnen voor een Nieuwe Eeuw.” In dit beleidsstuk staat onder meer:
“De Verenigde Staten heeft decennialang getracht een meer permanente rol te spelen in de regionale veiligheid van de Golf. Hoewel het onopgeloste conflict met Irak een onmiddellijke rechtvaardiging verschaft, overstijgt de noodzaak van een aanzienlijke Amerikaanse militaire aanwezigheid in de Golf het vraagstuk van het regime van Saddam Hoessein.”
Deze “Amerikaanse toonaangevende strategie” moet “tot zover mogelijk in de toekomst” worden voortgezet. Het roept de Verenigde Staten op om te “vechten en om gelijktijdig in verschillende belangrijke oorlogsgebieden een absolute overwinning te behalen,” wat een “essentiële missie” wordt genoemd. Het rapport was bedoeld als “blauwdruk voor het behoud van de Amerikaanse wereldwijde superioriteit, om de opkomst van een grote machtsrivaal uit te sluiten, en om de internationale veiligheidsorde te laten sporen met Amerikaanse principes en belangen.”
De Amerikaanse strijdkrachten in het buitenland worden beschreven als “de cavalerie van het nieuwe Amerikaanse grensgebied." Het rapport ondersteund een eerder document waarin gesteld werd dat de Verenigde Staten “moderne industriële naties moet ontmoedigen om onze leiderschap op de proef tre stellen of om zelfs ook maar te streven naar een grotere regionale of wereldwijde rol.” Daarnaast wordt verwezen naar “nieuwe aanvalsmethoden — elektronisch… biologisch — zullen steeds meer beschikbaar zijn — de strijd zal zich naar alle waarschijnlijkheid in een nieuwe dimensie plaatsvinden, in de ruimte, cyberspace, en misschien in de wereld van de microben… geavanceerde vormen van biologische oorlogsvoering.” Het rapport was geschreven voor Dick Cheney, Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz (joodse lobby. svh) en Lewis Libby (joods lobby. svh), die drie maanden later sleutelposities in de nieuwe Amerikaanse regering bekleedden. Cheney werd vice-president, Rumsfeld minister van Defensie, Wolfowitz plaatsvervangend minister van Defensie en Libby de chef-staf van Cheney. Om deze wereldwijde militaire strategie bij het grote publiek acceptabel te maken zou “een of andere catastrofale en als katalysator werkende gebeurtenis — zoals een nieuwe Pearl Harbor nodig zijn,” aldus de opstellers van Rebuilding America's Defenses: Strategies, Forces, and Resources For a New Century, exact een jaar voor de aanslagen van 11 september 2001. Na als het ware op hun wenken te zijn bediend en terwijl de Twin Towers nog nabrandden vroeg, volgens de New Yorker van april 2002, Condolleezza Rice, de Nationale VeiligheidsAdviseur van president Bush, tijdens een spoedvergadering van de Nationale VeiligheidsRaad aan de aanwezigen om na te denken over “hoe men deze mogelijkheden kan uitbuiten,” daarbij verwijzend naar de situatie van “1945 tot 1947,” het begin van de Koude Oorlog. Intussen had een dag na de aanslagen minister Rumsfeld, zonder zelfs ook maar één enkel bewijs van wie de daders waren, tijdens een kabinetsvergadering al geëist dat Irak “een hoofddoel van de eerste ronde in de oorlog tegen terrorisme” zou zijn, aldus de journalist Bob Woodward van de Washington Post die een boek schreef over de eerste 100 dagen na 11 september, vol vertrouwelijke informatie die hij van hoog geplaatste autoriteiten kreeg. Zes dagen na de terroristische aanslagen, op 17 september 2001, ondertekende president Bush een tweeëneenhalf pagina's tellend document, voorzien van de stempel TOP SECRET, waarin het Pentagon opdracht kreeg om militaire operaties voor te bereiden voor een invasie van Irak. Voor het eerst in het nieuwe millennium waren de schaakstukken in stelling gebracht. Het grote spel “met als inzet de heerschappij over de wereld” kon beginnen.
http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie.html
Zbigniew Brzezinski & the lies about Afghanistan – Workers World
En de concrete drijfveren zijn zoals altijd bij elke grootmacht: grondstoffen, goedkope arbeid en markten die de alleenheerschappij mogelijk moeten maken. Dat wordt natuurlijk verhuld achter fraaie begrippen als democratie en mensenrechten, die vervolgens weer op grote schaal geschonden worden, zoals de VS op talloze plaatsen op aarde heeft laten zien, van Noord Korea en Vietnam tot en met Afghanistan, Irak, Gaza. Desondanks krijgen Amerikaanse ideologen als Zbigniew Brzezinski, de voormalige Veiligheidsadviseur onder president Carter, de volle ruimte van de neoliberale spreekbuis de Financial Times om op 10 december 2013 te stellen dat “Rusland, net als Oekraïne, een echte democratie [zal] worden,” want “Wat er ook moge gebeuren, de gebeurtenissen in Oekraïne zijn historisch onomkeerbaar en geopolitiek transformerend. Eerder vroeg dan laat zal Oekraïne echt deel uitmaken van democratisch Europa; eerder laat dan vroeg zal Rusland volgen, tenzij het zichzelf isoleert en een semi-stagnerende imperialistische relikwie wordt,” waarbij verwezen wordt naar de Maidan Staatsgreep in februari 2010, waarbij de democratisch gekozen regering werd verdreven door een regering samengesteld door de VS en de Amerikaanse onderminister Nuland van Buitenlandse Zaken in een uitgelekt telefoongesprek tegenover de Amerikaanse ambassadeur in Kiev opmerkte dat de Europese Unie in de crisis in Oekraïne geen rol mag spelen. "Fuck de EU,” verklaarde zij zelfs op een bepaald moment. Nuland zegt dat ze ervan uitging dat oppositieleider Jatsenjoek de nieuwe premier zou worden.
http://www.ft.com/intl/cms/s/0/5ac2df1e-6103-11e3-b7f1-00144feabdc0.html#axzz2uzZkqif2
In 1999, op de drempel van het nieuwe millennium, in een tijd dat Geert Mak nog ‘grote verwachtingen’ koesterde over de toekomst van Europa in het bijzonder, en het Westen in het algemeen, en drie jaar voordat opiniemaker Ian Buruma Europa adviseerde om een deel van het Amerikaanse ‘dirty work’ op zich te nemen, ‘and take the risk of being held accountable’ voor de door hem bepleite oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, schreef de neoconservatieve joods-Amerikaanse historicus Robert Kagan, de grote drijfveer achter de Irak-Oorlog:
‘Goede ideeën en technologieën hebben een sterke macht nodig die die ideeën promoot door het goede voorbeeld te geven en die ideeën beschermt door te winnen op het slagveld… Als een kleinere macht onze ideeën en technologieën zou promoten, zouden ze niet de wereldwijde valuta hebben die ze hebben. En toen een sterke macht, de Sovjet-Unie, haar slechte ideeën promootte, hadden ze meer dan een halve eeuw lang veel valuta.
Dit wordt vandaag de dag te gemakkelijk vergeten. Voor te veel leidinggevenden in Silicon Valley is er geen geografie of geopolitiek meer. Er zijn alleen aandelenopties en elektronen. Hun visie dat Washington de vijand is en dat elke belastingdollar die daar wordt betaald, een verspilde belastingdollar is, is grotesk. Er is een gezegde in Silicon Valley dat “loyaliteit slechts één muisklik verwijderd is.” Maar je kunt dat ook te ver doorvoeren. Leidinggevenden daar pochen als: “Wij zijn geen Amerikaans bedrijf. Wij zijn I.B.M. U.S., I.B.M. Canada, I.B.M. Australië, I.B.M. China.’ Oh ja? De volgende keer dat I.B.M. China in de problemen komt in China, bel dan Jiang Zemin om hulp. En de volgende keer dat het Congres een andere militaire basis in Azië sluit, bel dan de marine van Microsoft om de zeeroutes van de Stille Oceaan te beveiligen. En de volgende keer dat het Congres meer consulaten en ambassades wil sluiten, bel dan Amazon.com om een nieuw paspoort te bestellen.”
https://archive.nytimes.com/www.nytimes.com/books/99/04/25/reviews/friedman-mag.html
In de revolutionaire jaren zestig schreef de enige echt radicale, anarchistische, beweging die Nederland gekend heeft, te weten Provo, in haar beginselverklaring:
‘Provo ziet zich voor de keus gesteld: desperaat verzet of lijdzame ondergang. Provo roept op tot verzet waar het kan. Provo ziet in dat het de uiteindelijke verliezer zal zijn, maar de kans deze maatschappij nog eenmaal hartgrondig te provoceren, wil het zich niet laten ontgaan.’
Maar de verbeelding aan de macht transformeerde zich gaandeweg in de macht van de verbeelding, die in de praktijk de macht van de totalitaire technocratie nog machtiger maakte ten koste van elk greintje verbeelding. Opportunistische mannen en machtsbeluste feministen zagen hun kans, zonder te weten wat ze ermee aan moesten. ‘Te vaak werden ze meegesleept in het soort denken dat typerend is voor mijn generatie: dat de geschiedenis zich vanzelf voortbeweegt, in principe richting het goede en dat het volstaat om af en toe een schop tegen het systeem te geven.’
Wij westerlingen hebben iets toegelaten en zelfs gesteund dat een paar jaar geleden nog onmogelijk leek te zijn. Uiteindelijk leidde de verbeelding aan de macht tot de acceptatie van de zionistische genocide in Gaza. Wij hebben na Auschwitz en Hiroshima geaccepteerd dat Auschwitz en Hiroshima tolerabele strijdmethoden zijn om de toekomst te bepalen. Wij westerlingen en de zionistische oorlogsmisdadigers hebben het ondenkbare opnieuw denkbaar gemaakt, en wij allen zullen daar binnen afzienbare tijd een hoge rekening voor gaan betalen. Gaza is namelijk het gezicht van de Derde Wereld Oorlog, waarin alle westerlingen zullen worden meegetrokken door de a-morele technocraten, beschikkend over een leger van leeghoofden. En als die niet vrijwillig sneuvelbereid kanonnenvoer willen zijn, dan zullen ze, zoals nu in Oekraïne met geweld van straat worden geplukt. Al meer dan 17 maanden kijken ook wij westerlingen naar de hel van Gaza, zonder dat dit echt doordringt tot de postmoderne massamens, de eeuwige consument, die op de eerste rang gezeten elke dag weer getuige is van onvoorstelbare gruwelen, zonder dat de rechtschapen burger hier massaal tegen in opstand komt.
Volgens een onderzoek dat maandag door het Jewish People Policy Institute (JPPI) is gepubliceerd, steunt ongeveer 8 van de 10 Joodse Israëliërs Trump’s suggestie dat “Arabieren uit Gaza naar een ander land moeten verhuizen,” terwijl “de meerderheid van de Arabische Israëliërs hiertegen is,” en slechts “13 procent van de Israëliërs,” Trumps voorstel “immoreel” beschouwt, maar die groep omvat opmerkelijk genoeg “54 procent van de Palestijnse respondenten en slechts 3 procent van de Joodse Israëliërs.”
Kortom, de overgrote meerderheid van de Joden in Israel lijdt aan een ziekelijk gebrek aan empathie, en zijn bereid oorlogsmisdaden en zelfs genocide te accepteren. Ik luister altijd geamuseerd naar christenen die hardop beweren dat wij in het Westen het product zijn van de ‘joods-christelijke beschaving.’ Tot op zeker hoogte hebben de christenen en joden inderdaad gelijk, het Westen is altijd even meedogenloos geweest bij het vermoorden van ontelbare miljoenen mensen als de Joden in Israel dit nu zijn. ’s Werelds beroemdste politicoloog, de Amerikaanse neoconservatieve Harvard hoogleraar Samuel Huntington, concludeerde in zijn klassiek geworden boek The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996) dat:
The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.
De grote joods-Duitse politiek filosofe Hannah Arendt was van dit feit diep doordrongen. In het essay Het Zionisme Bij Nader Inzien schreef Hannah Arendt in oktober 1945: ‘Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie.
‘Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een “vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.” Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft.
‘De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dan het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren in de resolutie simpelweg niet genoemd, wat hun — dat moge duidelijk zijn — de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina, zelfs die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking.’
Deze tekst van oktober 1945 was een waarschuwing voor de potentiële ontwikkeling van Israël. De jaren van zowel de linkse Ben-Goerion als de rechtse Menachem Begin, Ariel Sharon en Benjamin Netanyahu blijken de opmaat te zijn geweest voor het zionistisch fascisme, dat Arendt al acht decennia geleden voorzag.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fascisme
Een aantal van deze kenmerken hebben zich vanaf 1948 steeds duidelijker gemanifesteerd in Israël:
‘Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, voor zover dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.
‘Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.
‘Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur.
‘Het fascisme streeft naar een totalitaire staat — de volledige controle over het maatschappelijk leven en de sociale en culturele organisaties.
‘Het fascisme is extreem nationalistisch.
‘Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen overleven te midden van andere staten.
‘Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse.
‘Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande klassen- en belangentegenstellingen.
‘Voor vrijheid van meningsuiting, privacy en een aantal andere vrijheden is meestal geen plaats. Mediacensuur en willekeurig optreden van de overheid zijn niet slechts aan de orde van de dag, maar worden gewoon acceptabel gevonden.
‘Het fascisme beschouwt het internationaal recht als niet van toepassing. Deze ontwikkeling is buitengewoon zorgelijk. Het maakt van Israël, voor zover het dat al niet is, een paria binnen de internationale gemeenschap. Dat is op zich al zorgelijk, maar een opleving van het antisemitisme ligt daarmee eveneens op de loer.’
Natascha van Weezel’s bewering ‘het gevoel’ te hebben ‘dat je steeds weer naar Auschwitz moet om te analyseren wat daar precies gebeurd is — en terugkomen met nog veel meer vragen’ is een mening die allang is weerlegd, zelfs of beter nog, juist door joodse denkers. Wij weten maar al te goed wat in het verleden ‘precies gebeurd is’ en waarom. Elk volk dat zich superieur acht en zich om wat voor reden dan ook ‘uitverkoren’ voelt, heeft de eerste en belangrijkste stap gezet op de weg naar een onvermijdelijke fascistische staat. Joodse Israeli’s die de genocide in Gaza hebben voorbereid en uitgevoerd, dan wel goedkeuren zijn fascisten. Hetzelfde geldt voor joodse Nederlanders die achter het genocidale regime van Netanyahu staan. Natascha van Weezel maakt een wonderlijke denkfout te menen dat ‘nu er steeds minder overlevenden zijn, we manieren [moeten] zoeken om de verhalen wél levend te houden,’ want als er één ding de afgelopen 17 maanden overduidelijk is geworden dan is het wel dat juist door het gecultiveerde joodse slachtofferschap, de haat en het superioriteitsdenken onder een aanzienlijk aantal zionisten zowel in als buiten Israel tot een fascistische mentaliteit heeft geleid die de moorden van Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen, en de verwoesting van hun land mogelijk heeft gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten