'Deskundigen' 67

 

Amerika [zal] in de loop van deze eeuw weer het ‘gewone’ land moeten worden dat het tot 1940 was.

Geert Mak in Vrij Nederland van 3 november 2012.

In 1776, het jaar dat de Amerikaanse Onafhankelijksheidsverklaring door het Continental Congres werd aangenomen, verwoordde de opperrechter van Zuid Carolina, de plantage-eigenaar en advocaat William Henry Drayton, het algemeen heersende gevoel in de dertien staten als volgt:

The Almighty… has made choice of the present generation to erect the American Empire… And thus has suddenly arisen in the World, a new Empire, stiled [sic] the United States of America. An Empire that as soon as started into Existence, attracts the Attention of the Rest of the Universe; and bids fair, by the Blessing of God, to be the most glorious of any upon Record.

Vanaf het allereerste begin streefde de Amerikaanse elite naar een zo groot mogelijk imperium, gezegend door de protestants christelijke god, een imperium dat met niets in het universum te vergelijken zou zijn. Het was geen grootspraak, men geloofde er echt in. In The Chosen Peoples. America, Israel and the Ordeals of Divine Election stellen de auteurs:

Many of those who expounded on such themes during the Revolutionary War envisioned continental expansion as the proof of America’s divinity… increasingly, many argued that faith in Providence would be rewarded in a worldly, indeed territorial fashion. Such was the case with Ezra Stiles, the president of Yale and a leading exponent of the Christian-republican synthesis. Stiles, convinced that ‘true religion’ was necessary to perfect ‘our system of dominion and civil polity,’ greeted what he called ‘God’s American Israel,’ with Washington cast as ‘the American Joshua,’ in a sermon on May 8, 1783, titled ‘The United States Elevated to Glory and Honor.’ Stiles’s text was Denteronomy 26:19, Moses’s declaration that the Lord would elevate his ‘holy people’ ‘high above all nations.’ In Stiles’s vision, America’s ascendency in world trade would fulfill biblical prophecy.

Het is hierbij van belang te weten dat Deuteronomium, het vijfde boek van het Oude Testament,  de judeo-christelijke god genocide rechtvaardigt door de Joodse veroveraars van het ‘beloofde land’ opdracht te geven: ‘van de steden dezer volken, die u de HEERE, uw God, ten erve geeft, zult gij niets laten leven, dat adem heeft.’  De ‘uitverkorenen,’  zo zegt het woord zelf al, zijn ‘uitverkoren’ en staan dus ten aanzien van de buitenstaanders boven elke juridische en morele wet. Normen en waarden gelden niet ten opzichte van degenen die niet zijn ‘uitverkoren,’ behalve die welke de god der wrake op een bepaald moment nodig acht. Het is deze 'Almachtige' die door de Amerikanen aanbeden wordt. ‘God Bless America.’ Tijdens zijn laatste toespraak als opperbevelhebber liet George Washington in 1783 zijn gehoor weten dat hij ‘the Divine Arm’ had gezien ‘visibly outstretched for our deliverance.’ Zichzelf zag hij in de rol van ‘humble instrumentality in carrying the designs of Providence into effect.’ Vijf jaar later noemde de geestelijke en latere president van Yale University, Timothy Dwight, zijn landgenoten ‘this chosen race’ die ‘all the improvements of all lands’ konden claimen zo ‘Far o’er the Atlantic wild its beams aspire/The world approves it, and the heavens admire…’ Voor niets of niemand zou dit Amerikaanse rijk wijken, zo was gelijk vanaf het begin duidelijk. Ook Thomas Jefferson, de rijke slaveneigenaar die in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring had geproclameerd dat ‘all men are created equal,’ was alles behalve zuiver op de graat. De auteurs van The Chosen, Gitlin en Leibovitz, scrhijven:

Thomas Jefferson, who, unfazed by contradiction, entertained at various times an intense theory of chosenness; a profound suspicion of government; a willingness to exercise arbitrary power; and a vivid ambition for what would later be called America’s Manifest Destiny,

oftewel het recht op andermsans land en bezit.

In his First Inaugural, in 1801, Jefferson made explicit what had earlier been implicit: he grafted the concept of chosenness specifically onto physical territory. Americans, he said, ‘possess [ed] a chosen country, with room enough for our descendants to the thousandth and thousandth generation.’ In his religiously unorthodox manner, he assured Americans that he and they were ‘enlightened by a benign religion, professed, indeed, and practiced in various forms,’ all of which ‘acknowledg[ed] and ador[ed] an overruling Providence.’

Hoe het protestantse geloof in de ‘God der Wrake’ kon samengaan met ‘Verlichtingsidealen’ is vrij simpel verklaarbaar: ‘Jefferson himself was deeply involved in Virginia land speculation.’

It might… have surprised literal-minded citizens when, a mere two years later, Jefferson as president seized the opportunity to double the territory of the United States of America with one grand move – the Louisiana Purchase of 1803 (waarbij de VS meer dan 2 miljoen vierkante kilometer land van Frankrijk kocht. svh). Hadn’t he just pronounced the United States ‘room[y] enough’? Why moreover, was he ready to resort to arms if peaceful negotiations failed to procure New Orleans and guaranteed access to the Mississippi River?

Het spreekt voor zich dat de indiaanse stammen die het land al millennialang bewoonden, niets gevraagd werd. Die werden in de loop der tijd afgeslacht en de weinige overlevenden in reservaten opgesloten, geheel volgens de christelijke Verlichtingsleeer. Opnieuw Gitlin en Leibovitz:

If the original colonies had been a ‘chosen country,’ the Purchase would more than double their divinely sanctioned potential.

waardoor het mogelijk werd dat ‘the Christian-republican synthesis marched on,’ terwijl Jefferson over de oorspronkelijke bewoners verklaarde dat de VS wel verplicht was ‘to pursue them to extermination, or drive them to new seats beyond our reach.’

Amerika heeft [de Verlichting] uitgevoerd, als real life experiment.

Geert Mak in Vrij Nederland van 3 november 2012

Gitlin en Leibovitz:

By such a rash expedient Jefferson hoped to slash through the Gordian knot that had bound Amdericans to the recalcitrant for two centuries.

Even een terzijde. Het begrip ‘recalcitrant’ is op deze plaats opmerkelijk omdat het wordt gebruikt door twee joodse auteurs, van wie Gitlin uit de extreem linkse hoek komt. ‘Recalcitrant,’ oftewel weerspannnig, ongehoorzaam, onwillig. Het feit dat indianen zich niet wilden laten verdrijven van hun land, terug vochten toen ze uitgeroeid werden is dus een teken van 'ongehoorzaamheid, weerspannigheid.' Dat Gitlin en Leibovitz dit begrip nooit zullen toepassen op de genocide van joodse Europeanen is terecht, maar tegelijkertijd opmerkelijk. Van dezelfde radicale onverschilligheid, ik heb er geen ander woord voor, getuigt Geert Mak’s opmerking dat ‘Amerika’ de ‘Verlichting’ heeft ‘uitgevoerd, als real life experiment.’ Mak's houding is kenmerkend voor de blanke, christelijke mentaliteit ten opzichte van de ‘recalcitrante’ ander. Dat de westerse intelligentsia die zich Verlicht acht hieraan meedoet bewijst dat ze intellectueel gecorrumpeerd zijn geraakt. De Zweedse auteur Sven Lindqvist schrijft in Exterminate all the Brutes: dienaangaande dat de

Europese vernietiging van de ‘inferieure rassen’ van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa […] Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust […] En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.

Daarover schreef de joods-Hongaarse auteur, holocaust overlevende en Nobelprijswinnaar,  Imre Kertész in De verbannen taal:

het ressentiment, die troebele drab van driften die onder de woorden borrelt, is echt. Het wordt enerzijds gevoed door angst en bestaansonzekerheid: veel intellectuelen, die hier jaren- en decennialang op hun eigen manier om de vrijheid hebben gevochten (of om datgene wat ze voor vrijheid aanzagen), merkten plotseling dat de grond onder hun voeten werd weggetrokken. In werkelijkheid stortte slechts het waardensysteem in waarin zij een vaste plek hadden. De snelheid waarmee dat gebeurde leek op een vrij val en dat schokte hen. Tegen de tijd dat ze bijkwamen van de dreun van die val en uit de stofwolken van de puinhopen te voorschijn kwamen, sprak de wereld om hen heen inmiddels de taal van beurzen, banken en mafia's.

Verder maar weer. Gitlin en Leibovitz over Jefferson:

In truth, he was following the main line that the colonists had pursued from the seventeenth century on as, like it or not, they confronted the stark fact that their Promised Land was already occupied by peoples whose providential significance was unclear… If Jefferson, in a contemplative mood, saw tragedy in the irresistible flow of civilization – in the same letter… in which he took either ‘extermination’ or expulsion to be an American ‘obligation,’ […] he was willing to reconcile himself to his role in this destiny, just as, by the relentless logic of history, the Indians would have to reconcile themselves to their own… He told his countrymen that the republic he was shaping in word and deed was a surge forward not merely in the political evolution of nations but in the destiny of a uniquely, divinely sanctioned chosen people.

De Uitverkorenen?

Thomas Jefferson was nog maar drieendertig jaar oud toen hij in 1776 de Onafhankelijkheidsverklaring optekende, een van de mooiste staatsdocumenten die ooit zijn geschreven… Zijn uitgangspunt was een staat waarin de burgers niet alleen rechten hadden om zich tegen machthebbers te verdedigen… maar waarin alle soevereiniteit bij het volk werd gelegd.

Geert Mak. Pagina 155 van Reizen zonder John.

Behalve dan wanneer het Amerikaanse vrouwen, zwarte slaven, indianen en arme blanken betrof, want die kregen geen ‘rechten… om zich tegen machthebbers te verdedigen.’ Niet van de rijke blanke christelijke elite, en al helemaal niet van de ‘Verlichte,’ rijke slaveneigenaar Jefferson:

In his second term as president, when he was less reluctant to irritate his political enemies and more concerned about America’s place in the long arc of history, he brought this sense of American chosenness out of the closet. Om March 4, 1805, he sounded every bit like a Puritan Father when he inserteld the language of divine election into his second inaugural address, asking ‘the favor of that Being in whose hands we are, who led our fathers, as Israel of old, from their native land and planted them in a country flowing with all the necessaries and comforts of life; who has covered our infancy with His providence and our riper years with His wisdom and power.’ Providence had ushered in not only wisdom and power but land that stretched far beyond the Mississippi. Jefferson found ‘Israel of old’ a usable past for an expanding nation...

Zijn woorden illustreren een wezenlijk probleem, namelijk het feit dat Verlichtingsidealen als ‘all men are created equal’ geen rechtvaardiging verschaffen voor het uitmoorden van andere volkeren en het stelen van hun land. Het gevolg was dat Jefferson, die zelf alles behalve een overtuigde gelovige was, genoodzaakt was de christelijke godsdienst erbij te slepen. En dus moest de man die verklaarde dat ‘there would never have been an infidel, if there had never been a priest,’ net als een geestelijke beroep doen op de irrationele christelijke god. Een ander probleem is dat iemand die zich uitverkoren voelt en denkt beter te zijn dan alle anderen, op den duur gehaat wordt. Hetzelfde geldt voor volkeren die zich superieur achten aan de rest van de mensheid. Die haat krijgt onvermijdelijk een politieke vorm, van ‘Yankee go Home’ tot de aanslagen van 11 september 2001. Zodra het messianisme concrete vormen aanneemt ontstaat er verzet daartegen dat uitmondt in geweld van zowel de onderdrukte als de onderdrukker. Net als zijn opvolgers nam president Jefferson dit voor lief. De Amerikaanse elite ging er namelijk blind van uit werkelijk uniek te zijn in de geschiedenis der mensheid en daarmee gelegitmeerd andere volkeren te dwingen datgene te doen wat de Amerikaanse aristocratie van hen eiste:

The station which we occupy among the nations of the earth is honorable, but awful. Trusted with the destinies of this solitary republic of the world, the only monument of human rights, and the sole depository of the sacred fire of freedom and self-government, from hence it is to be lighted up in other regions of the earth, if other regions of the earth shall ever become susceptible of its benign influence,

aldus de ware Jefferson, die in hagiografieen zo vaak geportretteerd wordt als een rationalist en door Mak ‘een man van de Verlichting’ wordt genoemd.’ The Chosen Peoples:

It may disconcert the prevailing image of Jefferson the empiricist to observe that he also devoted his life to a religious project. But he was, after all, an astute student of the Exodus – recall his proposal for a Great Seal with ‘a representation of the children of Israel in the wilderness, led by a cloud by day and a pillar of fire by night.’ President Jefferson learned the same lesson as Moses: a Promised Land would also require governance, even raw power. Fleeing Egypt, Moses, too, dreamed of a people unbound by governors and clerics, ‘a kingdom of priests and a holy nation.’ […]

Like Moses, Jefferson erected a steely edifice of government while decrying its necessity. In 1808, this fierce opponent of a standing army dispatched that very army to strong-arm the populace of northeastern ports into submitting to his ill-advised embargo on trading with England. As smugglers defied the law, he went so far as to argue that citizens might be held guilty until proven innocent. Like Moses, Jefferson came to tolerate no divergence from the righteous path, whatever burdens had to be shouldered as God’s chosen ones journeyed toward a perfect, exemplary union. Like Moses, Jefferson died without reaching the Promised Land.

Het westerse expansionisme was in de eerste helft van de achttiende eeuw mogelijk omdat de veel beter bewapende Europese koloniale mogendheden te maken hadden met rond de 700 miljoen bewoners op aarde, inmiddels is de wereldbevolking vertienvoudigd en is het desastreus te blijven denken dat het Westen onder aanvoering van de VS met geweld de miljarden armen eronder kan houden. Met andere woorden: Jefferson’s expansionisme is onhoudbaar geworden, niet alleen moreel maar tevens fysiek, ook al zouden Washington en Brussel bereid zijn om permanent genocide te plegen, De ‘uitverkorenen’ zijn gedwongen voldongen feiten te accepteren: het zogeheten ‘terrorisme’ heeft ook ‘onze’ politici met de neus op de feiten gedrukt. Dit is slechts één aspect van het fundamentele probleem waarmee het rijke Westen wordt geconfronteerd. Over de andere aspecten morgen meer.