Het oorspronkelijke idee achter de democratie was dat twee meer weten dan één. Maar twee keer nul blijft nul.
‘Wie niet weigert,’ zo stelde Primo Levi, ’bezwijkt uiteindelijk voor de verleiding naar het andere kamp over te lopen, waar hij in het beste geval bedrieglijke privileges zal vinden en een redding die zijn ondergang is.’
Hajo Meyer: ‘Alleen de teloorgang van de eigen ethiek zal het jodendom vernietigen.’
Alice Rothchild:
Like many Jews, I cannot support an ideology that is grounded in Jewish privilege and persecution of another people. This has been catastrophic for Palestinians and deeply corruptive for Jews. I say this out of love, not self-hatred. Safety for Jews will not come from circling the wagons, building bigger walls and more invasive drones. Safety will come by building coalitions with other communities, by developing inclusive societies grounded in equality, democracy, and the fight against the extreme militarism and growing intolerance that is gripping much of the world.
Judaism developed as diasporic Jews created a spiritual response to dispersion and exile; a multicultural, multinational philosophy based on beliefs and values, not military might. The very recent development of political Zionism buttresses the needs of a militarized state where historical Jewish victimization justifies structural Jewish privilege and any level of violence in the name of ‘self-defense.’ This is incompatible with a religion grounded in love of the stranger and pursuing justice, and a culture that supports human rights and international law.
After centuries of powerlessness, how we as a community handle our new positions of power and privilege is critical to the survival of an ethical Jewish tradition as well as a just resolution to a more than century-old struggle in historic Palestine that is being fought in our name.
Alice Rothchild is a Seattle author, filmmaker, and retired obstetrician-gynecologist. She is the author of three books, most recently ‘Condition Critical: Life and Death in Israel/Palestine,’ and has contributed to a number of anthologies including ‘Reclaiming Judaism from Zionism: Stories of Personal Transformation.’
Primo Levi en Hajo Meijer waren joodse Europeanen, de eerste een chemicus, de tweede een fysicus, beiden hadden Auschwitz overleefd. Alice Rothchild is een joods-Amerikaanse auteur en filmmaker uit Seattle, en een gepensioneerde gynaecologe.
Een paar jaar voor zijn dood in 2014 vertelde mij Hajo Meijer, mede-oprichter van Een Ander Joods Geluid:
Eén van de ergste joodse terroristen uit de geschiedenis van Palestina/Israël was Avraham Stern, ook bekend onder zijn schuilnaam ‘Yaïr.' Hij was de oprichter en — tot zijn dood in 1942 — de inspirator van de gevreesde terreurgroep Stern-Bende (Stern Gang). Deze terreurgroep, in het Ivriet LEHI geheten, was tijdens het Britse mandaat in Palestina en zelfs nog tot eind 1948 berucht om zijn moorden en massaslachtingen. Sterns schuilnaam verwijst naar Eleazar ben Yair, de fanatieke ‘held’ van de opstand tegen de Romeinen, die, na de val van Masada, met zijn mensen collectief zelfmoord pleegde. Het is opmerkelijk dat de minister-president van Israël, Ehud Olmert, het nodig en gepast vond om naar aanleiding van de honderdste geboortedag van Stern een speciale zitting van het Israëlische parlement te organiseren. Bij deze zitting waren, behalve de parlementsleden en de regering, ook de nog levende oud-leden van zijn terreurgroep uitgenodigd.
Deze Avraham Stern was zo anti-Brits dat hij, nadat Mussolini in Noord-Afrika was verslagen, contact met de nazi's zocht om samen met hen tegen de Britten te vechten. Na de moord op de politiechef van Tel-Aviv door twee leden van zijn groep werd hijzelf eind 1941, mede door de hulp van minder extremistische zionisten, door de Britse geheime dienst gedood. De Stern-Bende heeft zich daarna nog schuldig gemaakt aan de moord op de Britse politicus Lord Moyne (op 6 november 1944 in Cairo), de moord op graaf Folke Bernadotte, de afgezant van de Verenigde Naties in het Nabije Oosten, en, last but not least, aan het plegen van de massamoord in Deir Yassin (op 9 april 1948). Hierbij werden in koelen bloede 245 Palestijnen, onder wie veel vrouwen en kinderen, vermoord. De moord op Lord Moyne was aanleiding voor Churchill om 11 dagen later de volgende woorden in het Lagerhuis uit te spreken: 'Als onze dromen over het zionisme moeten eindigen in de rook van de pistolen van moordenaars en als onze pogingen voor zijn toekomst alleen een nieuwe groep gangsters voortbrengen die heel goed in Nazi-Duitsland zouden passen, dan zullen velen, zoals ook ikzelf, de houding moeten herzien die we zo lang en zo consistent in het verleden hebben aangenomen.’
Deze geschiedenis van gewelddaden is in gang gezet en geïnspireerd door een uiterst extremistische en niets ontziende man; Avraham Stern ofwel 'Yair.' Dat Israëls premier Olmert, wiens land ook door het EU-associatieverdrag nauw met ons land en Europa is verbonden, zijn honderdste geboortedag alsmede zijn bendegenoten EERVOL meende te moeten herdenken -- hem zelfs als nationale held meende te moeten presenteren -- moet ons ten aanzien van de moraal van dat land alsook van die van de premier zelf, tot nadenken stemmen. De heer Olmert gebruikte hierbij onder andere de volgende woorden:
‘Nu we herdenken dat hij 100 jaar geleden geboren is en dat het 65 jaar geleden is dat hij werd vermoord, verdient "Yair" het, dat de staat Israël hem niet vergeet en dat hij hem herdenkt als een van de pioniers van de mentaliteit van vrijheid en heldendom waarzonder onze natie niet zou zijn herboren. Dit betekent niet dat wij ons met alles wat hij ons leerde moeten identificeren, omdat “Yair” een onafhankelijk pad bewandelde in de zionistische strijd. Welke reserves men ook zou kunnen hebben, “Yair’s” bijdrage aan de vrijheid van Israël kan niet geloochend worden. De LEHI-strijders die door zijn inspiratie vochten, hebben in belangrijke mate bijgedragen aan het geloof en de toewijding waarmee de strijd is gestreden; met als resultaat de wedergeboorte van — en het einde aan de mandaat-regering over — Eretz Israël (Groot Israël).’
Kenmerkend aan de mentaliteit van ook de huidige zionistische machthebbers in Israel is de moord op graaf Folke Bernadotte. Tijdens de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog heeft deze Zweedse diplomaat
als hoofd van het Zweedse Rode Kruis, duizenden mensen uit handen van de Nazi's gered. Door bussen wit te schilderen met een rood kruis erop (‘de Witte Bussen’) als bescherming tegen bommen bracht hij 21.000 mensen van allerlei verschillende landen, uit de concentratiekampen naar Zweden. De eerste maand na de oorlog bracht hij er nog eens 10.000. Onder het totale aantal waren ongeveer 11.000 Joden.
Waarom werd deze onderhandelaar dan toch door Joodse terroristen vermoord? Enkele redenen:
Op 20 mei 1948 werd Folke Bernadotte door de Verenigde Naties benoemd tot Bemiddelaar voor Palestina. Zijn kantoor was in het YMCA te Jeruzalem. Op 29 mei beval de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een staakt-het-vuren, dat moest ingaan op 11 juni 1948. Bernadotte slaagde erin deze wapenstilstand tot stand te brengen.
Op 16 september 1948 overhandigde Bernadotte het verslag aan de Secretaris-Generaal over zijn bemiddeling aangaande toezicht op de wapenstilstand en hulp voor vluchtelingen. Zijn conclusies in dit rapport waren ondermeer:
De haven van Haifa en het vliegveld van Lydda moet vrijgehouden worden om doorgang te bieden naar Jeruzalem en belanghebbende Arabische landen;
Jeruzalem met de heilige plaatsen moet onder beheer van de V.N. komen;
De V.N. moeten aan de Palestijnse vluchtelingen de snelst mogelijke datum voor hun recht op terugkeer naar hun huizen in het door Israël bezette gebied verzekeren;
Er moet toegezien worden op de uitvoering van de voorstellen, met daarin betrokken de terugkeer, een woonplaats en economisch en sociaal herstel voor de Arabisch-Palestijnse vluchtelingen als wel betaling en adequate compensatie voor de eigendommen van degenen die ervoor zouden kiezen niet terug te keren naar hun voormalige woning.
In een bij het rapport gevoegde brief vroeg hij speciale aandacht voor twee urgente zaken: een vreedzame schikking van de kwestie Palestina en humanitaire regelingen om de hopeloze situatie van Arabisch-Palestijnse vluchtelingen op te lossen. Op 21 september zou er op de derde vergadering van de Algemene Vergadering verder over gesproken worden.
Zowel de linkse als rechtse Joodse extremisten waren fel gekeerd tegen de voorstellen van graaf Bernadotte. Dit leidde tot de moord door de Stern-groep. Belangwekkend hierbij is dat het extremisme niet beperkt bleef tot deze terroristische bende, zoals uit het volgende blijkt:
Russian-born Menachem Begin was the leader of the Irgun, which along with the Stern Gang and other Jewish terrorist groups massacred hundreds of civilians in Deir Yassin… Menachem Begin hailed the taking of Deir Yassin as a ‘splendid act of conquest’ that would serve as a model for the future: in a note to his commanders he wrote: 'Tell the soldiers: you have made history in Israel with your attack and your conquest. Continue thus until victory. As in Deir Yassin, so everywhere, we will attack and smite the enemy. God, God, Thou has chosen us for conquest.’
Bekend is dat:
Jacques de Reynier, head of the International Committee of the Red Cross delegation in Palestine, and his assistant Dr. Alfred Engel, visited Deir Yassin on April 11. In his personal memoirs, published in 1950, Reynier wrote: ‘a total of more than 200 dead, men, women, and children. About 150 cadavers have not been preserved inside the village in view of the danger represented by the bodies' decomposition. They have been gathered, transported some distance, and placed in a large trough (I have not been able to establish if this is a pit, a grain silo, or a large natural excavation). ... [One body was] a woman who must have been eight months pregnant, hit in the stomach, with powder burns on her dress indicating she'd been shot point-blank.’ He wrote that he had encountered a ‘cleaning-up team’ when he arrived the village.
‘The gang [the Irgun detachment] was wearing country uniforms with helmets. All of them were young, some even adolescents, men and women, armed to the teeth: revolvers, machine-guns, hand grenades, and also cutlasses in their hands, most of them still blood-stained. A beautiful young girl, with criminal eyes, showed me hers still dripping with blood; she displayed it like a trophy. This was the 'cleaning up’ team, that was obviously performing its task very conscientiously.
‘I tried to go into a house. A dozen soldiers surrounded me, their machine-guns aimed at my body, and their officer forbade me to move ... I then flew into one of the most towering rages of my life, telling these criminals what I thought of their conduct, threatening them with everything I could think of, and then pushed them aside and went into the house…
I found some bodies, cold. Here the "cleaning up" had been done with machine-guns, then hand grenades. It had been finished off with knives, anyone could see that ... as I was about to leave, I heard something like a sigh. I looked everywhere, turned over all the bodies, and eventually found a little foot, still warm. It was a little girl of ten, mutilated by a hand grenade, but still alive…’
After his inspection, the Irgun asked him to sign a document to say he had been received courteously and thanking them for their help. When he refused, they told him he would sign it if he valued his life. ‘The only course open to me was to convince them that I did not value my life in the least,’ he wrote…
Interessant is tevens het volgende:
The Deir Yassin attack, along with attacks on Tiberias, Haifa, and Jaffa, put pressure on Arab governments to invade Palestine. News of the killings had aroused public anger in the Arab world, which the governments felt unable to ignore. Syria's foreign minister remarked that the Arab public's desire for war was irresistible. The arrival of tens of thousands of refugees further convinced them to act. A consensus favoring invasion began to emerge the day after Deir Yassin, at a meeting on April 10 in Cairo of the Arab League Political Committee. Golda Meir, disguised in an Arab robe, met king Abdullah in Amman on May 10–11, the second such meeting between them. During their first, Abdullah had agreed to a partition of Palestine to include a Jewish state. Now, he retracted, suggesting instead a Jewish canton within a Hashemite kingdom. Deir Yassin had changed things, he said. Meir reported later that Abdullah was approaching war ‘as a person who is in a trap and can't get out.’ The Arab invasion began at midnight on May 14, when Abdullah fired a symbolic shot in the air, and shouted ‘Forward!'
Dit weerlegt de Joods-Israelische propaganda dat ‘Arabische legers’ het ‘weerloze Israel’ hadden aangevallen louter en alleen om een ‘Joodse staat’ onmogelijk te maken. Het was in werkelijkheid om te voorkomen dat Joodse terroristen nog meer Palestijnse burgers, onder wie kinderen, zouden vermoorden, of verminken en zwaar gewond aan hun lot zouden overlaten. Bovendien wilden de Arabische staten voorkomen dat het voormalige mandaatsgebied Palestina nog verder etnisch werd gezuiverd. Mocht men veronderstellen dat de Joodse terroristen en latere Likoed-premiers van Israel zich schaamden voor hun nazi-praktijken dan is dit onjuist. Integendeel zelfs Menachem Begin was er zelfs trots op. De beroemde Britse journalist Russel Warren Howe, auteur van meer dan 20 boeken, wist dit uit eigen ervaring:
In January 1974, while covering what the history books call ‘Kissinger’s first Sinai Disengagement Shuttle,’ Howe conducted a television interview with former terrorist, then-opposition leader and future Prime Minister Menachem Begin. As he recalled in his ‘Seeing the Light’ column:
‘The red light had come on, under the lens. Without preamble, I turned my shoulder to the camera, stared straight into Begin’s eyes, and asked: “How does it feel, in the light of all that’s going on, to be the father of terrorism in the Middle East?”
‘In the Middle East?’ he bellowed, in his thick, cartoon accent. ‘In all the world!’
Howe concluded his article with Ben-Gurion’s words to him in 1968:
‘American Jews! I hate them!’ he said in his passionate Slavonic way, at one point in that evening in 1968. ‘They’ll do anything for Israel except live in the place!’
Perhaps because then I ‘understood nothing,’ I was shocked and reminded Ben-Gurion, ‘They’re very generous toward Israel.’
‘Of course,’ he responded. ‘They feel guilty. And so they should!’
Vanwege de macht en invloed van de rijke joodse lobby in de VS weet het zionistisch regime dat het nog steeds ongestraft door kan gaan met grootschalig terrorisme tegen de weerloze Palestijnse burgerbevolking, inclusief vrouwen en kinderen. Ook de Nederlandse regering blijft de Joods-Israelische terreur blind steunen. Zo berichtte The Rights Forum op zaterdag 24 augustus 2019:
D66 heeft gisteren zeer terechte schriftelijke vragen aan Minister Blok gesteld.
De vragen die D66 stelt gaan over:
- de Israëlische sloopacties op Palestijns grondgebied in Wadi Hummus;
- het feit dat Nederland zich niet heeft aangesloten bij de veroordelingen door Duitsland, Spanje, Frankrijk en het VK van deze sloopacties;
- de verdergaande uitbreiding van de Israëlische kolonies op de Westbank en de feitelijke annexatie van de Westbank door Israël;
- het feit dat minister Blok zich nog niet tegen de nieuwste uitbreiding van de nederzettingen heeft uitgesproken;
- het VN-rapport ‘Children and Armed Conflict’ waarin wordt geconstateerd dat er 59 Palestijnse kinderen zijn vermoord en 2.756 Palestijnse en 6 Israëlische kinderen zijn gewond;
- het rapport dat Israël zou opstellen naar aanleiding van de vele doden die er vielen in het kader van de Grote Mars van de Terugkeer. Een rapport dat minister Blok al in de zomer van 2018 verwachtte en nog steeds niet van Israël heeft ontvangen.
D66 verwijst in de vragen ook nog naar in 2016 in de Tweede Kamer door PvdA, CDA en D66 ingediende (en aangenomen) motie waarin de regering wordt opgeroepen 'wanneer partijen afzien van constructieve deelname aan vredesbesprekingen en ondermijnend beleid blijven voeren, om concrete maatregelen te nemen, bijvoorbeeld door opschorting van bilaterale of Europese samenwerkingsovereenkomsten,’
Het slopen van gebouwen op Palestijns gebied, het tegen het internationaal recht uitbreiden van de illegale nederzettingen in bezet gebied, het vermoorden van tientallen kinderen (en honderden volwassenen) kan toch echt wel als ondermijnend beleid worden aangemerkt. Zeer terecht dat D66 hier naar verwijst.
Mooi dat D66 deze vragen stelt en de minister om actie vraagt. Teleurstellend dat coalitiegenoot CDA niet dezelfde kritische houding ten aanzien van minister Blok en van Israël durft aan te nemen. Maar ook een oppositiepartij als de PvdA zou zich wel wat actiever en kritischer mogen tonen.
https://www.facebook.com/therightsforum/?__tn__=kC-R&eid=ARBKRxKGRs9ZAHxXtm_8wm476i_Sf-4WOUBGqchRROpgBmDUmEA9dVLuMkFva6O7vcfTWaiO6vywG0-C&hc_ref=ARRxhhX42O6aBamvaSYw_AdbJQHMyyHM6AJ2GIkCZ10CmxyuhYYT20xS1-WjA_OIfKw&fref=nf&__xts__[0]=68.ARAnHb6Zgc4JR0ftXYh7aXvYmahvwutshPr-PbbrHM0IxMvtdxlCeO-MdH5mW4MCuz_gadq28z1_AXX4glAAVz_Ey_LdQ7U7gJGQJGJiv2Oa9h2sUUR7knio4VF3uz2t9WCZT0CVljybIGAhHV_sxgDz1Nh28fZbW2bEv7LHiOanNIQBUpw_m95ahKA-VAKD2DTynTwWYwSBKKbtpL-KVXQaAB_6SexpZUH6Ufn_EOBPgih3K5Px7UvXBoIKD1xJTTtI1NNumRLrj2zquiunsWKg0L0vt3RzHHdRFTqDgEMW4rf9nwKo2JtM4suDy6LABfEnDF8D65oFMd0_tYv62C2rtA
Twee terroristenvrienden bij elkaar. En geen mainstream-journalist die een kritische vraag durft te stellen.
Het probleem met de PVDA is evenwel dat deze partij geleid wordt door de overtuigde zionist Lodewijk Asscher, terwijl iemand als de Joods-Israelische Hannah Luden, directeur van het CIDI, de propaganda-instelling van Israel, lid van de PVDA is. De andere zogeheten linkse partijen zwijgen doorgaans als het graf, terwijl de christenen met smart wachten op de terugkeer van hun judeo-christelijke heiland. De VVD denkt alleen aan haar portemonnaie, en aan haar neoliberale opdrachtgever in Washington en op Wall Street. Mensenrechten spelen in dit geheel geen rol van betekenis in het Westen. De voorkeur gaat uit naar Joodse terreur. Meer daarover later. Een ander aspect dat voor Lodewijk Asscher meespeelt is het volgende:
Na de oorlog werd het Asscher en Cohen door de Joodse Ereraad zwaar aangerekend dat zij door hun lidmaatschap van de Joodse Raad hadden meegewerkt aan de massamoord op Nederlandse Joden. Het werd hen verboden ooit nog een functie in een Joodse organisatie uit te oefenen (een besluit dat in 1950 werd teruggedraaid). Asscher was hierover zo verbolgen dat hij zijn lidmaatschap van de Joodse Gemeenschap beëindigde. Een van de gevolgen daarvan was dat hij niet op de joodse begraafplaats in Muiderberg begraven mocht worden. Dit gebeurde op de algemene begraafplaats Zorgvlied in Amstelveen.
Asscher is de overgrootvader van de Nederlandse politicus Lodewijk Asscher.
Slachtpartij van Palestijnse inwoners van Deir Yassin door Joodse terroristen.
https://www.redressonline.com/2013/03/israel-65-years-of-war-crimes/
https://www.redressonline.com/2013/03/israel-65-years-of-war-crimes/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten