Geert Mak's 'Grote verwachtingen' 24

Mei 2016, nog geen half jaar voordat Trump tot president werd gekozen, verklaarde Nancy Pelosi: 

Donald Trump wordt geen president van de Verenigde Staten. Zoveel is zeker, ik garandeer het u.

Volgens de Democratische voorzitster van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden was Trump als presidentskandidaat niet meer dan een ‘ééndagsvlieg,’ hiermee nog eens duidelijk makend hoe ver de liberals van de Democratische Partij waren afgedreven van de werkelijkheid in hun land. En nog steeds leeft daar de vermeend ‘progressieve’ elite en haar liberal ‘corporate press’ in een zelf gefabriceerde ‘virtual reality.’ Hetzelfde geldt voor de sociaal-democraten in D’66, GroenLinks, en in wat overgebleven is van de PVDA. Ook zij zijn met de neoliberale conjunctuur meegedreven en leven op die manier geïsoleerd in een luchtbel, onbewust van wat er onder de bevolking werkelijk leeft. Het was ook niet vreemd dat de acteurs rond het pleintje in Den Haag, waar het landelijke politieke toneelstukje wordt opgevoerd voor het toegestroomde journaille, stomverbaasd was toen na de eeuwwisseling ineens, uit het schijnbare niets, Pim Fortuyn en zijn volgelingen zich manifesteerden. Ogenblikkelijk brak paniek uit onder de gevestigde orde. Een substantieel deel van de bevolking bleek genoeg te hebben van de zelfingenomen politieke elite. Zij kon op steeds minder sympathie rekenen, ondanks de leuzen van pleitbezorgers als de miljonair Geert Mak met zijn ‘Geen Jorwerd zonder Brussel,’ en de multimiljardair George Soros, die de actiegroep financierde voor toetreding van de Oekraïne tot de EU, aangezien hij daar financiële belangen had. In tegenstelling tot wat de polderpolitiek en de polderpers meende, had het publiek voor wie de politieke charade werd opgevoerd, al geruime tijd door dat de hele santenkraam corrupt was. Vandaar de schok onder het establishment toen overal in het Westen de kiezers begonnen te rebelleren. Het onoplosbare probleem voor de politieke elite was dat zij niet in staat is een ander volk te kiezen. 

Het verzet kreeg een extra impuls toen de kredietcrisis in oktober 2008 een hoogtepunt bereikte, en de economie met zich meesleepte, terwijl toch een zo geprezen opiniemaker als Geert Mak nog vier jaar eerder nog zijn publiek had verzekerd dat ‘Europa als economische eenheid’ een ‘eind op weg’ was. Bovendien waren er die peperdure, uitzichtloze, Amerikaanse oorlogen waar het Europa van de NAVO in meegezogen werd, en die in schril contrast stonden met Mak’s bewering dat ‘Europa als vredesproces een eclatant succes’ was. Ook Bas Heijne bleek de weg zijn kwijt geraakt toen hij de neoliberale en neoconservatieve VS prees als een ‘in alle opzichten superieure’ mogendheid, terwijl Ian Buruma het oude Europa, dat zijn macht had verloren door twee vernietigende wereldoorlogen, in 2002 adviseerde om een deel van het Amerikaanse ‘dirty work’ over te nemen omdat ‘we cannot expect the Americans to be keen on our European civilizing mission.’ Op zijn beurt kreeg de Atlanticus Hubert Smeets 294.000 euro aan belastinggeld door de staat toegezegd voor het opzetten van een anti-Poetin website die de intelligentsia alvast mobiliseert tegen het ‘gevaar uit het Oosten,’ waardoor steun voor een nieuwe en definitieve Derde Wereldoorlog gegarandeerd kan worden. 

Kort samengevat: het Westen wordt geleid door een elite met een tomeloze vernietigingsdrang. Daar tussendoor manoeuvreren nieuwe rijken als ‘mediamagnaat’ Derk Sauer, op jacht naar zoveel mogelijk geld. Een beeld van hoe amoreel en zelfs immoreel eveneens de nouveau riche opereert in de door politici gedereguleerde en geprivatiseerde wereld blijkt uit het volgende relaas dat jaren geleden werd gepubliceerd door Intermediair, destijds het grootste Nederlandse weekblad voor hoogopgeleiden:

Eind jaren tachtig besluit VNU (tot 2007 de Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven, een mediaconcern dat voornamelijk tijdschriften, kranten en boeken uitgaf. svh) een kans te wagen in Rusland, dat dan net open is voor buitenlandse investeerders. Sauer was meteen de gedoodverfde kandidaat. ‘Omdat hij maoïst was,’ zegt uitgeefster Annemarie van Gaal, die tien jaar met hem samenwerkte in Moskou… Koos Guis, directeur van de internationale bladendivisie van Sanoma (een beurs genoteerd Fins uitgeverij-concern. svh) destijds de baas van Sauer, ‘We hadden een brutaal mannetje nodig. De Sovjetunie, want zo heette het toen nog, was het onontgonnen Wilde Oosten. Wij hadden het idee dat men daar bepaald niet zachtzinnig zaken deed, en het karakter van Sauer paste daarbij,

waarbij aangetekend dat ‘zachtzinnig’ hier een eufemisme is voor zaken doen met de moordzuchtige Russische mafia. 

Het Moskouse project zou volledig mislukt zijn als Sauer en Van Gaal geen steun hadden gekregen van vrienden die toevallig links én rijk waren. Boudewijn Poelmann, Frank Leeman, Herman de Jong en Simon Jelsma hadden miljoenen verdiend met Novamedia… Met hun grootste succes, de Nationale Postcode Loterij, hadden ze al miljoenen verdiend. Sauer vond deze ‘rooie miljonairs’ in 1992 bereid om vier miljoen gulden in Independent Media te investeren, de uitgeverij die hij inmiddels met Van Gaal had opgericht. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Sauer in al die jaren relatief weinig last heeft gehad van de Russische overheid en de georganiseerde misdaad. Zonder steekpenningen en een hooggeplaatste beschermheer is dat volgens insiders onmogelijk. Koos Guis: ‘Je moet er onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken… We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo’n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.’  

Zoals bekend: geld stinkt niet, en zodra er veel geld te verdienen is, zakken al snel de normen en waarden die fatsoenlijke burgers geacht worden te respecteren. Daarentegen hebben we hier te maken met opportunisten die ‘inderdaad’ bereid zijn ‘vuile handen’ te ‘maken.’ Een voorbeeld: 

Joop van der Reijden, destijds directeur van Veronica, dat in 1993 probeerde een radiozender op te zetten met Independent Media, had korte tijd intensief contact met Sauer in Moskou. Hij memoreert hoe de deal stukliep, omdat het Russische advertentiebureau liefst tachtig procent van de opbrengsten eiste. 'Dat bureau was in handen van de mafia. Ik herinner me nog een gesprek met die heren in een Moskou’s luxe restaurant dat voor ons totaal leeg werd gehouden. Ze hadden nota bene stukken bij zich die ze een dag tevoren uit onze hotelkamer hadden gestolen. Onze vertegenwoordigster werd nog bedreigd.’

Maar dit alles weerhield Sauer niet om zijn media-imperium in Rusland verder uit te breiden. Nogmaals Van der Reijden, die in het eerste deregulerende en privatiserende Kabinet-Lubbers als staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur optrad:

Hij (Sauer. svh) is gewoon erg goed in het omgaan met de heersende klasse. Dat hele televisie-idee was bijvoorbeeld ontstaan, omdat hij een ministerszoon kende die iets van 175 radiofrequenties te verdelen had, maar die zelf niks van radio-maken wist. Sauer woont in die datsja tussen allemaal hoge Russen en hij nodigde die mensen ook regelmatig uit. Ik durf te wedden dat Jeltsin destijds ook bij hem geweest is. Zijn vrouw Ellen speelde daarbij een heel belangrijke rol, die is sociaal erg goed…' Maar geheel vrij van bedreigingen bleef ook Sauer niet. Nadat de hoofdredacteur van Playboy in 2001 werd neergeschoten, moet hij zichzelf en zijn gezin ook met bodyguards bewaken. Hij steunt nog steeds de SP en noemt zichzelf nog steeds socialist.

De ooit kritische VPRO in samenwerking met Sauer's linkse multimiljonairs van de BankGiroLoterij.

In slechts tien jaar tijd wist Sauer in het Wilde Oosten een kapitaal van naar schatting 150 miljoen te vergaren, wat gezien zijn extreem links verleden nog steeds een prestatie van formaat is. Maar nadat de Russische gevestigde orde onder Poetin de strijd had aangebonden met de kapitaalvlucht en de corruptie, bleek langzaam maar zeker ook voor Sauer het feest voorbij en kwam er een einde aan, laten we zeggen: de ‘vrijheden’ van ‘foreign companies,’ die tot dan toe ‘had been the big money in Russia,’ met als resultaat dat van toen af aan ‘a media entrepreneur’ als Sauer over ‘a far narrower pool of potential buyers’ kon beschikken, ‘and would have to sell for less,’ wat voor een neoliberale maoïst een absolute doodzonde is. Nu de gangsterjaren van de oligarchen onder Jeltsin definitief waren afgelopen, beklaagde Derk zich over zoveel ‘onrecht’ met de woorden: ‘Media as a business has become unattractive,’ zo kon zijn aanhang in 2015 lezen in de door Sauer opgerichte The Moscow Times.

https://www.themoscowtimes.com/2015/12/31/how-russia-ejected-foreigners-and-took-back-control-of-its-media-a51333 

Met deze feiten als achtergrond is het te verklaren waarom de afkeer en woede van de westerse elite en haar ‘corporate media’ tegen ‘Poetin’ almaar toeneemt. De Russische Federatie weigert zich aan het neoliberale Westen uit te verkopen, en dat zet kwaad bloed bij allereerst de Amerikaanse oligarchen en hun politici, én niet te vergeten hun NAVO, die er weer in geslaagd is niet alleen een vijand te creëeren maar ook een nieuwe Koude Oorlog. Daardoor kan het ontelbare miljarden verslindende militair-industrieel complex opnieuw worden gerechtvaardigd, tenminste in het brein van de massamens, die niet leert door ervaring. Gezien het feit dat wij in het tijdperk van massavernietigingswapens leven en zelfs de conventionele wapens ontelbare doden veroorzaken, is de centrale vraag: 'Qui bono,’ oftewel wie profiteert nu van het grootscheepse geweld? In zijn roman 1984 schreef Britse auteur George Orwell dat oorlog: 

helpt om de speciale geestelijke atmosfeer in stand te houden, die een hiërarchische maatschappij nodig heeft. De oorlog, zo zal men zien, is nu een zuiver binnenlandse aangelegenheid. In het verleden bestreden de heersende groepen van alle landen elkaar ook echt, al mochten zij inzien, dat zij een gemeenschappelijk belang hadden en daarom de vernietigende werking van de oorlog zouden moeten beperken, en de overwinnaar altijd de overwonnene plunderde. In onze eigen tijd vechten zij helemaal niet tegen elkaar. De oorlog wordt door iedere heersende groep gevoerd tegen de eigen onderdanen en het doel van de oorlog is niet om gebiedsoverwinningen te maken of te voorkomen, maar om de structuur van de samenleving is stand te houden.

Orwell wees er tevens op dat voor de parasitaire macht de hamvraag is:

hoe de wielen van de industrie draaiende te houden zonder de feitelijke rijkdom van de wereld te vermeerderen. Er moesten goederen geproduceerd worden, maar zij moesten niet worden gedistribueerd. En in de praktijk was de enige manier om dit te bereiken een voortdurende oorlog, 

want: 

Oorlog is een methode tot het verbrijzelen, of tot het in de lucht laten vliegen, of tot het laten zinken in de diepte der zee van materialen, die anders gebruikt zouden kunnen worden om de massa's te veel gemak te verschaffen en daardoor op de lange duur te intelligent te maken,

hetgeen vanzelfsprekend een fatale bedreiging zou betekenen voor de macht. Elke elite beseft dit, elk regime is hiervan doordrongen, of zij nu communistisch dan wel kapitalistisch is, dictatoriaal dan wel democratisch, oosters dan wel westers, de macht weet dat zijn heerschappij eindig is, elk moment als sneeuw voor de zon kan verdwijnen, en dat het ‘bedrog volkomen’ is, zoals de joodse Nobelprijswinnaar Literatuur (1981), Elias Canetti, in zijn weergaloze studie Massa & Macht (1960) verduidelijkte:

Het is het bedrog van alle leiders. Zij doen het zo voorkomen alsof zij hun mensen in de dood voorgaan. In werkelijkheid echter sturen ze hen vooruit de dood in, om zelf langer in leven te blijven. De list is altijd dezelfde. De leider wil overleven; daaruit put hij zijn kracht. Als hij vijanden heeft om te overleven is het goed; zo niet, dan heeft hij eigen mensen. In elk geval gebruikt hij beiden, afwisselend of tegelijkertijd. De vijanden gebruikt hij openlijk, daar zijn ze immers vijanden voor. Zijn eigen mensen kan hij slechts verkapt gebruiken.

En zo doet zich het paradoxale feit voor dat de elites in de wereld elkaar helpen om hun macht te consolideren. Het is voor hen zelfs de enige overlevingsstrategie. Politici sterven in bed, miltairen sneuvelen op het slagveld, en de ontelbare burgerslachtoffers zijn niet meer dan 'collateral damage.' Het waren de bloedige maar zinloze slagvelden van de Eerste Wereldoorlog die de Amerikaanse auteur Ernest Hemmingway -- in die dagen chauffeur van een ambulance aan het Italiaanse front -- ertoe dreef te benadrukken dat ‘You will die like a dog for no good reason.’ Altijd en overal bestaan er twee categorieën, enerzijds de militairen en de bevolking van de elkaar bestrijdende naties, die als kanonnenvoer dienen, en anderzijds de elites en hun politici, die de ‘vijand’ nooit met een bajonet te lijf zullen gaan, maar wel beslissen wie de vijand is én wanneer er een oorlog moet beginnen. Achter de schermen streven beide elites in crisistijd naar samenwerking, waarbij de sterkste partij de condities bepaalt om zo de macht van de zwakkere te breken. Lukt dit niet dan treedt een nieuwe fase in, waarbij gedreigd wordt met massaal geweld, aangezien de elites ervan uitgaan dat ‘oorlog de voortzetting [is] van de politiek met andere middelen,’ zoals Von Clausewitz’s spreuk zo treffend verwoordt. Elites willen nu eenmaal altijd en overal hun macht uitbreiden. Indien dit niet goedschiks lukt, dan maar kwaadschiks, waarbij er geen enkel onderscheid meer bestaat tussen boven- en onderwereld. De Amerikaanse onderzoeksjournalist, Robert Friedman, schreef in zijn boek Mafiya: How the Russian Mob Has Invaded America (2000) dat zowel de regeringen van Bush junior als die van Bill Clinton de Russische onderwereld hebben ‘aangemoedigd’ en op die manier ‘de onbelemmerde corruptie’ na de val van de Sovjet Unie ‘hebben bevorderd.’ Hij vertelt dat toen: 

the CIA was asked in 1992 by Kroll and Associates, working on behalf of the Russian government, to help locate $20 billion that was hidden offshore by the KGB and the mob, the Bush national security policy team declined to cooperate. The Bush group rationalized, according to Fritz Ermath, a top CIA Soviet policy analyst writing in The National Interest, “that capital flight is capital flight. It doesn’t matter who has the money or how it was acquired even if by theft; so long as it is private, it will return to do good things if there was a market. 

Of course, that never happened, yet it did not prevent the Clinton administration from handing billions in aid to Russia without any accountability. With the vigorous support of the United States another $20 billion of International Monetary Fund loans has been deposited directly into Russia’s Central Bank since 1992… the Clinton administration simply has no way to deliver ‘economic aid that will give benefits directly to the people,’ as Brent Scowcroft, Bush’s national security adviser, has asserted. The chastened Russian Central Bank, admitting that it lacked any mechanism to monitor aid money once it was deposited, initiated an investigation to determine if the funds were stolen, and if so, whether they were part of the monies passed by Mogilevich (belangrijke joods Oekraiense mafiabaas. svh) and others through the Bank of New York (Amerikaanse bank die miljarden voor de Russische mafia heeft gewit. svh). 

Until the Bank of New York fiasco, the top rungs of the U.S. foreign policy establishment refused to acknowledge the Russian government’s staggering corruption. In 1995, the CIA sent Vice President Al Gore, who had developed a ‘special’ relationship with then Russian prime minister Viktor Chernomyrdin, a thick dossier containing conclusive evidence of his widespread corruption. Gore’s friend had become a multi billionaire after he took over Gazprom, the giant natural gas monopoly, with holdings in banking, media, and other properties. The CIA said it cost $1 million merely to gain entry into Chernomyrdin’s office to discuss a business deal. It was also alleged, though Chernomyrdin denied it, that he was among the oligarchs who had been stealing the country’s resources after the fall of communism. 

Gore angrily returned the report, scribbling a barnyard epithet across the file, according to the New York Times, and declared that he did not want to see further damning reports about Russian officials. 

Toch bestond er een:

classified FBI file claiming that two colonels in the Russian Presidential Security Service had traveled to Hungary in 1995 to pay Mogilevich for information on the upcoming Russian political campaign, which was then allegedly passed on to Chernomyrdin. ‘The corruptive influence of the Mogilevich organization apparently extends to the Russian security system,’ asserts the FBI report. 

‘The bottom line is that Clinton and Gore had lots of warning about Russian corruption under Yeltsin’s banner of reform,’ wrote political columnist David Ignatious in the Washington Post. ‘And the question continues to be: Why didn’t the administration do more to stop it?’ 

Hoewel mainstream-journalisten hierop geen antwoord durven te geven, is de meest logische verklaring dat de westerse elite aasde op de Russische grondstoffen en markten die miljardenwinsten beloofden. Corruptie speelt daarin geen rol van betekenis, zoals blijkt uit de nauwe banden van Washington en Wall Street met corrupte regimes in Saoedi-Arabië, Pakistan, Israel, de Golfstaten, Indonesië, Latijns Amerika, Afrikaanse landen, etcetera. 

‘The American political establishment didn’t want to hear about Russia’s corruption,’ says Jack Blum. ‘They believe they’re looking at nascent capitalism, and they are flat-ass crazy. A bunch of thugs run the country. They have stolen everything that isn’t bolted down, moved it offshore, and then globalized their criminal business.’ 

https://exploringrealhistory.blogspot.com/2018/07/part-6-of-6-red-mafiya-how-russian-mob.html 

Jack Blum weet waarover hij spreekt aangezien hij als ‘a Washington lawyer’ een deskundige is ‘on white-collar financial crime and international tax evasion. He spent fourteen years as a staff attorney with the Senate Antitrust Subcommittee and the Senate Foreign Relations Committee.’ Het is algemeen bekend bij insiders dat zodra het handelt om een vrije toegang tot almaar schaarser wordende grondstoffen en almaar omvangrijkere markten gangsters en beleidsbepalende autoriteiten op elkaar zijn aangewezen om zaken te doen in de corrupte geglobaliseerde wereld. Vandaar dat voorafgaand aan het aantreden van Vladimir Poetin de corrupte Russische oligarchen  konden rekenen op miljardensteun van de Republikeinse president Bush senior en zijn Democratische opvolger Bill Clinton. Tegelijkertijd kregen de gangsters de kans om hun miljarden aan geroofd kapitaal in de VS wit te wassen. Net als de elites in de VS voortkwamen uit de onderwereld van negentiende eeuwse ‘robber barons,’ komen vandaag de dag de Russische elites voort uit dezelfde mafiose achtergrond. Alle elites in de wereld zijn ontstaan uit de misdaad, die gezien wordt als ‘cosa nostra,’ oftewel ‘onze zaak.’ Er is vaak geen zuiver onderscheid te maken tussen onderwereld en bovenwereld. Zo wisten de laatste twee regeringen van premier Rutte dat ze terroristen in de soevereine staat Syrië steunden. Maar so what? De betreffende autoriteiten wisten dat deze misdaad niet bestraft zou worden, hetgeen ook is gebleken. De Nederlandse autoriteiten zijn eveneens op de hoogte van het feit dat de Afghaanse politica ‘Malalai Joya, was expelled from the Afghan parliament for denouncing government corruption and the Western occupation — waaraan Nederland al sinds 2002 deelneemt. Bovendien is zij van oordeel dat ‘this is not war on terror,’ maar een ‘war on innocent civilians,’ en desondanks blijft   het Nederlandse parlement de deelname tot 2021 goedkeuren. Tegen de voormalige New York Times-correspondent Chris Hedges, die vier jaar lang de ‘Middle East bureau chief’ voor deze krant was, zei mevrouw Joya in 2009: 

Look at the massacres carried out by NATO forces in Afghanistan. Look what they did in May in the Farah Province, were more than 150 civilians were killed, most of them women and children. They used white phosphorus (‘banned or restricted by general international laws: in particular, those related to incendiary devices.’ svh) and cluster bombs (‘cluster bombs pose a particular threat to civilians for two reasons: they have a wide area of effect, and they have consistently left behind a large number of unexploded bomblets.’ svh). There were two hundred civilians on ninth of September killed in the Kunduz province, again most of them women and children… The Unites States and NATO eight years ago occupied my country under the banner of women’s rights and democracy. But they have only pushed us from the frying pan into the fire. They put into power men who are photocopies of the Taliban.

Ondanks de eenvoudig te controleren feiten beweert het Nederlandse ministerie van Defensie (sic) dat ‘Nederlandse militairen sinds 2002 mee[helpen] aan de veiligheid in Afghanistan,’ via de 

NAVO-missie Resolute Support. Die heeft als doel het veiligheidsapparaat, leger en politie in Afghanistan verder op te bouwen. Nederland levert een bijdrage aan deze missie tot eind 2021.

https://www.defensie.nl/onderwerpen/missie-in-afghanistan 

Dat de realiteit niet doordringt tot de politiek en de bureaucratie is algemeen bekend, maar dat dit autisme levensgevaarlijk is, beseft de polderpers niet. Daarom zal men hier niet snel een kritische samenvatting lezen als hieronder, geschreven door de Amerikaanse auteur, acteur, en presentator Lee Camp, presentator van een wekelijkse ‘comedy news show’:      

Bombs have numbers. Humans have names. Our American military boasts a skill and passion for using numbers to turn names into yet more numbers. But these numbers have grown so gargantuan and out of control that one struggles to comprehend them.

In just 10 months in 2018 — the latest numbers made available — our military dropped 5,982 munitions on Afghanistan, turning many thinking, living and loving names into cold, lifeless numbers. Over the span of the war, 43,000 Afghan civilians have been numberized. We, as Americans, essentially never even notice when it happens. Statistically speaking, it will happen again many times today, and no one in America will really care. At least not while the game is on.

64,000 Afghan security forces have been numberized since 2001.

Our government has known for years that the war in Afghanistan is a jaw-dropping disaster on the level of ‘Cats’: the movie. How do we know they knew? The Washington Post actually just published some impressive reporting, taking a step back from its lust for pro-war propaganda… The Post unearthed a trove of thousands of internal government documents that expose the catastrophic war…

'[The document trove] reveals that senior US officials failed to tell the truth about the war in Afghanistan throughout the 18-year campaign, making rosy pronouncements they knew to be false and hiding unmistakable evidence the war had become unwinnable,’ the paper reported.

Let me translate The Washington Post’s fancy-pants language: U.S. officials didn’t ‘fail to tell the truth’; they fucking lied. The phrase ‘failed to tell the truth’ oozes around the brain’s neural pathways, strategically dodging the anger receptors. ‘Failed to tell the truth’ sounds like veracity is a slippery fish U.S. officials just couldn’t catch.

424 humanitarian aid workers have been numberized.

Let’s take a moment to consider the motivations and goals of the war in Afghanistan. The U.S. ostensibly invaded the country to stop al-Qaida from attacking us in any way, namely by flying large planes into our buildings. We achieved this goal within the first couple months. With al-Qaida essentially decimated, it seems logical that we should have left the country, reserving the right to return if any other big passenger airplanes came after us.

But we didn’t leave. We never leave. Rule No. 1 of the American empire is ‘Never Truly Leave a Country After Invading.’ In order to explain our continued presence, we had to move the goal post. To what? We weren’t sure. We’re still not sure. Nearly 20 years later, if you ask a U.S. general or president (any of them) what the goal is in Afghanistan, they’ll feed you a word salad so large it’ll keep you regular for months. In fact, we now know that even during some of the earliest years of the war, the Pentagon and the Bush administration didn’t know who the bad guys were…

According to the Post’s Afghanistan Papers, an unnamed former adviser to an Army Special Forces team said, 'They thought I was going to come to them with a map to show them where the good guys and bad guys live. It took several conversations — [a]t first, they just kept asking: “But who are the bad guys, where are they?’”

Yet we Americans were instructed in the early years that Defense Secretary Donald Rumsfeld had everything under control. To imply otherwise was to make a mockery of tens of millions of yellow ribbons (d.w.z. patriottisme. svh). But in reality, Rumsfeld, too, had a sizable bad-guy problem.

'I have no visibility into who the bad guys are,’ he said behind closed, locked, soundproof doors. Meanwhile, Rumsfeld publicly and boldly led the nation in a well-defined and decisive victory in the land of the Afghans.

In 2003, he said, during a press conference alongside Afghan President Hamid Karzai, ‘General Franks and I… have concluded that we’re at a point where we clearly have moved from major combat activity to a period of stability and stabilization and reconstruction and activities.’

Yep, no more major combat — just 17 years of reconstruction (and activities). Apparently, most U.S.-backed ‘reconstruction’ is done from the air, via bombs. Let that be a lesson to you, rest of the world: You better not screw with us or we’ll reconstruct you and your whole family!

67 journalists have been reconstructed during the war in Afghanistan.

Is two decades too long for an utter, unmitigated disaster? Maybe we can stretch it to three? We’ve been funding warlords and extremist jihadis and hoping they will play nice. Yet American presidents have continually told us we’re making progress. Douglas Lute, a three-star Army general who served as Afghanistan war czar during the Bush and Obama administrations, told government interviewers in 2015, ‘What are we trying to do here? We didn’t have the foggiest notion of what we were undertaking.’

I imagine that quote particularly upsets many Americans, because if there’s one thing we’re good at, it’s having a foggy idea of what we’re doing.

Vietnam: foggy idea.

Iraq: very strong foggy idea.

Libya: one hell of a foggy idea.

Unfettered capitalism: the foggiest idea.

To put it simply, we are the best at bad ideas. But these Afghanistan Papers unveil a pretty terrible picture. One we need to confront as a nation and not just sweep under the rug (and not just because the rug would have to be the size of the Pacific Rim).

Upon hearing these revelations, CNN’s Wolf Blitzer did his best impersonation of someone who gives a shit. He said:

‘A bombshell series of investigative reports from The Washington Post exposing heartbreaking truths about the U.S. war in Afghanistan, which has claimed some 2,400 U.S. lives and cost nearly a trillion dollars. The Post says… officials routinely lied to the American people about the war… This is truly a bombshell.’

Yes, it’s a bombshell — despite the fact that much of the information in the Afghanistan Papers has been known for a decade or more. Back in 2012, I myself was doing poorly written standup comedy bits about how our government funded both sides of the war in Afghanistan. This goes to show that the mainstream media has two priorities — one is to spout the U.S. government’s talking points, and the other is to distract us all from the whitewashing of history.

They help Americans believe that we just found out about the failures in Afghanistan; that we just started McCarthyism, and it didn’t happen before in the 1950s to horrific consequences; that we just now discovered the breathtaking environmental consequences of factory farming. (I’m kidding — corporate media will never report on that. You could have a CNN anchor tied up in a sack in Gitmo (Guantanamo Bay detention camp. svh) and he would still refuse to admit factory animal farming is killing the planet at an aggressive pace.)

But Blitzer wasn’t content pretending to be shocked that the Afghanistan War isn’t going well, so he put his acting chops (acteertalent. svh) to the test by further postulating that there also might be flaws with the war in Iraq. He said, ‘I can only imagine and brace for a similar report about the long U.S. war in Iraq as well. I suspect that could be some horrifying news as far as that is concerned also.’

That’s right: As of last month, Blitzer thinks there might be some problems with the war(s) in Iraq. (Blitzer strikes me as the type of guy who wouldn’t notice if you stole his pants off him in negative -10-degree weather.) Yes, Wolf, not only has there been similar mismanagement and mass war crimes committed in our invasion of Iraq, but you, in fact, helped manufacture consent for that war as well. You are complicit in the deaths of millions of people who will never come back from numberization.

Throughout the past 20 years, the mainstream media reiterated the lies told by our various presidents. They beat those lies into our heads with impressive frequency. Lies like those told by President Obama, when, in 2012, he said on national television: ‘Over the last three years, the tide has turned. We broke the Taliban’s momentum. We’ve built strong Afghan security forces… Our troops will be coming home… As our coalition agreed, by the end of 2014 the Afghans will be fully responsible for the security of their country.’

I don’t know about you, but I’m pretty thrilled for the war to be over in 2014 — whenever 2014 may come.

Boven: Afghanistan midden jaren zeventig. Onder: Afghanistan nadat de VS in Afghanistan intervenieerde. 

3,800 contractors have died in Afghanistan for these lies.

The Afghanistan Papers show that not only has the 20-year war been wasteful of human life, it’s also been wasteful of money. Of course, this is the point when you think, ‘The military — wasteful?!  — that’s the damnedest thing I ever did hear!’

Yes, this is hardly shocking, since $21 trillion has gone unaccounted for at the Pentagon over the past 20 years. That’s two-thirds of the amount of money wrapped up in the entire stock market. Money has been flowing into Afghanistan so fast that officials aren’t even able to waste it quick enough! (I wish that were a joke.)

From the Post’s report, again: ‘One executive at USAID guessed that 90 percent of what they spent was overkill: “We lost objectivity. We were given money, told to spend it and we did, without reason”… One contractor said he was expected to dole out $3 million daily for projects in a single Afghan district roughly the size of a US county.'

The contractor said he couldn’t conceive of how to spend $3 million a day for people literally living in mud huts. Well, I guess USAID should start handing out furniture built out of blocks of shrink-wrapped (vacuum verpakte. svh) hundred-dollar notes. Maybe fill bean bag chairs (zitzakken) with small bills. (If you aren’t yet outraged enough, please keep in mind that, according to The New York Times, adjusting for today’s dollars, it would take less than eight days of the Pentagon’s stated budget to give the entire world clean water for a year, thereby saving millions of lives and turning the U.S. into the most beloved nation on earth.)

But rather than accept our own corruption and war profiteering, our military placed the blame squarely on the Afghan people. The Washington Post: ‘The U.S. military also accused Afghan commanders of pocketing salaries — paid by U.S. taxpayers — for tens of thousands of ‘ghost soldiers.”’

Although ghost soldiers sound like an incredible and tough-to-defeat resource, I think they meant the Afghan commanders claimed they had a certain number of soldiers, but most weren’t real. So America can’t fund the health care of our own goddamn real soldiers who get home and wait in line for months to secure any semblance of care, but we can fund ghost soldiers half a world away?!

Donald Trump just cut food stamps to 700,000 people, impacting more than a million children, but we’re funding fucking ghosts? Maybe we could start a campaign asking the ghost soldiers to donate some of their supper to the starving kids of America.

Ghosts seem to be an ongoing difficulty for the U.S. In the same issue of The Washington Post containing the Afghanistan Papers, there was an unrelated article titled, ‘The U.S. Wasted Millions on Charter Schools’ that said, ‘A report found that [during the Obama Administration] 537 “ghost schools” in America never opened but received more than $45.5 million in federal start-up funding.’

Apparently we’re funding ghost schools and ghost soldiers, and almost nobody in our government seems to give a shit! I guess you could say they give a ghost shit — it’s not really there.

Yet the problems in our forever war don’t stop at the walking dead. The Post says, 'The US has spent $9 billion to fight the problem [of opium] over the past 18 years, but Afghan farmers are cultivating more opium poppies than ever. Last year, Afghanistan was responsible for 82 percent of global opium production.’

But what The Washington Post doesn’t tell you is that a lot of that opium was for use inside the U.S., to fuel our opioid epidemic.

An American becomes a number every 11 minutes from an opioid overdose.

So how does our government respond when revelations like the Afghanistan Papers come out? A few senators pause in the middle of their T-bone steaks and red wine to say, ‘This needs to be looked into, I daresay.’ But then a few days pass and they just give the Pentagon more money to sink into a black hole.

The spending bill just passed by Congress sends $738 billion to the Pentagon. And, as RootsAction stated, it contains ‘almost nothing to constrain the Trump administration’s erratic and reckless foreign policy. It is a blank check for endless wars, fuel for the further militarization of U.S. foreign policy, and a gift to Donald Trump.’

To put it mildly, asking the Democrats to stand up against endless war is like asking Anne Hathaway (een Amerikaanse actrice. svh) to bench-press a Chevy Tahoe (een zware Chevrolet optillen. svh). It’s not going to happen, and she has no interest in even trying.

42,000 Taliban and insurgents have been numberized.

That may sound like a successful war to some, but keep in mind that the U.S. military likes to categorize anyone it kills ‘an insurgent.’ The Pentagon goes by the theory that if it kills you, then you’re an insurgent — because if you weren’t an insurgent, then why did it kill you? A great many of the 42,000 were truly innocent civilians.

If there’s one thing we should learn from the Afghanistan Papers, which the mainstream corporate media have already ceased talking about, it’s that ending these immoral, illegal, repulsive wars cannot be left to our breathtakingly incompetent and corrupt ruling elite, who have provably been lying to us about them for decades. So it’s up to you and me to stop them.

https://www.truthdig.com/articles/the-war-in-afghanistan-is-a-fraud-and-now-we-have-proof/ 

Lee Camp heeft het hier over hetzelfde ‘Amerika,’ dat volgens opiniemaker Bas Heijne ‘in alle opzichten superieur’ is, en door Geert Mak als volgt wordt geprezen:

De Amerikaanse diplomaten horen tot de beste ter wereld, het land beschikt over voortreffelijke informatiesystemen, het leger kent geen grenzen, de universiteiten en het State Department beschikken over briljante strategen en politieke analisten,

terwijl Ian Buruma de VS tot het aantreden van president Trump ‘a force for good’ betitelde, en de VS een ‘ideal of openness and democracy was still worthy of admiration,’ en Hubert Smeets zich laat gebruiken om de NAVO te verdedigen door permanent Rusland te criminaliseren als de grootste dreiging voor het ‘vrije’ Westen. Volledig afgeschermd in hun virtuele werkelijkheid vormen zij het propaganda-bureau van de neoliberale en neoconservatieve macht in het Westen. Zij blijven blind voor de werkelijkheid in de wereld, en negeren het feit dat ‘op de lange duur een hiërarchische maatschappij alleen mogelijk' is 'op basis van armoede en onwetendheid,’ zoals Orwell in zijn dystopische roman 1984 schreef. Volgende keer meer over de Nederlandse broodschrijvers.

Captain America, A Force for Good.