woensdag 16 juli 2014

Lamyae Aharouay. Een Nieuw Polderlicht 7

Palestijns slachtoffertje van Israelische terreur.

Lamyae Aharouay is een 23-jarige Nederlandse vrouw die communicatiemanagement heeft gestudeerd en redacteur is bij Business Nieuws Radio (BNR). Als vervangster van de rechtse mainstream-opiniemaakster Elma Drayer wierp zij op 3 april 2014 in het dagblad Trouw de volgende retorische vraag op:

Hoe kan ik mij aanpassen aan een cultuur waar ik deel van ben?

en merkt dan op:


Ik ben een geboren vreemdeling, niet omdat ik zelf uit het buitenland kom, maar omdat mijn ouders uit een ander land komen. Voor hen was het al vanaf het begin duidelijk dat zij ooit terug zouden gaan naar Marokko. Voor mij is dat niet zo vanzelfsprekend, ik woon immers al in mijn geboorteland.

Ik zie mijn toekomst hier, zij daar. Toch ben ik in theorie allochtoon, van elders afkomstig. Als kind van Marokkaanse ouders heb je zo per definitie een achterstand. En hoe werk je die weg? Door je te bewijzen. Dat is an sich al een gotspe.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3627656/2014/04/03/Hoe-kan-ik-mij-aanpassen-aan-een-cultuur-waar-ik-deel-van-ben.dhtml
 
Voordat serieus kan worden ingegaan op de vraag hoe Aharouay zich zo kan 'aanpassen' aan de 'cultuur waar' zij 'deel van' wil uitmaken dat ze werkelijk wordt geaccepteerd, moet allereerst die 'cultuur' worden  geïdentificeerd. De Amerikaanse auteur Wendell Berry heeft in Feminism, the Body, and the Machine (1989) onze Westerse 'cultuur' als volgt geanalyseerd:
Women have complained, justly, about the behavior of 'macho' men. But despite their he-man pretensions and their captivation by masculine heroes of sports, war, and the Old West, most men are now entirely accustomed to obeying and currying the favor of their bosses. Because of this, of course, they hate their jobs — they mutter, 'Thank God it's Friday' and 'Pretty good for Monday' — but they do as they are told. They are more compliant than most housewives have been. Their characters combine feudal submissiveness with modern helplessness. They have accepted almost without protest, and often with relief, their dispossession of any usable property and, with that, their loss of economic independence and their consequent subordination to bosses. They have submitted to the destruction of the household economy and thus of the integration of their families and communities, to the desecration and pillage of their country, and they have continued abjectly to believe, obey, and vote for the people who have most eagerly abetted this ruin and who have most profited from it. These men, moreover, are helpless to do anything for themselves or anyone else without money, and so for money they do whatever they are told. They know that their ability to be useful is precisely defined by their willingness to be somebody else's tool. Is it any wonder that they talk tough and worship athletes and cowboys? Is it any wonder that some of them, are violent?
It is clear that women cannot justly be excluded from the daily fracas by which the industrial economy divides the spoils of society and nature, but their inclusion is a poor justice and no reason for applause. The enterprise is as devastating with women in it as it was before. There is no sign that women are exerting a 'civilizing influence' upon it. To have and equal part in our juggernaut of national vandalism is to be a vandal. To call this vandalism 'liberation' is to prolong, and even ratify, a dangerous confusion that was once principally masculine.
Kortom, Lamyae Aharouay's neoliberale systeem waarvan zij meent een organisch 'deel' te zijn kan per definitie niet tot bevrijding van het individu leiden. Integendeel, het lijdt tot volledige onderwerping van zowel de man als de vrouw, zowel in werktijd als in de zogeheten 'vrije tijd' die in hoge mate geprogrammeerd is geraakt. Op 1 juni 2011 liet Aharouay in de Volkskrant weten 
Ik voel me bedrogen door mijn eigen land

Lamyae Aharouay is geboren in Nederland en voelt zich Hollander tot op het bot. Ze snapt alleen niet dat er nog steeds wordt gediscrimineerd in een land waarin vrijheid zo hoog in het vaandel staat…
Steeds vaker speel ik met de gedachte om na mijn studie in een ander land mijn geluk te zoeken. Hoe lang leef ik nog? Zestig, zeventig jaar? Waarom zou ik deze jaren verspillen in een land waarin ik niet eens mijzelf kan zijn? Waar er mensen zijn die mij wegzetten, enkel omdat ik moslim ben en een hoofddoek draag. Het feit dat ik studeer, dat ik werk en dat ik participeer doet er niet toe. Nee, het gaat om die hoofddoek. Men staart zich blind op de details. Dodelijk…
ik baal ervan dat ik steeds vaker en steeds explicieter in een hokje wordt geduwd. Hokjesdenken, daar worden we alleen maar achterlijk van. Wat vergeten wordt is dat ‘jullie’ mijn maatschappij zijn. Ik ben hier geboren, dit is mijn land en dit is mijn maatschappij waar ook mijn normen en waarden gelden. Ik maak deel uit van ‘jullie.’ Zet me dan niet weg als ‘apart.’ Anders ga ik me daar ook naar gedragen.
We zijn Nederlanders, allemaal. Laten we nou eens verder kijken dan afkomst, religie of huidskleur. We willen toch een Nederland met een sterke economie, een Nederland dat ons kansen en een goed leven biedt? Laten we ons daar dan op focussen. Ik vraag niet om een speciale behandeling. Juist niet. Ik wil normaal behandeld worden. Door de politiek, maar ook door de mensen met wie ik leef. Dit is ook mijn land. Wen eraan.
Aharouay gaat uit van het marktdenken als grote gelijkmaker. Voor haar geldt dat  de neoliberale ideologie uiteindelijk betekent dat 'Alle Menschen werden Brüder.' Maar in werkelijkheid heeft het kapitalisme ertoe geleid dat vandaag de dag 85 miljardairs even rijk zijn als de helft van de mensheid tezamen, én dat wereldwijd de kloof tussen arm en rijk almaar groeit. De columniste van Trouw beseft niet dat onze van zichzelf en van de natuur vervreemde 'cultuur' alleen kan bestaan door het creëren van onrechtvaardige verschillen, of die nu bewust in stand worden gehouden tussen rijk en arm, zwart en blank, man en vrouw, dan wel tussen individuen met en zonder hoofddoek enzovoorts, het maakt allemaal totaal niets uit: discriminatie is de kern van het systeem. Zonder het scheppen van arbitrair onderscheid kan het neoliberale kapitalisme van bijvoorbeeld BNR niet bestaan.   
A broader, deeper criticism is necessary. The problem is not just the exploitation of women by men. A greater problem is that women and men alike are consenting to an economy that exploits women and men and everything else… 
The various reductions I have been describing are fairly directly the results of the ongoing revolution of applied science known as 'technological progress.' This revolution has provided the means by which both the productive and the consumptive capacities of people could be detached from household an community and made to serve other people's purely economic ends. It has provided as well a glamour of newness, ease, and affluence that made it seductive even to those who suffered most from it. In its more recent history especially, this revolution has been successful in putting unheard-of quantities of consumer goods and services within the reach of ordinary people. But the technical means of this popular 'affluence' has at the same time made possible the gathering of real property and the real power of the country into fewer and fewer hands. 
De vraag is waarom Lamyae Aharouay van mening is dat zij consequentieloos van dit systeem kan profiteren. Begrijpt ze echt zo weinig van de Westerse consumptiecultuur die het zionistische fascisme blijft steunen en de Israelische terreur tegen zelfs Palestijnse kinderen zo goed weet te verkopen dat ook Aharouay geen keuze durft te maken? Lamyae, laat het me weten, je bent geen puber meer, maar een volwassen vrouw. Waarom ga je ervan uit dat de blanke Europese, christelijke cultuur jou niet zal discrimineren terwijl het tegelijkertijd wel de Palestijnen vogelvrij heeft verklaard en de Derde Wereld plundert? Wat maakt jou anders dan een door het Israelische leger vermoordt Palestijns kind? Waarom maak ook jij een onrechtvaardig onderscheid? Het westers systeem is meedogenloos, om jouw comfortabele wereldje mogelijk te maken moeten elders de armen en berooiden een hoge prijs betalen, of denk je werkelijk dat dit allemaal vanzelf gaat? 

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...