Terug naar de werkelijkheid (sic)! U had het net over Poetin. De meeste Europese landen besteden veel te weinig aan hun defensie-uitgaven. Dat is een belangrijk politiek onderwerp op dit moment. We dragen veel te weinig bij aan de NAVO, in ieder geval in verhouding tot de afspraken die zijn gemaakt. Als wij straks te maken krijgen met agressie uit het Oosten, wat we nog maar moeten afwachten, maar sommigen vrezen daarvoor, en het ziet er in ieder geval tamelijk eng uit, dan kunnen wij niet zonder de hulp van de Amerikanen, en de Amerikanen vinden Europa minder belangrijk tegenwoordig dan de Pacific,
aldus de KRO-journalist Sven Kockelmann op 5 mei in het televisieprogramma Eén op Eén waarin hij Geert Mak als 'De Chroniqueur van Europa' aan het woord liet. Hoewel deze voorstelling van zaken talloze suggesties, veronderstellingen en vertekeningen bevat, gaat het mij dit keer om de laatste zin, waarin Kockelmann de door Mak beaamde stelling poneert dat de de economische en politieke elite in Washington en op Wall Street de 'Pacific' belangrijker is gaan vinden dan 'Europa,' en dat derhalve de Europese Unie-leden, met het oog op 'Poetin,' meer geld moet gaan uittrekken voor bewapening. Hoewel alleen al de vier grootste EU-landen nu meer dan twee keer zoveel uitgeeft aan zogeheten 'defensie,' is dit volgens Kockelmann en Mak 'véél' te weinig. Daarom is belangrijk te weten waarom deze mainstream-opiniemakers dit te zo weinig vinden. Daarover zwegen ze tijdens de uitzending. Ze gingen ervan uit dat als het militair-industrieel complex dit zegt, het dan ook waar is.
Vanuit het perspectief van de economische macht in de VS wordt verklaarbaar waarom 'de Pacific' vandaag de dag zo 'belangrijk' is geworden. Wat Kockelmann en Mak als de 'Pacific' betitelen, is niet de Stille Oceaan, maar wat Amerikaanse intellectuelen de landen van de 'Pacific Rim' noemen, en meer specifiek: China. De rijzende wereldmacht vormt, terwijl het de VS financieel overeind houdt, een toenemende bedreiging voor de hegemonie van deze grootmacht. Daarentegen is de Europese Unie geen concurrent, zolang zij de geo-politieke eisen van VS gedwee volgt, ook al zijn die strijdig met de eigen belangen. Daarnaast is de Sovjet Unie verdwenen, Rusland omsingeld door Amerikaanse c.q. NAVO bases, en het Midden-Oosten door westers ingrijpen in een chaos veranderd van elkaar bestrijdende facties. Dus blijft voor Washington en Wall Street alleen China over, en verlegt de VS zijn militaire zwaartepunt naar de 'Pacific Rim.' Vandaar dat de VS onder president Obama ook nabij Darwin in Australië een militaire basis heeft gevestigd. Ondermeer vanuit dit blanke christelijke werelddeel nabij het bevolkingsrijke Azië moet China binnen de perken worden gehouden, en moeten de grondstoffen die onder de zeebodem van de Zuid-Chinese Zee liggen worden veilig gesteld voor de VS en zijn bondgenoten. De eerste schermutselingen over deze reserves van de almaar slinkende wereldvoorraad aan vitale grondstoffen zijn al begonnen. Begin juni 2012 berichtte de toenmalige International Herald Tribune, de Europese editie van de New York Times,
Vanuit het perspectief van de economische macht in de VS wordt verklaarbaar waarom 'de Pacific' vandaag de dag zo 'belangrijk' is geworden. Wat Kockelmann en Mak als de 'Pacific' betitelen, is niet de Stille Oceaan, maar wat Amerikaanse intellectuelen de landen van de 'Pacific Rim' noemen, en meer specifiek: China. De rijzende wereldmacht vormt, terwijl het de VS financieel overeind houdt, een toenemende bedreiging voor de hegemonie van deze grootmacht. Daarentegen is de Europese Unie geen concurrent, zolang zij de geo-politieke eisen van VS gedwee volgt, ook al zijn die strijdig met de eigen belangen. Daarnaast is de Sovjet Unie verdwenen, Rusland omsingeld door Amerikaanse c.q. NAVO bases, en het Midden-Oosten door westers ingrijpen in een chaos veranderd van elkaar bestrijdende facties. Dus blijft voor Washington en Wall Street alleen China over, en verlegt de VS zijn militaire zwaartepunt naar de 'Pacific Rim.' Vandaar dat de VS onder president Obama ook nabij Darwin in Australië een militaire basis heeft gevestigd. Ondermeer vanuit dit blanke christelijke werelddeel nabij het bevolkingsrijke Azië moet China binnen de perken worden gehouden, en moeten de grondstoffen die onder de zeebodem van de Zuid-Chinese Zee liggen worden veilig gesteld voor de VS en zijn bondgenoten. De eerste schermutselingen over deze reserves van de almaar slinkende wereldvoorraad aan vitale grondstoffen zijn al begonnen. Begin juni 2012 berichtte de toenmalige International Herald Tribune, de Europese editie van de New York Times,
daarmee suggererend dat Washington het natuurlijk recht bezit op de rijkdommen in de Zuid Chinese Zee, bijna 20.000 kilometer verwijderd van de Amerikaanse Westkust. Deze voorstelling van zaken is vals. Dat wordt meteen duidelijk zodra de Amerikaanse claim zou worden vergeleken met een vergelijkbare situatie, waarbij China aanspraak zou doen op de gas- en olievoorraden in de Golf van Mexico. Gezien het strategisch belang van de Zuid Chinese Zee is het niet wonderlijk dat China, met een bevolking die meer dan 4 keer zo talrijk is als die van de VS, zijn stempel probeert te drukken op de ontwikkelingen in dat gebied. Immers,
two-thirds of the world's natural gas trade passes through the South China Sea... The sea is the main passageway for oil from the Middle East to China, Japan, South Korea and the rest of Asia. Now the sea itself is believed to hold a substantial reservoir of energy, with some experts predicting that under the seabed lies as much as 130 billion barrels of oil and 25 trillion cubic meters, or 900 trillion cubic feet, of gas.
Zoals Geert Mak's propaganda zich richt op de kleinburger, heeft de Amerikaanse propaganda in de beeldcultuur als doelgroep op de onderkaste, die via subliminaal boodschappen via het onderbewustzijn wordt bestookt met beelden die dezelfde politieke boodschap hebben als die van Mak. 'Pacific Rim. Ground Zero. Go Bug Or Go Extinct.'
Het zijn weliswaar schattingen, maar desondanks zijn deze voorraden gigantisch en van vitaal belang voor zowel China als de VS, vooral in een tijd waarin de bestaande olie- en gasbronnen over hun hoogtepunt heen zijn. De slinkende olievoorraad was ook een van de belangrijkste redenen waarom de VS de illegale shock and awe-inval in Irak in 2003 begon, zoals Alan Greenspan, 18 jaar lang hoofd van de Amerikaanse Federale Bank, bevestigde toen hij publiekelijk verklaarde dat
‘het politiek niet van pas komt om te erkennen wat iedereen weet: de Irak oorlog draait grotendeels om olie.’
Een feit dat andermaal werd erkend toen in de herfst van 2011 de Amerikaanse oud-ambassadeur bij de Verenigde Naties, de jurist John Bolton, op Fox News een mogelijke aanval op Iran rechtvaardigde met de opmerking dat
Iran er nauwelijks een geheim van maakt dat het naar de hegemonie streeft in de regio van de Perzische Golf, het cruciale olie en gas producerende gebied waarover wij zovele oorlogen hebben gevoerd om onze economie te beschermen tegen de nadelige impact van het verlies van deze voorraden of wanneer we er alleen maar over kunnen beschikken tegen zeer hoge prijzen.
De propaganda is er al: 'Go Big or Go Extinct.' De vraag is daarom ook of de westerse bevolking, onder aanvoering van de Verenigde Staten, bereid is een alles vernietigende wereldoorlog te beginnen om de grondstoffen die in een regio liggen waar China de hegemonie bezit. Gezien de omvang en macht van het Amerikaans militair-industrieel complex, lijkt Washington er niet voor terug te schrikken om met mega geweld zijn tanende alleenheerschappij te beschermen. Maar wil de Europese bevolking van de NAVO-landen een oorlog uitlokken om de belangen van de economische elite veilig te stellen? Op de wereldranglijst van militaire uitgaven spendeert de VS meer geld dan de daarop volgende 19 landen tezamen, omgerekend per hoofd van de bevolking betekent dit onder andere dat de VS ruim 27 keer meer uitgeeft aan oorlogsvoorbereidingen dan China.
Dit alles maakt duidelijk dat het zwart/wit-beeld van Geert Mak en Sven Kockelmann niets anders is dan ordinaire propaganda. Propaganda die de concrete vraag urgent maakt of de bevolking van de Europese Unie bereid is om nog meer belastinggeld uit te geven om de grondstoffen en de markten, waarop de macht van de neoliberale elite berust, met massaal geweld te veroveren in een wereld van meer dan 7 miljard mensen, van wie de helft in bittere armoede moet zien te overleven? Dit is de centrale vraag die het primitieve manicheïsme van Geert Mak cum suis probeert te verdoezelen. Het absolute Kwaad is een simplistische en gevaarlijke tactiek, gericht op het stigmatiseren van De Ander. Bovendien, als er al een Kwaad is, dan heeft het moordzuchtige westerse expansionisme de afgelopen vijf eeuwen laten zien hoe dat eruit ziet. De zienswijze van de Makkianen toont aan hoe failliet hun denken is. Ze vallen vallen terug op de ouderwetse ideologie van het grootscheepse geweld, dat zo helder is samengevat door de neoconservatieve Amerikaanse historicus Victor Davis Hanson in zijn boek Why The West Has Won. Nine Landmark Battles in the Brutal History of Western Victory (2002). Daarin concludeert hij dat de westerse macht altijd was gebaseerd op:
the most lethal practice of arms conceivable. Let us hope that we at last understand this legacy. It is a weighty and sometimes ominous heritage that we must neither deny nor feel ashamed about -- but insist that our deadly manner of war serves, rather than buries, our civilization.
Met betrekking tot de nieuwe conflictgebieden schrijft de, in kringen van economische en politieke machthebbers, gerespecteerde Hanson:
A nuclear China, North Korea, or Iran may soon through the purchase or the promotion of a Western-trained scientific and military elite, gain the capability nearly to match European and American research and development of weaponry and organization without simple importation or sale -- and without any sense of affinity with, but abject hostility to, their original mentors…
The peril to come is not just the spread of atomic weapons and F-16 fighter jets but much more so the dissemination of knowledge, rationalism, the creation of free universities, perhaps even the growth of democracy, capitalism, and individualism themselves throughout the world -- the real ingredients, as we have seen in these case studies, of a most murderous brand of battle. Most see in the advance of rationalism, capitalism, democracy, and their auxiliary values the seeds of perpetual peace and prosperity. Maybe, but we must remember that these ideas are also the foundations that have created the world's deadliest armies of the past,'
namelijk de westerse strijdkrachten, aldus deze vooraanstaande ideoloog van de politieke en economische macht.
Hanson heeft gelijk, 'vrije universiteiten... democratie' en 'kapitalisme' elders worden door de westerse elite als de ware bedreigingen gezien. Zodra het Westen werkelijk moet concurreren blijkt steeds meer dat de anderen beter zijn geworden, vooral ook goedkoper en bovenal veel meer bereid om te sterven voor hun zaak dan de westerlingen. De ware vijand is de Derde Wereld geworden, en natuurlijk de verarmde eigen, overtollige, bevolking. Niet langer meer slaagt de elite er tamelijk consequentieloos in om zich met geweld te blijven verrijken ten koste van de armen en degenen die zich nu razendsnel ontwikkelen. Het feit dat Mak zijn EU alleen nog maar kan verkopen met als argument dat 'Poetin' het Westen bedreigt, illustreert hoe wanhopig en onbenullig de 'politiek-literaire elite' het neoliberale 'Brussel' probeert te verkopen. Het is het niveau van Reader's Digest, met naar schatting 50 miljoen lezers in 100 verschillende landen het 'tijdschrift met de grootste oplage ter wereld.' Mak's simplisme verklaart ook waarom zijn boeken bestsellers zijn. Ze geven een hapklaar simplistisch beeld van de wereld, dat ook nog eens een happy end belooft. Wat wil een mens nog meer in bange dagen? Intussen schetsen zowel progressieve als conservatieve intellectuelen in de grote cultuurlanden, de VS voorop, een heel ander, veel realistischer beeld van de toekomst. De epiloog van zijn studie Why The West Has Won (2001) eindigt de neoconservatief Hanson met de mededeling:
I worry less for the millennium to come about constant warring between the West and non-West. Has not the real danger to progress and civilization always arisen when the West turns its deadly arsenal upon itself? If so, let us pray for another half century of aberrant European and American peace, for a few more decades of good behavior, so at odds with the West's own past. But let us remember as well that the more Western the world becomes, the more likely that its wars will be ever more Western in nature, and thus ever more deadly. We may well be all Westerners in the millennium to come, and that could be a very dangerous thing indeed. Culture is not a mere construct, but when it comes to war, a very deadly reality that often determines whether thousands of mostly innocent young men and women live or die.
Het op wishful thinking gebaseerde simplisme van Mak wijkt fundamenteel af van het realisme van de machthebbers die door de hele geschiedenis heen een meedogenloze realpolitik hebben gevoerd en nog steeds voeren. Daarbij vertekenen Mak en de Makkianen de werkelijkheid bewust, én op een geslepen manier. Zij doen het voorkomen alsof het Westen slechts gedreven wordt door edele motieven bij het toepassen van 'soft power,' om, in de woorden van Mak, 'op een andere manier een internationale orde te scheppen.' Die leugen verkoopt goed, en is een noodzakelijk ingrediënt wil men een bestseller schrijven voor de massa. Hij weet dat de moderne mens meer dan ooit op zoek is naar 'hoop,' de 'hoop' dat zijn rijkdom en comfort nooit bedreigd zullen worden. De consument wil horen dat er 'licht aan het einde van tunnels is,' en Geert Mak is hoerig en uitgekookt genoeg om de mens te geven wat hij wil. Dus sprak hij tegen het einde van de uitzending met Kockelmann van een 'nieuwe dynamiek van de 21 ste eeuw, die in de steden samenklontert.' De beeldspraak was wat gebrekkig, aangezien samenklontering nu juist stagnatie betekent, maar dit was slechts een vormfoutje, de boodschap, dames en heren, was klaarhelder. Met een adembenemende pedanterie liet Mak weten dat 'we zullen moeten!!!' Wat? Wel, een federatie worden, zoals de VS, met een even daadkrachtig Congres, zo kon de tv-kijker uit zijn woorden opmaken. Maar dan 'moeten we ons erin gooien!' De spreker begon op conspiratieve fluistertoon te spreken; zelfs de tegenover hem zittende Kockelmann moest nu de oren spitsen en boog voorover, waardoor hij als het ware aan de lippen van Europa's 'Chroniqueur' hing om de volgende profetie te vernemen:
Er is een heel ander Europa aan het ontstaan. Een Europa van mensen die zich suf reizen. Kijk maar om je heen wat je kinderen doen (Mak heeft geen kinderen van zichzelf, maar goed. svh), en kleinkinderen. Europa is nu de context waarin we leven. Dat is niet meer alleen maar Gouda of Tietjerksteradeel. Daar is helemaal niets mis mee.
Door Mak's woorden dreigde de doorsnee-kijker als ik het spoor bijster te raken, want volgens mij (ik heb wel kinderen en kleinkinderen en woon in het centrum van Amsterdam) weet iedereen dat 'Europa de context is waarin we leven,' dat is nu juist het probleem. Bovendien is 'Europa,' voor zover ik weet, nooit 'alleen maar Gouda of Tietjerksteradeel' geweest, hoe belangrijk dit Friese dorp met zijn anno 2014 31.980 inwoners voor de ontwikkeling van de mensheid ook moge zijn geweest. Ik vermoed dat de opiniemaker even in zijn eigen enthousiasme verstrikt raakte. Desondanks kon men zich met een zekere lankmoedigheid voorstellen wat de spreker eigenlijk bedoelde. Nadat zijn stemgeluid nog meer was gedaald waardoor de kijker met zijn oor bijna in het televisietoestel moest kruipen, kon die Mak horen zeggen dat hij 'grote hoop heeft op iets anders: Steden! Steden worden steeds interessanter!!!' Het viel me ineens op dat het stil was geworden op straat. Nondeju. (Bastaardvloek afgeleid van het Franse `au nom de Dieu!` In de naam van God! Voornamelijk gebruikt in Vlaanderen. In Nederland wordt `Sodeju!` vaker gebruikt.) wat nu weer? 'Steden worden steeds interessanter!!!' En dat uit de mond van iemand die zich in Bartlehiem heeft teruggetrokken, waar de beroemde schrijver door het gemeenvolk soms in levende lijve wordt aangetroffen, zoals blijkt uit onderstaand verslag:
Net voor de brug van Bartlehiem zien we een erg leuke platbodem met de naam ' de kleine olifant.' Mirjam ziet achter het bootje een schitterend boerderijtje met een ingenieuze serre er aan gebouwd. Wat mooi. Tijdens onze oohhhh's en aaaah's zien we ineens dat de man op het bootje onze eigen Geert Mak is.
Barthlehiem, vlak bij het wereldberoemde bruggetje, waar de grote historicus zich heeft teruggetrokken om in alle rust over de toekomst van de Europese mens te kunnen nadenken.
Na een zelfgenoegzaam glimlachje verklaarde Neerlands nationale historicus, die geen historicus is, waarom hij 'goede hoop' had op:
de steden. Die doen steeds meer samen. En dat is wat ik zeg de nieuwe dynamiek van de 21ste eeuw. Je ziet Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven, die steken overal zelfstandig hun tentakels uit. Die verbinden zich met elkaar en onder dat, inderdaad, beetje Byzantijnse Europa van Brussel waar er echt wat hervormd moet worden, en hervormd zál worden, staat het Europa van de werkelijkheid, gewoon, zoals mensen leven. En dat maak je nooit meer kapot, dat pak je niemand meer af.
Qua relevantie en logica had Mak's optreden inmiddels veel weg van een sketch van André van Duyn die, verkleedt als Jules Deelder, ooit eens het volgende gedicht oplas:
Rotterdam, Eindhoven, Maastricht.
Trein gaat niet verder.
Einde van het gedicht.
Zelfs voor Kockelmann, die al heel wat gezwets moet hebben gehoord, was Mak's wartaal te veel van het goede, en schakelde hij snel over naar een ander onderwerp. Jammer, want als Kockelmann geïnformeerd was geweest en bijvoorbeeld het boek Planet of Slums (2006) had gelezen van de Amerikaanse historicus Mike Davis, waarover de recensent van de Financial Times opmerkte: 'The astonishing facts hit like anvil blows,' dan had hij Mak met betrekking tot steden het volgende kunnen voorleggen:
By 2030 the world will look roughly as follows:
Of 8 billion humans, 5 billion will live in cities.
1 billion urbanites -- owners, managers, technicians, and skilled information-sector workers -- will provide the principal demand for branded international production.
2 to 3 billion informal workers - at least 2 billion of whom will live in classic slums or shantytowns -- will somehow exist outside the formal relations of production, in Dickensian squalor or worse, ravaged by emergent diseases and subject to the various mega-disasters following in the wake of global warming and the exhaustion of urban water supplies. Social marginality will increasingly correspond to age as well as race, and this new 'wretched of the earth' will be the youngest cohort of humanity. The new urban poor, however, will not go gently into this dark night,'
aldus Davis, één van 's werelds grootste experts op het gebied van steden. Dit is de context waarin een intellectueel denkt en spreekt wanneer hij het over steden heeft in een geglobaliseerde wereld, en zich niet dus niet kan beperken tot provinciaals gebabbel over 'Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven,' die 'overal zelfstandig hun tentakels uit[steken].'
Feit is dat de macht in het Westen zich militair probeert voor te bereiden. Dat is niet zo verwonderlijk. Hoe anders kan men de financiële belangen van de economische elite veilig stellen tegen de groeiende onrust onder inmiddels miljarden inwoners van de Derde Wereld die naar de mega-steden zijn getrokken. We moeten daarbij niet vergeten dat het inzetten van grootschalige geweld tegen de gekoloniseerden een continuïteit is in de westerse geschiedenis. Jaren geleden vertelde mij de voormalige directeur van het Star Wars programma, luchtmachtkolonel b.d. Robert Bowman:
Gewelddadig expansionisme is de rode draad in de geschiedenis van de Verenigde Staten.
In verband met het veroveren en verdedigen van grondstoffen en markten elders is belangrijk de feiten te kennen. Mike Davis:
In plaats van steden van licht die naar de hemel oprijzen, zal een groot deel van de stadsbevolking van de 21ste eeuw in misère ondergedompeld zijn, omgeven door milieu verontreiniging, uitwerpselen, en verval. De één miljard stedelingen die de postmoderne achterbuurten bewonen zouden wel eens jaloers kunnen terugkijken naar de ruïnes van de stevige lemen huizen van Çatal Hüyük in Anatolia, gebouwd aan het begin van het stedelijk leven 9000 jaar geleden.
En:
Met het oog op het westerse expansionisme vormt in militair opzicht het platte land geen probleem, maar op een stadsguerrilla krijgt men geen echte greep. Steden als bijvoorbeeld Bagdad, Fallujah, Mogadishu blijven levensgevaarlijke frontgebieden. Speciaal met het oog op de toekomstige oorlogsvoering in grote stedelijke conglomeraten zijn de Amerikanen gedwongen geweest hun strategie aan te passen. Met betrekking tot wat officieel heet Militarized Operations on Urbanized Terrain, kortweg MOUT, berichtte het tijdschrift van de Amerikaanse Army War College: 'the future of warfare lies in the streets, sewers, high-rise buildings, and sprawl of houses that form the broken cities of the world.' Kortom, militairen van de VS leren nu hoe te vechten 'under realistic Third World conditions.' En dat is de reden waarom de afgelopen jaren Israelische adviseurs zonder veel ruchtbaarheid naar de VS werden gehaald 'to teach marines, rangers, and navy SEALs the state-of-the-art tactics -- especially the sophisticated coordination of sniper and demolition teams with heavy armor and overwhelming airpower -- so ruthlessly used by Israeli defense forces in Gaza and the West Bank,' aldus Mike Davis in zijn essay The Pentagon As Global Slumlord.
In Planet of Slums, Mike Davis notes that more than a billion people worldwide live in urban ghettos. Impoverished urban areas have generally been hotbeds of resistance activities. The concentration of dispossession produces attacks on concentrations of wealth by nature and necessity. The various uses of UAVs (Urban Activity Vehicle. Drones. svh) demonstrate how the occupation of Palestine, through tools and techniques developed over the past 41 years, is exported to protect G8 meetings and US- and European-owned 'African' oil reserves from protestors. This export also helps shield the US from a labor market attempting to sneak across a border that capital doesn't even notice, which is to say, the occupation is exported to fight the redistribution of wealth. It should be no surprise that the occupation of Palestine is pertinent to this task. The 19th century ethnocentric nationalism that drove the creation of Israel and the ethnocentric narrative of Jew vs. Arab, a narrative devoid of actual political content, that helps drives the occupation of Palestine often obscures the fact that the dispossession of Palestinians has included a massive upward transfer of wealth from colonized to colonizer and from occupied to occupier.
Nu al woont meer dan de helft van de wereldbevolking in steden. Tegen 2015 zal het aantal krottenbewoners alleen al in Zwart Afrika boven de 330 miljoen uitstijgen, een aantal dat elke vijftien jaar zal verdubbelen. Wat kan het Westen tegenover deze tikkende tijdbom in stelling brengen? De EU van 'Geen Jorwert zonder Brussel' probeert vergeefs een hermetisch gesloten afscheiding op te werpen rond Europa. Ondertussen voorspellen de Amerikaanse militaire strategen dat de ‘groeiende economische kloof’ in de wereld zal uitlopen op een ‘toenemende economische stagnatie, politieke instabiliteit, en culturele vervreemding,’ maar in de praktijk weten ook zij tegen de voorhoede van de rebellerende ‘have-nots’ niet meer in stelling te brengen dan op afstand bestuurde drones. Ook dat zal niet helpen wanneer de bevolkingsexplosie een kritische massa heeft bereikt. Ondertussen gaat de neoliberale werkelijkheid autonoom en onbekommerd verder. De Uruguayaanse auteur Eduardo Galeano Galeano in Ondersteboven (2004):
De door de modellen van de consumptiemaatschappij opgelegde culturele gelijkschakeling kan niet tot statistieken worden herleid. De economische gelijkschakeling, daarentegen, is wel meetbaar… De wereldeconomie is nooit minder democratisch geweest…
James Wolfensohn, tien jaar lang directeur van de Wereldbank, verklaarde in dit verband in 1997:
You and I and all of us in this room — the privileged of the developing and the developed world — can choose to ignore it. We can focus only on the successes. We can live with a little more crime, a few more wars, air which is a little bit dirtier. We can insulate ourselves from whole sections of the world for whom crisis is real and daily but which to the rest of us is largely invisible. But we must recognize that we are living with a time bomb and unless we take action now, it could explode in our children’s faces.
If we do not act, in 30 years the inequities will be greater. With population growing at 80 million a year, instead of 3 billion living on under $2 a day, it could be as high as 5 billion. In 30 years, the quality of our environment will be worse. Instead of 4 percent of tropical forests lost since Rio, it could be 24 percent.
Tegelijkertijd heeft Mak 'grote hoop op iets anders: de steden,' die 'steeds meer samen[doen].' In de wereld van een dwerg lijkt Eindhoven al snel op een metropool, die model staat voor de toekomst van de wereld. Op zijn korte beentjes kan hij niet over de dijken heen kijken, en aangezien de mainstream in de polder uit geestelijke dwergen bestaat blijft het niveau van degenen die doorgaan voor de 'politiek-literaire elite' erbarmelijk laag. Mak is kennelijk diep onder de indruk van Eindhoven's slogan: 'Doe het goed of doe het niet,' bij het aangaan van stedenbanden. 'En de stad geeft gul. Zeven gulden per inwoner voor internationale projecten.' Hij beseft niet dat dit bedrag de spreekwoordelijke druppel op de gloeiende plaat is en dat daarentegen Mike Davis en de Amerikaanse militaire en politieke machthebbers een realistisch beeld van de toekomst hebben. Waar het in de nabije toekomst om draait is hetzelfde waar het de afgelopen 5 eeuwen om ging, zoals de Amerikaanse commentator William Pfaff benadrukt in zijn boek The Irony of Manifest Destiny. The Tragedy of America’s Foreign Policy (2010):
A powerful universalizing utopian ambition exists in Western civilization, a creativity and desire for power that have given the West overall global domination since the Renaissance. I do not say this in particular celebration of the West, but to state a reality. The West’s history is distinguished by a creativity and dynamism that have allowed it to shape the modern world, and also by much violence and ruthless aggrandizement as well. The West is what it is, and we are its products.
Every modern effort to universalize a nation’s power and values so as to establish a ‘new’ human society has rested upon Western illusions of progress that were understood by the Attic Greeks to be illusions, preoccupying Greek myth, religion, and philosophy.
Power produces hubris, defiance of the gods or of the appropriate human order, and this is punished. Tragedy accompanies the exercise of power; and pride ends in ruin… Hubris causes overreaching, which meets defeat and retribution. Modern societies are not exempt.
Ook die blijven kwetsbaar, in talrijke opzichten zijn de consequenties van het westers expansionisme merkbaar in de vorm van wat de CIA 'blowback' noemt, de aanslagen van 11 september 2001 zijn. Bovendien zijn er de milieuverwoesting en de klimaatverandering en de uitputting van de grondstoffen. Alle het product van de wet van oorzaak en gevolg, hoe graag de westerse autoriteiten en hun opiniemakers dit ook proberen te ontkennen. Het menselijk handelen mag dan wel in strijd met de logica zijn, 'rationality without reason,' maar de gevolgen zijn wel degelijk logisch. De grote Nederlandse historicus Johan Huizinga schreef in 1918 in zijn essaybundel Mensch en Menigte in Amerika: Vier Essays Over Moderne Beschavingsgeschiedenis:
Zoekend naar de krachten en middelen, om het leven vrijelijk te beheersen, onderwerpt de mens zich tegelijkertijd. In iedere bewerktuiging van het leven der gemeenschap wordt een hoeveelheid menselijke vrijheid vastgelegd. Zodra de boog is uitgevonden, is het niet meer alleen de mens, die zich bedient van de boog, maar ook de boog, die de mens dwingt, hem te gebruiken. Zodra zich een bestuursfunctie gevormd heeft, verwerpt deze een surplus van werkzaamheid boven het onmiddellijke doel uit, dat zij dienen moet. Elk werktuig en elke organisatie is geladen met een eigen activiteit, die de mens dwingt, het werktuig te doen werken, de organisatie te doen fungeren…
De mens hoopt nieuwe grotere vrijheid om te leven van elke volmaking van het werktuig, van elke kracht-besparende samenvoeging van de wil en het kunnen der velen. Doch ieder beter werktuig en ieder fijner organisatie bindt hem opnieuw aan de blinde macht, die hij daarin op woekerrente heeft gezet. Elke school, elke leer, elke staats- of bedrijfsvorm spant de men in een gareel en beperkt zijn functies.
Hoe meer de mens zich aan de techniek moet onderwerpen hoe onvrijer hij wordt. De wanhopige poging zich te bevrijden leidt juist tot minder vrijheid. En zo lijkt de mensheid
aldus beoordeelde Huizinga de technologische ontwikkelingen in de Verenigde Staten. De krachten die de moderne mens oproept, blijken al snel onbeheersbaar te zijn, zoals we vandaag de dag wereldwijd kunnen constateren. De dynamiek van het technologische systeem is een eigen leven gaan leiden. Tegelijkertijd wordt het moderne neoliberalisme gemotiveerd door primitieve driften. In zijn boek Ondersteboven (1998) geeft de Uruguayaanse auteur Eduardo Galeano een illustrerend voorbeeld hiervan wanneer hij schrijft
De reclame gelast te consumeren en de economie verbiedt het. Het bevel tot consumptie, verplicht voor allen maar onmogelijk voor de meerderheid, wordt vertaald in een uitnodiging tot misdrijf. De politieberichten in de kranten leren ons meer over de tegenstellingen van onze tijd dan de pagina’s met politieke en economische informatie. Deze wereld, die allen een banket aanbiedt en de deur voor de neus van velen dichtgooit, is tegelijkertijd gelijkmakend en ongelijk: gelijkmakend in de ideeën en de gewoonten die hij oplegt en ongelijk in de kansen die hij geeft.
En over die gelijkschakeling en ongelijkheid merkt Galeano op:
De consumptiemaatschappij oefent met haar tweelingbroer, de dictatuur van de ongeorganiseerde ongelijkheid in de wereld, een symmetrisch totalitarisme uit…
De gelijkschakeling, die ons standaardiseert en tot sullen maakt, valt niet te meten. Er is geen computer die de dagelijkse misdaden kan meten, die de industrie van de massacultuur tegen de menselijke regenboog en het mensenrecht op identiteit begaat. Maar zijn vernietigende voortgang is verbijsterend. De geschiedenis stroomt weg uit de tijd en de ruimte, herkent de verbazingwekkende diversiteit van zijn delen niet meer. Via de massamedia geven de bazen van de wereld de voor allen geldende plicht aan ons door onszelf in één enkele spiegel te bekijken, de spiegel die de waarden van de consumptiecultuur weerkaatst.
Wie niet heeft, bestaat niet; wie geen auto heeft, wie geen merkschoenen draagt of geïmporteerde parfums gebruikt, doet net alsof hij niet bestaat. Importeconomie, importcultuur: in het rijk van de warenhuizen zijn wij allemaal verplicht ons in te schepen op het cruiseschip van de consumptie, dat de woelige wateren van de markt doorklieft. De meeste passagiers zijn tot schipbreuk veroordeeld, maar de buitenlandse schuld betaalt voor rekening van ons allen de passage van degenen die mee mogen.
De rijke landen leven als parasieten ten koste van de arme landen. Het kapitalisme vergroot die kloof alleen maar, zoals blijkt uit de officiële cijfers:
The WWF today released its ninth Living Planet Report, detailing the ongoing destruction of the world's environment by the predatory behaviors of rich nations, which, the report concludes, are responsible for the most drastic drop in biodiversity in poor countries in over 40 years. In effect, the LPR portrays a ‘state of the planet’ which reveals ‘how the poorest and most vulnerable nations are subsidizing the lifestyles of wealthier nations.’ The 7% rise in the ecological footprint of rich nations is directly correlated to the 60% decrease in the footprint of poor nations because the rich ravage and exploit the natural resources of the poor, the report concludes.
The report is clear that we're still going downhill, that our ecological footprint, the pressure we put on the earth's resources, continues to rise so we're now using 50% more resources that the earth can replenish and biodiversity continues to decline," said Jim Leape, Director General of WWF International. (CNN source)
The LPR determined that the ‘top ten’ eco footprints belong to: (in order)
Qatar
Kuwait
United Arab Emirates
Denmark
Belgium
United States.
Australia
Canada,
the Netherlands
Ireland
Deze werkelijkheid werd volstrekt genegeerd door Mak en Kockelmann tijdens hun televisie-optreden in Eén op Eén, een programma dat zo berichtte De Telegraaf vrijdag 16 mei 2014 bekend, zal verdwijnen. De klimaatverandering is niet alleen voor 'Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven' een gigantische bedreiging, en ook niet alleen voor de EU van 'Geen Jorwerd zonder Brussel,' maar voor de hele mensheid, zoals de gerenommeerde Berkeley University laat weten:
BERKELEY – The environmental damage caused by rich nations disproportionately impacts poor nations and costs them more than their combined foreign debt, according to a first-ever global accounting of the dollar costs of countries' ecological footprints. The study, led by former University of California, Berkeley, research fellow Thara Srinivasan, assessed the impacts of agricultural intensification and expansion, deforestation, overfishing, loss of mangrove swamps and forests, ozone depletion and climate change during a 40-year period, from 1961 to 2000. In the case of climate change and ozone depletion, the researchers also estimated the impacts that may be felt through the end of this century.
‘At least to some extent, the rich nations have developed at the expense of the poor and, in effect, there is a debt to the poor,’ said coauthor Richard B. Norgaard, an ecological economist and UC Berkeley professor of energy and resources. ‘That, perhaps, is one reason that they are poor. You don't see it until you do the kind of accounting that we do here.’
De leningen, die de consumerende minderheid in staat stellen zich met nutteloze dingen te overladen, werken ten dienste van de schone schijn van onze middenklasse en van degenen die onze hogere klasse imiteren; en de televisie zorgt ervoor dat de kunstmatige vraag, die het Noorden van de wereld onophoudelijk bedenkt en met succes op het Zuiden projecteert, voor de ogen van ons allen in echte behoefte verandert. (‘Noord’ en ‘Zuid’, tussen twee haakjes, zijn termen die… betrekking hebben op de verdeling van de mondiale taart en die niet altijd met de geografische verdeling overeenkomen.)
Terwijl de ideologen van de globalisering het doen voorkomen alsof de hele wereldbevolking ooit via het neoliberale trickle-down systeem hetzelfde welvaartsniveau zal bereiken als dat in in rijke wereld, geldt nu al dat
For 2007, humanity's total ecological footprint was estimated at 1.5 planet Earths; that is, humanity uses ecological services 1.5 times as quickly as Earth can renew them… the average world citizen has an eco-footprint of about 2.7 global average hectares while there are only 2.1 global hectare of bioproductive land and water per capita on earth. This means that humanity has already overshot global biocapacity by 30% and now lives unsustainabily by depleting stocks of ‘natural capital.’
Ook het volgende feit verzwijgt Geert Mak wanneer hij zijn 'grote hoop' op 'de steden' als 'Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven' vestigt.
In Nederland is de gemiddelde carbon footprint 2,78 hectare. Wanneer dat oppervlak wordt vermenigvuldigd met het aantal inwoners op aarde (afgerond op 6 miljard, maar toenemend), ontstaat een oppervlak van 166,8 miljoen vierkante kilometer, ruim meer dan het totale landoppervlak van de aarde. Dat houdt in dat wanneer alle mensen een westerse levensstandaard hanteerden, en die in stand zouden houden met fossiele brandstoffen, de opgetelde carbon footprints alleen al, meer dan een planeet nodig zouden hebben, om überhaupt duurzaam te kúnnen zijn. (De Amerikaanse carbon footprint is overigens nog aanzienlijk hoger.)
En toch analyseren de westerse massamedia de huidige ontwikkelingen niet aan de hand van het simpele feit dat de westerse neoliberale ideologie de ondergang van de mensheid betekent. Dat kunnen de mainstream media ook niet, aangezien ze voor een groot deel afhankelijk zijn van advertentie-inkomsten. Eduardo Galeano schrijft in dit verband:
Wat gebeurt er met de vele miljoenen Latijns-Amerikaanse kinderen die tot werkloosheid of een hongerloon veroordeelde jongeren zullen zijn? Stimuleert reclame de vraag of bevordert zij juist het geweld? De televisie biedt volledige service: zij leert niet alleen de kwaliteit van het leven te verwarren met de kwantiteit van de dingen, maar bovendien geeft zij een dagelijkse audiovisuele cursus geweld, aangevuld met videospelletjes. De misdaad is het succesrijkste schouwspel op het scherm. ‘Sla voor je geslagen wordt’, raden de elektronische meesters van de videospellen aan. ‘Je bent alleen, je staat er alleen voor.’ Auto’s vliegen, mensen ontploffen: ‘Ook jij kunt doden.’ En intussen groeien de steden. De Latijns-Amerikaanse steden behoren al tot de grootste in de wereld. En met de steden groeit, in het ritme van de angst, de misdaad.
Maar hadden Mak en Kockelmann geen oog voor toen Mak voor de zoveelste maal Poetin opvoerde als de ware bedreiging van zijn Europese Unie.
Later meer.
Figure 3 - Change in mass of glaciers in High Mountain Asia as measured by GRACE. 1 Gt= Gigaton, or billion tons. Matsuo & Heki calculated 50 billion tons/year of ice loss, but they didn't have the 2010 data which saw 400 billion tons of accumulation in one season: more than the total loss they expected over 8 years! This shows that short term trends are not reliable indicators.
Figure 5 - The blue circles are the changes in heat content of the atmosphere (estimated from NASA GISTemp global data) over a period that some say global warming has 'stopped'. The red line adds the heat that has been used to melt ice over the same period.
Camouflage Swallowing the Flag (Photo Illustration: Lance Page / t r u t h o u t)
Copyright, Truthout. May not be reprinted without permission.
Satellites find over 500 billion tons of land ice melting worldwide every year, headlines focus on Himalayas
Posted on 25 February 2012 by MarkR
The GRACE program is a triumph of our technology – a pair of satellites nicknamed ‘Tom’ and ‘Jerry’ that act like a pair of scales for the Earth below them. They have weighedAustralia getting heavier as floodwaters rose, the Earth getting fatter thanks to ice cap melt, and the drying up of Texan water supplies.
Now scientists have produced the first global map of change in the mass of land ice on Earth for 2003-2010 (Jacob et al, 2012), see it in all its glory in Figure 1. Unfortunately the resolution of the GRACE satellites means they can't reliably measure ice areas smaller than 100 km2 (almost 40 square miles), so these are not included in the study.
Figure 1 - map of changes in ice thickness estimated by Jacob et al. Blue means losing ice and red means gaining ice. Changes in geology and groundwater have been accounted for (supplementary information). The red spot in Africa is an artifact. The units are 'centimetres of water equivalent per year': the change in water thickness that would be needed to cause the measured mass change.
Biggest ice sheets: melting faster than 2007 UN figures, no surprise there!
The first things that jump out at you are probably the big blue areas around Greenland and Antarctica. The new results are similar to those already covered at skepticalscience, such as Garder et al, 2011's work on Baffin & Ellesmere islands, plus other measurements ofGreenland and Antarctica. It's no longer news that the 2007 UN Intergovernmental Panel onClimate Change (IPCC) computer simulations were far below what has happened.
Greenland and Antarctica have lost almost 400 billion tons of ice every year according to these measurements, twice the loss expected from all the world's other glaciers. This helps to explain why sea levels are rising at the high end of IPCC expectations.
Figure 2 - tide gauges (red), satellite measurements of sea level (blue) and IPCC computer model expectations (grey area) from Allison et al, 2009.
Worldwide glaciers mostly in retreat - down 1.2 trillion tons in 8 years
For the first time entire mountain ranges of glaciers have been weighed. There are at least 160,000 glaciers worldwide and in the World Glacier Monitoring Service's last update only 136 were weighed. Thousands have been pictured by satellites (e.g. Le Bris et al, 2011,Paul & Svoboda, 2011, Narozhney & Zemtsov, 2011) and found to be mostly shrinking in area, but photos can't measure thickness and therefore total weight.
GRACE shows about 150 billion tons a year of glacier melt which is actually less than some expected. It seems that glaciers in the high mountains of Central Asia (around the Himalayas) only lost about 4±20 bn tons of ice a year. Previous work expected closer to 50 billion tons of loss.
Relative stability in Asia is the surprise, and steals the media spotlight
500 billion tons of ice a year of land ice is being lost, whilst one region is doing about 50 bn tons/yr better than expected. Naturally, the anti-climate science editorial policies of Fox News, the UK Telegraph and Daily Mail ensured headlines focused on the Himalayas result, while some others like Reuters took a more complete view.
At Skeptical Science we think it is important to look at all of the data, which is why this post started with the big view. However, the Asian result is interesting and new so it's definitely worth exploring.
What's going on in Asia?
In 2010, Matsuo & Heki used GRACE to calculate a loss of almost 50 billion tons a year in the same region until 2009, compared with 4 billion in the new study (with a large range of possible values).
The new work includes some extra areas which Matsuo and Heki didn't, so if you do an apples-to-apples comparison then the difference is 47 versus 11 billion tons a year.
It appears that North India has been using more groundwater than expected and this has now been better measured, explaining about 25 bn tons of the difference. The rest might be because of extra heavy snowfalls in 2010, data which wasn't available to Matsuo & Heki.
Figure 3 - Change in mass of glaciers in High Mountain Asia as measured by GRACE. 1 Gt= Gigaton, or billion tons. Matsuo & Heki calculated 50 billion tons/year of ice loss, but they didn't have the 2010 data which saw 400 billion tons of accumulation in one season: more than the total loss they expected over 8 years! This shows that short term trends are not reliable indicators.
GRACE weighs everything and the scientists subtract the effect of changes in the Earth's crust or stored water, which introduces the possibility of error. The new study considers changes in melt lakes, plus underground water storage and erosion and conclude that they don't make a big difference. The effect of rising or sinking rock due to tectonic activity or changes in glaciers is included by the scientists using a computer model - if this is found to make mistakes then the results could change (possibly drastically) in future. This is why other measurements are needed to confirm these results, and why other methods are often considered more reliable than GRACE only measurements.
We can also see that 8 years isn't necessarily enough to make solid conclusions about the long term response of a single area, especially when weather can cause glaciers to grow or shrink by hundreds of billions of tons in a season.
The results aren't a complete surprise: scientists had already reported that the westerlies which feed the Karakoram have brought cooler, cloudier and snowier conditions to someregions (Archer & Caldeira, 2008) which may or may not be a long term effect but could partly explain how the very highest glaciers are storing water (Scherler et al, 2011).
The big picture
We now have the first global map of glacier weight change. The ice sheets are doing much worse than 2007 predictions and glaciers in most of the world are doing just as badly as thought. However, glaciers in the high mountains of Central Asia appear to have been stable for 8 years when old measurements would have expected 400 billion tons of ice loss. Meanwhile, over 4.2 trillion tons of ice have melted worldwide over 8 years.
2003-2010 is a short time though, so it's too soon to say anything about what will happen next here.
Seas are rising faster than computer simulations had expected, and these simulations are also lower and slower than has happened in the past (Vermeer & Rahmstorf, 2009). It's possible that the simulations didn't properly include the processes that shrink ice sheets so these results are consistent with faster future sea level rise. Figure 4 shows that the rate of melt in the big ice sheets is much larger than the swings caused by seasonal weather and the long term trend is obvious.
Figure 4 - Change in the ice mass of Greenland (blue) and Antarctica (orange). Notice how the trend is much larger than seasonal changes, and how each vertical dash is now 200 billion tons, versus 100 billion for the glacier graph in Figure 3.
Many of those gushing over this new scientific work have also claimed that global warming has stopped. In Figure 5 we've worked out how much energy was needed to melt the ice that's gone since 2003 and wondered what would happen if that heat had been put into theatmosphere instead. The calculation assumed a constant rate of ice loss and used the latent heat of fusion for water. The heat is enough to warm the atmosphere more than 0.3 C in 8 years - faster than atmospheric global warming since the 1970s.
Figure 5 - The blue circles are the changes in heat content of the atmosphere (estimated from NASA GISTemp global data) over a period that some say global warming has 'stopped'. The red line adds the heat that has been used to melt ice over the same period.
When you look at the full picture, you see that the Earth is still building up heat and claims to the contrary rely on selectively ignoring data. The good news is that the highest mountains in Asia seem to be almost 50 billion tons a year better off than expected. But this is small change next to the 500 billion tons a year being lost elsewhere.
Break the Silence: A World War Is Beckoning
Friday, 16 May 2014 09:38By John Pilger, Truthout | Op-Ed
Camouflage Swallowing the Flag (Photo Illustration: Lance Page / t r u t h o u t)
Why do we tolerate the threat of another world war in our name? Why do we allow lies that justify this risk? The scale of our indoctrination, wrote Harold Pinter, is a "brilliant, even witty, highly successful act of hypnosis," as if the truth "never happened even while it was happening."
Every year the American historian William Blum publishes his "updated summary of the record of US foreign policy," which shows that since 1945 the US has tried to overthrow more than 50 governments, many democratically elected; grossly interfered in elections in 30 countries; bombed the civilian populations of 30 countries; used chemical and biological weapons, and attempted to assassinate foreign leaders.
In many cases, Britain has been a collaborator. The degree of human suffering, let alone criminality, is little acknowledged in the West, despite the presence of the world's most advanced communications and nominally freest journalism. That the most numerous victims of terrorism - "our" terrorism - are Muslims is unsayable. That extreme jihadism, which led to 9/11, was nurtured as a weapon of Anglo-American policy (Operation Cyclone in Afghanistan) is suppressed. In April the US state department noted that, following NATO's campaign in 2011, "Libya has become a terrorist safe haven."
The name of "our" enemy has changed over the years, from communism to Islamism, but generally it is any society independent of Western power and occupying strategically useful or resource-rich territory. The leaders of these obstructive nations are usually violently shoved aside, such as the democrats Muhammad Mossedeq in Iran and Salvador Allende in Chile, or they are murdered, like Patrice Lumumba in the Congo. All are subjected to a Western media campaign of caricature andvilification - think Fidel Castro, Hugo Chavez, and now Vladimir Putin.
Washington's role in Ukraine is different only in its implications for the rest of us. For the first time since the Reagan years, the US is threatening to take the world to war. With eastern Europe and the Balkans now military outposts of NATO, the last "buffer state" bordering Russia is being torn apart. We in the West are backing neo-Nazis in a country where Ukrainian Nazis backed Hitler.
Having masterminded the coup in February against the democratically elected government in Kiev, Washington's planned seizure of Russia's historic, legitimate warm-water naval base in Crimea failed. The Russians defended themselves, as they have done against every threat and invasion from the West for almost a century.
But NATO's military encirclement has accelerated, along with US-orchestrated attacks on ethnic Russians in Ukraine. If Putin can be provoked into coming to their aid, his pre-ordained "pariah" role will justify a NATO-run guerrilla war that is likely to spill into Russia itself.
Instead, Putin has confounded the war party by seeking an accommodation with Washington and the EU, by withdrawing troops from the Ukrainian border and urging ethnic Russians in eastern Ukraine to abandon the weekend's provocative referendum. These Russian-speaking and bilingual people - a third of Ukraine's population - have long sought a democratic federation that reflects the country's ethnic diversity and is both autonomous and independent of Moscow. Most are neither "separatists" nor "rebels" but citizens who want to live securely in their homeland.
Like the ruins of Iraq and Afghanistan, Ukraine has been turned into a CIA theme park - run by CIA Director John Brennan in Kiev, with "special units" from the CIA and FBI setting up a "security structure" that oversees savage attacks on those who opposed the February coup. Watch the videos, read the eyewitness reports from the massacre in Odessa this month. Bussed fascist thugs burned the trade union headquarters, killing 41 people trapped inside. Watch the police standing by. A doctor described trying to rescue people, "but I was stopped by pro-Ukrainian Nazi radicals. One of them pushed me away rudely, promising that soon me and other Jews of Odessa are going to meet the same fate ... I wonder, why the whole world is keeping silent."
Russian-speaking Ukrainians are fighting for survival. When Putin announced the withdrawal of Russian troops from the border, the Kiev junta's defense secretary - a founding member of the fascist Svoboda party - boasted that the attacks on "insurgents" would continue. In Orwellian style, propaganda in the West has inverted this to Moscow "trying to orchestrate conflict and provocation," according to William Hague. His cynicism is matched by Obama's grotesque congratulations to the coup junta on its "remarkable restraint" following the Odessa massacre. Illegal and fascist-dominated, the junta is described by Obama as "duly elected." What matters is not truth, Henry Kissinger once said, but "but what is perceived to be true."
In the US media the Odessa atrocity has been played down as "murky" and a "tragedy" in which "nationalists" (neo-Nazis) attacked "separatists" (people collecting signatures for a referendum on a federal Ukraine). Rupert Murdoch's Wall Street Journal damned the victims - "Deadly Ukraine Fire Likely Sparked by Rebels, Government Says." Propaganda in Germany has been pure cold war, with the Frankfurter Allgemeine Zeitung warning its readers of Russia's "undeclared war". For Germans, it is an invidious irony that Putin is the only leader to condemn the rise of fascism in 21st-century Europe.
A popular truism is that "the world changed" following 9/11. But what has changed? According to the great whistleblower Daniel Ellsberg, a silent coup has taken place in Washington and rampant militarism now rules. The Pentagon currently runs "special operations" - secret wars - in 124 countries. At home, rising poverty and hemorrhaging liberty are the historic corollary of a perpetual war state. Add the risk of nuclear war, and the question begs: Why do we tolerate this?
JOHN PILGER
John Pilger is an Australian-born, London-based journalist, filmmaker and author. For his foreign and war reporting, ranging from Vietnam and Cambodia to the Middle East, he has twice won Britain's highest award for journalism. For his documentary films, he won a British Academy Award and an American Emmy. In 2009, he was awarded Australia's human rights prize, the Sydney Peace Prize. His most recent film, Utopia, will be broadcast on SBS Australia on MAY 31 at 8.30PM. www.johnpilger.com
2 opmerkingen:
Opmerkelijk in de Telegraaf:
"Tot zover de Russen. Neem ik u mee naar Israël, waar ik een paar keer geweest ben. Mooi land en toppers in het ontwikkelen van afluisterapparatuur. Al het GSM-verkeer in Nederland werd afgeluisterd met behulp van Israëlische apparatuur. Het onderhoud van de tapkamers van de Nederlandse politiekorpsen geschiedde op afstand vanuit Tel Aviv. Ik heb niet het idee dat het alleen onderhoud was, maar dat de vrienden ook alle gegevens overnamen en uitlazen om het vervolgens te leveren aan de NSA. Zal nooit een bewijs voor komen, want de Mossad is niet de grootste maar wel de slimste veiligheidsdienst ter wereld."
http://www.telegraaf.nl/gezondheid/levenmet/ms-ernstnordholt/22633196/__Spionage__.html
Het grote dwangarbeid-overzicht
Van Groningen tot Vlissingen, van Sittard tot Den Helder. In het hele land is dwangarbeid voor werklozen massaal aan het oprukken. Maar ook de strijd ertegen neemt toe. Een uiteraard beperkt en onvolledig overzicht per gemeente en regio over de ontwikkelingen van de laatste jaren, die vanwege de leesbaarheid in de tegenwoordige tijd zijn beschreven.
http://www.doorbraak.eu/het-grote-dwangarbeid-overzicht/
Ook de SP doet mee: http://sptransparant.wordpress.com/2013/07/20/wethouder-hemmes-dwangarbeid/
Een reactie posten