Weeks before the 2020 campaign, Antony Blinken called ex-CIA Director Michael Morell, causing Morell to issue a letter in the name of 51 CIA/DHS (Department of Homeland Security. svh) agents that led them and the media to spread an absolute lie: the Biden laptop was ‘Russian disinformation.’
https://rumble.com/v2kfoj0-system-update-show-78.html
Tegelijkertijd wees ook Tulsi Gabbard, in 2020 ‘Presidential candidate’ en ‘Former Congresswoman’ op het feit dat:
Ex-CIA Chief revealed that now Secretary of State Blinken was the impetus (drijfkracht. svh) behind the letter from 51 intel officials falsely claiming Hunter Biden's emails were ‘Russian disinformation’ just weeks before 2020 election. Blinken is a liar who cannot be trusted. His being Secretary of State is not only useless, it’s dangerous. Blinken must go.
Erik Akerboom, dergelijke feiten worden door het westers establishment verzwegen, terwijl in uw betogen de kritiek op de elite wordt gedemoniseerd als ‘complottheorieën’ over ‘een kwaadaardige elite’ die ‘de macht in handen heeft.’ Op die manier worden ‘kwaadaardige’ intriganten, die de belangen van de ‘elite’ in de VS zowel als in de rest van het Westen behartigen, nooit ter verantwoording geroepen. En ook u zal deze feiten nooit onthullen, want juist het verzwijgen van dit soort ondemocratische praktijken, is één van uw taken als hoofd van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst.
Meneer Akerboom, laat ik open kaart met u spelen. U en ik weten hoe de werkelijkheid is in de wereld, deels door eigen ervaringen, deels door datgene dat wij gelezen en gehoord hebben. Ikzelf volg ik al decennialang het journalistieke werk van Chris Hedges, die 15 jaar lang buitenland-correspondent was van The New York Times in vooral oorlogsgebied. Hedges ‘served as the Times Middle East Bureau Chief and Balkan Bureau Chief during the wars in the former Yugoslavia. In 2001, Hedges contributed to The New York Times staff entry that received the 2002 Pulitzer Prize for Explanatory Reporting for the paper's coverage of global terrorism.’ Wikipedia voegt hieraan toe dat in:
2003, Hedges gave a commencement speech at the graduation ceremony for Rockford College in which he criticized the ongoing American invasion of Iraq. His speech was received with boos, and his microphone was shut off three minutes after he began speaking. Hedges had to end the commencement speech short because of the various student disruptions, which included an additional microphone cut, foghorns, and chants of ‘God Bless America.’
The New York Times criticized Hedges' statements and issued him a formal reprimand for ‘public remarks that could undermine public trust in the paper's impartiality.’ Hedges cited this reprimand as a motivation for resigning from the Times in 2005.
During the uncertainty following the loss of employment, Hedges was looking for posts to teach high school English classes. In a 2008 interview, Hedges acknowledged that he ultimately had not struggled, adding that ‘every year since I left the Times, I’ve made at least twice the salary I made at the paper. So, in a way, I didn’t pay for it. And I have maintained what is most valuable to me, which is my integrity and my voice.’
Toen ik Hedges acht jaar geleden in Princeton interviewde, waar hij aan de prestigieuze Ivy League Universiteit doceerde, zei hij dat de Democraten en Republikeinen in werkelijkheid één partij vormen, te weten de partij van de rijken die miljarden verdienen aan het militair-industrieel complex, en aan het speculeren via hedge-funds op Wall Street, een systeem dat hij ‘gelegaliseerde omkoping’ noemt. Intussen is ook in zijn ogen de politiek in werkelijkheid antipolitiek geworden. De instituten bestaan nog wel, maar dan alleen in naam. Op 1 mei 2023 schreef Hedges onder de kop ‘The Enemy From Within’:
The war industry, a state within a state, disembowels the nation, stumbles from one military fiasco to the next, strips us of civil liberties and pushes us towards suicidal wars with Russia and China.
America is a stratocracy, a form of government dominated by the military. It is axiomatic among the two ruling parties that there must be a constant preparation for war. The war machine’s massive budgets are sacrosanct (heilig. svh). Its billions of dollars in waste and fraud are ignored. Its military fiascos in Southeast Asia, Central Asia and the Middle East have disappeared into the vast cavern of historical amnesia. This amnesia, which means there is never accountability, licenses the war machine to economically disembowel the country and drive the Empire into one self-defeating conflict after another. The militarists win every election. They cannot lose. It is impossible to vote against them. The war state is a Götterdämmerung, as Dwight Macdonald writes, ‘without the gods.’
Since the end of the Second World War, the federal government has spent more than half its tax dollars on past, current and future military operations. It is the largest single-sustaining activity of the government. Military systems are sold before they are produced with guarantees that huge cost overruns will be covered. Foreign aid is contingent on buying U.S. weapons. Egypt, which receives some $1.3 billion in foreign military financing, is required to devote it to buying and maintaining U.S. weapons systems. Israel has received $158 billion in bilateral assistance from the U.S. since 1949, almost all of it since 1971 in the form of military aid, with most of it going towards arms purchases from U.S. weapons manufacturers. The American public funds the research, development and building of weapons systems and then buys these same weapons systems on behalf of foreign governments. It is a circular system of corporate welfare.
Between October 2021 and September 2022, the U.S. spent $877 billion on the military, that’s more than the next 10 countries, including China, Russia, Germany, France and the United Kingdom combined. These huge military expenditures, along with the rising costs of a for-profit healthcare system, have driven the U.S. national debt to over $31 trillion, nearly $5 trillion more than the U.S.’s entire Gross Domestic Product (GDP). This imbalance is not sustainable, especially once the dollar is no longer the world’s reserve currency. As of January 2023, the U.S. spent a record $213 billion servicing the interest on its national debt.
The intoxication of war is a plague. It imparts an emotional high that is impervious to logic, reason or fact. No nation is immune. The gravest mistake made by European socialists on the eve of the First World War was the belief that the working classes of France, Germany, Italy, the Austro-Hungarian Empire, Russia and Great Britain would not be divided into antagonistic tribes because of disputes between imperialist governments. They would not, the socialists assured themselves, sign on for the suicidal slaughter of millions of working men in the trenches. Instead, nearly every socialist leader walked away from their anti-war platform to back their nation’s entry into the war. The handful who did not, such as Rosa Luxemburg, were sent to prison.
The mantra of the militarized state is national security. If every discussion begins with a question of national security, every answer includes force or the threat of force. The preoccupation with internal and external threats divides the world into friend and foe, good and evil. Militarized societies are fertile ground for demagogues. Militarists, like demagogues, see other nations and cultures in their own image – threatening and aggressive. They seek only domination.
It was not in our national interest to wage war for two decades across the Middle East. It is not in our national interest to go to war with Russia or China. But militarists need war the way a vampire needs blood.
After the collapse of the Soviet Union, Mikhail Gorbachev and later Vladimir Putin lobbied to be integrated into western economic and military alliances. An alliance that included Russia would have nullified the calls to expand NATO — which the U.S. had promised it would not do beyond the borders of a unified Germany — and have made it impossible to convince countries in eastern and central Europe to spend billions on U.S. military hardware. Moscow's requests were rebuffed. Russia was made the enemy, whether it wanted to be or not. None of this made us more secure. Washington’s decision to interfere in Ukraine’s domestic affairs by backing a coup in 2014 triggered a civil war and Russia’s subsequent invasion.
But for those who profit from war, antagonizing Russia, like antagonizing China, is a good business model. Northrop Grumman and Lockheed Martin saw their stock prices increase by 40 percent and 37 percent respectively as a result of the Ukraine conflict.
A war with China, now an industrial giant, would disrupt the global supply chain with devastating effects on the U.S. and global economy. Apple produces 90 percent of its products in China. U.S. trade with China was $690.6 billion last year. In 2004, U.S. manufacturing output was more than twice China’s. China’s output is now nearly double that of the United States. China produces the largest number of ships, steel and smartphones in the world. It dominates the global production of chemicals, metals, heavy industrial equipment and electronics. It is the world’s largest rare earth mineral exporter, its greatest reserve holder and is responsible for 80 percent of its refining worldwide. Rare earth minerals are essential to the manufacture of computer chips, smartphones, television screens, medical equipment, fluorescent light bulbs, cars, wind turbines, smart bombs, fighter jets and satellite communications.
War with China would result in massive shortages of a variety of goods and resources, some vital to the war industry, paralyzing U.S. businesses. Inflation and unemployment would rocket upwards. Rationing would be implemented. The global stock exchanges, at least in the short term, would be shut down. It would trigger a global depression. If the U.S. Navy was able to block oil shipments to China and disrupt its sea lanes, the conflict could potentially become nuclear.
In ‘NATO 2030: Unified for a New Era,’ the military alliance sees the future as a battle for hegemony with rival states, especially China. It calls for the preparation of prolonged global conflict. In October 2022, Air Force General Mike Minihan, head of Air Mobility Command, presented his ‘Mobility Manifesto’ to a packed military conference. During this unhinged fearmongering diatribe, Minihan argued that if the U.S. does not dramatically escalate its preparations for a war with China, America’s children will find themselves ‘subservient to a rules-based order that benefits only one country [China].’
According to the New York Times, the Marine Corps is training units for beach assaults, where the Pentagon believes the first battles with China may occur, across ‘the first island chain’ that includes, ‘Okinawa and Taiwan down to Malaysia as well as the South China Sea and disputed islands in the Spratlys and the Paracels.’
Militarists drain funds from social and infrastructure programs. They pour money into research and development of weapons systems and neglect renewable energy technologies. Bridges, roads, electrical grids and levees collapse. Schools decay. Domestic manufacturing declines. The public is impoverished. The harsh forms of control the militarists test and perfect abroad migrate back to the homeland. Militarized Police. Militarized drones. Surveillance. Vast prison complexes. Suspension of basic civil liberties. Censorship.
Those such as Julian Assange, who challenge the stratocracy, who expose its crimes and suicidal folly, are ruthlessly persecuted. But the war state harbors within it the seeds of its own destruction. It will cannibalize the nation until it collapses. Before then, it will lash out, like a blinded cyclops, seeking to restore its diminishing power through indiscriminate violence. The tragedy is not that the U.S. war state will self-destruct. The tragedy is that we will take down so many innocents with us.
Erik Akerboom, het spreekt voor zich dat deze uiteenzetting van de journalist/auteur Chris Hedges nooit door de gecorrumpeerde polderpers zal worden afgedrukt. Het zou tot een oproer leiden onder mijn mainstream-collega’s die hun carrière te danken hebben aan hun opportunistische mentaliteit. Een ander willekeurig voorbeeld dat feilloos demonstreert hoe deze verholen collaboratie met de macht zich vandaag de dag manifesteert is de wijze waarop Nieuwsuur-presentator Jeroen Wollaars (NOS/NTR) een door hem kritisch geachte vraag stelde. In een ‘interview’ met D66-klimaatminister Rob Jetten formuleerde Jeroen zijn vraag als volgt:
Nederland draagt 0,5 procent bij aan de wereldwijde CO2-uitstoot. Het aantal graden dat door Nederlands toedoen extra opwarmt is eigenlijk niet uit te drukken in iets meetbaars, iets tastbaars in elk geval. Waarom moeten wij zoveel doen als India en China de ene na de andere kolencentrale openen.
De wijze waarop Wollaars zich -- met gevouwen handen en de ogen afgewend van de gast -- verschuilt achter zijn ongeïnformeerd massapubliek, en zich publiekelijk verontschuldigt voor zoveel overmoed, is kenmerkend voor het niveau van de hele mainstream polderpers. Jeroen weet dat hij het hooggeacht publiek niet altijd kan negeren, zijn functie voor de staatsomroep is immers de massa zoveel mogelijk te behagen, anders gaat de meerderheid naar een ander praatprogramma kijken. Wollaars’ vraag is tegelijkertijd voor de hand liggend, want als het effect van een ontelbaar miljarden kostend, ingrijpend politiek besluit onmeetbaar is, dan is het onvermijdelijk dat het volk begint te morren. So far so good. Maar omdat een polderjournalist bang is een dissident te lijken, dus te ver van de middelmaat af te wijken, moet in een ‘democratie’ zelfs een legitieme vraag worden verontschuldigd, tegenover de politieke elite en tegenover het half geletterde publiek. Hij of zij van het journaille is er diep van doordrongen dat anders een schervengericht hem of haar zal vernietigen.
Het was de enige Nederlandse historicus van wereldnaam, Johan Huizinga, die het een eeuw geleden aldus formuleerde: ‘De eenheid van het Nederlandse volk is bovenal gelegen in zijn burgerlijk karakter,’ en dat uit ‘een burgerlijke sfeer onze weinig militaire geest, de overwegende handelsgeest [ontsproten],’ waardoor ‘Hypocrisie en farizeïsme hier individu en gemeenschap!’ belagen, en het daarbij absoluut niet ‘valt te ontkennen, dat de Nederlander, alweer in zekere burgerlijke gemoedelijkheid, een lichte graad van knoeierij of bevoorrechting van vriendjes zonder protest verdraagt.’ Een eeuw later zien we dat die ‘lichte graad van knoeierij’ is uitgedijd tot de omvangrijke corrumpering van de gehele Nederlandse samenleving. Relevant is tevens dat Wollaars door de Hilversumse incrowd gezien wordt als een groot licht, want de NOS berichtte:
Vol trots kunnen we berichten dat Nieuwsuur-presentator Jeroen Wollaars (NOS/NTR) de winnaar is van de Sonja Barend Award, de prijs voor het beste televisie-interview. Wollaars wint de prijs voor een vraaggesprek met CDA-lijsttrekker Wopke Hoekstra, in de verkiezingsserie van Nieuwsuur.
https://www.ntr.nl/site/nieuws/Jeroen-Wollaars-wint-Sonja-Barend-Award/542
Gezien het niveau van de westerse massamedia is het geenszins wonderlijk dat het publiek, zowel hier als in de VS, ‘knows far more information about sex-scandals, celebrities, Hollywood than they know about economics and the environment. That is by design,’ aldus Jeff B. Cohen een vooraanstaande Amerikaanse journalist, hoogleraar, media criticus, en de oprichter van ‘Fairness and Accuracy in Reporting (FAIR),’ in de documentaire Shadows of Liberty uit 2012.
https://www.youtube.com/watch?v=bTUPkxwVNnI
De Sonja Barend Prijs heet 'Award' om maar zoveel mogelijk te lijken op ‘Hollywood,’ het grote voorbeeld van de Hilversumse provincialen.
Terwijl de sterren blijven flonkeren, keer ik terug op aarde. Dinsdag 11 oktober 2016 schreef ik het volgende onder de kop ‘Frank Westerman's Provinciale Schrijverij 24’:
De culturele armoede van honderden miljoenen burgers in westerse democratieën is opzettelijk teweeg gebracht. In A Fortunate Man: The Story of a Country Doctor (1967) beschrijft de Britse auteur John Berger dit fenomeen op deze wijze:
De 'grootscheepse culturele deprivatie' komt tevens tot uitdrukking in Geert Mak's simplistische kreet 'Geen Jorwert zonder Brussel,' een leuze die hij uitsprak tijdens de Abel Herzberg-lezing 2013 voor een uitverkochte zaal grijsharige Nederlanders. Veelzeggend is dat deze lezingen een initiatief zijn van het hoofdstedelijk 'debatcentrum' De Rode Hoed, in samenwerking met dagblad Trouw, die zichzelf zien als de 'politiek-literaire elite’ van onze handelsnatie. Daarom vernam het publiek van Mak als eerste en belangrijkste rechtvaardiging voor het lidmaatschap van de Europese Unie dat de EU:
een markt [is] van bijna een half miljard mensen met de hoogste gemiddelde levensstandaard ter wereld. Alleen al voor Nederland is de Unie goed voor tweederde van onze totale export, eenvijfde van het nationale product.
Het is dit zelfvernietigende, materialistische 'marktdenken,' dat zo treffend illustreert hoe de culturele deprivatie zich op werkelijk elk niveau manifesteert. Het mainstream-publiek wil worden bevestigd in zijn claim dat het daadwerkelijk een onderdeel is van het geheel, terwijl in werkelijkheid de massa niet meer is dan een lege huls. Zij wordt als zodanig ook toegesproken en behandeld, getuige het infantiele simplisme van 'Geen Jorwert zonder Brussel,’ alsof het bestaan niet meer kan zijn dan marcheren in de tredmolen van het consumeren en produceren. In dit totalitair opererend systeem is geen ruimte voor subtiliteiten. Daarbij geldt, zoals de Amerikaanse schrijver Wendell Berry in zijn boek The Art of the Commonplace (2002) duidelijk maakt, dat de:
Het geloof dat het materialisme in zijn ultieme vorm, het consumentisme, de mensheid kan verlossen van het lijden én het kwaad is een diep verankerde waan. Maar door de massale culturele deprivatie is de massa niet in staat de eigen situatie te doorgronden, want, zoals de Amerikaanse hoogleraar Henry Giroux stelt:
When you can't translate private troubles into larger public issues, you have no way of understanding the forces of oppression in which you find yourself. One of the great successes of neoliberalism has been to eliminate all questions of the structural, the social — and how they work against people in ways that suggest that they should not be involved in collective action. It represents a form of organized powerlessness at the heart of neoliberalism.
https://thisishell.com/interviews/915-henry-giroux
De massamedia spelen in het proces van ‘georganiseerde machteloosheid’ een centrale rol, net als de geestelijkheid dit deed tijdens de middeleeuwen, voordat de boekdrukkunst haar intrede deed en het individu de kans kreeg ‘Gods Woord’ zelf te lezen, en daardoor zelf de teksten zelf begon te interpreteren. Voorheen bepaalde alleen de klerikale elite van geletterden wat waar was en wat niet, wie gehoorzaamd moest worden en wie niet. Na ruim twee eeuwen modern kapitalisme en de uitvinding van internet, verkeert de mens opnieuw in een soortgelijke fundamentele overgangsfase. Giroux zette in dit verband op 29 september 2015 het volgende uiteen:
Too many people today learn quickly that their fate is solely a matter of individual responsibility, irrespective of wider structural forces. This is a much promoted hyper-competitive ideology whose message is that surviving in a society demands reducing social relations to forms of social combat. People today are expected to inhabit a set of relations in which the only obligation is to live for one’s own self-interest and to reduce the responsibilities of citizenship to the demands of a consumer culture. Yet, there is more at work here than a flight from social responsibility, if not politics itself. Also lost is the importance of those social bonds, modes of collective reasoning, public spheres and cultural apparatuses crucial to the formation of a sustainable democratic society.
This much promoted ideology, favored by the rich, suggests that human relations boil down to competition and combat. People today are expected to inhabit a set of economic relations in which the only obligation is to fight for one's own self-interest.
Hoewel mijn mainstream-collega’s het doen voorkomen dat zij hiervan niet bewust zijn, is het voor iemand met een greintje verstand overduidelijk dat de neoliberale ideologie in hoge mate ondemocratisch is, zelfs anti-democratisch, en ‘also works to eliminate structural, systemic and social concerns from public discourse.’ Vandaar het belang van permanente propaganda. Zonder die hersenspoeling zou de politieke en financiële elite benevens de bureaucratie machteloos zijn. Het belang van een ideologische versie van de werkelijkheid werd in de achttiende eeuw door David Hume voor het eerst benadrukt toen deze Schotse Verlichtingsfilosoof schreef over 'the easiness with which the many are governed by the few' en 'the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers.' Hume concludeerde in zijn essay OF THE FIRST PRINCIPLES OF GOVERNMENT:
When we enquire by what means this wonder is brought about we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular. The soldan (sultan. svh) of EGYPT, or the emperor of ROME, might drive his harmless subjects, like brute beasts, against their sentiments and inclination: But he must, at least, have led his mamalukes, or prætorian bands, like men, by their opinion.
http://www.econlib.org/library/LFBooks/Hume/hmMPL4.html
De macht van de elite berust allereerst en vooral op het beheersen van de opinievorming. Vandaar haar belang de massamedia in handen te hebben. Onwelgevallige feiten en dissidente opvattingen kunnen zodoende weg worden gefilterd. In de woorden van de Amerikaanse socioloog C.Wright Mills is:
het doel van de opinie-organisatoren om de bevolking in een voortdurende staat van emotionele onderworpenheid te houden... Immers, als het maar eenmaal gelukt is om een mentaliteit van volgzaamheid en gehoorzaamheid te kweken, is het niet moeilijk meer om de mensen te doen geloven en te doen voelen wat men maar wil... hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit één bron afkomstig zijn: die van de media.
Edward Bernays, grondlegger van de public relations-industrie die door het tijdschrift Life in 1999 werd uitgeroepen tot 'one of the 100 most influential Americans of the 20th century,' stelde al in 1928 dat 'the engineering of consent the very essence of the democratic proces' is. Bernays formuleerde dit proces als volgt:
The conscious and intelligent manipulation of the organized habits and opinions of the masses is an important element in democratic society. Those who manipulate this unseen mechanism of society constitute an invisible government which is the true ruling power of our country.
In zijn boek Corporate Public Relations. A New Historical Perspective (2011) concludeert de Amerikaanse historicus Marvin Olasky dat Bernays in het begin van de twintigste eeuw 'één van de eersten' was geweest ‘to realize fully that American 20th Century liberalism would be increasingly based on social control posing as democracy, and would be desperate to learn all the opportunities for social control that it could.’ Op zijn beurt kwam de Amerikaanse historicus, professor Stewart Ewen, in zijn studie PR! A Social History of Spin (1996) tot de slotsom dat al vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw
the mass media, dominated by commercial interests, would provide subservient channels through which a broad public might be schooled to a corporate point of view.
Bernays zelf wees zijn rijke opdrachtgevers in zijn boek Crystallizing Public Opinion (1923) erop dat:
The minority has discovered a powerful help in influencing majorities. It has been possible so to mould the mind of the masses that they will throw their newly gained strength in the desired direction. Propaganda is the executive arm of the invisible government.
Today impossible [is] to overestimate the importance of engineering consent; it affects almost every aspect of our daily lives.
Voor zijn baanbrekende bijdrage aan de beheersing van de massa werd Bernays in 1949 door de prestigieuze American Psychological Association gehuldigd. Hoe invloedrijk de inzichten van Bernays waren, bleek hetzelfde jaar nog eens toen de redactie van het bekende Amerikaanse tijdschrift Fortune zonder een spatje ironie vaststelde dat het:
is as impossible to imagine a genuine democracy without the science of persuasion [i.e. propaganda] as it is to think of a totalitarian state without coercion. The daily tonnage output of propaganda and publicity... has become an important force in American life. Nearly half of the contents of the best newspapers is derived from publicity releases; nearly all the contents of the lesser papers... are directly or indirectly the work of PR departments.
Kortom, volgens de westerse elite is ‘ware democratie’ gebaseerd op permanente propaganda, en in dit opzicht verschilt de huidige westerse democratie niet van een totalitaire staat. Het was de grote joods Duitse filosofe en politiek denker Hannah Arendt die in haar studie The Origins of Totalitarianism (1951) het fenomeen totalitarisme tot op het bot analyseerde. Wikipedia meldt daarover:
Arendt discusses the transformation of classes into masses, the role of propaganda in dealing with the non-totalitarian world, and the use of terror, essential to this form of government. Totalitarian movements are fundamentally different from autocratic regimes, says Arendt, insofar as autocratic regimes seek only to gain absolute political power and to outlaw opposition, while totalitarian regimes seek to dominate every aspect of everyone's life as a prelude to world domination. Arendt discusses the use of front organizations, fake governmental agencies, and esoteric doctrines as a means of concealing the radical nature of totalitarian aims from the non-totalitarian world. A final section added to the second edition of the book in 1958 suggests that individual isolation and loneliness are preconditions for totalitarian domination.
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Origins_of_Totalitarianism
In dezelfde jaren twintig van de vorige eeuw benadrukte de meest invloedrijk Amerikaanse mainstream-opiniemaker, Walter Lippmann, dat journalisten als ‘gespecialiseerde klasse’ de taak hebben om de ‘gemeenschappelijke belangen,’ die vanzelfsprekend ‘voor het overgrote deel de publieke opinie ontgaan’ zodanig te presenteren dat ze door de massa aanvaard worden, waarbij de ‘gemeenschappelijke belangen’ allereerst en vooral de rijke elite dienen. Met andere woorden: de westerse media moeten de visie van de machtigen propageren. Ook de Franse socioloog Jacques Ellul ging uitgebreid in op dit onderwerp. In zijn fameuze studie Propaganda. The Formation of Men’s Attitudes (1965) benadrukte hij dat er twee verschillende vormen van propaganda bestaan, te weten de ‘agitation propaganda’ en de geraffineerdere‘integration propaganda,’ waarbij ‘propaganda is needed especially for the technological society to flourish, and its technological means – mass media among them – in turn make such integration propaganda possible,’ zoals Konrad Kellen schreef in een introductie van dit in 1965 in Engels vertaalde boek. Kellen zelf wist waarover hij het had, aangezien deze prominente geleerde in 1933 als joodse Duitser naar de VS moest vluchten en tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uitmaakte van een ‘U.S. Army intelligence unit in Europe, working in psychological warfare, and being awarded the Legion of Merit.’ Ellul zelf schreef dat:
Jaques Ellul toonde aan dat:
In reality propaganda cannot exist without using the mass media. If, by chance, propaganda is addressed to an organized group, it can have practically no effect on individuals before that group has been fragmented.
En dit betekent dat:
Propaganda must be total. The propagandist must utilize all of the technical means at his disposal – the press, radio, TV, movies, posters, meetings… Propaganda tries to surround man by all possible routes, in the realm of feelings as well as ideas, by playing on his will or on his needs, through his conscious and his unconscious, assailing him in both his private and his public life. It furnishes him with a complete system for explaining the world, and provides immediate incentives to action. We are here in the presence of an organized myth that tries to take hold of the entire person.
Through the myth it creates, propaganda imposes a complete range of intuitive knowledge, susceptible of only one interpretation, unique and one-sided, and precluding any divergence. This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact. It stimulates in the individual a feeling of exclusiveness, and produces a biased attitude. The myth has such motive force that, once accepted, it controls the whole of the individual, who becomes immune to any other influence. This explains the totalitarian attitude that the individual adopts — wherever a myth has been successfully created — and simply reflects the totalitarian action of propaganda on him.
Not only does propaganda seek to invade the whole man, to lead him to adopt a mystical attitude and reach him through all possible psychological channels, but, more, it speaks to all men. Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion. As long as a noticeable or expressed tension or a conflict of action remains, propaganda cannot be said to have accomplished its aim. It must produce quasi-unanimity, and the opposing faction must become negligible, or in any case cease to be vocal.
Deze beschrijving verklaart een aantal irrationaliteiten en taboes van de westerse massamedia. Mij wordt regelmatig gevraagd waarom steekhoudende, plausibelere analyses, die ik doorgaans via citaten van deskundigen geef, door de commerciële media worden verzwegen. Immers, 'de vrije pers' claimt vrij te zijn. Maar, zoals Ellul terecht stelde: ‘Propaganda must be total... Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion.’ Dit verklaart tevens waarom mainstream collega’s van mij, die ik al heel lang persoonlijk aanspreek op hun corrupte houding, nooit publiekelijk met mij in discussie durven gaan. Mijn kritiek moet juist ‘cease to be vocal,’ en dissidenten dienen, net als destijds in de Sovjet Unie, ‘become negligible.’ Internet is de samizdat geworden van het Westen, in de zin die de Russische schrijver Vladimir Boekovski eraan gaf: ‘Samizdat: ik schrijf zelf, ik redigeer zelf, ik censureer zelf, ik geef zelf uit, ik verspreid zelf en ik zit er zelf een straf voor uit.’ Alleen dan kan men ‘vrij’ zijn om de werkelijkheid te beschrijven, en van dit feit is de westerse elite diep doordrongen. In de woorden van Bernays:
If we understand the mechanism and motives of the group mind, is it not possible to control and regiment the masses according to our will without their knowing about it? The recent practice of propaganda has proved that it is possible, at least up to a certain point and within certain limits.
Hij noemde 'this scientific technique of opinion-molding the “engineering of consent.”’ Bernays was ervan overtuigd dat de rijken zich moesten concentreren op het ‘regimenting the public mind every bit as much as an army regiments the bodies of its soldiers.’
Ook de invloedrijke Walter Lippmann was uiterst sceptisch over de mogelijkheid van een ware democratie in een complexe moderne samenleving. Het gewone volk kon, volgens hem, zijn eigen belangen niet gaan formuleren, want dan zou het een chaos worden. Het publiek mocht tijdens verkiezingen wel zijn stem geven aan — door coöptatie gekozen — beleidsbepalers, maar verder niets. Om dit proces mogelijk te maken en zo glad mogelijk te laten verlopen, moest de pers worden ingezet. Zij was verantwoordelijk voor ‘het fabriceren van consensus… een zelfbewuste vaardigheid en standaard instrument van regeringen die namens het volk besturen.’ En juist daarom was van ultiem belang dat de journalist ervan doordrongen blijft dat hij ‘moet kiezen,’ want, de commerciële pers verkeert voortdurend in de situatie waarbij ‘Either you are with us, or you are with the terrorists,’ om president Bush junior eens te citeren. Jacques Ellul schreef dan ook met betrekking tot ‘the formation of men’s attitudes’ dat propaganda:
must create a complete environment for the individual, one from which he never emerges. And to prevent him from finding external points of reference, it protects him by censoring everything that might come in from the outside.
Erik Akerboom, in de huidige werkelijkheid ‘[p]ropaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion,’ en daarom moet de mens voor het geglobaliseerde neoliberalisme zijn. Een totalitair functionerend systeem kan namelijk geen enkel levensvatbaar alternatief tolereren, het zou dreigen ondergang betekenen. Die werkelijkheid verordonneert dat ook in een tijdperk vol massavernietigingswapens uiteindelijk alleen geweld een oplossing biedt, of, zoals de journalist/schrijver Frank Westerman oordeelt: ‘de pen [kan] niet zonder het zwaard.’ En in die werkelijkheid kan de ongeveer 55 procent van de Amerikaanse stemgerechtigden die nog opkomt, kiezen tussen twee presidentskandidaten die beiden de Amerikaanse oligarchie in stand houden, en geen oplossingen hebben voor de rampen die de mensheid bedreigen.
Frank Westerman, de zelfgenoegzame ijdeheid. Volgende keer meer. In the meantime: "Fuck The EU"
https://twitter.com/ricwe123/status/1651948823520968704
Geen opmerkingen:
Een reactie posten