Volgens de joods-Amerikaanse auteur Elie Wiesel is
’the Jew closer to humanity than any other,’ van de meer dan 7 miljard wereldbewoners, waardoor tegelijkertijd ‘the enemy of the Jews the enemy of humanity’ is. Juist daarom staat voor het Judaïsme het doden van een Jood gelijk aan ‘murdering all mankind.’ Sterker nog, volgens de Talmoed — commentaren van belangrijke rabbijnen en andere schriftgeleerden op het Oude Testament — is ‘hitting a Jew like slapping the face of God himself.’ Abraham Foxman, de joods Amerikaanse voorzitter van de Anti Defamation League, doet hier nog een schepje bovenop door te stellen dat de Holocaust ‘not simply one example’ is ‘of genocide but a near succesvol attempt on the life of God’s chosen children and, thus, on God himself.’ Deze veronderstelling wordt aangevochten door auteurs als de Franse intellectueel Laurant Guyénot, die gedocumenteerd uiteenzet dat ‘Yahweh, the Jewish universal God,’ in werkelijkheid slechts ‘a narcissistic tribal god’ is en dan ook nog eens ‘in the clinical sense of the word.’ In zijn boek From Yahweh To Zion. Jealous God, Chosen People, Promised Land… Clash of Civilizations, (2018), gaat hij in op het feit dat het millennia-oude ‘Judeocentrisme’ haaks staat op het moderne en postmoderne ‘universalisme.’ De
universal God invented by the Jews is actually a particularly jealous tribal god seized with an exterminating rage against all other gods, and his universalism is only a disguise hiding supremacism and contempt for all non-Jewish particularisms.
universal God invented by the Jews is actually a particularly jealous tribal god seized with an exterminating rage against all other gods, and his universalism is only a disguise hiding supremacism and contempt for all non-Jewish particularisms.
Illustrerende voorbeelden hiervan staan in het vijfde boek van de Thora, waarin de Joodse tribale god zijn ‘uitverkoren volk’ opdracht geeft:
16 in the cities of the nations the Lord your God is giving you as an inheritance, do not leave alive anything that breathes. 17 Completely destroy them — the Hittites, Amorites, Canaanites, Perizzites, Hivites and Jebusites — as the Lord your God has commanded you.
18 Otherwise, they will teach you to follow all the detestable things they do in worshiping their gods, and you will sin against the Lord your God.
19 When you lay siege to a city for a long time, fighting against it to capture it, do not destroy its trees by putting an ax to them, because you can eat their fruit. Do not cut them down. Are the trees people, that you should besiege them? However, you may cut down trees that you know are not fruit trees and use them to build siege works until the city at war with you falls.
En met betrekking tot ‘woeker’ zegt het Oude Testament:
'Deuteronomy 23:19: Thou shalt not lend upon interest to thy brother: interest of money, interest of victuals, interest of any thing that is lent upon interest
Deuteronomy 23:20: Unto a foreigner thou mayest lend upon interest; but unto thy brother thou shalt not lend upon interest; that the LORD thy God may bless thee in all that thou puttest thy hand unto, in the land whither thou goest in to possess it.
Het Joods etnocentrisme staat niet alleen centraal in het zionistisch denken, maar opmerkelijk genoeg eveneens in het zelfbeeld van vele joden buiten Israel, en zelfs bij atheïsten die zich joods voelen. Tegen het eind van zijn 492 pagina’s tellende boek, merkt Guyénot op dat
Jewishness seems to induce a blind spot among some high-level intellectuals: they become irrational as soon as they approach a subject with any relationship to their community, as if an unconscious imperative — some programmed subroutine in the superego — suddenly short-circuited their objectivity.
Hij concludeert tevens dat
The ethnocentrism of communal Jewish thinkers is particularly apparent in their vision of universal history. Israelis, 'the most separatist people in the world’ according to Nahum Goldmann (former president of the World Jewish Organization and founder of the World Jewish Congress), ‘have the great weakness of thinking that the whole world revolves around them.’ Another fervent Zionist, Josef Kastein, acknowledges in his History and Destiny of the Jews (1933): ‘The Jewish world was Judeocentric, and the Jews could interpret everything that happened only from the standpoint of themselves as the center.’
Een sprekend voorbeeld van het ‘Judeocentrisch’ denken, en het daaraan verbonden gecultiveerd slachtofferisme, gaf op 4 november 2018 een mij verder onbekende Uri van As toen hij op zijn weblog beweerde:
Ook de alternatieve media staan bol van klassiek antisemitisme. Zo biedt het veelbekeken Youtube kanaal Café Weltschmerz een podium aan een bonte stoet antisemitische complotdenkers. Mensen als Arnoud van Doorn, Stan van Houcke, Cees Hamelink, George van Houts, Karel van Wolferen en Kees van der Pijl.
Het kenmerkende van deze beschuldiging is dat Uri van As verzuimde exacte voorbeelden te geven van dit ‘klassiek antisemitisme.’ Van As is een fanatieke zionist, die het door Israelische scherpschutters van grote afstand vermoorden van ongewapende Palestijnse jongeren als volgt presenteerde:
Het is wel zeker dat Israël tijdens de Mars van de Terugkeer te maken zal krijgen met meer terroristisch geweld, internationale anti-zionistische protesten en talloze veroordelingen door de bewoners van onze morele hoogvlakten. Iedere afgedwaalde kogel, vuurpijl of onverklaarbare schaafwond, zal door de EU-elite en de VN-voorgangers worden aangegrepen om de legitimiteit van de Joodse staat in twijfel te trekken en verder te ondermijnen.
Kritiek op de grootschalige mensenrechtenschendingen en ernstige schendingen van het internationaal recht, wordt in het bewustzijnsvernauwende ‘Judeocentrisme’ van Uri van As gekwalificeerd als ‘antisemitisme.’ Zodra zijn tribale driften worden aangesproken treedt bij hem, en vele andere zionisten, een morele blindheid op. Het is een onvermijdelijk reflex, want zoals de joods-Franse filosoof André Neher zonder een spoor van ironie beweerde:
One thing that Judaism has which other spiritualities lack is innocence. We are innocent, and we feel even more deeply that we are innocent when we are accused. [...] It is this innocence that we must be aware of at present, and that we must never deny, never, in any circumstance.
Ik ken weinig andere voorbeelden die zo symptomatisch zijn voor deze pathologie onder de overgrote meerderheid van de Joden in Israel en onder een aanzienlijk deel van de joden buiten de zionistische natie. Wanneer ‘we feel even more deeply that we are innocent when we are accused,’ is er sprake van een pathologisch autisme, dat zichzelf voortdurend koestert, en daarmee onbehandelbaar is geworden. Hoe meer oorlogsmisdaden Joodse Israeli’s begaan, des te onschuldiger de Uri van Assen zich voelen. Niet voor niets wees de Jiddische auteur Isaac Bashevis Singer, die in 1978 de Nobelprijs voor Literatuur ontving, op de monomane tendens van ‘the Jew’:
When he gets an idea into his head it becomes so strong that he forgets about everything else. Let's consider the Jew who fights anti-Semitism. He will find anti-Semitism everywhere, even on an empty island or in the Sahara. The obsessed person becomes funny because he cannot see the exception to the rule, or he creates nonexistent rules.
Laurent Guyénot voegt in zijn boek From Yahweh To Zion hieraan toe:
In the final analysis, this obsessive fear is only a side effect of choseness, since the destiny of the chosen one is to be misunderstood and rejected. From the psychological point of view, chosenness leads directly to the persecution complex.
Deze paranoïde reflex wordt in het Westen steeds opnieuw politiek misbruikt om de terreur van Israel te blijven rechtvaardigen. Dit werkt evenwel niet meer, aangezien uit opiniepeilingen blijkt dat bijvoorbeeld het merendeel van de Europese bevolking allang beseft dat Israel een gevaar voor de wereldvrede betekent. Alleen de doortrapte elite en haar pleitbezorgers in de ‘corporate press’ blijven hierover zwijgen. De westerse politiek krijgt zelfs een weerzinwekkend aspect zodra 6 miljoen vermoorde joden worden misbruikt om het terrorisme van de zelfbenoemde ‘Joodse Staat’ tegen de Palestijnse burgerbevolking te vergoelijken of zelfs te rechtvaardigen. Al in 1981 verklaarde Nahum Goldmann — na de door Israel veroorzaakte bloedbaden in Libanon — met betrekking tot het joods slachtofferisme:
Wij zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort ‘ontheiliging,’ een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.
Maar over die ‘ontheiliging’ zwijgt Uri van As als het graf. Hij blijft Joodse terreur verzwijgen, en bij gebrek aan rationele argumenten zet hij ressentimenten in. De Holocaust is een wapen geworden in handen van extremistische zionisten die critici van het Israelisch geweld proberen te demoniseren. Hun ‘Jewish universalism is part of the Jew’s self-image, and amounts to an expression of limitless ethnic narcissism,’ aldus Guyénot. Benzion Natanyahu, de vader van de huidige extremistische premier Benjamin Netanyahu, gaf hiervan een sprekend voorbeeld toen hij over een Jood die een niet-Jodin trouwt schreef:
His individuality, which is an extract and an example of the qualities of his nation, may then be lost in future generations, dominated by qualities of other nations. Quitting a nation is, therefore, even from a biological point of view, an act of suicide. It shows that the individual does not value his own special qualities.
Deze griezelige redenering gaat er dus vanuit dat ‘it is not Jewishness that is a part of the Jew's individuality, but his individuality that is a manifestation of Jewishness.’ Guyénot wijst de lezer erop dat
Judeocentrism is not only a way of learning history, but also a way of writing it and using it as a weapon of domination rather than as a search for truth. The founder of sociology Emile Durkheim (1858-1917), quite critical of his Jewish community, wrote: ‘The Jew [...] seeks to learn not in order to replace his collective prejudices by reflective thought, but merely to be better armed for the struggle. [...] he superimposes this intellectual life upon his habitual routine with no effect of the former upon the latter.’
Vandaar ook het regelmatige misbruiken van het begrip ‘antisemitisme,’ en de ‘banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust.’ Zodra Uri van As zonder enig bewijs te geven anderen beschuldigt van ‘antisemitisme’ verschuilt hij zich achter 6 miljoen joodse Europeanen die door de nazi’s zijn vermoord. Waarom? Nogmaals Guyénot:
An obsessive fear of anti-Semitism must be maintained in the minds of the Jews, for it is the glue that holds the community together, the only thing capable of resisting the dissolving effect of assimilation. Toward the end of his life, Jewish writer Ilya Ehrenburg repeated that he would consider himself a Jew ‘as long as there was a single anti-Semite left on earth.’ […] When real Judeophobia is in decline, it becomes necessary to raise the specter of imaginary anti-Semitism. Even asleep, even invisible, the beast must remain a permanent threat in everyone's mind.
The incantatory cult of the Holocaust, developed in the 1960s, is part of the same strategy. It could be considered a sort of cannibalizing the dead, if the dead were really at the center of this cult. But that is not the case. Only their number and the power it confers are important. Recent polls indicate that being Jewish is increasingly defined as the funeral cult of the Holocaust: a 2013 Pew Research poll on the theme ‘A Portrait of Jewish Americans’ shows that. To the question ‘What's essential to being Jewish’: ‘Remembering the Holocaust’ comes first for 73 percent of respondents. Next comes ‘Caring about Israel,’ then ‘Observing Jewish laws’ (not to mention those whose first reaction is to congratulate themselves by ticking ‘Leading an ethical and moral life’). The Jewish people is no longer defined as the chosen people. It is now the exterminatable people. ‘The Jewish religion died 200 years ago. Now there is nothing that unifies the Jews around the world apart from the Holocaust,’ once remarked Yeshayahu Leibowitz, professor at the Hebrew University in Jerusalem. If the Holocaust has supplanted Yahweh as the new god of Israel, it is because its primary function is the same: separate the Jews, exile them into their exceptionality, foster a new morbid form of the chosenness complex.
Vanuit deze ideologie is te verklaren waarom Uri van As kan beweren dat
Iedere afgedwaalde kogel, vuurpijl of onverklaarbare schaafwond, door de EU-elite en de VN-voorgangers [zal] worden aangegrepen om de legitimiteit van de Joodse staat in twijfel te trekken en verder te ondermijnen,
terwijl het in werkelijkheid gaat om het stelselmatig vermoorden van Palestijnse jongeren die protesteren tegen het feit dat zij in één groot concentratiekamp opgesloten zitten, waar in 2016 de bevolking uit bijna 1,9 miljoen mensen bestond,
waarvan 1,3 miljoen door UNRWA geregistreerde Palestijnse vluchtelingen, waarvan een groot aantal in tot steden uitgegroeide vluchtelingenkampen…
Door de militaire blokkade door Israël beschouwen de Verenigde Naties de Gazastrook als door Israël bezet gebied…
Volgens een rapport van de Wereldbank (september 2018 ) is de economie ‘aan het instorten’: vooral door de 11 jaar durende blokkade, maar ook door het korten op donorbijdragen (zowel door de Palestijnse Autoriteit (30 miljoen dollar per maand) als door de regering van de V.S.(op eigen hulpprogramma en op UNRWA). De economie ‘is in een vrije val geraakt’ met een krimp van 6% in het eerste kwartaal van 2018. De werkloosheid onder volwassenen is nu ruim 50% en de jeugdwerkloosheid 70% (onder meisjes 78%). De Wereldbank doet een beroep op Israël het vervoer van goederen en mensen voldoende te verruimen en handelsrestricties op te heffen teneinde de Gazaanse economie te helpen verbeteren…
Infrastructuur De wederopbouw van de verwoestingen van de oorlog in de Gazastrook van 2014 wordt ernstig bemoeilijkt door de blokkade…
De ziekenhuizen en medische centra kampen met grote tekorten aan medicijnen en medische hulpmiddelen. Zij lijden onder elektriciteitstekorten t.g.v. tekort aan brandstof. Ook de drinkwatervoorziening is nog steeds niet hersteld; (hulp)materialen worden door de blokkade nauwelijks toegelaten. Het grondwater is zeer vervuild, en sanitaire voorzieningen zijn ondeugdelijk en slechts 4% van het water is geschikt voor consumptie. Vanwege deze uitzichtsloze situatie neemt de psychische nood toe, terwijl er een groot tekort is aan psychologisch geschoold personeel. Het aantal zelfmoorden lijkt sinds 2016 toe te nemen.
Wat Uri van As tevens verzuimt te vermelden is dat het niet om ‘afgedwaalde kogels’ en ‘vuurpijlen’ gaat, en ook niet om ‘onverklaarbare schaafwonden,’ maar om Joods-Israelische militaire scherpschutters die wegrennende jongeren in de rug schieten, verminken en vermoorden. Dit alles in strijd met het internationaal recht, zoals ook hij weet. Het feit dat alleen al de eerste dag '60 Palestinian protesters’ werden vermoord, leidde tot ‘global protests,’ terwijl VN-functionarissen de ‘outrageous human rights violation’ van Israel veroordeelden.
Maar omdat bij Uri van As sprake is van een barbaars ‘Judeocentrisme’ speelt het leven van een goyim ook bij hem geen rol van betekenis. Bij gebrek aan een beter woord zou men zijn voorstelling van zaken zelfs als racistisch kunnen bestempelen. De bewering dat ‘de EU-elite en de VN-voorgangers [zal] worden aangegrepen om de legitimiteit van de Joodse staat in twijfel te trekken en verder te ondermijnen,’ getuigt hoe diep de superioriteitsgedachte van ‘uitverkorenen’ kunnen zijn. Overigens is dit geen typisch Joods verschijnsel, elk volk dat meent op de één of andere manier ‘uitverkoren’ te zijn om een bepaalde rol te spelen in de geschiedenis is geneigd om genocidaal op te treden, zoals we uit de geschiedenis van ondermeer de nazi’s en de Amerikanen weten. Helaas weigeren de ideologische propagandisten daarvan te leren. Kijk naar de 22-jarige rechtenstudent Hidde J. van Koningsveld die zich tot het Joodse geloof bekeerde. Tegenover het Algemeen Dagblad verklaarde hij in juni 2018:
Volgend jaar ga ik afstuderen en ook daarna blijf ik me inzetten voor Israël. Ik wil een brug slaan tussen dat land en Nederland. Na mijn studie ga ik voor een halfjaar naar Israël om uit te rusten. Dat land voelt echt als thuiskomen. Linksom of rechtsom, uiteindelijk zal ik daar wel gaan wonen.
De behoefte ergens bij te horen om je superieur te kunnen voelen is een primitieve drift die altijd en overal voorkomt. Volgende keer meer daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten