"Het Verraad van de Polder Profeet Geert Mak" (2)

Flip Buter heeft gereageerd op "Het Verraad van de Polder Profeet Geert Mak"

26 jun 2025

Beste Stan: Op X vergelijkt Geert Mak Gaza met de Armeense genocide en de apartheidsstaat ZuidAfrika. Iemand noemt hem daarom een gifslang. Op 31 mei in Nieuwsuur zegt hij dat we masaal weer wegkijken zoals toen, zwijgen. De laatste decennia heeft Israel zich ontwikkelt tot een apartheidsstaat en we hebben dat onder de tafel geduwd. Nu herhaalt zich wat in de holocaust gebeurde bij de Israëlí's. Dat maakt het zo pijnlijk. En we zijn weer bezig weg te kijken terwijl het zich herhaalt. Toch niet zo slecht van de Polderprofeet!

Beste Flip. Je maakt twee essentiële fouten:

1.  Geert Mak is een oude vriend van mij die al sinds 1990 als jurist en journalist weigert op te komen voor de belangen van de Palestijnse bevolking, terwijl hij tegelijkertijd toch zichzelf de rol heeft aangemeten van de morele stem in Nederland. 

In 1990 bezocht ik als journalist voor het eerst de bezette gebieden en zag daar hoe Palestijnse schoolkinderen door de Joodse strijdkrachten werden vermoord. Sindsdien heb ik Mak op de hoogte gehouden van de zionistische oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide. 

Al sinds de jaren tachtig waarschuwde ik hem dat het toen opkomende neoliberale kapitalisme een chaos zou veroorzaken in de wereld, en dat zijn optimistische beschouwingen de werkelijkheid verdraaiden. Het opmerkelijke is dat hij dit ook wist, zoals valt op te maken uit hetgeen hij mij in januari 2012 schreef:

'Het probleem met jou is dat je verdomd vaak gelijk hebt, en dat het vaak geen prettige mededelingen zijn die je te melden hebt… Jij ziet veel dingen scherper en eerder,' om hier aan onmiddellijk toe te voegen: 'Maar ik kan niet zonder hoop, Stan, dat klinkt misschien wat pathetisch, maar het is toch zo.'

Kortom, Het ‘probleem’ was ik, niet het feit dat ik ‘verdomd vaak gelijk’ had, maar ‘dat het vaak geen prettige mededelingen zijn die je te melden hebt,’ terwijl Mak ‘niet zonder hoop,’ kon en die drijfveer was voor hem veel belangrijker dan dat een collega ‘veel dingen scherper en eerder [ziet].’

Hier manifesteert zich de hele zaak in een notendop. De mainstream-opiniemaker moet namelijk rekening houden met zijn publiek, zijn opdrachtgever, én boven alles met zijn imago die hem of haar een vorstelijk inkomen verschaft. Mak’s geschriften vol ‘hoop’ hebben de domineeszoon zelfs multi-miljonair gemaakt. Maar na alle jaren gespeeld 'optimisme' meent hij ineens dat ‘wij’ als gevolg van Covid-19 overvallen zijn door ‘een donderslag bij heldere hemel,’ en ‘wij'  in 'het voorjaar van 2020 plotseling uit onze roes wakker’ zijn ‘geschopt’ en ‘wij’ voor het eerst  ‘voorzichtig het woord "noodlot" op onze tong’ proefden. Hoewel Geert telkens 'wij' schrijft, spreekt hij bovenal over zichzelf, zijn milieu, en zijn generatiegenoten, van wie de overgrote meerderheid nooit een oorlog van nabij heeft meegemaakt, maar in welvaart en vrede heeft door gesukkeld. Voor hem als bestsellerauteur stond de ‘hoop’ centraal, en niet de dagelijkse realiteit van miljarden medemensen. Het zou allemaal steeds beter worden, de Verlichtingsideologie van de westerse witte middenklasse met haar simplistische Vooruitgangsgeloof bleef voor een hele generatie babyboomers de alles overheersende waarheid. Met als gevolg dat de oud-PSP-er Mak en zijn opportunistische sociaal-democratische kornuiten zich onder het neoliberalisme geen enkel ander alternatief meer konden voorstellen. In hun virtuele werkelijkheid speelden feiten geen rol van betekenis meer, waardoor Mak’s boeken vol verwarrende tegenstrijdigheden staan, die een volstrekt valse voorstelling van zaken geven. Helaas voor hem, werkte het vurige verlangen naar ‘hoop’ op den duur verlammend. Dat kon natuurlijk niet anders, zoals de auteur van wereldniveau, Albert Camus, in zijn essay Summer in Algiers (1954) had gesteld:

'Uit de doos van Pandora, waar alle kwalen van de mensheid tierden, haalden de Grieken na alle andere de hoop tevoorschijn, als de meest verschrikkelijke van allemaal. Ik ken geen ander symbool; want, in tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, staat hoop gelijk aan berusting. En leven is juist niet berusten.'

Bij Mak geldt inderdaad dat ‘hoop’ gelijk staat aan ‘gelatenheid,’ een vlucht uit de realiteit, omdat de vluchtende niet weet wat hij met de werkelijkheid aan moet. Hij ‘berust’ in zijn eigen impotentie, maar probeert dit te verhullen door het ‘hoop’ te noemen. En zo kwam hij onvermijdelijk in een doodlopende straat vast te zitten, tot de werkelijkheid ook hem overviel, en Geert met gespeelde verbijstering beweerde dat hij en zijn publiek plotseling overrompeld waren door de coronavirus, ‘een donderslag bij heldere hemel.’ Ook die bewering is half waar, en dus in feite een leugen, want Geert Mak en zijn mede-opiniemakers waren gewaarschuwd, aangezien ‘Experts warned of a pandemic decades ago,’ en ‘Before Virus Outbreak, a Cascade of Warnings Went Unheeded,’ zoals The New York Times op 19 maart 2020 berichtte. 

https://www.nytimes.com/2020/03/19/us/politics/trump-coronavirus-outbreak.html   

‘Hoop,’ beste Flip, is een valstrik. De volgende keer meer.