De Onthullende Yoeri Albrecht Affaire 2

Voordat ik de activiteiten van Yoeri Albrecht, directeur van het hoofdstedelijk debatcentrum De Balie, in een bredere context plaats, moet ik eerst een aanloop nemen. ‘Reculer pour mieux sauter,’ is met name zo belangrijk omdat de mainstream-media een virtuele werkelijkheid verkopen, die nu nagenoeg alle gebieden van het dagelijks bestaan beheerst. In die virtuele realiteit opereert Albrecht als een ‘con man,’ een Amerikaans begrip afgeleid van het woord ‘confidence man,’  een oplichter die gebruik maakt van een:

confidence trick, an attempt to defraud a person or group after first gaining their trust. Confidence tricks exploit victims using a combination of the victim's credulity, naïveté, compassion, vanity, confidence, irresponsibility, and greed. Researchers have defined confidence tricks as ‘a distinctive species of fraudulent conduct... intending to further voluntary exchanges that are not mutually beneficial,’ as they ‘benefit con operators ('con men') at the expense of their victims (the ‘marks’).'

Wikipedia voegt hieraan toe: 

Confidence tricks exploit characteristics such as greed, dishonesty, vanity, opportunism, lust, compassion, credulity, irresponsibility, desperation, and naïvety. As such, there is no consistent profile of a confidence trick victim; the common factor is simply that the victim relies on the good faith of the con artist.  

De onderzoekers Huang en Orbach stellen dat ‘Cons succeed for inducing judgment errors — chiefly, errors arising from imperfect information and cognitive biases. In popular culture and among professional con men, the human vulnerabilities that cons exploit are depicted as ‘dishonesty,' ‘greed,' and ‘gullibility,’ oftewel ‘goedgelovigheid,’ terwijl ‘Accomplices, also known as shills, help manipulate the mark into accepting the perpetrator's plan. In a traditional confidence trick, the mark is led to believe that he will be able to win money or receive some benefits by doing some task. The accomplices may pretend to be strangers who have benefited from performing similar tasks in the past.’ https://en.wikipedia.org/wiki/Confidence_trick 

De grootste Amerikaanse auteur van de negentiende eeuw, Herman Melville, die als geen ander de Amerikaanse mentaliteit wist te doorgronden, heeft dit fenomeen scherpzinnig beschreven in zijn roman:

The Confidence-Man: His Masquerade, first published in New York on April Fool's Day 1857, is the ninth book and final novel by American writer Herman Melville. The book was published on the exact day of the novel's setting.

Centered on the title character, The Confidence-Man portrays a group of steamboat passengers. Their interlocking stories are told as they travel the Mississippi River toward New Orleans. The narrative structure is reminiscent of The Canterbury Tales (1392). Scholar Robert Milder notes: ‘Long mistaken for a flawed novel, the book is now admired as a masterpiece of irony and control, although it continues to resist interpretive consensus.’

Analysis

The novel's title refers to its central character, an ambiguous figure. He sneaks aboard a Mississippi steamboat on April Fool's Day. This stranger attempts to test the confidence of the passengers. Their varied reactions constitute the bulk of the text. Each person, including the reader, is forced to confront the placement of his trust.

The novel is written as cultural satire, allegory, and metaphysical treatise, dealing with themes of sincerity, identity, morality, religiosity, economic materialism, irony, and cynicism. Many readers place The Confidence-Man alongside Melville's Moby-Dick and ‘Bartleby, the Scrivener’ as a precursor to 20th-century literary pre-occupations with nihilism, existentialism, and absurdism… The Confidence-Man was probably inspired by the case of William Thompson, a con artist active in New York City in the late 1840s.

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Confidence-Man 

Kort samengevat wordt de ‘con man,’ de oplichter, in zijn poging te overleven gedreven door allereerst en bovenal ‘nihilisme en absurdisme.’ Vooral in een absurde crisistijd als nu, waar alle vertrouwdheden wegvallen, dus in een virtueel tijdperk, waarin alles en tegelijkertijd niets meer waar is, bloeit de ‘con man’ op. Met als gevolg dat wij vandaag de dag overal om ons heen, in de politiek, in de media, in de kunst, en zelfs in de wetenschap de ‘con man’ zien opduiken, iemand die het hooggeëerd publiek knollen voor citroenen verkoopt. Wanneer de lezer dit beseft dan zal het voor hem en haar duidelijk zijn dat Yoeri Albrecht een ‘con man’ is. Immers, een directeur van een debatcentrum die het ene moment bij hoog en bij laag vurig pleit voor vrijheid van meningsuiting, aangezien het ‘hartstikke goed [is] dat we hier het recht hebben om ons uit te spreken,’ en nog geen vijf minuten later tracht een journalist met geweld het werk onmogelijk te maken, handelt vanzelfsprekend als het prototype van de ‘con man.’ Waarom Albrecht ineens in razernij ontstak is het onderwerp van de volgende keer. Dan ook de rol van burgemeester Femke Halsema als één van zijn shills, ‘medewerkers, die bekend staan als hulpjes van de oplichter.’