Kort samengevat: op 21 maart 2020 twitterde de 49-jarige Arnon Grunberg aan theatermaker George van Houts ‘Je samenzweringstheorie over 9/11 en over de bankencrisis houd ik… voor uiterst gevaarlijk.’ Van Houts had tijdens voorstellingen gedocumenteerd laten zien dat de officiële lezing van de aanslagen op 11 september 2001 en de kredietcrisis van 2008 grote vragen oproept. Desondanks, of waarschijnlijker nog, juist daarom lichtte de polder-opiniemaker Grunberg zijn mening niet toe met feiten. Vier dagen nadat Arnon zijn veroordeling wereldkundig had gemaakt, verscheen in de Verenigde Staten het lang verwachte eindrapport van professor Leroy Hulsey en zijn team van ingenieurs, verbonden aan de Universiteit van Alaska Fairbanks, waarin de slotconclusies zijn opgenomen van een vier-jaar durende studie over de ineenstorting van de World Trade Center Building 7, het derde gebouw dat op 11 september 2001 — als het ware spontaan — ineenstortte, zonder dat het door één van de twee verkeersvliegtuigen was geraakt. Professor Hulsey en zijn medewerkers komen op grond van hun wetenschappelijk onderzoek tot de slotsom dat de officiële 9/11 lezing van de Amerikaanse overheid niet deugt:
The UAF team’s findings, which were the result of a four-year computer modeling study of the tower’s collapse, contradict those of the National Institute of Standards and Technology (NIST), which concluded in a 2008 report that WTC 7 was the first tall building ever to collapse primarily due to fire.
The destruction of the 47-story WTC 7 late in the afternoon of September 11, 2001, was not a result of fires. ‘The only way it could have fallen in the observed manner is by the near-simultaneous failure of every column.’
The four-year study was funded by Architects & Engineers for 9/11 Truth (AE911Truth), a nonprofit organization representing more than 3,000 architects and engineers who have signed the organization’s petition calling for a new investigation into the destruction of the three World Trade Center towers on 9/11.
‘We are proud to have supported the University of Alaska Fairbanks and Professor Leroy Hulsey in conducting a genuinely scientific study into the reasons for this building’s collapse,’ said Richard Gage, president and founder of AE911Truth. ‘It is now incumbent upon the building community, the media, and government officials to reckon with the implications of these findings and launch a new full-scale investigation.’
AE911Truth and its allies among the 9/11 victims’ families will now use the findings in the report as part of a formal ‘request for correction’ that the group plans to submit to NIST in the coming days. ‘The indisputable errors documented in our request for correction will give NIST no way out of correcting its deeply flawed report and reversing its conclusion that fires were the cause of the collapse,’ said Gage.
‘It is now incumbent upon the building community, the media, and government officials to reckon with the implications of these findings and launch a new full-scale investigation.’ — Richard Gage, AIA…
The UAF team’s final report is the result of an extensive four-year computer modeling effort that was followed by a robust peer review process. The peer review included dozens of public comments as well as external review by two independent experts, Dr. Gregory Szuladzinski of Analytical Service Company, a leading expert in structural mechanics and finite element modeling, and Dr. Robert Korol, professor emeritus of civil engineering at McMaster University and fellow of the Canadian Society for Civil Engineering.
‘I am grateful to everyone who supported or participated in this study in any way,’ said Professor Hulsey. ‘We hope that our findings will be carefully looked at by the building community and spur further investigation into how this building came down on that tragic day.’
The Hulsey report and supporting materials can be found on UAF’s Institute of Northern Engineering website at http://ine.uaf.edu/projects/wtc7 and on the AE911Truth website at https://www.ae911truth.org/wtc7
Nu kan de half-geïnformeerde Arnon Grunberg wel menen dat ook dit wetenschappelijk rapport een ‘uiterst gevaarlijke samenzweringstheorie over 9/11’ verspreidt, maar dan zal hij toch op zijn minst met feiten moeten bewijzen waarom dit academisch onderzoek niet meer is dan een complottheorie. Slaagt hij hier niet in dan zal het zijn geloofwaardigheid aantasten bij lezers die open staan voor rationele argumenten; gelukkig voor hem in Nederland nog altijd een absolute minderheid. Professor Hulsey en zijn team van ingenieurs zijn overigens niet de enigen die wezenlijke kritiek hebben op het in 2004 verschenen rapport van de zogeheten ‘9-11 Commission,’ die onder druk van de publieke opinie door het Amerikaanse Congres anno 2002 in het leven werd geroepen. Zelfs vanuit de Commissie werd kritiek op het officiële onderzoek geuit. Zo schreef John J. Farmer Jr., ‘Senior Counsel’ van de 9/11 Commission naderhand in zijn boek The Ground Truth: The Untold Story of America Under Attack On 9/11 (2009):
In the course of our investigation into the national response to the attacks, the 9/11 Commission staff discovered that the official version of what had occurred that morning — that is, what government and military officials had told Congress, the Commission, the media, and the public about who knew what when — was almost entirely, and inexplicably, untrue… At some level of the government, at some point in time, this book concludes, there was a decision not to tell the truth about what happened.
De jurist John Farmer, tegenwoordig directeur van het Eagleton Institute of Politics van de prestigieuze Rutgers University, voegde hieraan toe dat ‘The (NORAD) tapes told a radically different story from what had been told to us and the public,’ een feit dat nog eens bevestigd werd door Thomas Kean, ‘de voorzitter van de 9/11 Commissie,’ toen hij in het boek Without Precedent: The Inside Story Of The 9/11 Commision (2006) — dat hij samen met Lee Hamilton, de ‘co-chair’ van de Commissie schreef — bekend maakte dat ‘We to this day don’t know why NORAD told us what they told us, it was just so far from the truth.’ Op zijn beurt liet de internationaal gerespecteerde Richard Falk, emeritus hoogleraar recht, die aan Princeton University doceerde, weten dat:
There are so many gaping holes in the official accounts of 9/11 that no plausible coherent narrative remains, and until now we have been staggering forward as if the truth about these traumatic events no longer mattered.
Interessant is tevens het Most Dangerous Book in the World: 9/11 as Mass Ritual (2012) van de Amerikaanse onderzoeksjournalist en auteur S.K. Bain. Hij signaleerde het volgende:
Millions of Americans — and concerned citizens around the globe — have serious questions about the events of 9/11, and why shouldn’t they, when even the individuals in charge of the National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, a.k.a. the 9/11 Commission, have no confidence in the process or its outcome, The 9/11 Commission Report. Thomas Kean, former Republican Governor of New Jersey, was the Commission Chairman, and Lee H. Hamilton, former Democratic U.S. Representative from the 9th District of Indiana, was its Vice-Chairman. Months after the commission issued its report and ceased functioning, Chairman Kean and other commissioners toured the country to draw attention to their recommendations, claiming that some of their findings and suggestions were being ignored. Co-chairs Kean and Hamilton subsequently co-authored a book about the constraints they faced as commissioners, entitled Without Precedent: The Inside Story of the 9/11 Commission.
Released in 2006, the book chronicles their work, and in it, they charge that the 9/11 Commission was ‘set up to fail,’ writing that the commission became so frustrated with repeated misstatements by Pentagon and Federal Aviation Administration officials during the course of the investigation that it considered a separate investigation into possible obstruction of justice by these officials.
More Questions Than Answers Former high-level officials have made serious allegations concerning the involvement of elements within U.S. intelligence agencies.
Richard Clarke, who was the White House counter-terrorism czar at the time of the attacks, has accused the CIA of deliberately suppressing information before 9/11, information that might have prevented the attacks. Clarke claimed: ‘There was a high-level decision in the CIA ordering people not to share information.’ And who made this decision? ‘I would think it would have been made by the director (George Tenet).’
Similar accusations have been leveled at federal law enforcement. According to various sources, no fewer than 14 countries attempted to warn the U.S. about the impending attacks, to no avail. Then there’s Robert Wright, the top bin Laden financial tracker at the FBI’s Chicago office, who through tears of frustration and anger told a National Press Club audience, ‘The FBI allowed 9/11 to happen.’ Come again? ‘FBI management intentionally and repeatedly thwarted and obstructed my investigations into Middle Eastern terrorist financing.’
And what could explain the lack of an effective response by the military, the Air Force, in particular, on 9/11? According to Webster Griffin Tarpley, the morning of September 11 saw ‘the greatest density of drills in US military history.’ With names like ‘Vigilant Guardian’, there were reportedly up to 46 military exercises taking place — some involving scenarios uncannily similar to the actual events that would unfold that day (a happenstance that would be repeated in the London 7/7 bombings) — which diverted resources, manpower and attention away from the real threats and resulted in understandably considerable levels of confusion as the actual attacks unfolded.
A range of foreign officials have also questioned the official government version of the events of 9/11.
Andreas von Bülow, a Social Democratic Party member of the German parliament from 1969 to 1994, was on the parliamentary committee on intelligence services, a group that has access to classified information. Von Bülow was also a member of the Schalck-Golodkowski investigation committee which investigates white-collar crime. He has estimated that inside trader profits surrounding 9/11 totaled approximately $15 billion. Von Bülow told The Daily Telegraph 'If what I say is right, the whole US government should end up behind bars.’ Further, he said, ‘They have hidden behind a veil of secrecy and destroyed the evidence… they invented the story of 19 Muslims working within Osama bin Laden’s al Qaeda in order to hide the truth of their own covert operation.’ He also said, ‘I’m convinced that the US apparatus must have played a role and my theory is backed up by the [Washington] government’s refusal to present any proof whatsoever of what happened.’
With domestic intelligence, defense, and law enforcement agencies like these, who the hell needs foreign enemies? Well, one could rightly point out that these agencies do — and one might also point to volumes of evidence that they go to great lengths to ensure the existence of aggressive, well-motivated and sufficiently-funded adversaries… all the better to justify their enormous budgets and scare the pants off the civilian population.
Is it even possible to determine if there were indeed conspirators within our own government, and, if so, their identities? Repeated calls for a new official investigation have been ignored — not that anyone should expect to have any more confidence in the results of a new investigation than the original one. Is there, then, a path on which to proceed, an explanatory framework that can help us make sense of all this? Psych Warfare What if the ongoing confusion surrounding 9/11, and the persistent lack of clarity ten years on, is not the residual result of the ‘fog of war,’ but rather compelling evidence of something altogether different — psychological warfare.
Meteen in het eerste hoofdstuk van hun boek Without Precedent: The Inside Story of the 9/11 Commission (2007), stellen de voorzitter en vice-voorzitter van de National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States dat de 9/11 Commissie was ‘Set Up To Fail,’ waardoor de ‘taak’ van de commissieleden ‘onmogelijk,’ werd, namelijk het achterhalen van de ware toedracht, of zoals de speciaal aangenomen wet van het Congres het formuleerde:
examine and report upon the facts and causes relating to the terrorist attacks of September 11, 2001, occurring at the World Trade Center in New York, New York, in Somerset County, Pennsylvania, and at the Pentagon in Virginia.
Het besef dat de wet zo was ontworpen dat de onderste steen nooit boven zou komen:
occurred to both of us as we prepared to meet for the first time on a cold day just before the Christmas season of 2002. The full 9/11 Commission would not meet for another month; this meeting would be just the two of us,
aldus de Commisie-voorzitter Kean, een Republikeinse voormalige Gouverneur van New Jersey, en vice-voorzitter Hamilton, als Democraat voormalig lid van het Huis van Afgevaardigden, in hun boek Without Precedent. En dat terwijl toch, zoals Bain terecht opmerkt:
Millions of Americans — and concerned citizens around the globe — have serious questions about the events of 9/11, and why shouldn’t they, when even the individuals in charge of the National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, also known as the 9/11 Commission, have no confidence in the process or its outcome… the commission became so frustrated with repeated misstatements by Pentagon and Federal Aviation Administration officials during the course of the investigation that it considered a separate investigation into possible obstruction of justice by these officials…
Former high-level officials have made serious allegations concerning the involvement of elements within U.S. intelligence agencies. Richard Clarke, who was the White House counter-terrorism czar at the time of the attacks, has accused the CIA of deliberately suppressing information before 9/11, information that might have prevented the attacks. Clarke claimed: ‘There was a high-level decision in the CIA ordering people not to share information.’ And who made this decision? ‘I would think it would have been made by the director (George Tenet).’
Interessant is ook de publieke opinie in de VS. Al in ‘November 2007, Scripps Howard surveyed 811 Americans about their beliefs in several conspiracy theories and asked this question:
‘How about that some people in the federal government had specific warnings of the 9/11 attacks in New York and Washington, but chose to ignore those warnings. Is this very likely, somewhat likely or unlikely?’
32% ‘Very Likely’
30% ‘Somewhat Likely’
30% ‘Unlikely’
8% ‘Don't Know/Other’
Met andere woorden: al zes jaar na de aanslagen was 62 procent van de Amerikanen er niet van overtuigd dat hun regering met haar 17 inlichtingendiensten, die jaarlijks vele miljarden aan belastinggeld opslokken, van te voren helemaal niets hebben geweten van de op handen zijnde aanslagen. Anders gesteld: een meerderheid van de Amerikaanse burgers sluit een complot niet bij voorbaat uit, want waarom zouden alle inlichtingendiensten, die ook nog via buitenlandse diensten waren gewaarschuwd, de voorhanden zijnde informatie bewust hebben genegeerd? Met al deze feiten van Amerikaanse insiders, die iedere geïnteresseerde ter beschikking staan, is dus de vraag: waarom gelooft de Nederlandse outsider Arnon Grunberg dat hier sprake is van een ‘samenzweringstheorie over 9/11’? Bovendien: waarom zijn de feiten die insiders geven ‘uiterst gevaarlijk’? En voor wie zijn de door Arnon verzwegen feiten zo ‘gevaarlijk’? In elk geval niet voor burgers in een democratische rechtstaat die naar de werkelijkheid zoeken. Dus blijven alleen autoriteiten over, die belang hebben bij het geheim houden van bepaalde informatie over bijvoorbeeld ‘false flag operations.’ Hier in Nederland geldt het adagium: doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. ‘De eenheid van het Nederlandse volk is bovenal gelegen in zijn burgerlijk karakter,’ zo typeerde negen decennia geleden Nederlands scherpzinnigste historicus, Johan Huizinga, waaraan hij toevoegde dat uit ‘een burgerlijke sfeer onze weinig militaire geest,’ en ‘de overwegende handelsgeest’ voortkomen, waardoor tegelijkertijd ‘[h]ypocrisie en farizeïsme hier individu en gemeenschap [belagen]!’ De Nederlander is ook niet ‘tolerant,’ maar pragmatisch, altijd bereid te collaboreren met ‘the powers that be,’ met als resultaat dat ‘de Nederlander,’ volgens Huizinga, ‘alweer in zekere burgerlijke gemoedelijkheid, een lichte graad van knoeierij of bevoorrechting van vriendjes zonder protest verdraagt.’ Het is de samenzwering van het poldermodel, die regelmatig terugkeert in het pedante poseurschap van Arnon Grunberg, wiens zelfgenoegzame gelaatsuitdrukking steeds meer op die van wethouder Hekking uit Juinen gaat lijken. Het probleem met opiniërende broodschrijvers als Grunberg is dat zij opereren in een klein landje, waar je al snel naam kunt maken zonder veel te kunnen. En eenmaal een arrivé in de polder heeft men een sleep sycofanten achter zich aan, die ademloos naar een orakelende minor poet blijven luisteren. Zelfs de meest zelfgenoegzame gelijkhebberigheid wordt hier als een prerogatief van de bekende Nederlander beschouwd. Zelden zal een BN-er hier van zijn voetstuk worden gestoten, met als gevolg dat zij kritiekloos de meest grote nonsens kunnen spuien. Terecht signaleerde Huizinga al in het interbellum dat de ‘Nederlandse volksaard tot grondtrek' had 'dat het onheroïsch is,’ en hoe kan het ook anders, want ‘een staat, opgebouwd uit welvarende burgerijen van matig grote steden en uit tamelijk tevreden boerengemeenten, is geen kweekbodem voor hetgeen men het heroïsche noemt.’
Vandaar ook dat de Nederlandse literatuur internationaal niet meetelt, nooit heeft een Nederlandse auteur de Nobelprijs Literatuur gekregen. Hun belangstelling is te klein, en hun eigendunk te groot. ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg,' dwingt allereerst tot het ‘accomoderen’ van de macht. Voor opportunisten is de enige ontsnapping eraan het pathetische poseurschap die zich bij Grunberg manifesteert in vrijblijvende uitspraken als ‘Wie flirt niet graag van tijd tot tijd met de ondergang?’ Dit gekoketteer met het noodlot doet het goed bij oudere bourgeois dames als de NRC-journaliste Joyce Roodnat, die onmiddellijk na Grunberg’s opmerking opgewonden twitterde:
Een van Arnon Grunbergs mooiste impressies sinds tijden: ‘Het drama voltrekt zich en wij liggen op de bank.’ Het Amsterdamse Ambassadehotel is Thomas Manns Toverberg geworden. #corona #COVIDー19
Weer die ‘wij,’ waar de modale opiniemaker niet meer zonder kan om zijn mening nog enig gewicht te geven. ‘Wij liggen op de bank’ terwijl het ‘drama’ zich elders ‘voltrekt.’ Weer die tot niets verplichtende tongue-in-cheek-houding van een 49-jarige adolescent die door niets of niemand gedwongen wordt volwassen te worden, en daardoor geen besef heeft van het intens tragische van het bestaan waarin de overgrote meerderheid van de mensheid moet zien te overleven. Vanzelfsprekend ‘flirt’ Grunberg in zijn virtuele bubbel ‘graag van tijd tot tijd met de ondergang.’ Waarom ook niet? In een ‘onheroïsch’ leven, wil ook de meest verstokte kleinburger ‘van tijd tot tijd’ een ‘walk on the wilde side’ maken, in gedachten, dat wel. Bovendien sprokkelt hij met zijn tot niets verplichtend geflirt een niet gering inkomen bij elkaar, een doorslaggevend argument voor een Nederlandse opiniemaker die zowel koopman als dominee blijft. Is dit een ‘samenzwering’? Nee, dat hoeft helemaal niet, een tak die van een boom valt, heeft geen samenzwering nodig om op de grond terecht te komen. Veel wat voor Grunberg een ‘complot’ lijkt, blijkt bij nadere beschouwing een onvermijdelijke wetmatigheid te zijn.
Een voorbeeld: wanneer het Congres in de Verenigde Staten meer dan de helft van het federale budget waarover het kan beschikken, toewijst aan wat president Eisenhower ‘het militair-industrieel complex’ noemde, dan moet daar een rechtvaardiging tegenover staan, aangezien al die miljarden ten koste gaan van onderwijs, gezondheidszorg, volkshuisvesting, sociale voorzieningen, etcetera. De enige rechtvaardiging is natuurlijk dat de VS bedreigd wordt door een vijand. En als er geen vijand is, moet die gecreëerd worden. Vandaar de steun van de mainstream-media en de westerse politici aan de Tweede Koude Oorlog, alsof de Russen een grotere bedreiging vormen van ‘de vrije wereld’ dan bijvoorbeeld de Corona-virus. Om in de terminologie van Geert Mak te blijven: ‘Russia is on the move again. After the collapse of the Soviet Empire it wants to start making history once more, and how!’
IN EEN PLAATJE: COVID-19 HEEFT DE POTENTIE OM DE GROOTSTE ECONOMISCHE RAMP IN EEN EEUW TE WORDEN
Welnu, is hier sprake van een een ‘samenzwering'? De gehoorzaamheid waarmee de ‘corporate press’ in de praktijk collectief de Russische Federatie tot vijand heeft bestempeld, lijkt inderdaad het resultaat van een ‘complot.’ Wanneer de polderpers collectief verzwijgt dat ’s werelds bekendste geo-politicus, Henry Kissinger, in 2015 er publiekelijk voor waarschuwde dat al onder president Obama ‘breaking Russia has become an objective,’ terwijl ‘the long-range purpose should be to integrate it,’ dan kan ook dit gezien worden als een aanwijzing van een ‘samenzwering’ tussen de Amerikaanse deep state en de commerciële massamedia. Anderzijds hoeft dit geenszins op een ‘complot’ te berusten, maar kan de steun aan het criminaliseren van Rusland eenvoudigweg het gevolg zijn van de menselijke behoefte aan een simplistisch, en dus manicheïsch, wereldbeeld. De van origine Tsjechische auteur Milan Kundera verwoordde dit verschijnsel aldus:
De mens wenst zich een wereld waarin het goed en het kwaad duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn, want in hem huist het ingeschapen en ontembare verlangen te oordelen alvorens te begrijpen.
Hij waarschuwde dat men zich:
de toekomst wel [kan] voorstellen zonder de klassenstrijd of zonder de psychoanalyse, maar niet zonder de onweerstaanbare opkomst van pasklare ideeën die, ingevoerd in computers, gepropageerd door de massamedia, het gevaar met zich meebrengen binnenkort een macht te worden die elk oorspronkelijk en individueel denken verplettert en zo de werkelijke essentie van de Europese cultuur van onze tijd verstikt.
Als bewonderaar van Gustave Flaubert's werk stelde Milan Kundera dat 'het meest schokkende' in diens 'visie op de dwaasheid' het feit was dat:
de dwaasheid niet vervaagt ten overstaan van de wetenschap, de techniek, de vooruitgang of het moderne, integendeel, met de vooruitgang gaat ook zij vooruit!
In 1983 wierp Kundera tijdens een lezing in het hol van de leeuw, de Verenigde Staten, de vraag op waar de obsessieve drang vandaan kwam om de wereld te willen overheersen:
Om rijker te zijn? Gelukkiger? Nee. De agressiviteit van het geweld is volmaakt ongeïnteresseerd, ongemotiveerd, ze wil alleen maar haar willen; ze is het zuiver irrationele. Kafka en Hasek confronteren ons... met deze reusachtige paradox: gedurende het tijdperk van de Moderne Tijd vernietigde de cartesiaanse rede één voor één alle uit de middeleeuwen geërfde waarden. Maar op het moment van de totale overwinning van de rede maakt het zuiver irrationele (het geweld dat niet meer wil dan z'n willen) zich meester van het wereldtoneel, omdat er geen enkel aanvaard waardesysteem meer is dat het in de weg zou kunnen staan.
Vanuit dit inzicht wordt begrijpelijk waarom de mainstream-journalistiek niets anders doet dan het bedrijven van propaganda voor het heersende agressieve neoliberale systeem. In deze context functioneren westerse journalisten doorgaans als priesters van het Vooruitgangsgeloof, dat — o eeuwige ironie — niet zonder een irrationeel vijand-beeld kan bestaan. En daarbij is het volgens Kundera:
niet zo belangrijk dat in de verschillende organen van de media de verschillende politieke belangen tot uiting komen. Achter het uiterlijke verschil heerst een en dezelfde geest. Je hoeft de Amerikaanse en Europese opiniebladen maar door te kijken, van rechts zowel als links, van Time tot Der Spiegel: in al die bladen tref je dezelfde kijk op het leven aan, die zich in dezelfde volgorde waarin hun inhoudsopgave is opgebouwd weerspiegelt, in dezelfde rubrieken, dezelfde journalistieke aanpak, dezelfde woordkeus en stijl, in dezelfde artistieke voorkeuren en in dezelfde hiërarchie van wat ze belangrijk en onbeduidend achten. De gemeenschappelijke geestesgesteldheid van de massamedia, die schuilgaat achter hun politieke verscheidenheid is de geest van de tijd.
Opnieuw: is hier sprake van een ‘samenzwering,’ in de betekenis die Arnon Grunberg eraan geeft? Ja en nee. Wat alle kenmerken van een ‘complot’ heeft, kan met evenveel recht worden gezien als een onvermijdelijk reflex, of zoals Frits van Exter, de huidige voorzitter van de Raad voor de Journalistiek, op grond van zijn decennialange ervaring als journalist en hoofdredacteur verklaarde: ‘Reflexen zijn het, je bent daar geconditioneerd in.’ Wat als een ‘complot’ kan worden gekenmerkt, kan tegelijkertijd een onbewust geconditioneerde reflex zijn, voortkomend uit geïnternaliseerde zelfcensuur.
En zo keer ik via een omweg terug bij wat Arnon Grunberg een ‘samenzweringstheorie over 9/11 en over de bankencrisis’ betitelt, die hij ‘voor uiterst gevaarlijk’ houdt. Wat zo ‘uiterst gevaarlijk’ hieraan is, maakt hij niet duidelijk. Hoe dan ook, mijn sterke vermoeden is dat hij van beide zaken minder weet dan theatermaker George van Houts. Ik ga er vanuit dat opiniemaker Grunberg niet op de hoogte is van de waarschuwing van zowel de voorzitter en vice-voorzitter als de ‘senior counsel’ van de ‘9/11 Commission’ dat de:
9/11 Commission staff discovered that the official version of what had occurred that morning — that is, what government and military officials had told Congress, the Commission, the media, and the public about who knew what when — was almost entirely, and inexplicably, untrue,
en dat:
At some level of the government, at some point in time… there was a decision not to tell the truth about what happened,
en dat de ‘9/11 Commission’ was ‘set up to fail.’ Volgens al deze insiders was er wel degelijk sprake van een ‘samenzwering,’ zoals bleek uit 'het besluit om niet de waarheid te vertellen over hetgeen was gebeurd.' De vraag is nu waarom de de schnabbelende outsider Arnon Grunberg van mening is het allemaal beter te weten dan bijvoorbeeld de insider ‘Richard Clarke, (die van 1973 tot 2003 nationaal veiligheidsadvies verschafte aan de Amerikaanse presidenten Ronald Reagan, George H.W. Bush, Bill Clinton en George W. Bush op het gebied van inlichtingendiensten en terrorisme. svh), en die:
has accused the CIA of deliberately suppressing information before 9/11, information that might have prevented the attacks. Clarke claimed: ‘There was a high-level decision in the CIA ordering people not to share information.’ And who made this decision? ‘I would think it would have been made by the director (George Tenet).’
Gezien Grunberg’s lippendienst aan de officiële ‘samenzweringstheorie’ over 11 september 2001, waarbij 19 Arabieren onder de neus van zeventien Amerikaanse inlichtingendiensten ongestoord drie aanslagen konden voorbereiden en uitvoeren, is nu de vraag: functioneert Arnon als betaalde pion in een ‘complot,’ of is hij slechts slachtoffer van zijn eigen onbenullige reflexen? Daarover volgende keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten