In zijn essaybundel 'Verval van het Woord' schrijft professor George Steiner dat ‘de eisen van de massacultuur en massacommunicatie de taal een steeds geringere taak hebben doen vervullen. Wat kan er, uitgezonderd halve waarheden, grove simplificaties of onbenulligheden, overgebracht worden aan dat half-geletterde massale gehoor, dat dankzij de overal doorgedrongen democratie de voorstelling mag bijwonen? Alleen in een verschraalde of gecorrumpeerde taal kan een dergelijke communicatie effectief gemaakt worden.’ Dagelijks zien en horen we hoe de taal geterroriseerd wordt, hoe begrippen ontkracht worden, hoe woorden hun betekenis wordt ontnomen. Een voorbeeld is de woordenbrij van minister Kamp tegenover een verslaggever van het NOS- en Radio I-Journaal. Na maandenlang voor parlementsleden vitale informatie te hebben achtergehouden over het Nederlands militair optreden in Afghanistan vertelde hij Tweede Kamerleden dat Nederlandse commando’s in januari en februari van dit jaar vijf keer betrokken waren geweest bij ‘incidenten’ in de buurt van de Zuid-Afghaanse stad Kandahar. Naar aanleiding daarvan hebben, volgens Kamp, de Amerikanen 21 mensen gearresteerd. Een deel van de arrestanten is terechtgekomen in de omstreden gevangenis op de Amerikaanse luchtmachtbasis Bagram. Twaalf van hen zouden nog vastzitten in deze gevangenis waar volgens Human Rights Watch wordt gemarteld. Minister Kamp verdedigde dit beleid als volgt: ‘Mijn stelling is dat wij daar gedurende een jaar lang er mede voor gezorgd hebben dat in Kandahar sprake was van een vrij rustige situatie. Tot nu toe hebben we al onze special forces gezond en wel weer teruggekregen. We hebben in die gevallen dat we met tegenstanders zijn geconfronteerd hebben we adequaat gereageerd, en ik denk dat we hier een positieve bijdrage hebben geleverd aan de inspanning van de internationale gemeenschap om de situatie in Afghanistan geleidelijk te verbeteren.’ Wanneer we logica op dit betoog loslaten dan zegt de minister al dan niet impliciet het volgende: een jaar lang is het in Kandahar vrij rustig geweest, want onze militairen zijn ongeschonden uit de strijd gekomen. Wij hebben gevangenen overgedragen aan de Amerikanen om ze naar een gevangenis over te brengen waar volgens een mensenrechtenorganisatie gemarteld wordt en zo hebben we niet alleen adequaat gehandeld, maar ook nog eens een positieve bijdrage geleverd aan de stabiliteit van de regio. En zo omzeilt de liberale minister, voor wie vrijheid en democratie een hoog goed zijn, het feit dat hij op deze manier de mensenrechten heeft geschonden en theoretisch gesproken hiervoor veroordeeld zou kunnen worden door een tribunaal. In tegenstelling tot een dictatuur is een rechtstaat gefundeerd op woorden, woorden die betekenis geven aan ons leven. Waarom laten we politici het leven betekenisloos maken. Achter de woorden van Kamp gaan het martelingen schuil, en schendingen van de mensenrechten, en wie weet, oorlogsmisdaden. Waarom laat de parlementaire democratie dit toe?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten