Het Beloofde Nederland

Het beloofde Nederland Het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis, het NiNsee, bestaat dit jaar 15 jaar. Wij zijn het levend en dynamisch monument ter nagedachtenis van het Nederlands slavernijverleden, een 400 jarige geschiedenis van mensenroof, onderdrukking, uitbuiting en genocide. De slavernij was één de grootste misdaden gepleegd tegen de menselijkheid. Vandaag herdenken wij de slachtoffers van het verwerpelijke systeem van slavenhandel en slavernij. Wij staan vol afschuw en met pijn in ons hart, stil bij al het leed dat is aangedaan. Wij eren het heldhaftig verzet van onze jonge mannen, vrouwen en kinderen die generatie op generatie gestreden hebben voor onze vrijheid. Een vrijheid die om 06.00 uur ‘s ochtends op 1 juli 1863 werd ingeluid door 21 saluutschoten in Paramaribo en op de voormalige Nederlandse Antillen. Een vrijheid die niet vanzelfsprekend was. Voormalige tot slaaf gemaakten werden niet gecompenseerd voor jarenlange slavenarbeid, maar verplicht nog 10 jaar lang op de plantages door te werken tegen een karig loon. Ook mijn oma’s oma kon de ijzeren ketens afdoen in 1863, maar het duurde nog 10 jaar voordat zij de suikerplantage "Nursery" in Nickerie Suriname de rug toe kon keren. Slavenhouders daarentegen kregen ter compensatie, na de afschaffing van de slavernij, 300 gulden per tot slaaf gemaakte uitgekeerd door de Nederlandse staat. De bittere erfenis en sporen van het slavernijverleden lopen als een rode draad door de Nederlandse geschiedenis. Een geschiedenis die niet achter ons ligt, maar een geschiedenis die wij leven en allen in ons dragen en waarvan de sporen overal om ons heen zichtbaar zijn. Een geschiedenis die een samenleving gevormd heeft waarvan het organiserende principe gebaseerd is op ras, gender en culturele achtergrond. Het heeft een bedrieglijk prisma gecreëerd die onze verbeelding, denken en morele waarden gekleurd en vergiftigd heeft. Het boek ligt nog open, het verhaal moet nog geschreven worden. De oorverdovende stilte rond het slavernijverleden wordt steeds luider en vraagt om duiding, verzoening en erkenning. Wegkijken kan niet meer want het DNA van Nederland is onlosmakelijk verbonden met slavernij en het koloniale verleden. Het verhaal van het beloofde Nederland moet herschreven worden. Een land van gelijke kansen voor iedereen ongeacht ras, geslacht, seksuele voorkeur of godsdienst. Een land waar je je niet in hoeft in te vechten, omdat je er toevallig anders uit ziet dan de heersende norm. Een land dat haar excuses aanbiedt voor 400 jaar slavernij en koloniaal verleden en slachtoffers compenseert en niet de slavenhouders. Een land waar onze kinderen, als ze op zoek gaan naar een baan, niet beoordeeld worden op hun huidskleur of achternaam. Het beloofde land van vrijheid en creativiteit waar ruimte komt voor erkenning van ons slavernijverleden. Waar ruimte is voor een goed gefinancierd NiNsee en de oprichting van een iconisch museum dat symbool zal staan voor onze gedeelde geschiedenis en gezamenlijke toekomst We hebben nog een lange weg te gaan naar het beloofde Nederland. Dat vraagt om leiders met een visie. Leiders die een inclusieve samenleving willen bouwen, waar diversiteit gezien wordt als een kracht en bron van inspiratie. Leiders die niet voor electoraal gewin gaan en bezorgde burgers naar de mond praten, maar doen wat juist is en zich uitspreken als het er toe doet. Een van die leiders is de burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, die er vandaag helaas niet bij kan zijn. Ik wil hem bedanken voor zijn steun, inzet en verbindende rol om van de slavernijgeschiedenis en gedeelde geschiedenis te maken. Ik wens hem en zijn familie heel veel sterkte toe. Dank u wel.