Eén van de geschilpunten met mijn oude vriend en EU-fanaat Geert Mak, was dat hij van oordeel was dat Duitsland het voortouw in Europa moest nemen, in de strijd tegen de vermeende vijand. Het was hem niet aan zijn verstand te brengen dat Duitsland altijd een gevaar zal blijven voor het Avondland.
Geert Mak's collaboratie-mentaliteit erfde hij van zijn vader, dominee Catrinus Mak, die volgens zijn zoon zelf in 1935:
het ‘tiranniek en kortzichtig’ [vond] dat Hitler de arierparagraaf -- waarbij joden van allerlei ambten werden uitgesloten -- ook op ‘dienaren van Christus’ gemeente’ van toepassing had verklaard. De regeling was, schreef hij, ‘op staatsterrein tolerabel maar niet in een kerk die het Evangelie heeft te verkondigen.’
Met andere woorden: Catrinus Mak was van oordeel dat het ‘tolerabel’ was om joodse Duitsers te verbannen uit het openbare leven. Daarentegen moest Hitler zich niet bemoeien met de ‘dienaren van Christus.’ Hoe kan het dat een dominee, opgegroeid in een democratische rechtstaat van oordeel was dat een antisemitische maatregel ‘tolerabel’ was? Geert Mak zwijgt erover, terwijl deze houding nu juist om een verklaring schreeuwt. Zeker omdat zijn lezers nu weten welke gruwelijke gevolgen die mentaliteit heeft gehad. Wat had God's 'uitverkoren volk' in Catrinus' ogen misdaan om te worden verbannen uit de westerse samenleving? Let de komende tijd op wie van de Nederlandse opiniemakers nu al 'fout' zijn. De afgelopen jaren heb ik over een aantal van hen uitgebreid geschreven. Het nazisme is nooit weg geweest. Het was ondergronds gegaan zolang het economisch goed ging. Maar nu is als het ware de 'dag des oordeels' aangebroken, en de Duitsers hebben daarbij al het voortouw genomen. Let op de Nederlandse collaborateurs, de komende jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten