Over de activiteit schrijven stelt de Amerikaanse auteur Wendell Berry in zijn essay Feminism, The Body, and the Machine (1989):
It is preeminently a walker's art. It can be done on foot and at large. The beauty of its traditional equipment is simplicity. And cheapness. Going off to the woods, I take a pencil and some paper (any paper — a small notebook, an old envelope, a piece of a feed sack), and I am as well equipped for my work as the president of IBM. I am also free, for the time being at least, of everything that IBM is hooked to. My thoughts will not be coming to me from the power structure of the power grid, but from another direction and way entirely. My mind is free to go with my feet.
Ik citeer Berry omdat hij een fundamenteel vraagstuk ter sprake brengt, namelijk het probleem van de snelheid van de technologie die het reageren van de mens maar al te vaak reduceert tot een geconditioneerd reflex. Een kenmerkend voorbeeld hiervan gaf de 23-jarige Lamyae Aharouay, die communicatiemanagement studeerde en als redacteur werkt bij Business Nieuws Radio. Als vervangster van de rechtse mainstream-opiniemaakster Elma Drayer wierp zij op 3 april 2014 in het dagblad Trouw de volgende retorische vraag op:
Hoe kan ik mij aanpassen aan een cultuur waar ik deel van ben?
Zij werkt dit als volgt uit:
Jezelf bewijzen
Ik ben een geboren vreemdeling, niet omdat ik zelf uit het buitenland kom, maar omdat mijn ouders uit een ander land komen. Voor hen was het al vanaf het begin duidelijk dat zij ooit terug zouden gaan naar Marokko. Voor mij is dat niet zo vanzelfsprekend, ik woon immers al in mijn geboorteland.
Ik zie mijn toekomst hier, zij daar. Toch ben ik in theorie allochtoon, van elders afkomstig. Als kind van Marokkaanse ouders heb je zo per definitie een achterstand. En hoe werk je die weg? Door je te bewijzen. Dat is an sich al een gotspe.
De verwachtingen voor mij als hier geboren allochtoon zijn hooggespannen. Zo'n beetje iedere autochtoon denkt eisen te mogen stellen. Ik zou moeten integreren, en mij aanpassen aan de Nederlandse cultuur, normen en waarden. Voor de een betekent dat studeren en werken. Voor de ander moet ik daar mijn hoofddoek voor afdoen.
Dat brengt me in verwarring. Als ik hier ben geboren, maakt dat niet automatisch dat de Nederlandse cultuur ook mijn cultuur is? Hoe kan ik mij dan aanpassen aan een cultuur waar ik onderdeel van uitmaak?
Ik ben een geboren vreemdeling, niet omdat ik zelf uit het buitenland kom, maar omdat mijn ouders uit een ander land komen. Voor hen was het al vanaf het begin duidelijk dat zij ooit terug zouden gaan naar Marokko. Voor mij is dat niet zo vanzelfsprekend, ik woon immers al in mijn geboorteland.
Ik zie mijn toekomst hier, zij daar. Toch ben ik in theorie allochtoon, van elders afkomstig. Als kind van Marokkaanse ouders heb je zo per definitie een achterstand. En hoe werk je die weg? Door je te bewijzen. Dat is an sich al een gotspe.
De verwachtingen voor mij als hier geboren allochtoon zijn hooggespannen. Zo'n beetje iedere autochtoon denkt eisen te mogen stellen. Ik zou moeten integreren, en mij aanpassen aan de Nederlandse cultuur, normen en waarden. Voor de een betekent dat studeren en werken. Voor de ander moet ik daar mijn hoofddoek voor afdoen.
Dat brengt me in verwarring. Als ik hier ben geboren, maakt dat niet automatisch dat de Nederlandse cultuur ook mijn cultuur is? Hoe kan ik mij dan aanpassen aan een cultuur waar ik onderdeel van uitmaak?
In antwoord op de laatste vraag: dat kan niet. Maar dat is ook niet het probleem. Waar het om draait is de eerste vraag:
Als ik hier ben geboren, maakt dat niet automatisch dat de Nederlandse cultuur ook mijn cultuur is?
Het antwoord is: nee, de plaats waar iemand geboren wordt, bepaalt geenszins dat de locale cultuur tevens zijn/haar cultuur is. Misschien wel in de ogen van de 'vreemdeling,' oftewel de 'allochtoon' zoals het discriminerende begrip in het Nederlands luidt, maar zeker niet naar het oordeel van de meerderheid van de polder 'autochtonen.' Het getal verordonneert wie erbij hoort en wie niet, waarbij geldt dat de massa pas massa kan worden zodra er individuen zijn uitgestoten. Dat is zelfs het belangrijkste element van een massa, zoals Elias Canetti in Massa en Macht geloofwaardig aantoont. Dit geldt vooral ook voor de blanke, christelijke, oer-burgerlijke bevolking als de Nederlandse, die pas vrij recent op eigen bodem geconfronteerd werd met andere culturen. Het provincialisme is één van de belangrijkste fundamenten van het — door de kaaskoppen — zo geprezen poldermodel.
Het onderhuids racisme is wijd verspreid onder de westerse mainstream opiniemakers en hun publiek. Ze beseffen dit niet eens, zo diep verankerd is het racisme van de blanken. De niet-blanke kent dit racisme uit eigen ervaring. Zo mogen Joden nu Arabieren in het Midden Oosten vermoorden, net zoals christenen vele eeuwen lang joden in Europa mochten vermoorden. Voor het vermoorden van joden door christenen gold het zesde gebod niet. Ondanks alle mooie woorden van de blanke weet de gekleurde mens nog steeds dat ‘you are making us into monstrosities; your humanism claims we are at one with the rest of humanity but your racist methods set us apart,’ waardoor de Arabier vandaag de dag de rol heeft gekregen die de jood tot 1945 speelde: die van het uitverkoren slachtoffer van de blanke cultuur. Het racisme heeft vanaf het begin gediend als rechtvaardiging van de economische exploitatie van de mens met een andere huidskleur, zwart, rood, geel, het maakt niet uit. ‘These differences are born of colonial history, in other words of oppression,’ schreef in 1963 Jean-Paul Sartre in een voorwoord van Frantz Fanon’s The Wretched Of The Earth, om daarna de blanke bourgeoisie als volgt aan te spreken:
You, who are so liberal and so humane, who have such an exaggerated adoration of culture that it verges on affectation, you pretend to forget that you own colonies and that in them men are massacred in your name.
Die hypocrisie is niet verdwenen. De naam kolonialisme mag dan wel verouderd lijken, maar de neokoloniale mentaliteit -- en de daaraan verbonden grootschalige westerse agressie -- die de grondstoffen en de markten moet veilig stellen voor het plutocratisch systeem, behoort absoluut niet tot het verleden. We zijn er via de massamedia elke dag getuige van, tenminste, zolang men de rechtvaardigingen van het westerse geweld niet gelooft. De hypocrisie van westerse opiniemakers is niets anders dan een beschamende poging om het onverzadigbare egoïsme, de begeerte, en het racistische eurocentrisme te verhullen. Feit is dat in de praktijk voor de blonde Hollander het humanisme niet universeel is, zoals de blanke baasjes zo graag beweren wanneer de westerse macht weer eens de economische noodzaak voelt om met zoveel mogelijk geweld ‘humanitair’ in te grijpen in soevereine staten. En ‘since none may enslave, rob, kill his fellow man without committing a crime, they lay down the principle that the native is not one of our fellow men.' Sartre voegde hieraan toe dat het kolonialisme, overigens net als het huidige imperialisme,
seeks to dehumanize them. Everything will be done to wipe out their traditions... to destroy their culture without giving them ours... shame and fear will split up his character and make his inmost self fall to pieces...
The reason is simple; this imperious being, crazed by his absolute power and by the fear of losing it, no longer remembers clearly that he was once a man; he takes himself for a horsewhip or a gun; he has come to believe that the domestication of the 'inferior races' will come about by the conditioning of their reflexes...
We find our humanity on this side of death and despair; he finds it beyond death and despair; he finds it beyond torture and death. We have sown the wind; he is the whirlwind. The child of violence, at every moment he draws from it his humanity. We were men at his expense, he makes himself man at ours...
First, we must face that unexpected revelation, the strip tease of our humanism. There you can see it, quite naked, and it's not a pretty sight. It was nothing but an ideology of lies, a perfect justification for pillage; its honeyed words, its affectation of sensibility were only alibis for our agressions... You know well enough that we are exploiters... This fat, pale continent ends by falling into what Fanon rightly calls narcissism. Cocteau became irritated with Paris -- 'that city which talks about itself the whole time.' Is Europe any different? And that super-European monstrosity, North America? Chatter, chatter: liberty, fraternity, love, honor, patriotism, and what have you. All this did not prevent us from making anti-racial speeches about dirty niggers, dirty Jews, and dirty Arabs. High-minded people, liberal or just softhearted, protest that they were shocked by such inconsistency; but they were either mistaken or dishonest, for with us there is nothing more consistent than a racist humanism since the European has only been able to become a man through creating slaves and monsters.
Kortom, Lamyae Aharouay, ook al zal je jouw 'hoofddoek' afdoen, jij zult nooit volledig worden geaccepteerd als een gelijke. Je zult altijd de buitenstaander blijven, net als de joodse Nederlander dt voorheen was. Dit verklaart tevens — paradoxaal genoeg — waarom de Nederlandse regering en het Nederlandse parlement nog steeds als één man het zionistisch fascisme tegen de Palestijnse bevolking politiek, economisch en zelfs militair steunt. De met kernwapens uitgeruste Israelische marine neemt zelfs deel aan NAVO-oefeningen. Het internationaal recht speelt daarbij geen enkele rol; bovendien is democratie voor de westerse elite een te verwaarlozen detail waarmee ze andere volkeren om de oren kan slaan. Het gaat om de grondstoffen en markten. Het immorele neoliberalisme, waarvan jij een overtuigd onderdeel uitmaakt, zal daarvoor al het heilige met de grond gelijkmaken. Jij hebt gekozen dit systeem te steunen, kennelijk zonder je te realiseren welke prijs je daarvoor moet betalen. Dit kapitalistische systeem heeft, net als vele andere systemen, De Ander nodig om zich te kunnen afzetten, om zich te kunnen rechtvaardigen voor de eigen terreur. Vroeger was De Ander de jood en nu is De Ander de Arabier.
'Conformism is a habit cultivated by the well-off,' vertelt de joods Britse auteur John Berger zijn lezers. En voor de anderen geldt:
From time despair enters into the lives which are mostly grief. Despair is the emotion which follows a sense of betrayal. A hope against hope (which is still far from a promise) collapses or is collapsed; despair fills the space in the soul which was occupied by that hope. Despair has nothing to do with nihilism.
Nihilism, in its contemporary sense, is the refusal to believe in any scale of priorities beyond the pursuit of profit, considered as the end-all of social activity, so that, precisely: everything has its price. Nihilism is resignation before the contention that Price is all. It is the most current form of human cowardice,
aldus schreef hij in Hold Everything Dear. Dispatches On Survival And Resistance. (2007)
En dus mag het extremistisch zionisme ongestoord en zelfs gesteund door Brussel en Washington de Palestijnse bevolking vernietigen, ook op economisch gebied.
Half a million olive trees destroyed
Since 2000, nearly half a million olive trees and thousands of hectares of farmland have been destroyed by the Israeli army to clear land for the expansion of illegal Israeli settlements and for the construction of the controversial separation wall in the West Bank. As well, thousands of ancient trees have been destroyed by militant Israeli settlers in an attempt to drive Palestinian farmers from their land. 'The olive tree is more than a source of living for Palestinians,' said Seidel. 'These ancient tree have been inherited from one generation to another over hundreds of years. These trees represent their deeply rooted history in the region, a history that Israel is trying to uproot by uprooting ancient olive trees and replanting them in their own settlements.' 'Hope for Palestinians is a tenuous thing,' he added, noting militant settlers have already uprooted 14 newly planted trees planted on privately owned Palestinian land as part of the Feb. 3 International Planting. 'Yet the efforts of Palestinian farmers to replant those 14 uprooted trees bear witness to the steadfastness (sumud in Arabic) of their hope and resistance.'
Lees verder: http://salt.mcc.org/news/news/article.html?id=134
Lamyae, vanuit deze context lees ik de volgende woorden die hij schreef:
Over veel onderwerpen heb ik in no time een mening klaar. U zou me af en toe gerust een meningenmachine kunnen noemen. Gooi er wat informatie in, en er komt rap opinie uit. Meningen zijn in Nederland aan inflatie onderhevig, en ik ben bang dat ik onderdeel van dat probleem ben. Niet iedere opvatting die ik heb is gebaseerd op een gefundeerde basis. Soms vind ik iets, en verdedig ik dat vol passie, om me later door iemand met betere argumenten over te laten halen.
Toch zijn er zaken waarover ik het moeilijk vind een oordeel te vormen. Zelfs als ik er veel over lees, als ik er veel over zie, en als ik er met mensen over spreek die er meer van weten dan de gemiddelde nieuwsconsument.
Het conflict tussen Israël en Palestina is daar een goed voorbeeld van.
Ook in deze column zal ik me niet branden aan wie begon, wie het kwaad is en wie de schuld van alle problematiek daar verdient. Niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik het niet weet.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3687045/2014/07/10/Conflict-Israel-en-Palestijnen-is-mij-meningmachine-te-lastig.dhtml?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=20140710
Je denkt een 'nuance' aan te brengen door te suggereren dat de Joden in Israel evenveel lijden door de langdurige brute bezetting als de Palestijnse bevolking in bezet en belegerd gebied. De reden van deze onzinnige voorstelling van zaken is dat je je niet hebt verdiept in deze zaak, zoals blijkt uit het feit dat 'ik het niet weet.' Toch heb je als opiniemaker een uitgesproken mening. Ik vermoed dat jouw 'rappe' opinies worden veroorzaakt door het feit dat je te weinig wandelt en dus te weinig nadenkt. Als opiniemaker die telkens weer een meninkje moet produceren schrijf je sneller dan je nadenkt. Dat is illustrerend voor deze tijd. De mainstream media worden bezet door oppervlakkige opportunisten met hapklare meningen. Degene die jij vervangt bij Trouw is daarvan een typisch voorbeeld. Omdat je de Palestijnen niet begrijpt citeer ik Elias Canetti. In Massa en Macht schrijft hij:
Niemand vergeet ooit een plotselinge minachting, ze is te pijnlijk. Men draagt haar een leven lang met zich mee, tenzij men haar op een ander kan afwentelen. Maar ook de massa als zodanig vergeet haar kleinering niet. De natuurlijke tendens is dan om iets te vinden dat nog lager wordt aangeslagen dan men zelf, dat men zo kan verachten als men zelf wordt veracht. Het is niet genoeg deze verachting zo over te dragen als men ze zelf heeft aangetroffen, haar op hetzelfde peil te houden als ze had voordat men haar begon te hanteren. Wat men nodig heeft is een dynamisch proces van vernedering: iets moet zo behandeld worden dat het steeds minder waard wordt, net als de geldeenheid tijdens de inflatie, en dit proces moet zich voortzetten tot het object in een toestand van totale waardeloosheid is beland. Dan kan men het als oud papier weggooien of laten vernietigen.
Dat is wat er met de joodse Europeanen is gebeurd en nu de Palestijnen overkomt. Het vergt weinig verbeeldingskracht om te beseffen dat de Tweede Wereldoorlog nog steeds niet is afgelopen. Alleen betalen vandaag de dag de Palestijnen de prijs voor het Europees antisemitisme. De grootste antisemieten zijn tegenwoordig de filosemieten die blind achter de Israelische terreur staan. Hoe meer ze de Arabieren haten, des te filosemitischer ze zijn. Het is iets wat westerse vrouwen sneller begrijpen dan mannen. Zij hebben altijd in de hoek gezeten waar de klappen vallen. En het opmerkelijke nu is dat juist jij, Lamyae Aharouay, niet zegt te weten welke partij je moet kiezen. Je moet je afvragen hoe dit te verklaren is. Mijn aanbod blijft staan. Ga met mij in discussie en ik plaats jouw reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten