Ik kwam zojuist mijn oude vriend, de bestseller-auteur en mainstream-opiniemaker Geert Mak in de regen op straat tegen. Na elkaar te hebben begroet, vertelde Geert mij dat hij van oordeel is dat Europa zo snel mogelijk met Rusland om de tafel moet gaan zitten, om de opgelopen spanningen te deëscaleren. De VS heeft heel andere belangen dan 'wij,' aldus Mak, die benadrukte dat de macht van 'onze' Atlantische bondgenoot ingrijpend aan het afnemen is. Kortom, ik hoorde wat ikzelf al enige jaren op mijn weblog schrijf. Opvallend hoe een Nederlandse opiniemaker binnen zo'n betrekkelijk korte tijd zo wezenlijk van oordeel kan veranderen. Immers, Mak’s gevaarlijke anti-Rusland hetze was een treffend voorbeeld van zijn opportunisme. Mei 2014 beweerde op de Hilversumse televisie de zogeheten ‘chroniqueur van Amsterdam, Nederland, Europa en de VS,’ dat er sprake was van een 'Russische gevaar,’ aangezien ‘meneer Poetin’ aan ‘landjepik’ deed en dat de Russische president daarom 'Europa [dwingt] om meer aan defensie uit te geven,’ een opmerking die hij afrondde met de woorden: ‘Dus defensie kun je niet helemáál afbreken,’ daarbij verzwijgend dat de (inmiddels) 29 NAVO-landen tezamen ruim dertien keer meer aan het militair-industrieel complex spendeerden dan de Russische Federatie. Bovendien verzweeg de ‘populairste geschiedenisleraar’ van de Nederlandse kleinburger dat sinds de ontbinding van het Warschau Pact het ledenaantal van de NAVO was verdubbeld en het aantal militaire bases van het bondgenootschap — in strijd met de toezeggingen — steeds verder oostwaarts is opgerukt, waardoor Rusland nu geheel omsingeld is. Het zal geen verbazing wekken dat vervolgens generaal Tom Middendorp, destijds Commandant der Strijdkrachten, instemmend de 'waarschuwing' van Mak citeerde. Met het oog op de door neoconservatieven in de regering Obama gecreëerde onrust in Oekraïne was de situatie aldaar, volgens Middendorp, ‘een wake-up-call’ om het zogeheten ‘Russische expansionisme’ tot staan te brengen. Het was een typisch voorbeeld van een één tweetje tussen de mainstream-pers en het militair-industrieel complex. Maar nog geen twee jaar later, in 2016, beweerde dezelfde Geert Mak precies het tegenovergestelde door ditmaal te verklaren dat
Oekraïne een ontzettend labiel land [was en is], op de rand van een failed state, en nog altijd extreem corrupt. En of we dat nu leuk vinden of niet, het is een deel van de Russische invloedssfeer. Als president van Rusland kon Poetin zich niet permitteren niet op het verlies van de Krim te reageren. Als je nog maar een middag de geschiedenis van Rusland en Oekraïne bestudeert, snap je dat. Er is veel te lichthartig met dat probleem omgesprongen.
Weer een jaar later, februari 2017, bleek onze ‘chroniqueur’ weer terug bij af, en was er in zijn ogen opnieuw sprake van ‘een agressief en gefrustreerd Rusland dat de komende tijd best weer eens een gewapend conflict kan opstoken.’ Mak kennende is het probleem niet dat hij een middagje ‘de geschiedenis van Rusland en Oekraïne' bestudeerde, maar dat zijn pathologische behoefte aan aandacht, schouderklopjes en omhelzingen hem noodzaakt om met elke wind mee te waaien.
In zijn bestseller In America. Travels with JOHN STEINBECK (2014) deed Geert Mak nog enthousiast mee aan het demoniseren van de Russische Federatie door te stellen:
Russia is on the move again. After the collapse of the Soviet Empire it wants to start history once more, and how! Old myths about Russian greatness and the Russian soul are being dusted off. Borders are being redrawn, spheres of influence determined by force — it's as if we're back in the nineteenth century, complete with rigid and short-sighted tsarism. Russians have a sense that the Western world, including Western values and Western ways of thinking, are no longer paramount.
Maar nu, vier jaar later, in 2018, vertelt hij mij hoe gevaarlijk het is voor Europa om Rusland te demoniseren. We moeten nu aardig zijn voor de Russen. Mijn oude vriend is een schoolvoorbeeld van de ontspoorde westerse mainstream-opiniemaker, wiens belangrijkste drijfveer het opportunisme en conformisme blijft. Nu goed geïnformeerde Amerikaanse insiders steeds duidelijker wijzen op het gevaar van een nucleaire oorlog als gevolg van het feit dat de Amerikaanse deep state Rusland uiteen wil laten vallen, zoals bijvoorbeeld Henry Kissinger in 2015 vertelde, moet Mak wel met de stroom blijven mee dobberen. Hij vertelde mij tenslotte dat hij zich nu zelfs wil uitspreken over de Israëlische terreur tegen de Palestijnse bevolking in Gaza. Ik zou zeggen: vooruit, vredesactivisten, neem contact met Geert Mak op.
PS: Suster Bertken30 april 2018 om 18:58:00 CEST
PS: Suster Bertken30 april 2018 om 18:58:00 CEST
Voorpagina van Trouw afelopen zaterdag: Juncker: EU moet weer vrienden worden met Moskou. https://www.trouw.nl/opinie/moet-de-eu-van-rusland-houden-~a1e7b4c3/
De heer Junker is voorzitter van de Europese Commissie van Mak's Europese Unie van 'Geen Jorwerd zonder Brussel.' En zo is de cirkel weer rond.
De koning van de Nederlandse opiniemakers met de koningin van Nederland.
