Het verschijnsel is overal hetzelfde. Westerse regeringen nemen actief deel aan de genocide in Gaza, arbeidsongeschiktheidsuitkeringen worden gekort, de officiële retoriek is opzettelijk Russofoob, de wijdverbreide islamofobie wakkert de opkomst van extreemrechtse partijen aan die worden aangewakkerd door de anti-immigratieretoriek van regeringen, de rijkdom wordt enorm opgehoopt door de ultrarijken en de vrijheid van meningsuiting wordt sluipenderwijs uitgehold.
Het is geen toeval dat dit allemaal tegelijkertijd gebeurt. Dit is een teken van een radicale metamorfose van de westerse ideologie.
Deze verandering is niet eenvoudig vast te stellen, omdat anti-intellectualisme een essentieel onderdeel is van de nieuwe ideologie. Deze ideologie kent dan ook geen equivalent van Bertrand Russell of Noam Chomsky. Hun maatschappelijke analyse en idealen, gebaseerd op een alomvattend begrip van eerder filosofisch discours, worden momenteel vervangen.
Als er een hedendaags equivalent bestaat, is dat misschien wel Bernard Henri Lévy. Zijn afwijzing van collectivisme en zijn steun voor individuele rechten is uitgegroeid tot steun voor regelrecht kapitalisme, invasies van moslimlanden en nu ook de genocide in Gaza. Als er één personificatie is van de verandering die in het westerse denken gaande is, dan is het misschien wel hij. Maar er zijn nog maar weinig mensen die aandacht schenken aan academische intellectuelen die in hun gedachten verzonken zijn. De inmiddels geringe rol van ‘publieke intellectueel’ in het Westen wordt vervuld door oppervlakkige figuren als Jordan Peterson en populistische islamofoben als Douglas Murray.
Dit fenomeen is deels institutioneel. In mijn jeugd gaven Bertrand Russell en AJP Taylor vaak serieuze lezingen bij de BBC, en John Pilger was de beroemdste documentairemaker in de Britse media. Maar tegenwoordig worden linkse stemmen effectief geweerd uit de reguliere media, terwijl linkse academici weinig kans hebben op vooruitgang in de academische wereld. De universiteit zelf wordt in het Verenigd Koninkrijk, net als in de rest van het Westen, tegenwoordig volledig door bedrijven gerund.
De jonge Noam Chomsky zou vrijwel zeker door de universiteitsleiding te horen krijgen dat hij zich moet beperken tot taalkunde en filosofie en politiek moet laten varen. Anders zou hij het risico lopen geen vaste aanstelling te krijgen. Chomsky was al een gerenommeerd taalkundige in 1967, toen hij zijn baanbrekende essay ‘Over de verantwoordelijkheid van intellectuelen’ publiceerde. In wezen roept dit essay academici op om de protestbeweging te steunen. Een junior professor die dit essay vandaag zou publiceren, zou vrijwel zeker worden geschorst of zelfs ontslagen. In het huidige klimaat zou hij mogelijk zelfs worden gearresteerd.
De burgeroorlog in Syrië heeft meer dan 655.000 Syriërs gedwongen hun toevlucht te zoeken in Jordanië. Foto © Khalil Mazraawi
De uitzetting van Amerikaanse studenten die geen enkele wet overtraden maar protesteerden tegen de genocide, de straffen die universiteiten krijgen opgelegd om de vrijheid van meningsuiting te garanderen, de uitzetting van Europese burgers uit Duitsland omdat ze zich uitspraken tegen de situatie in Palestina, de politieactie op de kantoren van de Quakers in Londen en de wijdverbreide beschuldigingen van “terrorisme” tegen vreedzame journalisten zijn slechts enkele voorbeelden van de golf van repressie die door grote westerse landen trekt.
Ze zijn allemaal met elkaar verbonden. Deze structurele beweging van regeringen is van de ergste soort. Het kan alleen worden vergeleken met de golf van fascisme die in de jaren dertig over een groot deel van Europa trok.
De grote ironie is natuurlijk dat het juist de vernietiging door het Westen van Afghanistan, Irak en Libië, en de destabilisatie door het Westen in Syrië, waren die leidden tot de enorme immigratiegolf naar Europa. Die golf heeft de opkomst van extreemrechts aangewakkerd. Meer dan anderhalf miljoen Syrische ‘vluchtelingen’ hebben asiel gekregen in de EU omdat ze beweerden aan de anti-Assad-kant te staan, die door het Westen wordt gesteund. De AfD is grotendeels een gevolg van Merkels besluit om 600.000 Syrische vluchtelingen in Duitsland op te nemen.
Verrassend genoeg, terwijl hun kant ‘won’ en een door het Westen gesteunde regering in Damascus werd geïnstalleerd, keerde minder dan 1% van deze vluchtelingen terug naar Syrië. Ondanks de officiële anti-immigratieretoriek van bijna alle westerse regeringen, is er geen enkel teken van een mogelijke terugkeer. De westerse politici die het meest gretig immigranten willen uitwijzen, zijn het minst geneigd om te suggereren dat anti-Assad Syriërs, die bekend staan als fervente zionisten, moeten vertrekken, ook al schilderen diezelfde politici het Syrië van “al-Jolani” af als een liberaal paradijs en haasten zich om geld in hem te pompen.
Het neoconservatieve discours over immigratie in Europa is bijzonder complex en verandert voortdurend. Immigranten die in de oorlogen van het Westen aan de kant van het Westen staan (soennieten uit Syrië, Oekraïners) zijn er namelijk welkom.
Massale immigratie naar Europa is dan ook een direct gevolg van het imperialistische buitenlandse beleid. De gevolgen ervan zijn meervoudig: slachtoffers van het Westen komen ondanks de afkeuring van de autoriteiten, terwijl cliënten van het Westen met open armen worden ontvangen.
Op vergelijkbare wijze worden de economische omwentelingen en de sterk stijgende inflatie, die ook het populistische rechts hebben versterkt, zelf versterkt door het westerse buitenlandse beleid. De proxy-oorlog in Oekraïne is grotendeels verantwoordelijk voor de scherpe stijging van de energieprijzen in Europa, waarbij de vernietiging van de Nordstream-gaspijpleiding een belangrijke rol speelde in de grote problemen waarmee de Duitse industrie kampt.
Ongelooflijk genoeg probeerden de westerse media en de politieke klasse een jaar lang de leugen te verkopen dat Rusland zijn eigen gaspijpleiding had vernietigd – precies op het moment dat ze beweerden dat Hamas de eerste van tientallen door Israël vernietigde ziekenhuizen en gezondheidscentra had opgeblazen.
Maar laten we terugkeren naar Gaza. Gaza moet centraal staan in elk serieus gesprek op dit moment. Het is onaanvaardbaar dat de wurggreep van zionistische belangen op het politieke establishment – een gevolg van de massale verrijking van de ultra-rijken – toestaat dat een genocide van ongekende barbaarsheid plaatsvindt in het volle zicht van de hele wereld, met de actieve steun van het westerse establishment.
Niet dat burgers er geen einde aan willen maken, maar er is geen mechanisme meer dat de volkswil verbindt met overheidsinstanties. In bijna alle westerse ‘democratieën’ steunen de genocide die door Israël wordt gepleegd.
Het is niet langer mogelijk om te ontkennen dat er sprake is van genocide. Israël heeft de moordpartijen op kinderen geïntensiveerd. Er vinden dagelijks tientallen kindermoorden plaats. Ook worden artsen openlijk geëxecuteerd en alle medische voorzieningen verwoest. Er worden ontziltingsinstallaties gebombardeerd en alle voedselroutes geblokkeerd.
Het zionistische discours op sociale media is verschoven van het ontkennen van de genocide naar het rechtvaardigen ervan.
Ik begrijp de algemene tolerantie voor deze Holocaust gewoon niet. Onze tijd wordt gekenmerkt door machtsstructuren en maatschappelijke discoursen die ik niet erken als elementen die recht doen aan een maatschappelijk systeem. De Britse Labour Party steunt actief genocide en richt zich op de meest kwetsbaren in het land door hun inkomens te verlagen. De EU doet er alles aan om een Derde Wereldoorlog te bevorderen en transformeert zichzelf in een agressieve militaristische organisatie met nazistische trekjes.
Het Verenigd Koninkrijk, de VS en andere westerse landen verminderen drastisch hun buitenlandse hulp om imperialistische militaire agressie te financieren. De sociaaldemocratische consensus in de westerse wereld van mijn jeugd kende veel saaie compromissen, maar was oneindig veel beter en veelbelovender dan de nachtmerrie die we creëren.
Craig Murray , 7 april 2025
3 opmerkingen:
Je artikels worden gecensureerd waar je bij staat. Vreesboek? Ik had deze opmerking voordat je halve artikel werd gecensureerd:
Politiek bedrijven is ongeveer het zelfde als religie bedrijven. Beide doen niks anders dan parisiteren op de extremen. Die zij religieus met hun mond zeggen te bestrijden maar waarmee zij daadwerkelijk collaboreren met hun politieke bedrijvigheden.
Op dit moment. Als ik je artikels niet één voor één doorneem dan doet geen enkele link het, het pijltje wordt geen handje waarmee ik een link wil aanklikken.
Vanaf hier, vanaf dit artikel begint het gezeik met dat geen enkele link het nog doet, zelfs de linken nieuwere post en oudere post doen het niet meer. Zou het kunnen komen doordat mijn opmerkingen die ik hier had niet gepubliceerd zijn? Ik had toch wel graag gezien wat ik had opgemerkt in plaats van dit gezeik. Waar heb ik dat nu weer aan verdiend. Algooritmen? Een reactie posten is hier de enige link die het nog doet dus deed ik dat maar.
ga gewoon naar mijn weblog. dan heb je dat probleem niet
Een reactie posten