Beste adverteerders op GeenStijl en Dumpert, u betaalt mee aan vrouwenvernedering
OPINIE
ARTIKELRuim honderd vrouwen uit de media keren zich in dit opiniestuk tegen de online- intimidatie door Geenstijl en de reaguurders op die site. Zij vragen bedrijven als McDonald's, de Efteling en de Belastingdienst om kritisch na te denken over de vraag of hun advertenties wel te zien moeten zijn in een omgeving vol vrouwenvernedering, racisme en homofobie. Onder de ondertekenaars zijn presentatrice Eva Jinek, actrice Georgina Verbaan, cabaretière Claudia de Breij en veel journalisten.
Het volgende schreef ik:
DINSDAG 16 JULI 2013
Heleen Mees van de NRC 27
Zaterdag 25 april 2009 schreef ik op deze weblog het volgende:
Volgens 'zelfstandig ondernemer' en NRC-columniste Heleen Mees zijn 'Nederlandse vrouwen gewoon lui [...] Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw.' Dit betekent volgens haar in concreto dat een vrouw betaald werk dient te verrichten omdat ze niet 'intellectueel bevredigd' kan worden 'door voor kinderen te zorgen'. Daarentegen kan dat wel als de vrouw schoonmaakster zou zijn bij bijvoorbeeld mevrouw Mees. Heleen Mees is lid van de Partij van de Arbeid en sprak tegenover Pauw en Witteman over haar 'doorman', die samen met andere doormannen haar in New York een '24-uurs bewaking' geeft 'en dat is heel plezierig.' Ik geloof het onmiddellijk.
Maar nu terug naar de realiteit van alledag, zoals die is voor de meeste stervelingen. Mees stelt dat het feminisme 'een opdracht' is. Een opdracht dus, net als het voorheen voor de communist de 'opdracht' was om de staat te dienen en voor de christen de 'opdracht' was om God te dienen. Het maakt in wezen niet uit met welke ideologie men op de proppen komt, alle zijn uiteindelijk totalitair. Het is niet het individu die de loop van de geschiedenis bepaalt, de eigen verbeeldingskracht, het eigen geweten, maar God en/of de Staat, dan wel het Feminisme. Het individu is daarbij altijd ondergeschikt aan het collectief, aan Big Brother. En daarbij geldt op de allereerste plaats dat volgens de 'ware' democraat iedereen gelijk is aan de ander, behalve dan zodra het op rijkdom aankomt, want dan is niemand meer gelijk aan de ander. Per slot van rekening moet de een Heleen Mees spelen en de ander haar 'doorman', en zijn 'opdracht' is om voor een '24-uurs bewaking' te zorgen voor de carriere makende power feministe. En zo strompelt de mensheid voort aan de hand van allerlei praatjesmakers die in hun onnozelheid werkelijk denken dat niemand hun gezwets doorziet. 'We are only the actors, we are never wholly the authors of our own deeds or works', schreef D.H. Lawrence. 'The best we can do is to try to hold ourselves in unison with the deeps which are inside us.' Maar dit is iets wat Heleen Mees niet snel zal inzien. Haar beeld van de mens en van de wereld is daarvoor te eendimensionaal. Ze speelt het spel van de man, power, voor haar is feminisme niets anders dan zich aanpassen aan het mannelijk rolmodel. Dat is de 'opdracht' van haar vorm van feminisme. Die wereld kent geen vrijheid, maar bevelen, opdrachten, en juist dat 'bevredigt' haar 'intellectueel' en anderszins. Macht is een ander woord voor seksualiteit. Macht is voor Heleen Mees de rol van opdrachtgever, meesteres, terwijl haar 'doorman' voor de veiligheid zorgt. Dit soort vrouwen zoekt ook geen levenspartner, maar een 'doorman' die bevelen uitvoert. 'Women is the nemesis of doubting man... she bolsters him up from the outside, she destroys him from the inside. And he dies hating her,' schreef D.H. Lawrence. En diep in haar bewustzijn vreest Mees dit ook, ze is niet echt gelukkig met en overtuigd van haar rol als power feministe die zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' Vandaar ook deze uitspraak van haar: 'Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen.' Het was dezelfde Lawrence die schreef: 'When the subconscious soul of woman recoils from its creative union with man, it becomes a destructive force. It exerts, willy-nilly, an invisible destructive influence.' En nu afwachten hoe lang ze het spel weet vol te houden. Het meisje uit Hengelo is de veertig gepasseerd.
Wel, we weten nu dat ze het nog vier jaar vol hield. Maar thans is voor haar dan toch het spel uit.
Zoals ik al eerder schreef zijn de reacties op het verschijnsel Heleen Mees veel interessanter dan zijzelf is. Die reacties zeggen stuk voor stuk meer over degenen die ze geeft, dan over Mees. Neem bijvoorbeeld het getwitter van de Groen Linkse politica Femke Halsema, die nog steeds moet afkicken van de overmatige publiciteit die ze vroeger genoot. Met nauwelijks ingehouden woede en veontwaardiging twitterde zij het volgende:
'Mensen die joelen over #heleenmees hebben zelf vast onkreukbaar liefdesleven, masturberen nooit en laten ex met rust #pfffh'
Ik weet niet precies op wie zij doelt en dat is kennelijk ook de bedoeling want anders had ze namen genoemd. Desondanks valt meteen op dat mevrouw Halsema niet in staat is helder te denken. De zaak Heleen Mees draait niet om ‘masturberen.’ Hoe komt zij daarbij? Behalve fundamentalistische christenen van bijvoorbeeld de Christen Unieis er niemand in Nederland die tegen ‘masturberen’ is. Bovendien gaat de zaak Heleen Mees ook niet over een 'onkreukbaar liefdesleven.' Hoe komt mevrouw Halsema daarbij? En tenslotte gaat het hier evenmin over het 'met rust' laten van een 'ex.' Waar het over handelt is een strafbaar feit, te weten de beschuldiging dat Heleen Mees haar voormalige minnaar en diens vrouw en hun kinderen dermate heeft geterroriseerd dat er een aanklacht tegen haar is ingediend. Opvallend is dat de politica Halsema evenals de meeste anderen zich in deze zaak profileren op het seks-aspect en niets anders. Het juridische aspect ontgaat hen volledig. Kennelijk zijn bij haar en de anderen de stoppen doorgeslagen toen het begrip 'masturberen' opdook. Halsema die zichzelf en haar partij regeringsfahig beschouwde voordat de partij mede door haar zwakke politieke beleid bijna werd weggevaagd, is niet in staat de veel belangrijkere aspecten van deze affaire te zien. De seks is een triviale bijzaak. Veel illustrerender is de wijze waarop hoog opgeleide mensen op sleutelposities in onze samenleving elkaar bejegenen, het feit dat Mees haar voormalige minnaar de ‘topeconoom’ Willem Buiter voorstelt 'zal ik je ballen likken,' om zo hun relatie weer nieuw leven in te blazen, en wanneer dit niet mag Buiter laat weten 'ik hoop dat je vliegtuig neerstort.' Maar misschien wel het meest onthullende met betrekking tot het niveau van onze economische elite is het feit dat Willem Buiter deze e-mails met extreme meedogenlooseid aan de commerciele massamedia heeft doorgespeeld. Een duidelijkere typering van de mores in dit milieu is ondenkbaar. Het toont aan wat voor ordinair volkje vandaag de dag de macht in handen heeft gekregen. We worden geleid door sociopaten en psychopaten, mensen die bereid zijn de ander te vernietigen om hun doel te bereiken. En vervolgens worden we geconfronteerd met onnozele politici als Femke Halsema die kennelijk alleen maar aan seks kan denken en in haar optreden daarmee ook regelmatig kokketeert. Juist daardoor wordt ze in deze verziekte neoliberale politieke cultuur door de mannetjesmakers naar voren geschoven als het 'linkse' gezicht. ‘Pfffh,’ om in het jargon van Halsema te blijven.
ZONDAG 7 JULI 2013
Heleen Mees van de NRC 22
Heleen Mees: 'Zal ik je ballen likken?'
Erik Mouthaan, journalist van het commerciële massamedium RTL, schreef op 5 juli jongstleden het volgende:
In principe is dit een persoonlijke aangelegenheid tussen twee burgers (zij en het vermeende slachtoffer) waar wij als journalisten niets in te zoeken hebben. En het feit dat beide betrokkenen gezien zouden kunnen worden als 'publieke figuren', verandert daar in mijn optiek weinig aan.
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/rechtszaak-heleen-mees
Ik ben het daar fundamenteel mee oneens. Beiden zijn publieke figuren, daar danken ze hun bekendheid aan en hun inkomen. Beide economen spreken zich veelvuldig uit over publieke zaken die elk individu prive aangaan in onze neoliberale economische werkelijkheid. Zo verklaarde Heleen Mees onder andere dit:
'Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen' terwijl ze tegelijkertijd als 'power feministe' de vrouw voorhield dat ze zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' Meermaals liet ze zich publiekelijk uit over haar eigen privé-omstandigheden. Bij haar loopt het persoonlijke en het politieke telkens door elkaar heen. Vandaar dat Mouthaan's bewering nonsens is. Maar ik begrijp zijn uitspraak wel. Het is de bekende lafheid gevoed door de kenmerkende gecorrumpeerde houding van de Hollandse mainstream journalisten. Zodra ze iemand kennen, of menen te kennen, begint het poldermodel op te spelen. Dan begint het gesjoemel dat zo illustrerend is voor de Hollandse commerciële wereldje. Ik citeer over de e-mails van Mees:
Some of them were laced with threats, while at least one was a hyper-sexual come-on. “What can I do to make it right? Shall I lick your b---s?” Mees allegedly wrote in one email.
Ik beschouw dit als de absoluut beste illustratie van de mentaliteit van de bekende Nederlander. Wat kan men doen om de zaak weer recht te breien? Wel, dat is natuurlijk de ballen likken van de hoofdaap. Hoe anders in dit polderland? Schitterend, ik had het niet beter kunnen omschrijven. Dit is het poldermodel ten voeten uit. Likken naar boven en trappen naar beneden.
Een ander voorbeeld waarbij mevrouw Mees het publieke en het private ineen vlecht. In 2009 schreef ik dit:
Heleen Mees in NRC: 'Eind jaren vijftig en begin jaren zestig hebben westerse landen sociale zekerheidsprogramma's geintroduceerd die een halve eeuw later financieel niet meer houdbaar blijken te zijn.'
Kortom: als het aan de neoliberale ideologe Heleen Mees ligt dan zullen miljoenen mensen prive gestraft moeten worden voor het feit dat ze -- bijvoorbeeld -- buiten hun schuld om werkloos zijn geworden.
Meer nieuws:
Volgens Het Parool is de affaire tussen Heleen Mees en Willem Buiter de reden geweest dat niet Buiter, maar Klaas Knot tot opvolger werd benoemd van Nout Wellink bij de Nederlandsche Bank (DNB). Buiter was torenhoog favoriet, maar de DNB wilde absoluut geen econoom aan het hoofd met een, wat een insider toen noemde, 'gestoorde heks' om zich heen.
Drie onderzoekers van de Universiteit van San Diego Californië bestudeerden in 2011 het gedrag van 143 vrouwelijke stalkers en stelden aan de hand van hun bevindingen een profiel van een gemiddelde vrouwelijke stalker op.
1.De typische vrouwelijke stalker is een alleenstaande of gescheiden vrouw van in de dertig met een psychiatrische diagnose, meestal voor stemmingsstoornissen.
2. Ze achtervolgt vooral mannelijke kennissen, vreemden of beroemdheden, eerder dan een voormalige geliefde...
7. Wanneer het slachtoffer een geliefde of een kennis is, verhoogt samen met het geweld ook de frequentie van de bedreigingen en dat bij zowat alle mogelijke profielen van vrouwelijke stalkers.
8. De gevaarlijkste groep vrouwelijke stalkers was degene die eerder een intieme relatie had gehad met het slachtoffer. Het gros van deze slachtoffers kreeg te maken met bedreigingen en fysiek geweld.
http://www.express.be/business/nl/economy/beantwoordt-heleen-mees-aan-het-profiel-van-de-gemiddelde-vrouwelijke-stalker/192777.htm
Een ander voorbeeld waarbij mevrouw Mees het publieke en het private ineen vlecht. In 2009 schreef ik dit:
Heleen Mees van de NRC 13
Heleen Mees in NRC: 'Eind jaren vijftig en begin jaren zestig hebben westerse landen sociale zekerheidsprogramma's geintroduceerd die een halve eeuw later financieel niet meer houdbaar blijken te zijn.'
Nu de feiten, zoals die in het machtigste westerse land de werkelijkheid bepalen: 'For each dollar earned in 2005, the top 10 percent received 48.5 cents. That was the top tenth's greatest share of the income pie... since 1929, just before the Roaring '20s collapsed in the Great Depression. And within the top 10 percent, those who made more than $100.000, nearly all gains went to the top tenth of 1 percent... who made at least $1.7 million that year. And until we have real election reform, until we make it possible to run for national office without candidates kissing the rings of (the rich) to get hundreds of millions of dollars, this cannibalization of America will continu. Our elites manipulate statistics and data to foster illusions of growth and prosperity. They refuse to admit they have lost control since to lose control is to concede failure. They contribute, instead, to the collective denial of reality by insisting that another multibillion-dollar bailout or government loan will prop up the dying edifice. The well-paid television pundits and news celebrities, the economists and the banking and financial sector leaders, see the world from inside the comfort of the corporate box. They are loyal to the corporate state. They cling to the corporation and the corporate structure. It is known. It is safe. It is paternal. It is the system,' aldus Chris Hedges, voormalig buitenland-correspondent van de New York Times in zijn boek Empire of Illusion. Het is een perfecte omschrijving van corporate woordvoerders als Heleen Mees en de NRC.
Kortom: als het aan de neoliberale ideologe Heleen Mees ligt dan zullen miljoenen mensen prive gestraft moeten worden voor het feit dat ze -- bijvoorbeeld -- buiten hun schuld om werkloos zijn geworden.
Meer nieuws:
Volgens Het Parool is de affaire tussen Heleen Mees en Willem Buiter de reden geweest dat niet Buiter, maar Klaas Knot tot opvolger werd benoemd van Nout Wellink bij de Nederlandsche Bank (DNB). Buiter was torenhoog favoriet, maar de DNB wilde absoluut geen econoom aan het hoofd met een, wat een insider toen noemde, 'gestoorde heks' om zich heen.
Drie onderzoekers van de Universiteit van San Diego Californië bestudeerden in 2011 het gedrag van 143 vrouwelijke stalkers en stelden aan de hand van hun bevindingen een profiel van een gemiddelde vrouwelijke stalker op.
1.De typische vrouwelijke stalker is een alleenstaande of gescheiden vrouw van in de dertig met een psychiatrische diagnose, meestal voor stemmingsstoornissen.
2. Ze achtervolgt vooral mannelijke kennissen, vreemden of beroemdheden, eerder dan een voormalige geliefde...
7. Wanneer het slachtoffer een geliefde of een kennis is, verhoogt samen met het geweld ook de frequentie van de bedreigingen en dat bij zowat alle mogelijke profielen van vrouwelijke stalkers.
8. De gevaarlijkste groep vrouwelijke stalkers was degene die eerder een intieme relatie had gehad met het slachtoffer. Het gros van deze slachtoffers kreeg te maken met bedreigingen en fysiek geweld.
http://www.express.be/business/nl/economy/beantwoordt-heleen-mees-aan-het-profiel-van-de-gemiddelde-vrouwelijke-stalker/192777.htm
http://stanvanhoucke.blogspot.co.uk/2013/07/heleen-mees-van-de-nrc-22.html
Heleen Mees van de NRC 18
ZONDAG 4 OKTOBER 2009
Heleen Mees van de NRC 14
Naar aanleiding van een stukje over Heleen Mees schreef:
AdR heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Heleen Mees van de NRC 10" achtergelaten:
Deze foto van mw. Nijkamp is overigens een zeer intelligente artistieke knipoog naar een renaissanceschilderij (oudroze achtergrond - spiegeling - dieprode jurk) enerzijds en Marilyn Monroe (die ook anders heette dan ze heette) op het heteluchtrooster anderzijds.
En profil blijft er echter niets aardigs (in twee opzichten) van Nijkamp over. Al vind ik het wat flauw om haar décolleté zo te becommentariëren. Zij kan op grond van wat zij zegt of schrijft afdoende aangepakt worden.
Deze foto van mw. Nijkamp is overigens een zeer intelligente artistieke knipoog naar een renaissanceschilderij (oudroze achtergrond - spiegeling - dieprode jurk) enerzijds en Marilyn Monroe (die ook anders heette dan ze heette) op het heteluchtrooster anderzijds.
En profil blijft er echter niets aardigs (in twee opzichten) van Nijkamp over. Al vind ik het wat flauw om haar décolleté zo te becommentariëren. Zij kan op grond van wat zij zegt of schrijft afdoende aangepakt worden.
Beste AdR, laat ik proberen duidelijk te maken dat mijn opmerking dat de middelste foto 'een aardig inkijkje in de diepere drijfveren van dit 40-jarige meisje' geeft geenszins flauw bedoeld is, maar dat ik die opmerking letterlijk bedoel. Om dat duidelijk ter maken eerst even een aanloopje. Men kan de neoliberale nonsens van Heleen Mees met talloze argumenten weerleggen. Maar op een bepaald moment moet men verder gaan dan alleen ingaan op nonsens. Men moet niet blijven steken in sociale en politieke weerleggingen. Mensen die zoveel nonsens uitkramen moeten goed bestudeerd worden, vooral alsmens. Men moet zo iemand als een psychologisch verschijnsel analyseren. Men moet zich afvragen: wie zegt dit allemaal en waarom? Ik bedoel, je kunt wel eeuwig blijven doorgaan met idioten serieus van repliek te dienen, maar op een gegeven moment is dat contraproductief, verspilde moeite die deze mensen alleen maar belangrijker maakt dan ze zijn. Het is interessanter hoe Mees zich publiekelijk presenteert dan wat ze te melden heeft. Laten we onze ogen gebruiken. Wat zien we? Welnu, ik citeer Mees:
In 2003, het jaar waarin mijn vader overleed, heb ik niet zozeer een contemplatief als wel een vegetatief bestaan geleid. Een jaar eerder was ik mijn baan in New York kwijtgeraakt, toen mijn geliefde en ten slotte ook nog mijn huis. Mijn annus horribilis. Er kwam niets meer uit mijn handen, het enige wat ik deed was huilen. Het kostte me best veel tijd om mijn leven daarna weer op te bouwen. Op een dag schreef ik het verhaal dat een doorbraak voor mij zou betekenen (’Vrouwen zouden nu eindelijk écht eens aan het werk moeten gaan’, gepubliceerd op de opiniepagina van NRC Handelsblad, 2006, AV) en vanaf dat moment is alles beter gegaan. Dat ik nu van die gemene stukken kan schrijven, heb ik aan die periode te danken. Het is geen boosheid, geen wraak – ik strijd niet voor de vrouwenzaak omdat mijn geliefde bij me weg is gegaan – maar het is wel zo dat het helpt als je bepaalde dingen ook werkelijk hebt gevoeld, doorleefd. Ik wist het toen ik mijn verhaal schreef: dit zal mijn leven veranderen. Ieder woord viel op zijn plaats. Ik wás al geëngageerd, ik wás al gedreven. Ik had alleen nog een cause nodig...
Het opmerkelijke van mensen met een geleende identiteit is dat ze vaak een magnetische aantrekkingskracht uitoefenen op andere onzekere mensen. Het kenmerkende van mensen met een geleende identiteit is dat ze zichzelf altijd zien door de ogen van de ander. Ze voelen zich permanent genoodzaakt zichzelf te verkopen en zenden voortdurende signalen uit.
Oke, AdR, kijk nu nog eens goed naar de foto’s hierboven. Wat zien we? Allereerst zien we een 40-jarige vrouw die als huppelende tiener in haar mooiste jurk voor een fotograaf van een glossy magazine springt om op die manier dynamisch, jong, sprankelend en begeerlijk eruit te kunnen zien. In datzelfde glossy magazine staat de foto afgedrukt waarop ze in bed in een kort jurkje haar eigen artikel in handen houdt waarin ze vrouwen aanmaant fulltime te gaan werken. Maar let op, ook hier worden talloze signalen uitgezonden. Het gaat op deze foto niet om het overtuigen van vrouwen, want als je goed kijkt dan ziet je rechts van haar een boekje met een rode kaft, getiteld: Vochtige Streken, een boekje geschreven door het Duitse tv-sterretje Charlotte Roche dat enige stof heeft doen opwaaien, en dat als volgt is omschreven: Charlotte Roche: Anale seks, zelfbevrediging en hygiëne
Vochtige streken: seksleven, met aambeien seksuele sensatie, eigen lichaamssappen als odeurtje: toppunt van opwinding.
DE HOOFDFIGUUR IS HELEN MEMEL, EEN MEISJE VAN ACHTTIEN,DAT ONDANKS HAAR LEEFTIJD NAUWELIJKS SCHAAMTE KENT. TIJDENS HET WEGSCHEREN VAN SCHAAMHAREN GAAT ER IETS MIS EN BELANDT HELEN IN HET ZIEKENHUIS. DAAR VERTELT ZE UITGEBEREID OVER HAAR SEKSLEVEN EN AAMBEIEN,[DIE WOEKEREN ALS BLOEMKOLEN, MAAR BEZORGEN HAAR TOCH EEN GEWELDIGE SEKSUELE SENSATIE. ALLES WAT HELEN DOET EN ZEGT HEEFT TOTAAL NIETS MET DE MAATSCHAPPELIJKE VISIE VAN "VROUWELIJK" TE MAKEN. HAAR ONGEWASSEN LIJF,MET ACHTER HET OOR EN OP HAAR POLS EEN GEURTJE VAN EIGEN LICHAAMSSAPPEN IS VOOR HELEN HET TOPPUNT VAN OPWINDING.
DE MENINGEN OVER CHARLOTTE ROCHE EN VOCHTIGE STREKEN. PORNO OF FEMINISTISCH. IS VOCHTIGE STREKEN PORNOGRAFISCH OF EEN FEMINISTISCH MANIFEST? IS HET EEN LITERAIRE PRUL OF EEN SLIM IN ELKAAR GEZET COMMERCIEEL BOEK? IN DUITSLAND KAN MEN HET ANTWOORD NOG STEEDS NIET GEVEN, MAAR HET IS IN IEDER GEVAL DUIDELIJK, DAT DE DUITSE JONGEREN ER VAN GENIETEN. VOOR DUITSE MEISJES WERKT DE ONOMWONDEN MANIER VAN SCHRIJVEN BEVRIJDEND. DE HOOFDPEROON HELEN ROEPT VROUWEN OP OM ONTSPANNENDER MET HET LIJF OM TE GAAN, WANT DAT LEVERT BETERE SEKS OP. DE DUITSE JONGENS GRINNIKEN. DE MENINGEN VAN DE FEMINISTEN ZIJN VERDEELD. HET ENE DEEL VINDT ROCHE GEWOON EEN SLIMME PORNOGRAFE, VOOR HET ANDERE DEEL IS CHARLOTTE ROCHE EEN ZELFBEWUSTE FEMINISTE.
Het boek zelf heeft eigenlijk geen enkele literaire waarde. De mening van Charlotte Roche zelf: "Vochtige streken is fictie met autobiografische trekken. Helen durft veel meer dan ik. Zelf zou ik mijn boek nooit kopen en ik wil niet, dat mijn dochter of mijn ouders het ooit lezen.
Daarentegen was Vrij Nederland epris van dit oudere meisje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten