Hoe erg de zelfbenoemde ‘half joodse’ antiekhandelaar Constant Vecht met een identiteitscrisis kampt, blijkt wel uit het feit dat hij zaterdag 7 september 2019 op Facebook verwees naar een opinie-artikel in NRC Handelsblad van Jolande Withuis. Als sociologe had Withuis een dag eerder onder de kop ‘Alleen al aan zijn woorden herken je de vijand’ laten weten dat ‘Identiteitspolitiek mensen op[sluit] in slechts één aspect van hun identiteit,’ en ‘Dat is ideologische blindheid, en helpt de strijd tegen rassendiscriminatie niet.’ Afgaande op Withuis’ tekst was dit voor de hand liggende feit nog niet in zijn volle omvang doorgedrongen tot de voormalige communist Vecht, die op zijn oude dag van alles in het werk stelt om voor een volle jood te worden aangezien. Withuis schreef:
Wat ben ik blij dat er eindelijk een boek is verschenen dat de naargeestige identiteitspolitiek bekritiseert: 'Witte schuld' van journaliste Elma Drayer. Toen ik het las, trof het me opnieuw hoe angstvallig Nederlandse wetenschappers er het zwijgen toe doen inzake de identiteitsideologie. Waar zijn de sociologen, antropologen, politicologen, historici en psychologen die uitleggen dat het begrip identiteit zoals gebruikt in de identiteitspolitiek een ideologische constructie is en niet berust op een empirische werkelijkheid? Die uitleggen dat er niet zoiets bestaat als één vaste, ahistorische totaalidentiteit die het complete leven van mensen bepaalt?
Vermoedelijk geldt hier nog steeds wat Karel van het Reve in 1975 schreef over de toenmalige marxistische sociologie: als wetenschappers van die richting eens wat minder eropuit waren de wereld te verbeteren maar deze met een onbevangen blik ‘zouden beschouwen als een curieus organisme, even ver van hun bed als een black hole van het bed van een astronoom,’ dan zou de sociologie wellicht nog eens nuttige kennis opleveren. Het ging Van het Reve om waarheidsvinding. Het even gemakzuchtige als gevaarlijke idee dat ‘de waarheid niet bestaat’ en slechts een product is van macht, was hem vreemd.
Met mijn boek over mijn vader (Raadselvader. Kind in de Koude Oorlog. svh) heb ik vorig jaar nogal uitgepakt over de nadelen van een communistische opvoeding. Zo’n nadeel was dat ik beide broeders Reve lang ongelezen heb gelaten, dus dit citaat ontleen ik aan het boek van Drayer.
Uit de rest van de tekst maak ik op dat ook voor de feministe Jolande Withuis de ‘identiteitspolitiek’ deels nog terra incognita is. En dat is opmerkelijk, want al in 2017 verscheen het boek van de van origine Joods-Israelisch intellectueel Gilad Atzmon Being in Time – a Post Political Manifesto, waarin hij stelde dat:
the transition from traditional Left ideology into New Left politics can be understood as the aggressive advocacy of sectarian and divisive ideologies. While the old Left made an effort to unite us all: gays, blacks, Jews or Whites into a political struggle against capital, the New Left has managed to divide us into ID sectors. We are trained to speak ‘as a…’: ‘as a Jew,’ ‘as a black,’ ‘as a Lesbian.’ The new left has taught us to identify with our biology, with our gender, sex orientation and our skin colour, as long as it isn’t ‘White’ of course.
Tragically, ID politics is a vey dangerous political game. It is designed to pull people apart. It is there to introduce conflict and division. ID politics doesn’t offer a harmonious vision of society as a whole. Quite the opposite, it leads to an increasingly fractured social reality. Take, for instance, the continuous evolution of the LGBT group. It is constantly expanding to include more and more sectarian sexually oriented social subgroupings (LGBTQ, LGBTQAI and even LGBTQIAP).
In the New Left social reality, we, the people are shoved into ID ghettos that are defined by our biology: skin colour, sexual orientation, the Jewish mother, etc.
Instead of what we need to do: fight together against big money, the bankers, the mega-corporations, we fight each other, we learn to hate each other. We even drive our cars over each other.
I am opposed to all forms of ID politics, whether it is White, Black, Jewish, Gender or sex oriented. But, obviously if Jews, Gays and others are entitled to identify with their ‘biology,’ white people are entitled to do the same. I think that universalism is what we used to call it when we still cared about intellectual integrity.
The problem created by ID politics is extremely grave. ID politics doesn’t offer a prospect of peace and harmony. Within the context of ID politics, we cannot envisage a peaceful resolution of the current ID clash. Can anyone foresee the LGBT community embracing KKK activists into their notion of ‘diverse society?’ The same can be said about the KKK, are they going to open their gates to cultural Marxists?
ID politics equals ID clash, an irreconcilable conflict with no end, the complete destruction of American and, to a certain extent, Western civilization. This may explain why George Soros and his open society are invested in this battle. As long as the working people are fighting each other, no one bothers to challenge the root cause of our current dystopia, namely the banks, global capitalism, wall street, Mammonism and so on.
Groot was dan ook in eerste instantie mijn verbazing dat nu juist of all people Constant Vecht naar de tekst van mevrouw Withuis verwees. Een week eerder, zondag 1 september 2019, had ik namelijk op mijn weblog het volgende geschreven:
Constant Vecht’s metamorfose van communist naar tribalist is een kenmerkende hedendaagse reactie op het feit dat de postmoderne massamens vervreemd is geraakt van niet alleen de technocratie waarin hij leeft, maar ook van zijn anonieme directe omgeving, en uiteindelijk van zichzelf. De van origine Joods-Israelische auteur Gilad Atzmon zet in zijn boek Being in Time – a Post Political Manifesto (2017) terecht uiteen dat ‘the transition from traditional Left ideology into New Left politics can be understood as the aggressive advocacy of sectarian and divisive ideologies…’
Wat is hier nu het geval? Waarom zou iemand die als zionist verlangt naar een zo volwaardig mogelijke ‘Joodse’ identiteit, nu ineens zijn eigen tribale streven lachwekkend maken? Heeft hij wellicht mijn citaat van Atzmon gelezen en beseft hij als oud-CPNer plotseling dat ‘de identiteitspolitiek een ideologische constructie is en niet berust op een empirische werkelijkheid?’ Heeft hij als goed boerende antiekhandelaar zich nog niet helemaal weten los te maken van zijn voormalige marxistische identiteit? Wil hij nu zowel een vrije kosmopoliet zijn als tegelijkertijd een joodse tribalist? Ik ga hier vanmiddag verder over nadenken.
Het Zionisme in de praktijk.
Kritische joden door CIDI geweerd bij lezing minister Kaag
Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) weigert twee medewerkers van The Rights Forum, de voorzitter van Een Ander Joods Geluid en een journalist toegang tot een bijeenkomst waar minister Kaag over haar beleid zal spreken. Reden voor de boycot is dat de vier kritisch zijn over het opereren van het CIDI. Drie van hen zijn nota bene van joodse komaf.
Het Mauritshuis in Den Haag, waar op 8 september de CIDI-bijeenkomst met minister Kaag plaatsvindt.Zairon / Wikipedia
Het gaat om directeur Gerard Jonkman en eindredacteur Martijn de Rooi van The Rights Forum, voorzitter Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid (tevens bestuurslid van The Rights Forum) en een onafhankelijke blogger/journalist. De drie laatstgenoemden zijn van joodse komaf.
Het viertal had een uitnodiging ontvangen van het ministerie voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking om op zondag 8 september aanwezig te zijn op een bijeenkomst in het Mauritshuis in Den Haag. Daar zal minister Sigrid Kaag in de vooravond spreken over haar beleidsnota Investeren in Perspectief. Kaag gaf gehoor aan een uitnodiging van het CIDI, dat de bijeenkomst organiseerde. Afspraak was dat het ministerie eigen gasten kon uitnodigen.
Enkele dagen voor de bijeenkomst werden de vier door het ministerie gebeld met de mededeling dat het CIDI een streep door hun namen had gezet. Zij zijn niet welkom omdat zij kritisch zijn over het opereren van het CIDI. De Rooi kreeg te horen dat hem de toegang wordt geweigerd omdat hij het CIDI ‘in artikelen heeft aangevallen’. Voor Jonkman volstond klaarblijkelijk het feit dat hij directeur van The Rights Forum is.
Teken van zwakte
The Rights Forum is van mening dat het weren van mensen met onwelgevallige opvattingen haaks staat op het principe van vrije en open uitwisseling van standpunten en meningen, een wezenskenmerk van de democratie. Directeur Jonkman spreekt van ‘een enorm teken van zwakte’:
Kennelijk is het CIDI zo bevreesd voor onze opvattingen dat het ons met deze maatregel nu letterlijk buiten het debat probeert te houden. Dat is een enorm teken van zwakte.
Jonkman benadrukt dat The Rights Forum juist een groot voorstander is van open debat. De organisatie heeft het CIDI meermalen uitgenodigd om publiekelijk in discussie te gaan over het thema Palestina/Israël, waarop beide organisaties sterk van mening verschillen. Jonkman:
Het CIDI heeft op geen van onze uitnodigingen zelfs maar gereageerd. Organisaties als het CIDI gaan debat met politieke opponenten consequent uit de weg. Ze zijn er juist op uit om kritisch debat te voorkomen.
Aanval op beleid minister Kaag
De weigering van het CIDI om het viertal toe te laten is des te opmerkelijker omdat de toespraak van Kaag niet specifiek in het teken staat van Palestina/Israël. Vermoedelijk beschouwt het CIDI de bijeenkomst echter juist als een mogelijkheid om Kaag met kritiek op haar Palestina/Israël-beleid te bestoken. De aanwezigheid van mensen die achter dat beleid staan komt dan slecht uit.
Het CIDI speelde eerder een stuwende rol in de lastercampagne tegen Kaag, meteen al bij haar aantreden in het najaar van 2017. Van beleid was toen nog geen sprake; de campagne was louter op de persoon gericht, een bekend patroon in de CIDI-uitingen. Nadat The Rights Forum daarover had gepubliceerd kwam ook een hetze op gang tegen oprichter en erevoorzitter Dries van Agt van The Rights Forum.
Boycot
De toegangsweigering door het CIDI past in het internationale offensief van de Israëlische regering en de zogenoemde Israël-lobby tegen personen en organisaties met onwelgevallige opvattingen. In tal van landen wordt geprobeerd hen monddood te maken. Daarbij worden zij steevast beschuldigd van anti-Israëlische en/of antisemitische opvattingen en geregeld ook van banden met terroristische organisaties. Met name organisaties die sympathiseren met de BDS-beweging moeten het ontgelden. Het is ironisch dat het CIDI, vlaggenschip van de Nederlandse Israël-lobby, nu zelf het boycotwapen hanteert.
Saillant is ook dat drie van de vier door het CIDI geweerde personen van joodse komaf zijn. Het CIDI spreekt sinds jaar en dag schande van alles wat zweemt naar uitsluiting van joden, en werpt zich graag op als vertegenwoordiger van de Nederlandse joodse gemeenschap. Maar joden met onwelgevallige opvattingen over Israël moeten hun mond houden. Die worden – in dit geval letterlijk – buitengesloten.
Ook dat is een internationale ontwikkeling, zegt Martijn de Rooi van The Rights Forum, die eerder het ‘gesol’ met joodse belangen door organisaties als het CIDI aan de kaak stelde:
In de VS, Duitsland en andere Europese landen zie je dat alles in het werk wordt gesteld om joden met onwelgevallige opvattingen over Israël verdacht te maken en van het publieke podium te schoppen. In Israël gebeurt hetzelfde. Israël weigert joden met kritische opvattingen zelfs geregeld de toegang tot het land.
De Rooi is benieuwd hoe Rick Nieman, zondag gespreksleider tijdens de bijeenkomst met minister Kaag, zal reageren op het weren van het viertal. De Rooi werkte in het verleden lang met Nieman samen bij RTL Nieuws:
Ik ken Rick als een presentator die de journalistieke principes – denk aan hoor en wederhoor – hoog in het vaandel heeft. Ik kan me niet voorstellen dat hij zich kan vinden in het weren van mensen, van wie er twee nota bene net als hij journalist zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten