'De op regels gebaseerde wanorde' van de Amsterdamse Regenten

Tot voor kort leerde het Westen jonge mensen respect te hebben voor universele normen en waarden als democratie en mensenrechten. Centraal daarbij stond de onschendbaarheid van het individu, zoals dit ondermeer in 1776 als volgt geformuleerd werd in de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten:

'Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat alle mensen als gelijken worden geschapen, dat zij door hun schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn begiftigd, dat zich daaronder bevinden het leven, de vrijheid en het nastreven van geluk.

Dat, teneinde deze rechten te garanderen, regeringen onder de mensen worden ingesteld, die hun rechtmatige bevoegdheden ontlenen aan de instemming der geregeerden; dat, telkens wanneer enige regeringsvorm met deze doeleinden in strijd komt, het volk het recht heeft hem te veranderen of teniet te doen en een nieuwe regering in te stellen, haar grondslag vestigend op beginselen en haar bevoegdheden organiserend in een vorm die hun het meest geschikt lijken om hun veiligheid en hun geluk te bewerkstelligen.'

https://historiek.net/amerikaanse-onafhankelijkheidsverklaring/60311/ 

Deze verklaring gaf een intentie aan, maar is tot nu toe geen politieke werkelijkheid geworden. Zo mochten 249 jaar geleden bijvoorbeeld Indianen, vrouwen, zwarte slaven, en witte armen zonder bezit, niet stemmen. Toch bleef het verlangen en streven naar meer gerechtigheid een vitaal onderdeel in het bewustzijn van veel mensen. Na Auschwitz en Hiroshima begreep zelfs de politieke elite de absolute noodzaak van een wereldwijde bescherming van de mens. ‘De leden van de Verenigde Naties hebben’ dan ook in 1948 ‘de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangenomen, zonder tegenstemmen, maar met acht onthoudingen.’ In de Aanhef van de Universele Verklaring zette de toenmalige wereldgemeenschap haar beweegredenen als volgt uiteen:

Overwegende, dat erkenning van de inherente waardigheid en van de gelijke en onvervreemdbare rechten van alle leden van de mensengemeenschap grondslag is voor de vrijheid, gerechtigheid en vrede in de wereld;

Overwegende, dat terzijdestelling van en minachting voor de rechten van de mens geleid hebben tot barbaarse handelingen, die het geweten van de mensheid geweld hebben aangedaan en dat de komst van een wereld, waarin de mensen vrijheid van meningsuiting en geloof zullen genieten, en vrij zullen zijn van vrees en gebrek, is verkondigd als het hoogste ideaal van iedere mens;

Overwegende, dat het van het grootste belang is, dat de rechten van de mens beschermd worden door de suprematie van het recht, opdat de mens niet gedwongen worde om in laatste instantie zijn toevlucht te nemen tot opstand tegen tirannie en onderdrukking;

Overwegende, dat het van het grootste belang is om de ontwikkeling van vriendschappelijke betrekkingen tussen de naties te bevorderen;

Overwegende, dat de volkeren van de Verenigde Naties in het Handvest hun vertrouwen in de fundamentele rechten van de mens, in de waardigheid en de waarde van de mens en in de gelijke rechten van mannen en vrouwen opnieuw hebben bevestigd, en besloten hebben om sociale vooruitgang en een hogere levensstandaard in groter vrijheid te bevorderen;

Overwegende, dat de Staten, welke Lid zijn van de Verenigde Naties, zich plechtig verbonden hebben om, in samenwerking met de Organisatie van de Verenigde Naties, overal de eerbied voor en inachtneming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden te bevorderen;

Overwegende, dat het van het grootste belang is voor de volledige nakoming van deze verbintenis, dat eenieder begrip hebben voor deze rechten en vrijheden;

Op grond daarvan proclameert de Algemene Vergadering deze Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal, opdat ieder individu en elk orgaan van de gemeenschap, met deze verklaring voortdurend voor ogen, er naar zal streven door onderwijs en opvoeding de eerbied voor deze rechten en vrijheden te bevorderen, en door vooruitstrevende maatregelen, op nationaal en internationaal terrein, deze rechten algemeen en daadwerkelijk te doen erkennen en toepassen, zowel onder de volkeren van Staten die Lid van de Verenigde Naties zijn, zelf, als onder de volkeren van gebieden, die onder hun jurisdictie staan.

https://www.amnesty.nl/encyclopedie/universele-verklaring-van-de-rechten-van-de-mens-uvrm-volledige-tekst 

Als gevolg van de Koude Oorlog, de strijd tussen de nucleaire grootmachten de Sovjet Unie en de Verenigde Staten, de gewapende vrede tussen de technocratieën van het totalitaire communisme en het al even totalitaire kapitalisme, werden ‘de Rechten van de Mens’ herhaaldelijk ernstig geschonden tijdens al dan niet proxy-oorlogen in Zuid- en Midden-Amerika, Azië en Afrika, waarbij Washington vaak een prominente rol speelde. Maar na de Amerikaanse militaire inmenging in het Midden Oosten werd het Westen en zijn NAVO  rechtstreeks betrokken bij de bloedbaden na 2001, een ontwikkeling die deze eeuw almaar desastreuzer werd toen Israel onder het extremistische regime van premier Netanyahu, die nooit de Oslo-Vredes-Akkoorden van 2000 had geaccepteerd, het zionistisch expansionisme voor een Groot-Israel van de Nijl tot de Eufraat met geweld een nieuwe impuls gaf door Gaza met de grond gelijk te maken en tegelijkertijd de Palestijnse burgerbevolking begon uit te roeien, om vervolgens de rest van Gaza etnisch te zuiveren. Dit alles met steun van Washington en Brussel, het Pentagon en de NAVO. Dus terwijl westerse politici claimen voor 'de op regels gebaseerde orde' te zijn blijven zij de zionistische genocide in Gaza op alle denkbare manieren steunen. Zo mogelijk nog crimineler is dat bijvoorbeeld in Amsterdam politie-knokploegen in burger jonge studenten die protesteren tegen het vermoorden van inmiddels 50.000 Palestijnse burgers, met knuppels mishandelen zodra die in een afgesloten ruimte niet snel genoeg kunnen wegkomen. Dat is ronduit misdadig, aangezien ook de Groen/Linkse burgemeester Halsema de mond vol heeft over democratie en mensenrechten, maar in de praktijk niet in staat is deze grondrechten inhoud te geven. In plaats van in gesprek te gaan met deze jonge studenten, toont zij hoe hypocriet de macht is, en dat conformisme veel beter is. Hoe kunnen jonge studenten voor deze doortraptheid respect hebben? Wees trots dat zij zich niet laten omkopen voor 30 zilverlingen.

Kritische intellectuelen in Israel zien als het meest fundamentele probleem van de Joden in Israel de onopgeloste millennia-oude vraag wat het karakter dient te zijn van hun samenleving? Daarover sprak ik drie decennia geleden met de Joods-Israelische auteur Amos Oz die in 1990 ondermeer het volgende had geschreven:

‘De ware strijd die vandaag de dag de natie verdeelt is allang niet meer een geschil over gebieden, politieke partijen, veiligheid, voorvaderlijke rechten en grenzen, het is een strijd over het wezen van het judaïsme en het mensbeeld,’ waardoor de essentiële vraag is ontstaan: “wie zijn wij?”’Volgens Oz ‘ontkiemde achter de discussie over de toekomst van de bezette gebieden een vraag die veel dieper ging: wat kwamen we hier doen? Wat willen we zijn en moet het gezag gebaseerd zijn op de wil van het volk dan wel op de godsdienstige geboden? De beslissing werd, als vele andere, uitgesteld en verdrongen onder het voorwendsel dat er niemand was om mee te praten, en we de hindernis wel zouden nemen zodra die zich aandiende. Omdat het leek dat het antwoord op de vraag waar de grenzen moesten komen, kon wachten, ontweken we ook het antwoord op de vraag wie wij waren en wat we hier kwamen doen, een vraag die niet los gezien kan worden van het probleem over de toekomst van de bezette gebieden, de rechtvaardiging van de oorlog en de waarde van vrede. Het grote debat over de grenzen van de macht was bedoeld om diepgaandere discussies tot zwijgen te brengen en te verdringen, zoals die over het doel van het zionisme. En intussen worden wij door onze eigen macht aangetast en gecorrumpeerd.’

Het resultaat is ondermeer geweest dat rond 2000 al meer dan een miljoen Joden ‘het beloofde land’ is ontvlucht, en de geschiedenis van 2000 jaar geleden zich opnieuw herhaalt, waardoor extremistische Joden met hun terroristische motieven en hun haat tegen de goyim de burgersamenleving om zeep hebben gebracht. De ware oorzaak van deze ontwikkeling blijft de onbeantwoorde vraag wie of wat een Israëlische Jood nu eigenlijk is, en waar de grenzen van Israel liggen. De gewelddadige zionisten van bijvoorbeeld Betar en Likoed Nederland, en hun regering Netanyahu streven naar een zo groot mogelijk Israel, het bijbelse Eretz Israel, en verergeren daarmee het fundamentele probleem van de 'Joodse staat,’ en dat van de zogenaamde ‘diaspora joden.’

De Joodse terroristische organisatie de Irgoen, waaruit de Likoed is voortgekomen heeft als embleem Eretz Israel zoals u hier kunt zien. En het Groot Israel zal alleen met geweld tot stand kunnen komen, zo blijkt uit de begeleidende woorden: ‘rak kach’ (‘alleen zo’). Hoewel deze zionisten geen religieuze fundamentalisten zijn (sommigen zijn zelfs uitgesproken atheïsten) beroepen zij zich wel op het Bijbelse Israel, waardoor de ironische paradox is ontstaan dat in Israel een niet gering deel van de zionisten niet in God gelooft, maar wel dat deze niet bestaande luchtgod hen ‘het beloofde land’ heeft gegeven, zoals wijlen professor Israel Shahak, een humanistische Joods-Israeli die het nazi concentratiekamp Bergen-Belsen overleefde, mij ruim drie decennia geleden met een spottende blik in zijn ogen vertelde. 

http://en.wikipedia.org/wiki/Israel_Shahak  

Met andere woorden: de Palestijnse bevolking is het slachtoffer geworden van ondermeer het zionistische probleem wat een Joodse identiteit precies is, oftewel: wie of wat een Jood in feite is, en hoe hij dient te handelen. En aangezien fanatici binnen en buiten Israel, joods dan wel christelijk, dit vraagstuk niet kunnen oplossen zonder opnieuw een burgeroorlog uit te lokken, die twee millennia geleden uitliep op de vlucht van de meerderheid van de Joden uit Israel, vormen het CIDI en Likoed Nederland een gevaar voor de zelfbenoemde ‘Joodse staat.’ Natuurlijk is het absurd dat een Joods-Israelisch Tweede Kamerlid als Gidi Markuszower van de radicale PVV hier politieke propaganda maakt voor een Apartheidsstaat die voortdurend het internationaal recht schendt, en die door het PVV-opperhoofd Wilders werd voorgedragen als vice-premier van Nederland in een extreem rechts kabinet. Zijn aanstelling werd evenwel door de AIVD geblokkeerd vanwege Markuszower’s  nauwe banden met de Mossad.

Het is bekend uit de psychologie dat gekrenkte mensen veelal geneigd zijn anderen te krenken, slachtoffers veroorzaken op hun beurt weer andere slachtoffers. Het gevolg is, zo schreef Beit-Hallahmi in zijn boek Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israel (1998), dat het ‘lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging,’ en dat ‘iedere zionist zich diep bewust [is] van de wezenlijke immoraliteit waarop het zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.’ Met als gevolg, aldus Beit Hallam, dat hoewel ‘overal in de moderne wereld het kolonialisme verworpen is, Israël nog steeds een koloniale garnizoensstaat’ is. Volgende keer meer over de gewelddadige zionistische pathologie.