Magchiel C. Matthijsen

M.C. Matthijsen
21:03 (1 uur geleden)

aan mij
Stan,
Drie korte bijdragen misschien kan je er iets mee.

Israël I
Hypocriete berichtgeving van de NOS
De dag nadat Israël enkele bommen op een Iraanse militaire basis in Syrië had gegooid, moest ik de volgende ochtend constateren dat dit gebeuren, door een land dat al meer dan 100 keer de soevereiniteit van het luchtruim van Syrië heeft geschonden, tijdens de nieuwsuitzending niet met naam en toenaam genoemd werd. Het ging alleen om een aanval van een bepaald land.
Ik dacht daarbij onmiddellijk aan de gifgasaanval waarbij de NOS niet over zoveel schroom en politieke behoedzaamheid beschikte. De hele westerse wereld wist onmiddellijk (zonder enig onderzoek) wie de schuldige was. Assad werd onmiddellijk genoemd, want zoiets paste precies in het plaatje dat al een hele tijd van hem bestaat. Een dergelijk soort mens doet zulke dingen. Alleen een dergelijk soort mens kan zulk soort dingen doen. Van Israël bestaat ook een soort plaatje, maar wel een geheel ander. Als dat land iets ‘verkeerds’ doet, dan gebeurt dat ongetwijfeld uit pure zelfverdediging, dan bestaat er een dreiging. Dat is begrijpelijk. En, eerst maar eens even afwachten welke woorden de grote nieuwsbureaux voor dit nieuws vinden.
Magchiel C. Matthijsen (4.5.2018)

Israël II
Is de NRC nu definitief om?
Donderdag 2 mei j.l. verscheen de eerste collum van Paul Scheffer in NRC-Ne. ’s Avonds was hij ook te lezen in de nrc. Wij werden met onze neus op het probleem van het (Europese) antisemitisme gedrukt. Scheffers zijn zorg betrof in de eerste plaats de lange arm van Saoedi-Arabië, onze ‘bondgenoot’ (en wapenafnemer), en de influx van moslims die kennelijk om onverklaarbare redenen met een vreemd soort virus behept zijn.
In de nrc van vrijdag werd de N.B. de hele voorpagina gesierd met een stuk over hetzelfde onderwerp. Behalve dat deze beide stukken niet voor niets rond de dodenherdenking verschenen en die kennelijk nog weer eens een keer extra vanuit een bepaald licht bezien willen hebben, gaat het mij niet in de eerste plaats om de inhoud. Het gaat vooral om wat er in beide stukken niet stond. Dat zijn de woorden Israël en zionisme.
Het lijkt dat Israël succes heeft gehad met zijn strijd om de definitie van het antisemitisme in de VN. Die andere begrippen vallen kennelijk onder het algemene begrip antisemitisme en hoeven niet meer apart genoemd te worden. Dat beide stukken hiervan zo openlijk getuigen betekent dat dit van nu af aan niet alleen de politiek van de krant, maar we mogen aannemen tevens de politiek van de Nederlandse media is geworden.
Wie daarvoor verantwoordelijk is laat zich raden. In Amerika kon je regelmatig op een tv-kanaal een of andere politieke uitspraak horen waarna een ‘tegenstander’ die opmerking nog 15 keer liet horen maar dan zoals andere moderatoren die op andere kanalen met precies dezelfde woorden herhaalden. Dat wil dus zeggen dat deze teksten zijn voorgekookt en van een of andere instantie aan de media zijn doorgegeven. Als dit de buitenlandse politiek betreft is het niet onwaarschijnlijk dat de CIA daarbij betrokken is.
In Nederland hebben wij geen 15 kanalen die je kunt aanklikken. Maar hier wordt onze pers ook naar Amerikaans voorbeeld aangestuurd. Omdat wij die berichten niet in 15-voud kunnen laten zien, en ook omdat wij geen politiek met elkaar concurrerende kanalen hebben, is de beïnvloeding van buiten ook minder makkelijk te ontdekken.
Maar als deze versie, als het probleem Israël op deze manier geframed wordt, geen zionisme geen Palestijns conflict, geen gerichte schoten op Palestijnse kinderen (‘de prijs voor onze veiligheid en levenskwaliteit’ aldus gen. Vogel), doodt bij aanvallen op een soevereine staat 12 soldaten, slaat een permanente oorlogsroffel in de VN, dus zonder enige context, dan is het duidelijk wie hier de politieke lakens uitdeelt, niet Nederland en zelfs niet Amerika.
Als antisemitisme op deze wijze door een krant onder de aandacht moet worden gebracht of beter: onder tafel wordt geschoven, dan beseft zij kennelijk niet dat dit nog maar het begin is van een golf van zgn. ‘antisemitisme’, want als we een debat tegemoet gaan waarin bovengenoemde entiteiten onbenoembaar zijn is het gevolg dat ik mijzelf ook tot de ‘antisemiten’ zal moeten rekenen, en misschien nog wel enkele anderen met mij.
Magchiel C. Matthijsen (4.5.2018)

Ik stuurde je dit verhaal al eerder, maar nu met iets meer peper
De nieuwe Nederlandse ideologen: Poetin bashen waar het kan
Donderdag 26 april in de vroege avond konden we op de tv een vrolijk programma zien over vijf jaar koningsschap van Willem Alexander. Wij zagen in flitsen bekende en minder bekende beelden voorbij komen. Plotseling zagen we een vrolijke groep mensen in Sotsji samen een biertje drinken. Willem Alexander en Poetin hieven gezellig het glas. Dat was teveel voor de commentator. W. A. met deze man. Hij stelde om de zaak te verduidelijken dat W. A. ’in de val was gelopen’ die Poetin voor hem had uitgezet. Dit vond plaats op zondag 10 februari 2014 in het Holland House. Geen vuiltje aan de lucht. Ontspannen, gewoon gezellig. Maar dat mocht niet van de commentator, die onbetrouwbare man moest iets in zijn schild voeren; hij had een val uitgezet waar W. A. helaas met open ogen intrapte. Dat was zo ongeveer de enige smet op zijn koningsschap.
Echter, in november 2013 was onze Koning al in Moskou geweest en had Poetin daar al eens gezien. Ze zagen elkaar nu voor de tweede keer. Gewoon hartelijk. Maar dat was waarschijnlijk de val, dat had W. A. niet mogen zijn! Volgens de Volkskrant van 14.2.2014 was minister-president Mark Rutte zonder meer positief over deze ontmoetingen. Kijk eens aan! Kort voor de Amerikaanse interventie in de oekraïne die de wereldsituatie compleet veranderde.
Dit was allemaal nog voor het ‘echte’ Maidan, want elf dagen later op 21 februari, verscheen de eerste Europese politicus om het vuur op Maidan op te stoken, Guy Verhofstadt.
Op 22 februari gingen daar de remmen los. Toen sloegen de scherpschutters toe. Georganiseerde bendes die o.a. vanuit Georgië waren aangereisd. In ieder geval geen Russische hulptroepen van Victor Yanoekovitsj. Het feest van Maidan en alle goede hoop waren vervlogen. President Yanoekovitsj, door een grote meerderheid gekozen, vluchtte dezelfde dag.
Poetin wist vanaf dat moment dat het menens was. De nieuwe regering zou door de Amerikanen in het zadel worden geholpen en het land zou mogelijk Europa en de NAVO binnen gesleept worden. Er moest gehandeld worden. Sebastopol, de enige Russische Zwarte Zee-haven liep gevaar.
27 februari werd de Krim bezet. Geen schot gelost. Kort daarop sprak het Krimse parlement zich met grote meerderheid uit voor aansluiting bij Rusland. Dat besluit werd op 6 maart in Moskou positief ontvangen.
Petrosjenko werd de nieuwe president op 7 juni en de MH 17 zou pas 17 juli neerstorten. Toen begon er pas een nieuwe periode.
Het zou goed zijn het ideologische denken af en toe aan de feiten te toetsen.
Magchiel C. Matthijsen (28.04.2018)