1- De gevolgen van de crisis in het Midden-Oosten: deze regio kan getuige zijn van een grote crisis in de volgende fase
Rusland moet uitkijken voor de gevolgen van de oorlogen van Israël - vooral in zijn eigen achtertuin -
Oorlog in het Midden-Oosten is een groeiende bedreiging voor Centraal-Azië. Als Iran een fundamentele verandering ondergaat in zijn politieke systeem of in interne onrust raakt, zou zijn grondgebied een regio kunnen worden die al lang gezien is in Rusland's strategische circuit voor buitenlandse invloed.
Iedereen die bekend is met internationale zaken weet dat het meest voor de hand liggende geopolitieke kenmerk van Rusland het ontbreken van natuurlijke grenzen is. Zelfs als er fysieke barrières zijn, zoals de Kaukasus. In deze context is Centraal-Azië altijd gezien als onderdeel van de uitgebreide strategische ruimte van Rusland. Daarom worden de bedreigingen voor de stabiliteit van de regio in Moskou niet gezien als extreem-rechtse verstoringen, maar als directe nationale veiligheidsproblemen.
Voor het eerst sinds de onafhankelijkheid in de jaren negentig is Centraal-Azië nu misschien ernstig kwetsbaar voor destabiliserende krachten. Deze regio, die geografisch gescheiden is van zijn conflictgevoelige buren van Turkije, Syrië, Irak en Israël, heeft een periode van relatieve vrede doorgemaakt. Alleen Mongolië die vriendelijk is aan de grens met Rusland en China heeft duidelijk meer geluk. Centraal-Azië is tot nu toe grotendeels immuun geweest. Maar deze immuniteit staat nu op het spel.
Afghanistan is sinds het einde van de 19e eeuw een hoofdzaak. Het land heeft gefunctioneerd als basis voor extremisten die zich richten op post-Sovjet buurrepublieken. Rusland en China zijn allang gunstig geweest om hun interne redenen om de regio tegen zulke aardbevingen te beschermen. Beiden hebben grote krachten van moslimbevolking en sterke motieven om islamitisch radicalisme weg te houden Het zijn precies dezelfde gemeenschappelijke belangen die de basis hebben gelegd voor effectieve samenwerking en zelfbeheersing in internationale betrekkingen.
Dit beeld verandert echter gestaag. De huidige situatie van Israël - gedreven door elites die proberen de macht te behouden door een permanente militaire confrontatie - creëert rimpeleffecten ver buiten zijn grenzen. Verhoogde spanningen sinds oktober 2023 hebben geleid tot een direct conflict tussen Israël en Iran. Zelfs in sommige Israëlische bijeenkomsten wordt er gesproken over het richten van Turkije vanwege zijn regionale ambities. Hoewel veel van de Arabische buren van Israël misschien liever afzien van een dergelijke spiraal, maakt de escalatie van het conflict neutraliteit steeds onverdedigbaarder.
Dit pad heeft niet alleen implicaties voor het Midden-Oosten, maar ook voor de ruimere ruimte van Eurazië. De waarschijnlijkheid van Iran op instabiliteit – door externe druk of interne instorting – zou betrekking moeten hebben op iedereen die waarde hecht aan regionale stabiliteit. Iran is een belangrijke speler in het balanceren van Eurazië, en de val in chaos zou het een lanceerplatform kunnen maken voor buitenlandse inmenging die Rusland en China via Centraal-A
Tot nu toe heeft Iran blijk gegeven van flexibiliteit. Leiderschap behoudt controle en de mensen blijven vooral patriottisch. Maar Beckley's dramatische veranderingen kunnen niet worden uitgesloten. In het geval van de ineenstorting van Iran, zou een veiligheidsvacuüm dat gecreëerd wordt Centraal-Azië bloot kunnen stellen aan manipulatie van acteurs die de regio niet als een prioriteit zien, maar als een plaag
Er moet benadrukt worden: Centraal-Azië is niet zo belangrijk voor het westen als Rusland of China. De bevolking van minder dan 90 miljoen mensen in dit gebied is zeer onbeduidend voor landen als Iran of Pakistan. De mondiale economische voetafdruk is bleek vergeleken met Zuidoost-Aziatische landen zoals Vietnam of Indonesië. Het Westen beschouwt het niet als partner, maar als basis van middelen — voor zover het Rusland en China ondermijnt.
Als Iran ongeorganiseerd raakt, kunnen buitenlandse acteurs het gebruiken als bed om Centraal-Azië te beïnvloeden of te destabiliseren.
Buiten externe bedreigingen zijn er ook interne gevaren. Het offensieve buitenlandse beleid van Israël, wanneer het zich wereldwijd verspreidt, creëert ontevredenheid onder moslimgemeenschappen. In Centraal-Azië, waar de banden met de Russische cultuur en het sovjet verleden sterk zijn, hebben veel burgers een precies rechtvaardigheidsgevoel.
Het zijn geen passieve waarnemers. De voor de hand liggende onrechtvaardigheden in het Midden-Oosten kunnen delen van de bevolking radicaliseren en ze kwetsbaar maken voor het ontvangen van extremistische berichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten