Beste Henk, geachte collega,
Je schrijft in De Groene Amsterdammer:'Redacties van de serieuze media zijn instituten waar honderden specialisten werken. Met onverbiddelijke regelmaat leveren ze het product op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt. Het zou logisch zijn om de productie van dit drukwerk ook tot de publieke voorzieningen te rekenen, zoals gas, water en licht.' Zie: http://www.groene.nl/2009/12/De_Openbare_Mening
Zoals je weet staat ons vak niet in hoog aanzien. In toenemende mate is er onder brede lagen van de bevolking kritiek op de wijze waarop het journalistieke metier wordt beoefend. Die kritiek komt niet alleen van de heffe des volks maar ook van de kant van intellectuelen, zoals ik in mijn reacties van de afgelopen dagen heb laten zien. Die kritiek moet door een journalist serieus worden genomen, zeker wanneer men wilt dat de commerciele pers met belastinggeld wordt gesubsidieerd. Vandaar dat ik je opnieuw enkele uitspraken voorleg van geleerden die de commerciele massamedia hebben bestudeerd.
Je schrijft in De Groene Amsterdammer:'Redacties van de serieuze media zijn instituten waar honderden specialisten werken. Met onverbiddelijke regelmaat leveren ze het product op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt. Het zou logisch zijn om de productie van dit drukwerk ook tot de publieke voorzieningen te rekenen, zoals gas, water en licht.' Zie: http://www.groene.nl/2009/12/De_Openbare_Mening
Zoals je weet staat ons vak niet in hoog aanzien. In toenemende mate is er onder brede lagen van de bevolking kritiek op de wijze waarop het journalistieke metier wordt beoefend. Die kritiek komt niet alleen van de heffe des volks maar ook van de kant van intellectuelen, zoals ik in mijn reacties van de afgelopen dagen heb laten zien. Die kritiek moet door een journalist serieus worden genomen, zeker wanneer men wilt dat de commerciele pers met belastinggeld wordt gesubsidieerd. Vandaar dat ik je opnieuw enkele uitspraken voorleg van geleerden die de commerciele massamedia hebben bestudeerd.
Het was al in de jaren zestig dat de Amerikaanse socioloog C. Wright Mills schreef: 'De machthebbers verschaffen de opinies en de middelen waarmee die gerealiseerd kunnen worden. Mensen bestaan in de mediamarkten alleen als massa; hun acties verlopen parallel omdat hun opinies parallel verlopen, en hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit één bron afkomstig zijn: die van de media. [...] De mensen zijn, zelfs als ze handelen, meer toeschouwers dan medespelers. Het publiek van de massamaatschappij handelt bij acclematie, bij plebisciet. Passief staat het toe, actief klapt het in de handen. Het is geen handelen dat uit eigen, autonome beslissingen of initiatieven voortkomt; het is geconditioneerde reactie op gecontroleerde stimuli die van het centrale beheerapparaat uitgaan. Omdat het publiek van de massamaatschappij markt voor de media en geactiveerde massa is geworden, is de discussiefase van het proces van opinievorming vrijwel uitgeschakeld.'
Volgens Mills is 'het doel van de opinie-organisatoren om de bevolking in een voortdurende staat van emotionele onderworpenheid te houden... Immers, als het maar eenmaal gelukt is om een mentaliteit van volgzaamheid en gehoorzaamheid te kweken, is het niet moeilijk meer om de mensen te doen geloven en te doen voelen wat men maar wil... hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit 1 bron afkomstig zijn: die van de media.'
Op het volgende opmerkelijke feit wees Noam Chomsky toen hij over de verlichtingsfilosoof David Hume het volgende schreef: 'in considering his First Principles of Government, he expressed his puzzlement over ''the easiness with which the many are governed by the few" and "the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers". "When we enquire by what means this wonder is brought about", Hume concluded, "we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular.'''
Een praktisch voorbeeld waar de macht van de opiniemakers toe leidt geeft de angelsaksische sociaal wetenschapper Alex Carey in zijn boek Taking the Risk out of Democracy: 'While the image-makers... re-created and projected Nixon so that he won more popular votes than any previous presidential candidate in American history... the presidential tapes reveal, the President and his highest aides and ministers were plotting, in the diction and the moral temper of a clique of Mafia thugs, how they might use the power of the presidency even further to corrupt and deceive. Nor is there any longer, unfortunately, substantial reason to believe that, if Kennedy or Johnson had been reckless enough to put the reality behind their public images on as many spools of tape as Nixon, their credibility gaps would have been notably less.'
Volgens Mills is 'het doel van de opinie-organisatoren om de bevolking in een voortdurende staat van emotionele onderworpenheid te houden... Immers, als het maar eenmaal gelukt is om een mentaliteit van volgzaamheid en gehoorzaamheid te kweken, is het niet moeilijk meer om de mensen te doen geloven en te doen voelen wat men maar wil... hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit 1 bron afkomstig zijn: die van de media.'
Op het volgende opmerkelijke feit wees Noam Chomsky toen hij over de verlichtingsfilosoof David Hume het volgende schreef: 'in considering his First Principles of Government, he expressed his puzzlement over ''the easiness with which the many are governed by the few" and "the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers". "When we enquire by what means this wonder is brought about", Hume concluded, "we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular.'''
Een praktisch voorbeeld waar de macht van de opiniemakers toe leidt geeft de angelsaksische sociaal wetenschapper Alex Carey in zijn boek Taking the Risk out of Democracy: 'While the image-makers... re-created and projected Nixon so that he won more popular votes than any previous presidential candidate in American history... the presidential tapes reveal, the President and his highest aides and ministers were plotting, in the diction and the moral temper of a clique of Mafia thugs, how they might use the power of the presidency even further to corrupt and deceive. Nor is there any longer, unfortunately, substantial reason to believe that, if Kennedy or Johnson had been reckless enough to put the reality behind their public images on as many spools of tape as Nixon, their credibility gaps would have been notably less.'
Henk, deze visie staat diametraal tegenover jouw opvatting. Onder andere Carey stelt dit: 'Contrary to common assumptions, propaganda plays an important role -- and certainly a more covert and sophisticated role -- in technologically advanced democratic societies, where the maintenance of the existing power and privileges are vulnerable to popular opinion.'
Nu mijn vraag aan jou: op grond van welke feiten meen jij dat 'met onverbiddelijke regelmaat' de commerciele massamedia 'het product [leveren] op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt'? En wat bedoel je nu precies met de kwalificatie 'gefundeerd'?
3 opmerkingen:
Geen Reactie.......
Dan 'loopt' men 'weg' zoals ook Wilders doet.
Inderdaad,weglopen is een vorm van gebrek aan het nodige NADENKEN.
En Dat! is wat maar weinig mensen doen.
"Journalisten""Wetenschappers""Geestelijken"
"Socialisten""Democraten"
T'heeft te maken met eigenbelang e.d.
Met vriendelijke groet.
Kamervragen inzake de NOS verslaggeving
over de Gaza oorlog
Vragen van het lid Van der Vlies (SGP) aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap over de verslaggeving van de NOS over de oorlog tussen Hamas en Israël, naar aanleiding de constatering van de stichting WAAR dat de NOS bij de verslaggeving over het conflict in het Midden-Oosten een eenzijdig beeld heeft neergezet en vragen over de klachtafhandeling bij de NOS.
Ingezonden 18 februari 2009.
Bent u bekend met het onderzoek van over oorlog Hamas vs Israel, Stichting WAAR over de verslaggeving van de NOS over de oorlog tussen Hamas en Israël?
Deelt u de constatering van de stichting dat de NOS bij de verslaggeving over het conflict in het Midden-Oosten een eenzijdig beeld heeft neergezet? Zo ja, welke consequenties verbindt u hieraan? Bent u bereid de NOS op haar verantwoordelijkheid te wijzen? Zo nee, waarom niet?
Hoe waarborgt u het publieke belang van onafhankelijke verslaggeving door de NOS? Welke consequenties verbindt u aan het gegeven dat de NOS mogelijk handelt in strijd met haar eigen journalistieke code?
Wat is uw reactie op het verwijt van de stichting dat haar klacht door de Ombudsman van de NOS met een standaardreactie is afgedaan? Kunt u toezeggen dat de stichting alsnog een fatsoenlijke reactie krijgt?
Hoe functioneert de klachtenprocedure van de NOS momenteel? Hoe garandeert u dat de klachtenprocedure van de NOS naar behoren werkt? Vindt er periodiek een evaluatie plaats van de Ombudsfunctie van de NOS?
NOS 'selectief en manipulatief' over Gaza-operatie?
NIK 19 februari 2009.
De NOS voldoet stelselmatig niet aan haar eigen code. De NOS heeft de kijker essentiële informatie onthouden en is selectief en soms zelfs manipulatief te werk gegaan. Dit constateert een rapport dat de nieuwsvoorziening van het NOS Journaal over de Gaza-operatie heeft geanalyseerd. De SGP heeft inmiddels Kamervragen gesteld, op grond van het rapport.
Het onderzoek naar de berichtgeving van de NOS in haar Acht Uur Journaal over de oorlog tussen Hamas en Israel is uitgevoerd door stichting Waarheid Accuratesse Authenticiteit Reportages (WAAR) en de Israel-Facts monitorgroep. "Zij zeggen: "De primaire nieuwsbron voor de Nederlandse burger behoort primair de feiten te presenteren in het nieuws.
Het onderzoek vond plaats in de periode 24 december 2008 t/m 24 januari 2009. De aanleiding voor het onderzoek was het vermoeden dat belangrijk en essentieel feitenmateriaal niet terug te vinden was in de verslaggeving door het NOS Journaal.
Vergeleken
Berichtgeving van de NOS werd getoetst aan de eigen NOS journalistieke code. Uitzendingen werden geanalyseerd op feitenmateriaal, taalgebruik, beeldmateriaal en de montage van beelden, selectie van beelden en onderwerpen, en op repeterende thema's. De berichtgeving van de NOS werd voorts vergeleken met andere TV nieuwsprogramma's waaronder de ARD en ZDF in Duitsland.
Manipulatief
Conclusie van het WAAR-onderzoek is dat de NOS stelselmatig op alle genoemde onderzoekspunten niet aan haar eigen code voldeed; op tal van punten de kijker essentiële informatie onthield en in vele gevallen selectief en soms zelfs manipulatief te werk ging in haar taak als primaire nieuwsbron in Nederland.
Voorbeelden
Feiten en Onjuistheden: Al voor het begin van de Israëlische actie in Gaza meldde de NOS een incident op de grens van Zuid Israel dat uiteindelijk de directe inleiding vormde tot de oorlog. Hamas plaatste op 23 december 2008 een bom naast de grensweg waarop Israëlische voertuigen patrouilleren waarop het Israëlische leger het vuur opende op de Hamasleden.
De NOS berichtte in haar reportage over de 60 raketten die Hamas op 24 december afvuurde op Israëlische steden en meldde: " de raketbeschietingen waren een wraakactie op een Israëlische offensief gisteren waarbij 3 Hamas strijders om het leven kwamen".
Hierop stelt WAAR: het zal duidelijk zijn dat dit een onjuiste weergave van de feiten was.
Suggestief taalgebruik
In zijn reportage van 29 december vertelt correspondent Sander van Hoorn de kijker dat het grensgebied met Gaza nu afgesloten is door het Israëlische leger, hij noemt de door het leger opgegeven reden van veiligheid "onzinnig" en zegt daarop dat "het eerder zo is dat men geen pottenkijkers wil".
Op 22 en 24 december vonden in deze bufferzone sluipschutter incidenten plaats waarbij Hamas op in de zone aanwezige burgers schoot. Daarnaast was de maatregel ook van kracht voor Israëlische burgers en zelfs voor de landbouwers in het gebied, die daardoor tonnen schade opliepen.
Beeld en montage
In een reportage op 17 januari laat het NOS Journaal een reportage zien die men overnam van Arutz 10 in Israel, in de reportage zagen de Nederlandse kijkers de Arutz 10 reporter Eldar die sprak met de Palestijnse arts Izzildin Abul Al Alaish in Gaza (iets dat Arutz 10 regelmatig deed), op het moment dat het huis van de arts getroffen werd door een granaat van de IDF. Daarbij kwamen drie kinderen van de arts om, Eldar regelde nog tijdens de uitzending Israëlische hulp voor de arts.
De NOS monteerde de beelden van Eldar zo, dat de kijker niet de fragmenten zag die lieten zien dat de man hevig geëmotioneerd was en tegen zijn tranen vocht.
Het vervolg van de NOS reportage maakte het waarom hiervan duidelijk. Het commentaar meldde dat Eldar direct de studio verliet om hulp te regelen voor de arts en dat bij wijze van hoge uitzondering de grens openging voor de gewonde kinderen van de arts, en even verderop meld de NOS dat de arts bij aankomst in het ziekenhuis ook al niet op mededogen hoefde te rekenen.
Beide opmerkingen waren onjuist; de ZDF in Duitsland zond in haar nieuwsuitzending een reportage uit waarop Palestijnse kinderen te zien waren die op dat moment in Israëlische ziekenhuizen werden verpleegd (waaronder uit Gaza), en mededogen kreeg de arts in grote mate in Israel, vele Israëli's stuurden hem SMS berichten met steunbetuigingen. Iets waarover hij later op Arutz 10 zijn dank uit sprak aan het Israelische publiek.
Een regelmatig terugkerend thema dat met name correspondent Van Hoorn opnam in zijn reportages was de Israëlische maatregel geen reporters toe te laten in het oorlogsgebied.
Van Hoorn maakte van zijn mening over deze maatregel geen geheim, en deed het voorkomen alsof het uniek was in de media wereld. Echter ook tijdens de oorlog in Georgië in 2008 had de pers geen toegang tot het oorlogsgebied, hetzelfde geldt voor de oorlog in Sri Lanka waar de pers ook moet afgaan op rapporten van derden. ARD's Tagesschau had met de zelfde maatregel te maken maar maakte er niet eens melding van.
Op 30 december 2008 legt Van Hoorn uit, in een reportage aan de rand van Gaza, dat hij besloten heeft een Palestijnse cameraploeg te gaan gebruiken voor het maken van reportages in Gaza. Hij zegt zich bewust te zijn van de onbetrouwbaarheid van dergelijke Palestijnse journalisten ("Palestijnen zijn geneigd tot toneelspel "), maar deze mensen weten dat ze dat bij hem niet moeten doen. En daarmee zou dan de onafhankelijke rapportage gewaarborgd zijn.
Zweeg
Helaas was er nog iets waarover Van Hoorn zweeg, en dat essentieel is voor de vraag naar de betrouwbaarheid van zijn Palestijnse TV ploeg.
Sinds Hamas aan het bewind kwam in Gaza is de persvrijheid aan banden gelegd en werden vaak incidenten gemeld waarbij te onafhankelijk opererende journalisten (fysiek) werden geïntimideerd door Hamas. Ook bepaalde Hamas wie wel of niet een perskaart kon krijgen, de unie van Palestijnse journalisten bevestigde dat men dagelijks met bedreigingen te maken had en met censuur.
Ook de Foreign Press Association (waar de NOS ook bij is aangesloten) bevestigde indertijd deze stand van zaken.
Van Hoorn zweeg over dit alles.
WAAR sluit af met: "Uit het onderzoek komt een patroon naar voren dat wij zeer verontrustend vinden. De kijker in Nederland heeft recht op een NOS journaal dat alle feiten van het Midden Oosten conflict belicht en dat die feiten in een juiste context plaatst. En de kijker heeft recht op Journaal reporters die zich strikt houden aan de eigen journalistieke code.
Gezien het hoge tempo waarin het klimaat rond de discussie over Israel in Nederland verslechtert, en gezien de reeds zichtbare maatschappelijke gevolgen daarvan, achten wij de tijd rijp voor drastische verbetering in de taakopvatting en het verantwoordelijkheidsbesef van de Journaal staf. De primaire nieuwsbron voor de Nederlandse burger behoort primair de feiten te presenteren in het nieuws."
Naar:
rubriekindex uit de
Nederlandse pers
Naar:
de home page van
Likoed Nederland
Naar:
plattegrond
van de site
Bovenstaande van anzi. Duidelijk geen subsidie voor media.
Een reactie posten