Natascha Van Weezel en 'de as van het kwaad'

In haar Parool-column van maandag 16/12/2024 doet  Natascha van Weezel iets opmerkelijks. Onder de kop 'Kan ik mijn kinderen straks beschermen?' voert zij zichzelf niet langer meer op als joods slachtoffer van de Palestijnse 'terreur-organisaties' en het 'antisemitisme,' het grote kwaad in haar besloten wereldje, maar van datgene wat het Witte Huis en de neoconservatieve joodse lobby, daarom heen, 'de as van het kwaad' betitelen. Terwijl zij haar peuter Max probeert bezig te houden tracht zij op haar 'telefoon de eerste grote toespraak van Mark Rutte als secretaris-generaal van de NAVO te volgen,' met een vroomheid waarmee in mijn jeugd alleen een rooms-katholieke misdienaar de nauwelijks hoorbare kerstboodschap van de heilige vader in Rome beluisterde. De neiging tot geloven verdwijnt nooit echt, het is het enige anker voor de kleine mens om niet meegesleurd te worden. Welnu, hetgeen zij hoort tussen het gebrabbel van haar kind door 'stemt me niet meteen optimistisch,' want haar neoconservatieve Rutte verklaart: "Het wordt tijd om ons geestelijk voor te bereiden op oorlog. En Het gevaar komt met volle snelheid op ons af." Dat is volgens haar niet het resultaat van het bestaan van het militair-industrieel complex, waar president Eisenhower tijdens zijn afscheidsrede in 1961 voor waarschuwde, maar doordat 'De wereldorde zoals we die kenden aan het wankelen [is].' Zij verzwijgt dat dit de 'wereldorde' is van de VS,  de NAVO en het Westers Kapitaal, die dit massale geweld decennialang hebben gefinancierd, leidend tot het vele biljoenen kostende geweld in het Verre Oosten, Afrika en Latijns Amerika. Geweld in ondermeer Korea, Vietnam, Congo, Panama, Afghanistan, Libanon, Irak, Libië, Syrië, en al die andere kleinere oorlogen die de westerse geopolitieke belangen met betrekking tot grondstoffen en markten 'veilig' moesten stellen. Oorlogen die de VS en de NAVO verloren, wanneer we uitgaan van de geclaimde doeleinden.

Op het lijstje staan nog de Russische Federatie, die in de Oekraïne aan het winnen is, en als hoofdprijs China met zijn 1,4 miljard inwoners. Enfin, die westerse 'wereldorde' dus, die met ultiem geweld na de Tweede Wereldoorlog tot stand kwam, en die recentelijk is uitgemond in de Joodse genocide van de Palestijnen in Gaza, de Westbank, Libanon en Syrië. Moeder Natascha voelt zich nu ineens bedreigd door allereerst 'Rusland, Iran en Noord-Korea.' Veelzeggend is dat zij zich juist door deze drie staten niet tof voelt, om eens een ouderwets Jiddisch woord te gebruiken. Niet 'TOF' en dus 'ben ik ergens blij met Ruttes waarschuwing; soms lijkt het alsof we ons in Nederland onkwetsbaar wanen. We zijn na tachtig jaar zó gewend geraakt aan de vanzelfsprekendheid van vrede, dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat het ooit weer anders zou kunnen zijn.' 

Ik zou een betere omschrijving van Natascha van Weezels 'entitlement' niet kunnen formuleren. Het is de entitlement van de beschermde middenklasse, die zelden wordt geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid waarin de overgrote meerderheid van de wereldbevolking elke dag weer leeft, en die vanuit deze cocon meent de realiteit te kunnen beschrijven, zonder te beseffen hoe pedant zijn woorden klinken. Volgende keer meer over de pedanterie van een schaamteloos enig kind van joodse huize.  

Ma Natascha van Weezel, haar peuter Max, de onvermijdelijke kat in dat milieu en half verscholen daarachter de mater familias Anet Bleich.