Elke simpele ziel met wat kennis van het dossier der Afrikaanse vluchttelingen en de Middellandse Zee kon je het zo vertellen dat wat nu gebeurt onvermijdelijk was. Libië met zijn lange kust is de ideale uitvalsbasis geworden voor honderdduizenden vluchtelingen. Met alle dodelijke gevolgen van dien.
Buffer
Waarom dat dit de voorbije jaren plots zo uitgroeide en sindsdien in crescendo ging is logisch en kon men zo verwachten. De buffer, de dijk die dit altijd tegenhield is immers weggenomen. En die buffer heet de regering van Moeammar Kadhaffi, de met steun van de EU vermoordde Libische president.
Met de man was in het verleden een overeenkomst gesloten waarbij hij in ruil voor wat politieke steun de Afrikaanse vluchtelingen die via zijn land per boot Europa wilden bereiken tegenhield. Het was niet fraai maar wat gezien de armoede in Afrika en de welvaart in Europa mede door een toegenomen mobiliteit onvermijdelijk was geworden. Europa wil de toevloed immers stoppen.
Op vraag van de EU zorgde de Libische president Moeammar Kadhaffi ervoor dat er amper bootvluchtelingen vanuit zijn land vertrokken (1). Maar desondanks moest men zo nodig de man laten vermoorden. Men zit nu met de gevolgen van die misdaad.
Afrika was door het westen in het kader van een neokoloniaal beleid in handen gestopt van allerlei kleptocraten genre Mobutu en de Gabonese familie Bongo die ervoor zorgden dat de grondstoffen tegen het prijsje in het westen raakte.
Zij kregen in ruil dan hun mooi percentje. Over het lot van de lokale bevolking trok men zich uiteraard niets aan. Behoudens dan wat schijnheilig klinkende woorden van de verantwoordelijken voor ontwikkelingshulp. Maar die Afrikaanse bevolking werd de voorbije decennia mobiel en trokken op reis zoekend naar beterschap. Onze straten kleuren dan ook elke dag zwarter.
Daarom dat men in het verleden die wat stilgehouden overeenkomst met Kadhaffi sloot. Over Libische kampen met opgesloten Afrikaanse vluchtelingen hoorde of zag je dan ook amper iets. Evenmin raakten er verhalen over de mishandeling van die Afrikanen door Libiërs in onze pers. Er geraakten echter geen mensen vanuit Libië in zee en dat telde voor onze Europese regeringen.
Arabische Lente
Maar plots kwam daar die zogenaamde ‘Arabische Lente’ wat in wezen niets anders was dan een Amerikaanse en door de EU gesteunde poging om via agitatie en propaganda de regeringen in de seculiere Arabische landen omver te werpen en te vervangen door een ratjetoe van islamisten verbonden met de Moslimbroederschap of zelfs al Qaeda en het Saoedische salafisme.
Het gevolg was dat de spanning in al die staten toenam en er in een aantal landen zelfs burgeroorlogen ontstonden. Gelukkig hielden Tunesië en Egypte stand en mislukten de pogingen om ook Algerije aan te pakken.
Alleen in Libië, Irak, Syrië en nu Jemen is het volop oorlog en stromen die landen daarom deels leeg. Een gevolg van de westerse steun aan die salafistische opstandelingen. Maar Libië viel en met de dood van Kadhaffi klapte het land in elkaar in meerdere stadsstaten waar tot de tanden gewapende bendes met steun van Qatar, Turkije en Saoedi Arabië elkaar uitmoorden.
Gesteund door allerlei op regionale macht uit zijnde oorlogsstokers als Turkije en Qatar is Libië herschapen in een groot oorlogsgebied waar alleen de macht telt van die bende met het grootste wapen.
Was Libië een land waar wonen, gezondheidszorg en onderwijs gratis waren en de bevolking de hoogste levenstandaard had van gans Afrika dan ligt dat land nu totaal in puin. Recent werd nu ook de Nationale Bank, beheerder van het vele oliegeld opgesplitst. En van de uitvoer van olie is er amper nog sprake. Het land wordt snel een pauper in handen van roversbendes.
Dat de mensen uit de regio dan de vele oorlogen, de repressie ontstaan door het destabiliseren van de regio en de schrijnende armoede in Zwart Afrika ontvluchten wekt geen enkele verbazing. Het is toch een typisch verschijnsel van elk levend wezen dat ze op zoek gaan naar beterschap. Zelfs de planten doen het en dus zeker mobielere wezens als de mens.
Guy Verhofstadt
De mensen die vluchten doen dat trouwens niet zomaar. Men riskeert hier immers zijn eigen leven en dat doet men maar als het bestaan werkelijk uitzichtloos is. De povere centjes van de familie afgeven aan onbekende figuren die hen een reis beloven naar het ‘paradijs’ doet men niet zomaar. En bovendien weten ze beter dan wie ook hoe gevaarlijk die reis is.
Dit is een menselijk drama dat in essentie een gevolg is van het Europese en Amerikaanse optreden die samen met hun vrienden in Israël, Qatar en Saoedi Arabië meenden de regio in brand te moeten steken en de kanker van het islamitisch sektarisme, het salafisme, voluit promoten.
Maar zolang er geen ‘Arabische Lente’ was en Kadhaffi de boel onder controle had was er voor de EU amper een probleem. En dan plots in 2011 begon in de stad Benghazi de opstand en wou men verhinderen dat Kadhaffi die opstand zou neerslaan. Er was volgens de EU immers een gevaar voor een bloedbad en dat wou men zogezegd verhinderen.
Figuren als de Franse zionist Bernard-Henri Levy en onze liberale ex-premier Guy Verhofstadt schreeuwden echter moord en brand want in hun optie dreigde hier een genocide en Europa moest die verhinderen, niet alleen met onze bommenwerpers maar ook met soldaten op de grond.
Opperzionist Bernard-Henri Levy was een van de hevigste pleitbezorgers voor de vernieling van Libië. Nu is het bij hem hierover merkwaardig heel stil. Terwijl Guy Verhofstadt (2), liberaal fractieleider in het Europees parlement, elke schuld ontkent. Hier roep Levy schaamteloos op om het ‘Syrische volk te helpen’. Zijn Israël steunt hier dan ook al Qaeda.
Dat laatste bleef echter beperkt tot enkele groepen specialisten, zogenaamde special forces, die deze jihadisten dan moesten leiding geven. En dus onder het mom van een VN-resolutie vernielde men Libië en werd haar president vermoord. De VN die in 1945 speciaal was opgericht om landen die werden aangevallen te verdedigen werd een instrument om die te vernielen.
Totale chaos
Sindsdien is het land in totale chaos uiteengevallen met allerlei roverbendes die hun ideologie en godsdienst alleen maar gebruiken om te kunnen plunderen. Met landen als Turkije die via hen pogen om zo hun regionale macht uit te breiden.
En dus is er van een bewaking van de kustlijn geen echte sprake meer. Mensen die willen vluchten dienen die bendes te betalen om daarna dan het sop te kiezen in een door die bendes ter beschikking gestelde boot.
Recent nog kwam er een groep bootvluchtelingen in Italië aan wal waarvan er een aantal serieuze brandwonden hadden. Opgelopen bij het inschepen toen vermoedelijk bendes onder elkaar ruzie kregen over de van die sukkels ontvangen centen.
En nu zitten onze Europese politici met de miserie op hun dak. Ze hadden het zo kunnen vermoeden en er zullen, zeker weten, wel een aantal adviseurs hen toen ze Libië vernielden op gewezen hebben. Maar ja die politici leden aan een zware machtshonger en waren doof voor alle raad die hun machtshongerige pret zou kunnen bederven.
De reacties van onze politici in antwoord op al die drama’s op zee zijn er dan ook naar. Ze getuigen van hypocrisie, het verzwijgen van de waarheid of grossieren in asociaal zijn en domheid. Onze politici op hun best dus.
Met een Theo Francken (N-VA), Staatssecretaris voor Asiel en Migratie die stelt wel wat meer te willen doen als ook de andere Europese landen dat doen en daarbij zelfs pocht over de 1.400 (!!) door België gelegaliseerde Syriërs. Een sociaal mens zou beschaamd zijn, hij pocht.
Zwijgen over de oorzaak
Neem bijvoorbeeld Ivo Belet, Europarlementslid voor CD&V en gewezen VRT-journalist, die in De Morgen van maandag 23 april voorstelde om: “… nauw samen te werken met landen als Turkije, Tunesië en Egypte.” Over Libië zweeg hij in 1000 talen waaronder het Arabisch. Zoals trouwens praktisch gans de media zwijgt over de oorzaak voor dit drama: de moord op Kadhaffi.
Hoeveel bootvluchtelingen er in Libië klaar staan om te vertrekken is onduidelijk. Een minimumschatting lijkt 200.000 te zijn. Een Italiaanse ambtenaar had het zelfs over 1 miljoen. Niemand weet het natuurlijk. Dat het er echter veel zijn is overduidelijk. Er zou volgens bepaalde kranten in Libië zelfs een tekort aan boten zijn. Wat gezien de stroom asielzoekers natuurlijk geen verbazing wekt.
En dan is er Theo Francken die in diezelfde De Morgen stelt: “We moeten de strijd tegen de mensensmokkelaars opvoeren in samenspraak met de Noord-Afrikaanse landen. …. Zolang de conflicthaarden in het Midden-Oosten blijven bestaan, zullen we deze stroom zien komen.”
Maar het is Libië dat het probleem vormt en waar volgens sommigen honderdduizenden staan te trappelen om ook in een bootje richting Europe te stomen. En in Libië is er dankzij het geschreeuw van Bernard-Henri Levy, Guy Verhofstadt en onze regeringen geen centraal gezag meer. Met met wie moet men er dan gaan praten? Er is dankzij de EU niemand meer.
En de conflicthaarden in het Midden-Oosten zijn mede een gevolg van de Europese bemoeienissen en steun aan al die jihadisten. Typerend was het feit dat het Amerikaanse consulaat in Benghazi bewaakt werd door een aan al Qaeda gelieerde bende. Tot enkele leden ervan amok maakten en ambassadeur J. Christopher Stevens lynchten en doodschoten.
Belgische steun voor oorlog
Trouwens België doet helemaal niets om die conflicthaarden en oorlogen in het Midden-Oosten te stoppen. Integendeel, ze steunt ze. Zo bracht een uitgebreide handelsdelegatie met onze prinses Astrid onlangs een bezoek aan Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten, de geldschieters en wapenleveranciers van die salafistische bendes.
Het probleem werd er door onze regering voor zover geweten niet eens ter sprake gebracht. En van een stop van de wapenverkoop aan die landen was er helemaal geen sprake. Integendeel Didier Reynders (MR), onze minister van Buitenlandse Zaken, steunde er de bombardementen op Jemen en de vernieling van nog maar eens een Arabisch land.
In Het Laatste Nieuws van maandag 20 april had Didier Reynders wel al een ‘oplossing’ voor de huidige drama’s: “De komende uren en dagen zullen we moeten zien of er in Libië een échte regering kan komen… Dat is nodig om een partner te hebben in de strijd tegen de mensensmokkel.” De komende uren en dagen dus. Grapjas.
De Amerikaanse ambassadeur voor Libië J. Christopher Stevens werd vermoord door zijn eigen bewakers, een salafistische terreurbende. Eigen schuld dikke bult. Minister voor Buitenlandse Zaken van de VS was toen Hillary Clinton, kandidate van de Democratische Partij voor de presidentsverkiezingen in 2016.
Dit komt dan van een man die als minister van Buitenlandse Zaken mee hoofdverantwoordelijk is voor het vermoorden van de Libische president, het uitschakelen van de regering daar en het vernielen van het land. Het was niet alleen oerdom maar ook een oorlogsmisdaad waarvoor onze toenmalige regering en Reynders zelf mee tekenden.
Maar geen zorg na ‘rijp beraad’ hebben de minister van de EU dan besloten om alle boten die gebruikt werden door die vluchtelingen te … vernielen. Nou fantastisch, alsof die boten een soort van ferrydienst verzekerden tussen Libië en de EU. Veel verder kwam men gisteren bij de EU niet behoudens wat luidruchtig gekwaak.
Inhoudsloos gewauwel
Verder wist onze Theo Francken te zeggen dat het een “complexe zaak” is en stelde de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Paolo Gentiloni dat: “De reputatie van de Europese Unie staat op het spel.”
Terwijl zijn Britse collega Philip Hammond op zijn beurt het op zijn klassieke agressieve Britse wijze aldus stelde: “Daarbij moeten ook de criminelen die deze handel beheren, gezocht worden.” Veel praatjes voor de vaak dus. Inhoudsloos gewauwel.
Maar men beloofde wel meer vluchtelingen op te nemen om Italië en Griekenland te ontlasten. Ook Francken deed die belofte. En intussen wil de Nederlandse VVD van Eerste-Minister Mark Rutte alle uitgeprocedeerde asielzoekers zonder welke steun of opvang dan ook desnoods op straat laten sterven. Kortom, de grote Europese ‘humanisten’ in al hun glorie.
Theo Francken, staatssecretaris voor Asiel en Migratie, weet behoudens inhoudsloze stoerdoenerij niets wezenlijks te zeggen. Van een oplossing voor dit probleem is er ook bij hem niets te horen. En verontschuldigingen voor een ook door zijn partij toen goedgekeurde oorlog tegen Libië is er al evenmin sprake. Povere politici is een (te) zachte uitdrukking.
Syrië, geleid door wat diezelfde Rutte een monster noemt, heeft toen men vanuit Europa Israël hielp stichten honderdduizenden Palestijnse vluchtelingen opgevangen, nu al straks 70 jaar lang. En toen De VS met Nederlandse steun Irak binnenviel kon men nog eens honderdduizenden vluchtelingen opvangen. Maar volgens Rutte wordt Syrië geleid door een monster.
Koopt iemand voor die Europese politici eens een spiegel zodat ze kunnen zien hoe onmenselijk zij wel zijn? het is beschamend om Europees te zijn.
Willy Van Damme
1) Volgens een door De Standaard vandaag gepubliceerde statistiek vertrokken er in 2010, het laatste volle jaar dat Kadhaffi aan de macht was, vanuit Libië 4.500 bootvluchtelingen, in 2014 waren er dat al 170.760. Wel is niet duidelijk van waar die statistieken vandaan komen.
2) Dat Guy Verhofstadt niet terugschrikt voor het verkopen van grote onzin bleek al uit zijn Burgermanifesten, ook nu weer in een vrije tribune is het lachen geblazen. Zo schrijft hij vandaag in De Morgen: “Allereerst moeten asielzoekers een verzoek kunnen indienen bij Europese ambassades wereldwijd. Dat neemt meteen de noodzaak weg voor vluchtelingen om mensenhandelaars onder de arm te nemen….” Dus zo simpel is de oplossing. Toch volgens het liberale boegbeeld. Philippe Geubels zou het niet beter kunnen zeggen.
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten