zaterdag 15 april 2023

Europa Vernietigt Zichzelf (44)

The Stinger missiles supplied by the United States gave Afghan guerrillas, generally known as the Mujahideen, the ability to destroy the dreaded Mi-24D helicopter gunships deployed by the Soviets to enforce their control over Afghanistan.


Om te beginnen een eenvoudig te controleren feit: 
de Volkskrant doet zelfs geen poging om onafhankelijk te lijken. Dit is het onvermijdelijke resultaat van het gegeven dat deze krant een spreekbuis is van de Atlantici, van degenen dus die fel anti-Rusland zijn. Het liefst zou de NAVO de Russische Federatie in drie delen laten uiteenvallen, zoals zij eerder de Sovjet Unie  uiteen liet vallen dankzij ondermeer de CIA-provocaties in Afghanistan.

 

Dit verzin ik niet, maar is wederom een feit. In 1998 verklaarde namelijk de Amerikaanse voormalige National Security Adviser Zbigniew Brzezinski tegenover het Franse kwaliteitsweekblad Le Nouvel Observateur dat de Verenigde Staten vóór 1980 de voormalige Sovjet Unie bewust had uitgelokt om Afghanistan binnen te vallen door in het geheim islamitische extremisten in dat land financieel en militair te steunen, waardoor ze een gewapende strijd tegen de Afghaanse regering konden beginnen, die werd bijgestaan door de Sovjet Unie. Op de vraag of hij daar geen spijt van had, antwoordde Brzezinski:

Spijt waarover? Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had als resultaat dat de Russen in de Afghaanse val trapten en wil je dat ik dat betreur? De dag dat de Sovjets officieel de grens waren over gestoken, schreef ik aan president Carter, in essentie: ‘We hebben nu de gelegenheid om de USSR zijn eigen Vietnam Oorlog te geven.’

Deze geopolitieke strategie kostte een miljoen Afghanen het leven, maakte drieënhalf miljoen Afghanen tot vluchteling, en verwoestte de infrastructuur van het toch al zo arme land. ‘Collateral damage,’ zo oordeelde Washington, want Brzezinski merkte tevens op:


Indeed for ten years Moscow had to conduct a war that was intolerable for the regime, a conflict which involved the demoralization and finally the breakup of the Soviet Empire. 


Le Nouvel Observateur: don't you regret having helped future terrorists, having given them weapons and advice?


Zbigniew Brzezinski: What is most important for world history? The Taliban or the fall of the Soviet Empire? Some Islamic hotheads or the liberation of Central Europe and the end of the cold war? 


Le Nouvel Observateur: ‘Some hotheads?’ But it has been said time and time again: today Islamic fundamentalism represents a world-wide threat.


Zbigniew Brzezinski: Rubbish! It's said that the West has a global policy regarding Islam. That's hogwash (onzin. svh): there is no global Islam.


Nog geen twee decennia nadat de in het Westen zo gerespecteerde adviseur van ’s werelds zwaarst bewapende land had beweerd dat ‘enkele islamitische heethoofden’ een te verwaarlozen element waren in het geopolitieke machtspel, bekende dezelfde Brzezinski dat mede als gevolg van het geweld van ‘islamitische heethoofden’ de Amerikaanse elite in Washington en op Wall Street genoodzaakt was de werkelijkheid onder ogen te zien, te weten dat:


the emerging redistribution of global political power and the violent political awakening in the Middle East are signaling the coming of a new global realignment,


waarbij de VS ‘no longer the globally imperial power’ was. Deze constatering was natuurlijk al die tijd geen ‘hogwash’ geweest maar een rationele constatering. Maar gezien het feit dat ‘There is only one party in the United States, the Property Party’ en ‘it has two right wings: Republican and Democrat,’ zoals de vooraanstaande Amerikaanse auteur Gore Vidal ooit eens perfect samenvatte, speelde iedere autoriteit het spel mee. De intelligentsia in de VS beseft allang dat er geen wezenlijk verschil bestaat tussen de corrupte Republikeinse leiders en de zo mogelijk nog corruptere Democraten. Zo is bekend dat 'Hilary Clinton admitted in public that the American Government and Intelligence Agencies created and funded Al-Qaeda in order to fight the Soviet Union,' en dat de  'United States doesn’t actually fight terrorists but funds and trains them and equip them with arms and is actually responsible for destruction and deaths of hundreds of thousands of innocent civilians.'

Hillary Clinton verklaarde: 'Let us remember here… the people we are fighting today. We funded them twenty years ago… and we did it because we were locked in a struggle with the Soviet Union. They invaded Afghanistan... and it was President Reagan in partnership with Congress, led by Democrats, who said: "You know, it sounds like a pretty good idea. Let us deal with ISIS and the Pakistan military, and let us go recruit these mujaheddin. And great, let them come from Saudi Arabia and other countries, importing their Wahhabi brand of Islam so that we can go beat the Soviet Union." And guess what… they (the Soviets) retreated… they lost billions of dollars and it led to the collapse of the Soviet Union. So there is a very strong argument which is… it wasn’t a bad investment in terms of the Soviet Union but let’s be careful with what we sow… because we will harvest. So we then left Pakistan…


We said okay fine you deal with the Stingers that we left all over your country… you deal with the mines that are along the border and… by the way we don’t want to have anything to do with you… in fact, we’re sanctioning you… So we stopped dealing with the Pakistani military and with ISIS and we now are making up for a lot of lost time.'

https://archive.siasat.com/news/hillary-clinton-admits-us-created-and-funded-al-qaeda-1240644/ 


Maar ook dit 'dirty work' wordt door de polderpers verzwegen omdat het nu niet past in de anti-Rusland propaganda, waardoor vandaag de dag elke corrupte journalist ervan doordrongen is dat een verwijzing ernaar het einde van een veelbelovende carrière kan betekenen. 


Daarnaast dient de lezer te weten dat: 'toen de Republikeinse senator John McCain in 2000 in de race was om de Republikeinse presidentskandidaat te worden, Brzezinski zijn buitenlandse adviseur was,’ terwijl hij ‘acht jaar later, in 2008,’ als ‘buitenlands adviseur van de nieuwe Amerikaanse president’ optrad, ditmaal ‘de Democraat Barack Obama, die het in de verkiezingen opnam tegen dezelfde John McCain.’ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzeziński  

Dit alles kan omdat de VS, in de woorden van oud-president Carter, een ‘oligarchy’ is ‘with unlimited political bribary,’ een feit dat altijd al min of meer het geval is geweest, en in de nabije toekomst zo zal blijven. Daarom is de opkomst van Azië als wereldmacht zo bedreigend voor de hegemonie van Washington en Wall Street die met massaal geweld een neoliberaal systeem wereldwijd proberen af te dwingen, een systeem waarbij 62 individuen even rijk zijn als de helft van de hele mensheid tezamen. 


Nadat de VS ‘no longer the globally imperial power’ was, werd de vraag evenwel steeds urgenter wat de westerse elite zou gaan doen om haar slinkende macht op zijn minst af te remmen. In het gezaghebbende tijdschrift Foreign Affairs, gepubliceerd door de invloedrijke Council of Foreign Affairs, waarvan de miljardair David Rockefeller de ‘Honorary Chairman’ was, en als spreekbuis functioneerde van ‘the world’s foremost policymakers, business leaders and public intellectuals to discuss the most important global, regional and industry developments of our day,’ en waarvan ‘Each event and conference draws on our unique network of experts who shape opinion, influence policy and move markets,’ betoogde Brzezinski in 1996 onder de kop 'A Geostrategy for Eurasia’ nog steeds het volgende:


America's emergence as the sole global superpower now makes an integrated and comprehensive strategy for Eurasia imperative.


Eurasia is home to most of the world's politically assertive and dynamic states. All the historical pretenders to global power originated in Eurasia. The world's most populous aspirants to regional hegemony, China and India, are in Eurasia, as are all the potential political or economic challengers to American primacy. After the United States, the next six largest economies and military spenders are there, as are all but one of the world's overt nuclear powers, and all but one of the covert ones. Eurasia accounts for 75 percent of the world's population, 60 percent of its GNP (economische productie. svh), and 75 percent of its energy resources. Collectively, Eurasia's potential power overshadows even America’s.


Eurasia is the world's axial supercontinent. A power that dominated Eurasia would exercise decisive influence over two of the world's three most economically productive regions, Western Europe and East Asia. A glance at the map also suggests that a country dominant in Eurasia would almost automatically control the Middle East and Africa. With Eurasia now serving as the decisive geopolitical chessboard, it no longer suffices to fashion one policy for Europe and another for Asia. What happens with the distribution of power on the Eurasian landmass will be of decisive importance to America's global primacy and historical legacy.

http://www.foreignaffairs.com/articles/53392/zbigniew-brzezinski/a-geostrategy-for-eurasia

Kortom, wanneer ‘Eurazië’ al meer dan een kwart eeuw geleden ‘goed’ was ‘voor 75 procent van de wereldbevolking, 60 procent van het BNP (de economische productie. svh) en 75 procent van de energiebronnen,’ en die percentages alleen maar zijn toegenomen, dan leren deze feiten dat de Europese Commissie het Avondland ernstig heeft benadeeld nadat in oktober 2022 de ‘European Union leader Ursula von der Leyen warned China and Russia are a ‘global challenge to Western hegemony. She called for weakening their influence in the Global South, cutting their access to raw materials, opposing Beijing’s Belt and Road Initiative, and expanding the EU.’ Met deze nauwelijks verhulde oorlogsverklaring heeft Europa zichzelf ernstig benadeelt, zoals nu dan ook blijkt uit de uitgelokte oorlog die de NAVO in Oekraïne aan het verliezen is, terwijl de Russische olie en gas door Saoedi Arabie wordt opgekocht om het duur te kunnen verkopen aan Europa, waarvan de gecorrumpeerde politieke elite abusievelijk meent dat het Rusland benadeelt. Vanuit dit geopolitiek feit blijven ook vandaag de dag nog Brzezinski’s woorden gelden dat ‘Europe is not now and is not likely to become a global power,’ en Europa de ‘ondersteuning’ blijft ‘van de kernbelangen van de VS in het Midden-Oosten, en Europese standvastigheid binnen de NAVO essentieel’ blijft ‘voor een uiteindelijk constructieve oplossing van de Rusland-Oekraïne-crisis,’ dat wil zeggen: Rusland dwingt het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne te accepteren, waardoor Moskou in vijf minuten tijd door Amerikaanse massavernietigingswapens kan worden verwoest. 


Van doorslaggevend belang is te weten dat juist omdat de VS ‘no longer the globally imperial power’ was, Zbigniew Brzezinski benadrukte dat:


the United States must take the lead in realigning the global power architecture in such a way that the violence erupting within and occasionally projected beyond the Muslim world — and in the future possibly from other parts of what used to be called the Third World — can be contained without destroying the global order.

http://russia-insider.com/en/zbigniew-brzezinsky-downsizes-imperial-ambitions/ri14037


Maar omdat de onnozele polderpers en de al even oppervlakkige polderpolitici nog steeds niet beseffen dat  Washington 'niet langer de wereldwijde imperiale macht’ is, waardoor het zeker sinds 2001 geen enkele oorlog meer wist te winnen, blijven allen de bekende waan van de dag herhalen, alsof er niets wezenlijks in de wereld is veranderd. Daarom kon de Volkskrant nog op 10 april 2003 in een ‘Hoofdredactioneel Commentaar’ onder de jubelende kop ‘Exit Saddam’ beweren dat ‘Bewoners van Bagdad dansen op het omvergetrokken standbeeld van de Iraakse leider,’ niet beseffend dat -- zoals naderhand bleek -- dit een publiciteitsstunt was van de aanhangers van de uiterst corrupte Iraakse politicus Ahmed Chalabi, die eind jaren 80 Jordanië was ontvlucht omdat hij wegens bankfraude was veroordeeld tot 22 jaar gevangenisstraf. De Volkskrant wist van niets en beweerde doodleuk met grote stelligheid dat na ‘Kosovo (78 dagen) en Afghanistan (38 dagen) in Irak de militaire zege reeds na 21 dagen in het zicht [is] gekomen.’ Met hetzelfde manicheïsch simplisme beweerde de hoofdredactie dat 'Bush en Blair vanuit een eenzame positie aan de oorlog [begonnen]. Zij kunnen zich nu gesterkt voelen door de beelden van jubelend mensen in de straten van Baghdad; de tegenstanders van de oorlog kunnen dit feit niet negeren.’ Even onbenullig was de mening van de Volkskrant-opiniemaker Martin Sommer, die op 15 april 2003 zijn publiek vertelde:


Ik ben een optimist, voor mij is het omtrekken van het beeld van Saddam het equivalent van de val van de Muur. De vreugde overstijgt Irak. Ook andere ‘kwaadsappige’ regimes als Syrië, Egypte of Saudi-Arabië zullen de gevolgen ondervinden.

Volgens Wikipedia schrijft Sommer sinds ‘2010 wekelijks een lange politieke column in de zaterdag’ editie van de Volkskrant, kennelijk omdat zijn dagblad meent dat Martin in staat is de politieke waan van de dag te doorgronden. Ruimte voor dissidente analyses was en is er nog steeds niet in de polderpers. Een voorbeeld: hoewel ik begin 2003 voor het maandblad De Humanist een serie artikelen had geschreven met als strekking dat de Amerikaanse elite de illegale inval was begonnen om een greep te krijgen op de Iraakse oliereserves, werd dit feit angstvallig verzwegen. Toch werd dit feit nog eens in 2011 onderstreept door John Bolton toen deze latere National Security Adviser op Fox News een mogelijke aanval op Iran rechtvaardigde met de opmerking dat ‘Iran er nauwelijks een geheim van maakt dat het naar de hegemonie streeft in de regio van de Perzische Golf, het cruciale olie en gas producerende gebied waarover wij zovele oorlogen hebben gevoerd om onze economie te beschermen tegen de nadelige impact van het verlies van deze voorraden of wanneer we er alleen maar over kunnen beschikken tegen zeer hoge prijzen.’ Geen woord daarover in de Volkskrant. Wel kon de ‘tragische Arie Elshout’ als ‘buitenlandcommentator bij de Volkskrant’ op 15 maart 2003 bepleiten het internationaal recht te schenden vervolgens te spreken van het ‘Europese onvermogen zich te verplaatsen in Bush’ angst voor de puinhopen, die de huidige crisis in de wederzijdse verhoudingen zo gevaarlijk maakt,’ en ‘wie die angst niet begrijpt, begrijpt niets van Bush.’ Op zijn beurt beweerde op 8 februari 2002 de luidruchtige Volkskrant-opiniemaker Arnout Brouwers dat de ‘EU-landen vooral [weten] wat ze niet willen, maar niet wat ze wel willen.’ En ondanks hun foutieve opstelling zijn al deze commentatoren nu opnieuw voorstander van een oorlog tegen Azië, te beginnen met Rusland, want oorlog is goed voor de oplage van de krant en de kijk en luistercijfers van de omroepen. Oorlog betekent hogere winsten voor mijn criminele mainstream-collega’s. Het is ontnuchterend om een blik te werpen op overzicht van Brouwers’ oorlogszuchtige opiniecolumns: 


OPINIE

Macron wil kracht uitstralen maar herinnert Europa juist aan zijn zwakke kanten

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Poetin heeft voor elkaar gekregen wat geen westerse havik voor mogelijk hield: Fins Navo-lidmaatschap

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Nederland koopt twee fregatten en nieuwe precisiewapens met een groot bereik

OPINIE

Er is maar één ding gevaarlijker dan het negeren van Ruslands dreigementen en dat is ervoor zwichten

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Defensie openbaart data luchtaanvallen, in één geval blijken inderdaad burgerslachtoffers te zijn gevallen

VOORPAGI­NA

‘De essentiële omslag die we nu maken: ready to fight tonight, zoals de Amerikanen zeggen’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Rusland herhaalt nucleaire dreigementen en deelt ‘geen enkele’ nucleaire informatie meer met VS

OPINIE

Ondanks alle afleiding die we onszelf nog gunnen, geldt: de mondiale ­veiligheid heeft lang niet zo onder druk gestaan

OPINIE

Xi’s bezoek aan Rusland laat een verhelderend licht schijnen op de internationale machtsverhoudingen

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Navo-chef Stoltenberg: investeringen in defensie sneller opvoeren

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Uit het Westen klinken mooie beloften, maar de Oekraïense soldaten hebben meer aan munitie

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Topfunctionaris State Department Jessica Lewis: ‘Tot nu toe is het een strategische mislukking voor Rusland’

OPINIE

Ook Nederland beleeft een Zeitenwende, maar dan zonder zelfreflectie

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Voor de VS is trilateraal ‘chipakkoord’ met Nederland en Japan een geopolitieke coup

OPINIE

Controversiële wet is eerste stap in proces dat Georgië afdrijft van democratie en rechtsstaat

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Rusland en Oekraïne bijten zich vast in Bachmoet; de vraag is wie daarmee aan het langste eind trekt

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Onder elkaar zijn D66’ers het roerend eens: ‘toenemend conservatisme’ bedreigt positie vrouwen

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Oekraïne heeft veel, heel veel munitie nodig in deze ‘meest kritieke fase’

VOORPAGI­NA

‘EU wil op korte termijn Oekraïne van extra munitie voorzien’

OPINIE

Na jaren van Britse roekeloosheid maakt Sunak de weg vrij voor een constructieve relatie met de EU

OPINIE

Alleen Bear Hug Biden kan Kim Jong-poetin stoppen

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Oorlog in Oekraïne zet wereldorde op losse schroeven

TOPVERHA­LEN VANDAAG

VS: ‘China overweegt militaire steun Rusland’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

China haalt fel uit naar VS op veiligheidsconferentie, VS en Duitsland benadrukken belang ‘duurzame vrede’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Duitse veiligheidsexpert Ulrike Franke ‘ziet geen rode lijnen voor wapenleveranties aan Oekraïne’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Oekraïne zit te springen om munitie, bondgenoten bereiden productieverhoging voor

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Commandant der strijdkrachten bezoekt training Oekraïners: ‘De tijd is in het voordeel van de Russen’

OPINIE

Opa was in 1938 een ‘vijand van de staat’, kleinzoon is nu ‘buitenlands agent’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Hoe topdiplomaat Kees van Rij president Poetin zag verharden aan de onderhandelingstafel

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Tijdens de training beseft iedereen: deze onervaren Oekraïners staan over een paar weken vooraan in de frontlinie

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Nederland levert met Duitsland en Denemarken minstens honderd Leopard 1-tanks aan Oekraïne

OPINIE

Westerse leiders laten zich te veel afschrikken bij het leveren van hulp aan Oekraïne

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Nederlandse landmacht ziet integratie met Duitsers als middel om brigades te behouden

OPINIE

Uitspraken Zuid-Afrikaanse minister bieden een veelzeggend inkijkje in de wereld van de Brics-landen

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Mini-havik Nederland voorop in steun aan Oekraïne: ‘Hier past alleen keiharde reactie’

OPINIE

Het ‘extreem gevaarlijke’ Duitse Leopard-besluit is een lichtstraaltje in donkere tijden

OPINIE

De Navo moet zich niet langer laten ringeloren door Erdogans cynische machtsspelletjes

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Ramstein-overleg: substantiële steun, maar nog steeds geen tanks voor Oekraïne

VOORPAGI­NA

Hoekstra: ‘geen taboes’ over steun aan Oekraïne, ook niet over F16’s

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Meer zware wapens naar Oekraïne, maar Scholz blijft aarzelen over Leopard-tanks

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Toenemende druk op Duitsland om Leopard 2-tanks aan Kyiv te leveren: ‘Tijd om na te denken wordt gebruikt om te doden’

OPINIE

Biden en Rutte bespreken ASML en China: de gedeelde belangen overstijgen de verschillen

VOORPAGI­NA

Rutte bezoekt Biden in het oog van een geopolitieke storm — en het kabinet lijkt nog geen koers te hebben

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Duitsland bepleit speciaal tribunaal in Den Haag dat Poetin vervolgt voor agressie

COLUMNS

Na jarenlang alle foute wegen bewandeld te hebben, leert Europa om weer ‘No pasarán!’ te zeggen

TOPVERHA­LEN VANDAAG

De Slag om Soledar en Bachmoet lijkt een bloedige echo van 1916

TOPVERHA­LEN VANDAAG

EU en Navo sturen signaal van eensgezindheid naar Moskou

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Waarnemers ter plaatse vegen de vloer aan met Russische claim over ‘600 gedode Oekraïense militairen’

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Het Westen stuurt meer zware wapens, terwijl Poetin een Russische ‘triomf’ voorspelt

TOPVERHA­LEN VANDAAG

Fractievoorzitters van tien partijen: kabinet moet grotere druk op Iraans regime uitoefenen

Op welke ressentimenten en racunes berusten al deze opiniërende ‘topverhalen’? Mede gezien zijn foutieve houding tijdens de Irak-oorlog is de vraag gerechtvaardigd: Vanwaar die hang naar geweld? Waarom bezit dit slag opiniemakers geen enkele twijfel aan de juistheid van hun bellicose mentaliteit? Waarom staat ‘Mini-havik Nederland voorop in steun aan Oekraïne'? Kan het aan lichtgewichten als Arnout Brouwers liggen? 

Het grote probleem in Nederland is dat het een klein land is, waarin de  onontkoombare vriendjespolitiek telkens weer leidt tot een verregaande mentale corruptie. Hier geldt nog meer dan in welk klein land ook dat men zijn of haar individualisme maar al te graag inlevert voor het collectivisme. Vandaar dat de Nederlandse intelligentsia geen enkele rol van betekenis speelt. Hier heerst het zwart-wit denken, zonder enig oog voor de complexe subtiliteiten van het bestaan. Nederland kent geen intellectuelen als bijvoorbeeld de Amerikaan Benjamin Abelow die 'has worked in Washington, DC, writing, lecturing, and lobbying Congress about nuclear arms policy. He holds a B.A. in modern European history from the University of Pennsylvania and an M.D. from the Yale University School of Medicine. His other areas of interest include the psychology of trauma, including war trauma.' 

In 2022 verscheen zijn door deskundigen uitbundig geprezen boek How The West Brought War To Ukraine. Understanding How U.S. And NATO Policies Led To Crisis, War, And The Risk Of Nuclear Catastrophe. Een fragment uit zijn hoofdstuk 'A Counterfactual History — and Conclusion':


How one judges the relative responsibilities of Moscow, Washington, and the various European capitals will depend on how one weighs particular historical events, the actions of the individuals involved, and the relative stress one places on proximal and distal causation. Nonetheless, I will venture the judgment that, when all is taken into account, primary responsibility lies with the West, in particular with the United States. I know of no entirely satisfactory way to argue this point; there is no validated methodology for apportioning blame among a range of actors, all of whom have at least some agency, some freedom of choice. But I believe we can gain insight by constructing a counterfactual history, which asks: Where would we be now had the United States acted differently? This is a game of 'what if' — and the projections it generates can never be proven or disproven. But this counterfactual sits well with the history of the last 30 years and, to my mind, is both revealing and persuasive.


Had the United States not pushed NATO to the border of Russia; not deployed nuclear-capable missile launch systems in Romania and planned them for Poland and perhaps elsewhere as well; not contributed to the overthrow of the democratically elected Ukrainian government in 2014; not abrogated the ABM treaty and then the intermediate-range nuclear missile treaty, and then disregarded Russian attempts to negotiate a bilateral moratorium on deployments; not conducted live-fire exercises with rockets in Estonia to practice striking targets inside Russia; not coordinated a massive 32-nation military training exercise near Russian territory; not intertwined the U.S. military with that of Ukraine; etc. etc. etc.—had the United States and its NATO allies not done these things, the war in Ukraine probably would not have taken place. I think that is a reasonable assertion.


In fact, I would suggest that had any two or three of the many provocations discussed here not occurred, things would be very different today. I have already used the analogy of a beach castle built with cups of sand. Although one cannot easily predict how much sand, in which configuration, the structure can bear, it is clear that the greater the amount of sand, the higher the piles, and the more precarious the placement, the more unstable the structure will become. I would say that the West piled cups and cups of sand on a structure that a clear-thinking, rational actor would have recognized as likely to eventuate in collapse. The war in Ukraine is one such collapse, and there is no reason to think that more disasters won’t follow, regardless how much war planners in the United States imagine they can gut Russia’s military capacity.


And even that is not the end of it. The U.S. government, through its words and actions, may have led Ukrainian leaders, and the Ukrainian people, to adopt intransigent positions toward Russia. Instead of pressing and supporting a negotiated peace in the Donbas between Kiev and pro-Russian autonomists, the United States encouraged strongly nationalistic forces in Ukraine. It poured weapons into Ukraine, stepped up military integration and training with the Ukrainian military, refused to renounce plans to incorporate Ukraine into NATO, and may have given the impression to the Ukrainian leaders and people that it might directly go to war with Russia on Ukraine’s behalf.

All this may have affected Ukrainian president Volodymyr Zelensky, who won his 2019 election, with over 70 percent popular support, running on a peace platform. Yet in the end he failed to carry through. Even with war looming, he would not compromise for the sake of peace. On February 19, five days before Russia invaded, Mr. Zelensky met in Munich with German Chancellor Olaf Scholz. According to The Wall Street Journal, Scholz proposed to broker a peace deal. He told Mr. Zelensky


'that Ukraine should renounce its NATO aspirations and declare neutrality as part of a wider European security deal between the West and Russia. The pact would be signed by Mr. Putin and Mr. Biden, who would jointly guarantee Ukraine’s security. Mr. Zelensky said Mr. Putin couldn’t be trusted to uphold such an agreement and that most Ukrainians wanted to join NATO. His answer left German officials worried that the chances of peace were fading.'


In a recent interview, Richard Sakwa suggested that Mr. Zelensky could have made peace with Russia by speaking just five words: 'Ukraine will not join NATO.' Sakwa continued: 'If Putin was bluffing [about the decisive importance of NATO expansion], call his bluff. Instead… we had this catastrophic war... It was a frivolous approach to the fate of a nation and, above all, the fate of his own people.'


How did an advocate of peace, who had a strong electoral mandate for negotiating an end to the Donbas conflict, come to dig in his heels and gamble on war? I would suggest that absent the foisting of misguided and unrealistic notions on Ukraine by the United States, Ukraine would long ago have worked out a modus vivendi with Russia, likely adopting a stance of political neutrality — something that now, and only if it is lucky, Ukraine might yet achieve after the destruction of half its country, the death of thousands, and the displacement and immiseration of millions. There is a venerable history of neutrality in Europe. Both Austria and Finland adopted neutrality toward the Soviet Union and greatly benefited from it. Though the form of government in Moscow has changed, the geo-strategic rationale for neutrality is the same. Why did this not happen with Ukraine?

Shortly after Zelensky was elected in 2019, Stephen F. Cohen suggested in an interview that Zelensky would need the active support of the United States to overcome pressure — including threats against his life — from Ukraine’s far right. Without this support, Cohen predicted, Mr. Zelensky would not be able to seek peace:


'[T]he new president of Ukraine, Zelensky, ran as a peace candidate... He won an enormous mandate to make peace. So, that means he has to negotiate with Vladimir Putin... But his willingness — and this is what’s important and not well reported here [in the United States] —his willingness to deal directly with Putin... actually required considerable boldness on [the part of] Zelensky because there are opponents of this in Ukraine and they are armed. Some people say they are fascist, but they are certainly ultra-nationalist, and they have said that they will remove and kill Zelensky if he continues along this line of negotiating with Putin... Zelensky cannot go forward… unless America has his back. Maybe that won’t be enough, but unless the White House encourages this diplomacy, Zelensky has no chance.'


To my knowledge, Zelensky never received any substantial American support to pursue his peace agenda. Instead, he was subjected to repeated visits by leading American politicians and State Department officials, all of whom spouted a theoretical principle of absolute Ukrainian freedom, defined as the 'right' to join NATO and to establish a U.S. military outpost on Russia’s border. In the end, this 'freedom' was worse than a pipe dream. Although it advanced the aims of the United States — or, more accurately, the interests of certain American political, military, and financial factions — it destroyed Ukraine. 


Even from a blinkered American perspective, the whole Western plan was a dangerous game of bluff, enacted for reasons that are hard to fathom. Ukraine is not, by any stretch of the imagination, a vital security interest of the United States. In fact, Ukraine hardly matters at all. From an American perspective — and I say this with no disrespect for the Ukrainian people — Ukraine is irrelevant. Ukraine is no more important to the citizens of the United States than any one of fifty other countries that most Americans, for perfectly understandable reasons, couldn’t find on a map without a lot of random searching. So yes, Ukraine is irrelevant to America. And if the leaders of the United States and NATO had acknowledged that obvious fact, none of this would be happening.


In contrast, for Russia — with its 1,200-mile shared border and its history of three major land-route invasions from the West, the most recent of which, during World War II, caused the death of roughly 13 percent of the entire Russian population — Ukraine is the most vital of vital interests.

The existential threat that Russia perceives from a Western-armed, trained, and militarily integrated Ukraine should have been clear to Washington from the start. Really, what sane person could believe that putting a Western arsenal on Russia’s border would not produce a powerful response? What sane person could believe that placing this arsenal would enhance American security? And if any uncertainty remained, it should have been removed in 2008 when the U.S. Ambassador to Russia, William Burns, who now heads Mr. Biden’s CIA, cabled to Washington that, for Russia, Ukraine was the reddest of red lines. It does not take a rocket scientist to understand why. Yet this transparent reality seems opaque to many in the U.S. Departments of State and Defense, in NATO and the media, and to the sitting American president. 


So, where does this leave the citizens of the United States and its European allies? 


Frankly, it leaves them — us — in a very bad spot. It is a spot that not only is exceedingly dangerous, putting the entire world at risk of nuclear war: it is one that could only have been arrived at through a level of American governmental stupidity and blindness, and, among the leaders of Europe, a level of deference and cowardice, that is almost inconceivable. In a recent interview, Gilbert Doctorow was asked what he thinks American citizens most need to know about the war. His reply: 'Your lives are in danger.' He continued:


'Mr. Putin has been on record that he does not contemplate a world without Russia. And if the American intent is to destroy Russia, then the American intent will be self-destruction... [America] is facing an existential threat of its own making. And the escape from this threat is in front of everybody’s nose: it’s to do a deal with Mr. Putin.'


Policy makers in Washington and the European capitals — along with the captured, craven (lafhartige. svh) media that uncritically amplify their nonsense — are now standing up to their hips in a barrel of viscous (kleverige. svh) mud. How those who were foolish enough to step into that barrel will find the wisdom to extricate themselves before they tip the barrel and take the rest of us down with them is hard to imagine.


Dit alles ontgaat de Nederlandse praatjesmakers in de gecorrumpeerde media volledig. Daarvoor ontbreekt het hen aan kennis, ervaring, en elementaire oprechtheid. Zij zijn het product van een kleinburgerlijk milieu, niet in staat verder te kijken dan hun eigen, directe, persoonlijke belang. Blijf hen wantrouwen. 



Geen opmerkingen: