Minister Jeanine Hennis-Plasschaert: 'wie nalaat stabiliteit te exporteren, zal uiteindelijk instabiliteit importeren.'
Gebruik makend van demagogische trucs blijft Henk Hofland in De Groene Amsterdammer onverdroten op zoek naar een vijand om zo het Atlantisch verbond, met zijn miljarden verslindend militair-industrieel complex, te kunnen rechtvaardigen. Daarbij verdeelt hij al geruime tijd zijn aandacht tussen Rusland/Oekraïne en het Midden-Oosten/Maghreb, regio's waar de expansionistische NAVO al dan niet gewelddadig actief is. In het weekblad van de Nederlandse 'politiek-literaire elite' zijn van 19 maart 2015 Rusland en Iran weer aan de beurt, onder de kop 'Machteloos publiek.' Hoflands propaganda is geheel conform de oude en beproefde containment-doctrine van de Koude Oorlog, zoals die opnieuw werd verwoord door de — bij Instituut Schoevers opgeleide — VVD-minister van Defensie, J.A. Hennis-Plasschaert, in haar nieuwjaarstoespraak op 7 januari 2015:
Dames en heren,
2014 was het jaar waarin we - in vele opzichten - van een zeer koude geopolitieke kermis thuis kwamen. De drang van Poetin om zich te positioneren als grootmacht heeft velen doen beseffen dat het respect voor de territoriale integriteit niet vanzelfsprekend is. Ook niet op het Europese continent.
Terwijl Europa stil stond bij 70 jaar D-Day, toonde ISIS z’n ware gezicht aan de rest van de wereld met onwaarschijnlijk barbaarse praktijken.
En 17 juli is voor eeuwig in ons geheugen gegrift. Vlucht MH-17.
Op weg van Amsterdam naar Kuala Lumpur vonden 298 onschuldige mensen de dood.
Kortom: 2014 was een jaar met ingrijpende gebeurtenissen, heftige conflicten en hevige emoties. Een jaar waarin het veiligheidsgevoel van veel mensen flink veranderde.
Tijdens een nieuwjaarsbijeenkomst twee jaar geleden uitte ik mijn zorg over het tanende draagvlak voor de NAVO. Het kan verkeren. Want na de gebeurtenissen van het afgelopen jaar staat nut en noodzaak van dit trans-Atlantisch verbond voor de meeste Nederlanders weer als een paal boven water. En terecht.
Want één ding is zeker: in de wereld van nu is de 'ver-van-mijn-bed-show' in feite wishful thinking. Mogelijke risico’s vertalen zich in hoog tempo in reële en tastbare dreigingen. Dreigingen die zowel territoriaal als ideologisch van aard zijn.
Het dreigingsbeeld is niet statisch maar dynamisch. En Defensie moet zich blijven voorbereiden om onder alle omstandigheden, samen met haar partners, te kunnen blijven optreden.
Ik zeg het vaak, en herhaal het nu weer: Nederland is lid van de Navo, de Europese Unie en de Verenigde Naties. Met reden. En ook van Nederland wordt verwacht dat het een bijdrage van betekenis levert aan de mondiale en Europese veiligheid. Dit is in óns belang! Want wie nalaat stabiliteit te exporteren, zal uiteindelijk instabiliteit importeren.
Dames en heren,
Koersvast de weg omhoog bewandelen, dat is mijn devies voor het nieuwe jaar. Met andere woorden: weg blijven van de politieke dagkoersen en gestaag verder bouwen aan ons militaire vermogen. Verder bouwen aan een krijgsmacht die snel inzetbaar is om op allerhande crises te reageren. In eigen land en daarbuiten.
Een krijgsmacht die gelijke tred weet te houden met een snel veranderende omgeving.
Een krijgsmacht die uiteenlopende missies in verschillende inzetgebieden gelijktijdig - en in voldoende omvang - kan uitvoeren. Een krijgsmacht die missies zo nodig ook langer kan volhouden.
De veelgeprezen inzet van de Nederlandse krijgsmacht, waar ook ter wereld, maakt trots!
Die inzet ervaar ik dagelijks hier op Plein 4. Die inzet ervaar ik tijdens werkbezoeken in Nederland, tijdens mijn bezoeken aan de missiegebieden. En iedere keer weer geeft uw inzet mij onwaarschijnlijk veel energie. Defensie is het waard om dag in, dag uit voor te knokken.
Het wezenlijk belang van de militaire inzet staat buiten kijf.
Inmiddels is duidelijk dat het begrip 'Defensie' zich niet beperkt tot de eigen bevolking binnen de eigen grenzen, maar dat 'Defensie' nu zonder omwegen wordt gedefinieerd als het beschermen van de geopolitieke belangen van de westerse economische elite. De NAVO is geen 'defensief' bondgenootschap meer, maar een offensief militaire apparaat, onder aanvoering van de VS. De grootmacht meent het recht te bezitten om overal consequentieloos de soevereiniteit van staten te kunnen schenden, van Afghanistan en Irak tot Libië en Syrië, waardoor deze landen in bloedige burgeroorlogen en een gigantische chaos zijn beland. Deze genadeloze agressie wordt gepresenteerd onder het devies 'Koersvast de weg omhoog bewandelen… waar ook ter wereld,' waardoor de blonde Schoevers-gediplomeerde haar nieuwjaarspubliek kan melden 'trots!' te zijn, met uitroepteken. Immers: 'Het wezenlijk belang van de militaire inzet staat buiten kijf,' een bewering die ongeclausuleerd zo uit de koker van de oud Nijenrode-leerling Henk Hofland had kunnen komen.
Opvallend zijn de overeenkomsten tussen de in 1973 in Heerlen geboren Jeanine Antoinette Hennis-Plasschaert en de in 1927 in Rotterdam geboren Hendrik Johannes Adrianus Hofland. Jeanine -- die in januari 2015 de Smart & Amazing-award ontving, vanwege haar modieuze mantelpakjes -- moet het weliswaar vooral van haar uiterlijke presentatie hebben, terwijl Henk als 'beste journalist van de twintigste eeuw' juist vanwege zijn innerlijke 'sprezzatura' wordt geprezen, maar dit zijn slechts futiele verschillen. In ideologisch opzicht zijn beiden geschoold in dienstbaarheid aan de gevestigde orde en delen ze dezelfde hufterige opvattingen, die ze nagenoeg in dezelfde bewoordingen verspreiden. Beiden maken gebruik van hetzelfde 'modieuze' neoliberale gedachtengoed. Het optreden van het tweetal maakt duidelijk dat, ondanks hun leeftijdsverschil van bijna een halve eeuw, de vernieuwingen van de jaren zestig, zeventig inmiddels weer geheel zijn teruggedraaid, waardoor Schoevers eind jaren tachtig en Nijenrode midden jaren veertig op één lijn liggen. De macht en haar uitvoerders hebben niets geleerd, de restauratie is volledig. In dat opzicht heeft Hofland onbedoeld gelijk wanneer hij spreekt van een 'Machteloos publiek' dat het toneelstuk van de 'elite' alleen als klapvee mag bijwonen. Zijn gelijknamige column in De Groene wordt als volgt ingeleid:
Afgelopen week dreigde het denkend deel van de wereld even in paniek te raken omdat president Poetin al tien dagen nergens was gezien. Een stille staatsgreep? Misschien in het geheim vermoord?
Nu is hij weer in het openbaar verschenen, in Sint-Petersburg met zijn collega uit Kirgizië. Een opluchting. Intussen houdt de Russische luchtmacht oefeningen boven de Middellandse Zee, de vloot manoeuvreert met twintig schepen in de Zwarte Zee en hetzelfde gebeurt in het Noordpool-gebied. Poetin is weer terug. De onrust over zijn raadselachtige afwezigheid heeft enkel aangetoond hoe labiel onze wereld is geworden.
Het probleem is kennelijk niet dat 'president Poetin' zichtbaar is, maar dat hij 'nergens was gezien,' dat wil zeggen: niet door Hofland en de rest van de opgewonden westerse mainstream-pers. Wellicht een griepje? Dat is te eenvoudig, in het complotten-brein van de geïdeologiseerde pers wordt dan onmiddellijk gedacht in termen van 'Een stille staatsgreep? Misschien in het geheim vermoord?' Goddank voor mijn geschrokken collega's 'is hij [nu] weer in het openbaar verschenen,' en kan hun anti-'Poetin'-propaganda weer met volle kracht worden hervat. Hofland laat zijn lezers nog bevangen van schrik met nadruk weten dat 'De onrust' onder de paranoïde westerse broodschrijvers 'over zijn (Poetin's svh) raadselachtige afwezigheid heeft enkel aangetoond hoe labiel onze wereld is geworden.' Ik had het werkelijk niet beter kunnen formuleren.
Omdat de Hoflanden 'tien dagen' lang 'Poetin' moesten missen, scheelde het een haartje of 'het denkend deel van de wereld' was volledig 'in paniek' geraakt. Het leek erop alsof het 'labiel' geworden 'denkend deel' zonder 'Poetin' verder door het leven moest. Hier dreigde zich een ramp te voltrekken: hoe zouden Henk en Jeanine voortaan het vele miljarden opslokkende militair-industrieel complex nog kunnen rechtvaardigen? Het was dan ook ronduit 'een opluchting' voor de westerse mainstream-opiniemakers dat 'Poetin' weer opdook, waardoor de grijze eminentie van de polderpers zijn publiek moest melden 'hoe labiel' hij en de rest van 'het denkend deel van de wereld' zijn geworden. En dan heeft 'de beste journalist van de twintigste eeuw' het alleen nog maar over zijn 'politiek-literaire elite' gehad, en dus niet over de overgrote meerderheid, oftewel het niet-'denkend deel van de wereld'! Hoe heeft dat 'deel' Poetin's 'raadselachtige afwezigheid' ervaren? Uitgaande van Hofland's 'paniek' zou gevreesd kunnen worden dat de niet-denkenden trillend van angst onder het dichtst bijzijnde bed zijn gekropen, of misschien hebben ze niets gemerkt omdat de gekte zich alleen in het hoofd van het 'denkend deel' manifesteert. Ik denk, op het gevaar af zelf voor krankzinnig te worden versleten, dat het laatste het geval is. Dit vastgesteld hebbende, wil ik de lezer Henk Hoflands slotconclusie van zijn column in De Groene van 19 maart 2015 zeker niet onthouden. De 87-jarige schreef:
De wereld is weer aanmerkelijk gevaarlijker geworden en de publieke opinie kan er niets aan doen.
Doek dicht en applaus.
Henk Hofland: 'De onrust over zijn raadselachtige afwezigheid heeft enkel aangetoond hoe labiel onze wereld is geworden.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten