Het is gemakkelijk. Wil men hier mededogen opwekken dan is dat in het geval van de Koerden poepsimpel. Men nodigt enkele journalisten, hulpverleners of politici uit voor een geleid bezoek aan hun ‘bevrijd’ Koerdistan en klaar is kees. De bezoekers slikken gewoonlijk alles wat men hen serveert en eens thuis in België of een ander West-Europees land zorgen die dan voor de nodige politieke druk. Voorbeelden uit het verleden zijn legio.
Recent gingen zo Koen Metsu van de N-VA en Georges Dallemagne (cdH of Centre Démocrate Humaniste) naar ginds op reis en keerden volgens De Morgen weer met de vraag om gewonde PKK/SDF-strijders via een tijdelijk visum hier in onze hospitalen te verzorgen. Dit op een ogenblik dat onze ziekenhuizen door de coronapandemie moeite hebben om bepaalde basiszorg nog degelijk te leveren.
Ingewikkeld
Of hoe wereldvreemd kan men zijn. En dit betreft een gebied waar de VS met steun van de Turkse PKK heer en meester is maar waar Washington zo te zien geen of amper humanitaire hulp geeft. Moeten wij dan de rol van de VS overnemen? Een VS die er zonder gêne de daar gewonnen Syrische olie komt stelen. Ali Trump en zijn veertig rovers.
Dat het daar in die gebieden zeer ingewikkeld is en niemand vrij van zelfs doodzonden is zal men die bezoekers wel niet hebben voorgeschoteld. Daar zorgen de lokale gastheren wel voor. Men kuist de boel wat op, lokt hen weg van de vieze drek en schotelt hen alleen dat voor wat men wil laten zien.
Georges Dallemagne (cdH) wil gewonde Syrische strijders van de PKK – toch officieel in België een terreurbeweging – hier in onze hospitalen laten oplappen.
De Potemkin-dorpen (1) van het verleden. Neen het is volgens die teruggekeerde politici en de media het gebied van DE koerden en die strijden tegen ISIS want dat zijn voor onze westerse bezoekers uiteraard de ultieme slechteriken.
Vele minderheden
Typerend voorbeeld was die vroegere Vlaams-nationalistische politicus Willy Kuijpers die liefst de Koerden in HUN Koerdistan onafhankelijk zag. Want, klonk het bij zijn overlijden, volgens hem heeft elke minderheid recht op een eigen staat. Complete onzin die men van een verstandig man met kennis van zaken niet kan verwachten. Vergetend dat ook in dat Koerdistan dan minderheden gaan wonen die geen droomstaat krijgen.
Maar zoals een recent annalist het stelde DE Koerd bestaat niet. Ze spreken vooreerst niet eens dezelfde taal – Het zijn er vier – en ze leven als groep ook in vier staten – Irak, Iran, Turkije en Syrië – en belijden meerdere godsdiensten en hebben ontelbare visies over hoe men die regio’s moet besturen. Een visie die soms haaks staat op dit van de PKK die dictatoriaal de regio bestuurt.
Er zijn alleen al in Syrisch Koerdistan een ganse resem partijen en partijtjes, geschat op minstens tien. Groepen die niet zelden ook tegen elkaar ten strijde trekken. Recent waren er nog maar eens gevechten tussen de PKK met hun Syrische tak YPG/SDF tegen de Koerdische Democratische Partij van de clan Barzani in het westelijk deel van Iraaks Koerdistan.
Het feit echter dat Israël achter die Koerdische nationalistische groepen staat helpt veel verklaren waarom die Koerden hier over zoveel goodwill kunnen beschikken. Had China of Rusland achter dit streven gestaan dan zou er vanuit het Westen amper of geen interesse zijn of integendeel veel verzet en vanuit de media massa’s modder. Zo werkt de politiek en media nu eenmaal.
Vluchtelingen
Zo verscheen er bij de Amerikaanse door Washington gecontroleerde website al Monitor heel recent een verhaal over de ontvoering door de PKK van jonge tieners, zowel meisjes als jongens, die men dan met geweld inlijft in het leger.
Een oorlog heeft nu eenmaal regelmatig vers kanonnenvlees nodig. En dan zijn de angsten van de ouders van die verdwenen kinderen van geen tel. Maar dit zullen Metsu en Dallemagne ons niet komen vertellen.
De Syrische president Hafez al Assad steunde tot 1998 de PKK die vanuit zijn land het Turkse leger aanviel. Een wederdienst voor de Turkse steun toen aan de VS en Israël die tegen Syrië ageerden. Na 1998 diende Abdullah Ocalan Syriër te ontvluchten naar Kenia. Dertien jaar later zat het er tussen Ankara en Damascus terug bovenarms op en koos Turkije opnieuw voluit de kant van de VS en Israël. Zijn zoon Bashar zit nu met de problemen komende van vroeger toen vaderlief de PKK steunde.
Bovendien is er een echt fundamentele kwestie. De overgrote meerderheid van de Koerden die nu in Syrië wonen zijn vluchtelingen die de oorlog tussen de Turks-Koerdische PKK en de Turkse regering naar Syrië zijn gevlucht.
Het gaf de PKK echter zo ook de gelegenheid om in dat land te infiltreren en er een vaste politieke en militaire basis te creëren. President Hafez al Assad, de vader van huidig president, steunde tot 1998 de PKK.
Het Akkoord van Adana van 1998 maakte een einde aan de Syrische steun waarna Abdullah Ocalan, de leider van de PKK, de vlucht nam van Syrië naar Kenia waar hij nadien – naar bronnen stellen – met hulp van de CIA kon afgevoerd worden naar Turkije waar hij nog steeds in een cel zit.
Bij het begin van de oorlog in 2011 ging de regering in Damascus onder druk akkoord met de eis tot naturalisatie van de gevluchte Turken. De Syrische regering kon immers alle hulp goed gebruiken.
Graanvelden in brand
Maar veel hulp heeft de regering van de PKK nooit gehad. Toen ISIS in 2014 de provinciale hoofdstad Hasaka aanviel viel pakte ze niet toevallig juist dat deel waar het leger de baas was.
Het duurde ongeveer twee weken voor de PKK vanuit haar stadsdeel het leger ter hulp kwam zodat ISIS kon verjaagd worden. Bovendien zijn er ook Koerden die vechten aan de kant van ISIS of die van Damascus. Sommigen vechten ook mee met Turkije en die jihadistische bendes.
Maar voordat die Turkse oorlogsvluchtelingen daar massaal toestroomden woonden er daar andere bevolkingsgroepen zoals de Assyriërs, de Yezidi’s en de Arabieren en die zijn verre van allemaal opgezet met de aanwezigheid van die Turkse PKK en werken soms liever samen met de regering in Damascus.
En dus zijn er regelmatig gevechten zoals over de controle van de graanvoorraden want het gebied is deels de graanschuur van het land. Het is geen toeval dat veel van diegenen welke hun graan aan de Syrische overheid verkopen, en die betaalt beter, hun velden plots in brand zien staan.
Ook dit zullen Metsu en Dallemagne ons niet komen zeggen. Bovendien organiseert België via de EU en de NAVO mee die oorlog tegen het land. Incluis een erg dodelijk embargo zodat elke handel vanuit ons land met Syrië uiterst moeilijk is. Probeer maar eens geneesmiddelen te verkopen aan de Syrische overheid.
Anarchie
In het gebied heerst ook een bijna totale anarchie. De VS bezet met hulp van de PKK en hun chef Mazloum Kobani (diens echte naam is Ferhat Abdi Şahin, en dat is Turks) (2) er het grootste deel van het gebied ten oosten van de Eufraat. Daar waar de oliebronnen zijn. In het noorden langsheen de hoofdweg M4 hebben je dan Russische militairen en het Syrische leger die al eens een Amerikaans legervoertuig tegenkomen.
Met aan de Turkse grens dan het Turkse leger met erbij hun huurlingenleger, het Syrian National Army (SNA) zijnde de jihadisten. Met ook nog Arabische stammen die zich veelal aan de kant van Damascus scharen en zich ook laten horen. En dan is er uiteraard nog ISIS die echter hier niet erg actief is en zich essentieel richt op het gebied ten westen van de Eufraat waar de regering baas is
De Turk Ferhat Abdi Sahin, alias Mazloum Kobani, man van de Turkse PKK heeft zich met Amerikaanse steun opgedrongen als de grote baas van het Syrië ten oosten van de Eufraat. En daar liggen de olievelden van het land. Wie krijgt de winst?
De Syrische regering zijn geen verzameling heiligen en sommigen daar zullen zeker misdaden op hun geweten hebben. Heiligen in een oorlog bestaan nu eenmaal niet. Behalve in de propaganda. Zelfs al zal je ook hier veel individuele helden hebben.
Maar het is de enige regering en met de rest of vreemde bezettingstroepen of allerlei koppensnellende jihadisten van diverse pluimage. Een degelijk alternatief voor de regering is er niet. Wie iets anders beweert bedriegt de buitenwereld.
Internationaal recht
Willen Metsu en Dallemagne die gewonden echt helpen dan moeten zij dat doen via de Syrische regering of anders de VS wijzen op haar plichten die voortvloeien uit het internationaal recht. En dat wil zeggen dat zij moeten zorgen voor het welzijn van de mensen in de door hen bezette gebieden. Alleen zij zijn verantwoordelijk en de wet is hier duidelijk. Maar ja, de VS.
Hun smeekbede toont vermoedelijk ongewild nog iets anders aan. Dat de PKK/SDF hier in België komt vragen om haar soldaten op te lappen toont ook goed hun relatie aan met de VS. Zo te zien immers is er geen of onvoldoende Amerikaanse hulp voor die lokale hospitalen en dient België dan maar tussenbeide te komen. Met andere woorden: Koerden kunnen hun gestolen worden.
Er zijn trouwens aan de snelweg M4 die loopt langsheen de Turkse grens van west naar oost en vooral rond de stad Ayn Issa al weken verwoede gevechten gaande waarbij Turkije poogt dit gebied met een stuk van de cruciale M4 te veroveren. En wie komt de PKK/SDF ter hulp? Inderdaad, het Syrische leger en Rusland die zogenaamde waarnemers stuurde.
Voor onze regering en de media waren die Syrische jihadisten helden en vrijheidsstrijders? Idealisten noemde politicoloog Rik Coolsaet hen. Ongehinderd door onze veiligheidsdiensten konden die jarenlang naar ginds gaan moorden en plunderen. In 2016 kwamen ze onder meer via Zaventem en Maalbeek terug. Maar geen zorg nog steeds blijven media en politiek hier een dubbelzinnige houding aannemen.
Wat het Turkije praktisch onmogelijk maakt om die regio te veroveren en de M4 af te snijden. Het Turks leger bezet nu een strook Syrisch grondgebied welke op een 2 km afstand parallellel loopt met de M4. Het gevolg van de complete chaos die ontstond toen Donald Trump aankondigde zijn leger terug te trekken en dat bevel een aantal dagen later weer introk.
En inderdaad, zoals Metsu en Dallemagne zegden, honderden Belgische jihadisten zijn ginds in Syrië en Irak gaan plunderen en moorden. Dat klopt. Maar wat men niet zegt is dat onze overheid zeker tot eind 2013 gewoon haar ogen dichtkneep en liet begaan. Het waren immers ‘idealisten’ en ‘vrijheidsstrijders’. Nadien kwamen ze dan via Zaventem en Maalbeek terug. Oeps. Foutje gemaakt!
Hun verhaal toont verder nogmaals de absolute zwakte aan van onze parlementairen. Er zijn er wel met een stevige kennis en inzicht in het Midden-Oosten en de wijdere wereld maar dat is een klein groepje. Het parlementair debat rond de oorlog tegen Libië – dat er nu mede dankzij hen 10 jaar later kapot bijligt – en de recentere discussie over het sturen van onze F16’s naar Irak en Syrië toonde dat ook. Velen wisten amper waarover het ging.
Willy Van Damme
1) Potemkindorpen ontlenen hun naam aan de vroegere Russische 18de eeuwse prins en veldmaarschalk Grigori Potemkin. Deze bouwde een serie grote steden in het zuiden van Oekraïne en zou bij een bezoek van tsarina Katharina de Grote de waarheid via nephuizen verborgen hebben gehouden. Of het verhaal klopt blijft echter twijfelachtig. De term raakte hier wel ingeburgerd.
2) Hij is geboren in Turkije vlakbij de Syrische stad Ayn al Arab/Kobani en was in de jaren negentig chef van de operaties van de PKK in West-Europa. Men kan hem zien als de rechterhand van de grote baas Abdullah Ocalan. In die periode waren afpersingen, moorden en folteringen onder Koerden in West-Europa schering en inslag.
Politieonderzoeken geraakten echter nergens. Geen toeval uiteraard. Dat België een man als Mazloum Kobani zou steunen wekt geen verbazing natuurlijk maar is wel schandelijk. Hij is ook regelmatig op bezoek in de VS waar hij de zoveelste lieveling van het establishment is. Tot men hem dumpt, maar dan is de buit vermoedelijk wel binnen.
https://willyvandamme.wordpress.com/2020/12/20/die-lieve-koerden/
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten