Het Zionistisch Extremisme Bedreigt De Wereldbevolking

Twintig maanden nadat de Joods-Israelische genocidale aanvallen op de Palestijnse bevolking begonnen, waarbij inmiddels meer dan 50.000 Palestijnse burgers zijn vermoord, een meerderheid van hen weerloze vrouwen en kinderen, en het CIDI eergisteren feest vierde in het hermetisch afgeschermde KIT-gebouw, ontdekt Het Parool over de gehele breedte van de voorpagina 'Ruime meerderheid van Nederlandse bevolking vindt dat Israel te ver gaat.' Volgens de locale Amsterdamse krant 'kantelt' de 'publieke opinie' nu pas 'ten aanzien van geweld in Gaza.' Over de reden van deze vermeende fundamentele verandering van de 'publieke opinie' blijft Het Parool zwijgen. Begrijpelijk, want decennialang heeft de polderpers deelgenomen aan het demoniseren van de Palestijnen. Uit eigen ervaring merkte ik in het verleden dat mijn joodse collega's van de mainstream-pers al decennialang propaganda bedreven over hun heilstaat. Leugen en bedrog was kenmerkend voor hun beschamende berichtgeving. 

Een willekeurig voorbeeld van de vele  voorbeelden die ik de afgelopen 35 jaar heb gegeven:

'Mei 2008 sprak Salomon Bouman tijdens een bijeenkomst georganiseerd door het Institute of Social Studies in Den Haag. Naar aanleiding daarvan schreef deze zionistische NRC-correspondent in een column in het Nieuw Israëlitisch Weekblad ondermeer het volgende: 

'Mijn verweer dat het een nutteloze extremistische opvatting is David Ben Goerion als een oorlogsmisdadiger te bestempelen lokte scherpe antireacties uit de zaal uit.'

Dit is een aperte leugen zoals de aanwezigen, onder wie ik, kunnen bevestigen. In werkelijkheid gebeurde het volgende: Bouman verklaarde dat zijn opponent, de Palestijnse intellectueel Omar Barghouti 'een zeer grote extremist' was, vanwege diens opmerking dat Ben-Goerion voor oorlogsmisdaden in 1948 gepleegd -- door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag had moeten worden berecht. Omdat de voorzitter verzuimde Bouman te vragen zijn belediging tegenover een uitgenodigde gespreksgenoot toe te lichten, stelde ik na verloop van tijd de volgende vraag: 

'Meneer Bouman, u zei dat meneer Barghouti een extremist was omdat hij heeft verklaard dat Ben-Goerion voor oorlogsmisdaden had moeten worden veroordeeld. Begrijp ik nu goed dat u suggereert dat de massale verdrijving in 1948 geen oorlogsmisdaad was?'

Bouman was een tijdje stil en zei toen: 

'Dat is een scherpe vraag... Ik beschouw het geen oorlogsmisdaad. '

Vervolgens begon Salomon B. erom heen te draaien en dus vroeg ik hem om uit te leggen 'waarom het verdrijven van tenminste 750.000 burgers geen oorlogsmisdaad volgens u is, terwijl niet allereerst meneer Barghouti, maar het internationaal recht dit tot een oorlogsmisdaad heeft bestempeld? Waarom is meneer Barghouti een "extremist" wanneer hij iets zegt dat door het internationaal recht als zodanig vastgelegd is.'

Bouman antwoordde: 

'Ik ken natuurlijk het internationaal recht en ik weet wat oorlogsmisdaden waren... maar in 1948 was er een oorlog dat door de Arabische landen was begonnen en de Israëli's waren toen in de positie om hun gebied uit te breiden.'

Ook dit was een vertekening van de werkelijkheid, en behoort tot de canon van de Israelische hasbara- propaganda. Bouman weigerde met zijn kromme redenering Barghouti's terechte opmerking te accepteren. Het wezenlijke kenmerk van een oorlogsmisdaad nu  is dat zij juist tijdens een oorlog wordt gepleegd, vandaar ook de naam 'oorlogsmisdaad.' Volgens Bouman was er geen sprake van oorlogsmisdaden en 'ik weet wat ze gedaan hebben en wat ze dachten in 1938 en ik weet wat Rabin heeft gedaan, maar hij heeft ook de hand geschud van Yasser Arafat, don't forget it.'

Met deze woorden reageerde hij op het feit dat Rabin in opdracht van Ben-Goerion na een bloedbad alle bewoners had verdreven van twee grote Palestijnse steden die door de Verenigde Naties aan de Palestijnen waren gegeven, maar die de zionisten vanwege hun strategische ligging in beslag namen. Daarvoor lagen plannen gereed, nog voordat de stichting van de staat was uitgeroepen. Ben-Goerion, vader des vaderlands van ‘de Joodse natie,’ had daarover al in 1938 verklaard: 

'Na de vorming van een groot leger, in het kielzog van de oprichting van de staat, zullen we de verdeling afschaffen en ons uitbreiden naar heel Palestina.'

Een jaar eerder, schreef hij aan zijn zoon Amos: 

'Geen zionist kan afstand doen van ook maar het kleinste gedeelte van het land van Israël. Een joodse staat in een deel van Palestina is geen einde, maar een begin.

Het voorlopig accepteren van een eigen stuk grondgebied was, volgens hem, doorslaggevend want juist 'daardoor vergroten we onze macht en elke machtstoename maakt het mogelijk het land in zijn geheel in handen te krijgen. Het vestigen van een [kleine] staat… zal dienen als een zeer krachtig instrument in onze historische inspanning om het hele land te bevrijden.'

Tijdens het Israëlische geweld in 2001 in de bezette gebieden gaf Bouman op Radio I de Israëlische legerpropaganda letterlijk door. Dat ging als volgt: 

'Met de arrestatie van twee daders van de aanslag op de Israëlische minister van Toerisme Rahavem Ze'evi is voor premier Ariel Sharon de weg vrijgekomen om het Israëlische leger eervol uit de Palestijnse steden terug te trekken.' 

Het is een illustrerend voorbeeld van hoe een decennialang verblijf in Israel tot tendentieuze journalistiek kon leiden voor mensen die daar emotioneel gevoelig voor zijn. Wat tevens opviel aan het  bericht was het volgende: Palestijnen worden gedood, de ongewapende Palestijnse burgers die vermoord werden, spelen dus geen rol in deze vorm van verslaggeving, alleen de Israëlische minister werd vermoord, de rest werd neutraal gedood. Er zouden 'twee daders' zijn opgepakt die 'te maken hebben' met 'de aanslag'? Hoe kan dat? Waren die twee verdachten al berecht? Nee, zolang dat niet is gebeurd, blijven ze 'verdachten.' Maar in de ogen van de zionisten zijn het ‘Arabieren,’ dus sowieso al verdacht. Desalniettemin was de zionist Bouman op dat moment journalist en volgens de journalistieke regels blijven verdachten nu eenmaal 'verdachten.' Een dag later schreef Bouman vanuit het veilige Tel Aviv voor de NRC: 

'De Israëlische veiligheidsdiensten maakten gisteren bekend dat twee handlangers van de twee moordenaars van deze minister zijn gearresteerd.' 

De 'daders' hadden na gemarteld te zijn ook nog eens 'handlangers,' maar nog steeds weigerde Bouman ze verdachten te noemen wat ze in een democratische rechtstaat als Nederland wel genoemd zouden moeten worden. Maar niet in Israel, aangezien daar de  martelende 'veiligheidsdiensten' de waarheid 'bekend [maakten].' Overigens is dit een volstrekt willekeurig voorbeeld van de wijze van verslaggeving vanuit het beloofde land. De Israëlische terreur wordt verkocht als militaire acties. Het begrip 'eervol' is ook saillant. In wat voor een ideologische termen dacht de journalist van de 'kwaliteitskrant'? ‘Eervol’? Wat is er eervol aan een terugtrekking na een bloedige inval? Zijn hele werkzame leven lang heeft Salomon Bouman propaganda bedreven voor het inmiddels fascistische zionisme. Meer over de joodse correspondenten en journalisten later:

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=salomon+bouman+zionist  

Sommige mensen kunnen in Nederland en Israel een heel werkzaam leven lang in een leugen blijven leven. 

In 2008 schreef ik over Salomon B. : De Israelische wreedheden worden verkocht als militaire acties. In wat voor een termen denkt zo'n journalist? Waarom schrijf ik dit over Bouman? Welnu, omdat vanavond een beschouwend stuk van zijn hand in de NRC te lezen is. De kop boven het artikel spreekt boekdelen: 'Israel zit vooral zichzelf in de weg.' Toemaar. Voor elke onafhankelijke beschouwer zit Israel allereerst de Palestijnse burgerbevolking in de weg, vooral in het concentratiekamp Gaza, waar de bevolking nu wordt uitgehongerd, en weer gebombardeerd. Sterker nog, Israel is -- terwijl het volgens Bouman 'zichzelf in de weg' zat -- er toch mooi in geslaagd om meer dan 100 Palestijnen uit de weg te ruimen, van wie meer dan de helft ongewapende burgers is, onder wie kinderen, die totaal niet aan de strijd deeelnamen, volgens de Israelische vredesgroep B'tselem. Dat vergoeilijkende toontje ook: 'zichzelf in de weg zitten,' alsof we hier te maken hebben met een puberend kind. Nee, meneeer Bouman, Israel is geen puberend kind, maar een agressieve natie, vergelijkbaar met Nazi-Duitsland, die in strijd met het internationaal recht en talloze VN-resoluties een ander volk onderdrukt, hun land steelt, en weigert de in 1948 en 1967 etnisch gezuiverde Palestijnen terug te laten keren. Israel is een staat die de op drie na machtigste strijdkrachten ter wereld bezit en waarvan de scherpschutters gericht kinderen doodschieten, zoals ik meermaals terplaatse heb kunnen constateren, en ook u zou hebben kunnen constateren als u in die 37 jaar de moeite had genomen om tijdens het geweld rond te kijken in bezet gebied, zoals onze dappere Joods Israelische collega Amira Hass doet voor de kwaliteitskrant Haaretz. Afgelopen dinsdag interviewde ik de gerespecteerde Benjamin Beit-Hallahmi, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa en auteur van talloze boeken over zijn land, Israel. Eén van de titels is Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israel (1991. Hier zijn wat fragmenten uit Original Sins: 

'Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’ 

'Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.'

'In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse Joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.'

Fragmenten uit Original Sins: 'In de beginfase leken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.'

'Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.'

'De (toenmalige) overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”

'De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.'

'Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting.' 

Meneer Bouman, laten we ophouden in vergoeilijkende termen over Israel te spreken. We hebben te maken met een uiterst agressieve staat dat door het Westen tijdenlang de hand boven het hoofd is gehouden. Dat kan niet langer meer zo. Als een staatssecretaris van Defensie in Israel de Palestijnen bedreigt met een Holocaust, is de maat vol. Dan hebben we te maken met een pathologisch fenomeen. Dat geeft toch weer een ander beeld dan een land dat 'vooral zichzelf in de weg' zit, nietwaar? Boven uw opiniestuk staat: 'Stationeer een internationale troepenmacht in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.' Ik vreesde al in oktober vorig jaar toen ik door bezet gebied en door Israel reisde dat dit soort voorstellen door de commerciële massamedia zouden worden opgepikt en worden ondersteund. In diplomatieke en politieke kringen werd toen al gesproken over een dergelijk initiatief. Het besluit om anderen het vuile werk voor Israel te laten doen, lijkt zinnig, maar is in wezen schandalig. Het Westen hoeft daar niet te zitten met troepen, want het Internationaal Gerechtsshof heeft al uitgesproken dat de Joodse nederzettingen en de Apartheidsmuur illegaal zijn en ogenblikkelijk ontmanteld dienen te worden. U ondersteunt met uw absurde voorstel het voortduren van een meedogenloze bezetting. 40 jaar Israelische terreur in bezet gebied is meer dan genoeg geweest, het is acht keer langer dan de Duitse bezetting van Nederland. Waarom zouden buitenlandse belastingbetalers geld moeten geven om een militaire bezetting en diefstal van Palestijns land voort te laten duren? Net zoals we zagen in Libanon is zo'n internationale troepenmacht volkomen machteloos zodra de extremistische Joodse strijdkrachten het in hun hoofd halen om weer eens met geweld andermans gebied binnen te dringen. Waarom pleit u niet voor een onmiddellijke Israelische terugtrekking uit bezet gebied? Hecht u weinig waarde aan het internationaal recht? Of hecht u meer waarde aan de macht die uit de loop van een Joodse geweer komt? U gedraagt zich als een ware terrorist.

De feiten:

Vanaf eind jaren tachtig onderzochten professoren zoals Pappe, Benny Morris en Avi Shlaim recent vrijgegeven Israëlische archieven en kwamen tot de conclusie dat decennia aan Israëlische geschiedenis over de oorlog van 1948 grotendeels propaganda waren en dat het Palestijnse verhaal in wezen correct was.

De Palestijnen 'verlieten hun huizen' niet vanwege de bevelen van Arabische regeringen, zoals de standaard Israëlische lijn was. Ze werden in feite onder schot verdreven door zionistische milities zoals Haganah, Irgun en Lehi (ook bekend als Stern Gang). Veel van de 750.000 Palestijnse burgers vluchtten uit angst voor de vele bloedbaden die de zionisten aanrichtten, waarvan de meest beruchte  in het dorp Deir Yassin plaatsvond.

Zo documenteerden de 'nieuwe historici' in Israel de realiteit van de Palestijnse Nakbah (catastrofe) vanuit eigen Israëlische bronnen. Omdat de basisfeiten niet langer ter discussie stonden, koos Benny Morris uiteindelijk voor een andere benadering. In een inmiddels berucht interview met de Israëlische kwaliteitskrant Ha'aretz uit 2004 verduidelijkte Morris zijn toewijding aan het zionisme. Hij stelde dat Israël weliswaar etnische zuiveringen, bloedbaden (en zelfs veel verkrachtingen) had uitgevoerd, maar dat er desondanks 'omstandigheden in de geschiedenis zijn die etnische zuiveringen rechtvaardigen... Een Joodse staat zou niet zijn ontstaan ​​zonder de ontworteling van 700.000 Palestijnen. Daarom was het noodzakelijk om hen te ontwortelen.'

http://indymedia.nl/nl/2011/02/73771.shtml

http://www.counterpunch.org/shavit01162004.html

In 2004 verklaarde de gezaghebbende Joods-Israelische historicus Benny Morris: 'Ben-Gurion had gelijk... Zonder de ontworteling van de Palestijnen zou hier geen Joodse staat zijn ontstaan.'

http://www.nybooks.com/articles/17029

De etnische zuivering is uitgebreid beschreven in gedegen historisch onderzoek van Joods-Israelische historici als Simha Flapan, Ilan Pappe, Tom Segev, Avi Shlaim en Benny Morris, etc. De oorzaak van het conflict, te weten de etnische zuivering, begon in 1947, een feit dat volgens Benny Morris: 

'is gebaseerd op vele documenten... de meeste uit de archieven van de Israel Defense Forces. Wat het nieuwe materiaal aantoont, is dat er veel meer Israëlische bloedbaden hebben plaatsgevonden dan ik eerder had gedacht. Tot mijn verbazing waren er ook veel gevallen van verkrachting. In de maanden april-mei 1948 kregen eenheden van de Haganah [de vooroorlogse verdedigingsmacht die de voorloper was van de IDF] operationele orders die expliciet stelden dat ze de dorpelingen moesten ontwortelen, verdrijven en de dorpen zelf moesten vernietigen.'

En:

'Vanaf april 1948 verkondigt Ben-Gurion een boodschap van overdracht. Er is geen expliciete schriftelijke opdracht van hem, er is geen geordend alomvattend beleid, maar er heerst een sfeer van [bevolkings]overdracht. Het idee van overdracht hangt in de lucht. De hele leiding begrijpt dat dit het idee is. Het officierskorps begrijpt wat er van hen verwacht wordt. Onder Ben-Gurion ontstaat er een consensus over overdracht... Ben-Gurion was een transferist. Hij begreep dat er geen Joodse staat kon bestaan ​​met een grote en vijandige Arabische minderheid in zijn midden. Zo'n staat zou niet bestaan.'

Voor degenen die de boeken van Morris niet gelezen hebben, het begrip 'transfer' is een eufemisme voor etnische zuivering. Met andere woorden: Israel heeft volgens zijn meest vooraanstaande historicus en de eerder genoemde 'nieuwe historici' met geweld en 'terreur' tenminste 750.000 Palestijnse burgers verdreven, waardoor ze, zonder enige compensatie van Israel, in vluchtelingenkampen terechtkwamen, omdat ze in strijd met het internationaal recht en talloze resoluties van de VN van Israel niet mochten terugkeren. Deze situatie duurt al meer dan 60 jaar.

http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=380986&contrassID=2

Ik ga ervan uit dat een burger die waarde hecht aan het recht zal denken dat Morris walgt van deze wrede zionistische politiek, die de oorzaak is van het voortdurende geweld. Maar met schokkende eerlijkheid en onverschilligheid beweerde de historicus vervolgens: 

Onder bepaalde omstandigheden is uitzetting geen oorlogsmisdaad. Ik denk niet dat de uitzettingen van 1948 oorlogsmisdaden waren. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken. Je moet je handen vuilmaken.

Het was kennelijk allemaal onvoldoende geweest, want de huidige extremisten onder de zionisten hebben felle kritiek op Ben-Gurion. Zo stelt Morris zelf, die tot het Israelische progressieve kamp werd gerekend, het volgende: 

Ik denk dat [Ben-Goerion] in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een joodse straat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Ik weet dat dit de Arabieren en de ruim denkenden en de politiek correcte types verbijsterd. Maar mijn gevoel is dat deze plaats rustiger zou zijn en minder lijden zou kennen als de zaak eens en voor altijd opgelost was geweest… Als aan het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben Goerion de verplaatsing in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet. 

Dit extremisme en het gebrek aan empathie hebben sinds 1948 het Palestijnse verzet gevoed, en heeft ertoe geleid dat de wereldbevolking de zionistische Joden verafschuwt. Wij hebben nu te maken met een aanzienlijke goep Joodse extremisten die niet in staat is vrede met de wereld te sluiten, maar wel over kernwapens beschikt. Het is te hopen dar Iran zo snel mogelijk over kernwapens beschikt, waardoor het zionistisch extremisme aan banden wordt gelegd.