Sigrid Kaag als Kille Narcist

 

Minister Kaag en haar gezin bij Yasser Arafat.

Het opportunisme en conformisme van de D’66 politica Sigrid Kaag is zeker niet minder dan dat van de overgrote meerderheid van de mannelijke Tweede Kamerleden. Wat dat betreft kan opiniemaker Ian Buruma met een gerust hart op haar stemmen, zeker nadat hij al in 2013 zich erover had beklaagd dat hij ‘te weinig idealisme’ ziet ‘om de wereld te verbeteren,’ en er toen ‘geen reden’ was ‘tot groot optimisme.’ Maar ziedaar, acht jaar later treedt de 59-jarige Sigrid in de schijnwerpers om voor het oog van de wereld de blijde boodschap te verkondigen dat ‘Wie idealen heeft, moet er staan op het moment dat het ertoe doet. Dat moment voor mij is nu.’ Het zal mij dan ook geenszins verbazen dat Ian dit keer op mevrouw Kaag zal stemmen. Soort zoekt immers soort. Desondanks wil ik mijn oude vriend toch voor haar waarschuwen, want in een interview dat ik vanmiddag op internet zag, hoorde ik hoe zij de vraag omzeilde over de vrouwvriendelijkheid van demissionair premier Mark Rutte. Zij deed dit door op te merken:

Vrouwen moeten elkaar ook steunen, dat is ook een belangrijke. Madeleine Albright zei altijd terecht: ‘De hel heeft een speciale plekje gereserveerd voor vrouwen die andere vrouwen niet steunen.’ 

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/video/video/5219193/kaag-d66-plekje-hel-voor-vrouwen-die-elkaar-niet-steunen 

Afgezien van het feit dat zij Albright niet letterlijk citeerde -- Albright zei namelijk ‘There is a special place in hell for women who don't help other women’ -- blijft de strekking van deze groteske infantiliteit evenwel overeind. Dat de zich progressief voordoende Kaag nu juist Madeleine Albright citeerde, is een gotspe en demonstreert wat de D’66 lijsttrekker voorstelt. Hier zien we namelijk opnieuw het westerse rationalisme zonder rede, de banaliteit van het kwaad, de criminele gedachteloosheid, de weigering om na te denken. In verband daarmee wees de joods-Amerikaanse hoogleraar Roger Berkowitz, directeur van het Hannah Arendt Center for Ethical and Political Thinking op het volgende:  

The political implications of thinking are brought front and center in Arendt's discussion of the argument from the lesser evil as it arose in response to the actions of German citizens and even Jews during the Nazi era. In her coverage of the trial of Adolf Eichmann for ‘The New Yorker,’ and later in her book Eichmann in Jerusalem, Arendt reported on a disturbing fact that struck her, and many others, at the trial. Eichmann, she noted, was decidedly average. The evil of his deeds was indisputable; yet, notwithstanding what he had done, Eichmann's motivations seemed grounded in typical bourgeois drives. Eichmann was ambitious. He sought the recognition that came from success. And he wanted to excel at his profession. These banal motivations could, under the Nazi system of rule, lead him to participate in some of the most wrongful deeds in the history of man. How could such a simple man do such extraordinary evil? 

Een nog steeds uiterst actuele vraag, zoals duidelijk werd toen dr. Madeleine Albright, eveneens van joodse afkomst, en de eerste vrouwelijke Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, op 12 mei 1996 in het bekende Amerikaanse nieuwsprogramma 60 minutes verklaarde dat de dood van meer dan een half miljoen Iraakse kinderen onder de vijf jaar, die bewust om het leven waren gekomen als gevolg van de door de VS afgedwongen sancties tegen het land, ‘de prijs waard’ waren geweest om de Amerikaanse politieke doelen te verwezenlijken. En dat, terwijl dit aantal meer is dan in Hiroshima waren vermoord, zoals de interviewster opmerkte. Albright, zelf moeder en grootmoeder, bleek niet onder de indruk te zijn van het argument dat het uitroeien van babies en peuters een oorlogsmisdaad is, waarvoor SS-ers na 1945 werden vervolgd, en zo nodig ter dood gebracht. 

www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4   

College protests revive accusations against 'war criminal' Madeleine Albright, who defended deaths of 500,000 Iraqi kids. 

https://www.salon.com/2016/05/11/college_protests_revive_accusations_against_war_criminal_madeleine_albright_who_defended_deaths_of_500000_iraqi_kids/

Deze genocidale politiek verzwijgt Sigrid Kaag, die met een Arabische man is gehuwd. Zij maakt er geen woord aan vuil, alleen dat Madeleine een vrouw was, speelt voor haar een rol. Het is één van de ontelbare voorbeelden van morele corruptie. Een ander voorbeeld: woensdag 12 december 2012, opende de International Herald Tribune, The Global Edition of the New York Times, op de voorpagina met een 4 kolommen brede kop ‘Back in Kosovo, for business’ daaronder een foto van een straat in de Kosovaarse hoofdstad Pristina met alleen maar Amerikaanse vlaggen. 

De lezer wordt medegedeeld dat:

Admired for roles in war, ex-U.S. officials return to seek lucrative contracts. The prime minister is in a bind. His country’s largest and most lucrative enterprise, the state telecom, is up for sale… One bid is from a fund founded by former U.S. Secretary of State Madeleine K. Albright. Lobbying for another was James W, Pardew, the U.S. special envoy to the Balkans in Bill Clinton’s presidency. Both are among the Americans who hold the status of heroes for their roles in the 1999 war that separated one of the world’s newest states… so many former U.S. officials have returned to Kosovo for business — in coal and telecommunications, or for lobbying and other lucrative government contracts — it is hard to keep them from colliding. The list reads like a ‘Who’s Who’ of recent American diplomatic history in the region. It also includes Wesley K. Clark, the former supreme allied commander of NATO forces in Europe who ran the 78-day bombing campaign against the Serbian strongman Slobodan Milosevic… Kosovo is not the only nation where former officials have returned to conduct business — Iraq is another prominent example — but it presents an extreme case, and perhaps a special ethical quandary, given the outsize American influence here. Pristina, the capital, may be the only city in the world where a Bob Dole Street intersects Bill Clinton Boulevard. Experts in foreign policy say the practice of former officials returning for business is more common than acknowledged publicly. Privately, former officials concede the possibility for conflicts of interest and even the potential to influence American foreign policy, as diplomats who traditionally spent careers in public service are rotating more frequently to lucrative jobs in the private sector.

http://www.nytimes.com/2012/12/12/world/europe/americans-who-helped-free-kosovo-return-as-entrepreneurs.html?pagewanted=all 

Net als Irak is Kossovo inderdaad ‘een speciaal ethisch dilemma,’ maar niet voor Albright, en in haar voetspoor, minister Kaag, die het militair-industrieel complex en de gewelddadige Amerikaanse buitenlandse politiek hier volstrekt buiten beschouwing laat. Zodra een vrouw oorlogsmisdaden pleegt, is dit kennelijk een te verwaarlozen detail voor haar. Waar het bij Kaag om draait is dat ‘de hel een speciale plekje heeft gereserveerd voor vrouwen die andere vrouwen niet steunen,’ aldus de vrouw die samen met een Arabische man vier kinderen heeft. En zo vernietigt haar ambitie haar laatste restje humaniteit. Naar de hel met deze narcist.