De afgelopen dagen heb ik op mijn weblog kritiek geuit op de door ambitie gedreven D’66-lijsttrekker Sigrid Kaag. Zo wees ik erop dat de 59-jarige politica op dit moment de blijde boodschap verkondigt dat ‘Wie idealen heeft, moet er staan op het moment dat het ertoe doet. Dat moment voor mij is nu.’ Waar dit in concreto toe leidt zijn uitspraken als deze:
Vrouwen moeten elkaar ook steunen, dat is ook een belangrijke. Madeleine Albright zei altijd terecht: ‘De hel heeft een speciale plekje gereserveerd voor vrouwen die andere vrouwen niet steunen.’
https://www.rtlnieuws.nl/.../kaag-d66-plekje-hel-voor...
Wat is hier opmerkelijk aan? Welnu, kort samengevat: dat Kaag de nonsens van vrouwen als Madeleine Albright steunt ten koste van de moeders van de 500.000 Iraakse kinderen onder de vijf jaar die volgens de Verenigde Naties als gevolg van de door de Washington afgedwongen sancties tegen Irak om het leven kwamen. Sterker nog: op 12 mei 1996 verklaarde Albright — die een joodse achtergrond heeft zoals de Israëlische media meteen blijmoedig bekend maakten — in het bekende Amerikaanse nieuwsprogramma 60 minutes dat de dood van de half miljoen Iraakse kinderen ‘de prijs waard’ was geweest om de Amerikaanse politieke doelen te verwezenlijken. En dat, terwijl dit aantal meer is dan in Hiroshima waren vermoord, zoals de interviewster Lesley Stahl verbijsterd opmerkte. Albright, zelf moeder en grootmoeder, bleek evenwel niet onder de indruk te zijn van het argument dat het uitroeien van babies en peuters een oorlogsmisdaad is, waarvoor SS-ers na 1945 werden vervolgd, en zo nodig ter dood gebracht.
www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4
Hier zien we opnieuw het westerse rationalisme zonder rede, de banaliteit van het kwaad, de criminele gedachteloosheid, de weigering om na te denken. En dat mevrouw Kaag deze genocidale politiek van ondergeschikt belang acht, terwijl zij bovendien een Palestijnse echtgenoot heeft en vier Arabisch-Nederlandse kinderen, getuigt van een krankzinnige houding. Mijn opvatting wordt door Engelbert Luitsz, die wel sympathiseert met de Palestijnse zaak, bestreden. Zijn argument komt op het volgende neer:
Ik denk dat je maar beter buiten de internationale politiek kunt blijven als je uitsluitend zaken wilt doen met mensen op wie niets is aan te merken. Maar je kunt het ook anders zien: wanneer fatsoenlijke mensen die helse strijd aangaan in de hoop toch iets ten goede te kunnen veranderen, getuigt dat van dapperheid en hoop.
Hoe kan iemand die de moord op een half miljoen Iraakse babies en peuters ondergeschikt maakt aan haar eigen ambities behoren tot de categorie ‘fatsoenlijke mensen die de helse strijd aangaan’ en daarmee getuigen ‘van dapperheid en hoop’? Deze dwaasheid toont, in elk geval mij, hoe ziek de westerse politiek is.
https://www.facebook.com/engelbert.luitsz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten