Das Hilfswerk Misereor begrüßt Pläne der Bundesregierung, die Außen- und Entwicklungspolitik feministischer auszurichten. Frauen seien weltweit weiter unterrepräsentiert, sagte Misereor-Referentin Barbara Schirmel. Der Fokus auf Frauenrechte sei sehr wichtig, "weil Frauen oft unsichtbar sind."
De afgelopen 12 maanden is er nog nooit zo weinig hulp naar de Gazastrook gekomen als nu. Een groot deel van de ruim twee miljoen mensen daar lijdt aan acute ondervoeding en leeft in onvoorstelbare omstandigheden. Duizenden kinderen zitten zonder ouders en met ondraaglijke pijn tussen het puin. In geen enkele andere regio ter wereld leven zoveel kinderen met amputaties op zo'n klein oppervlak. Grote delen van Gaza liggen volledig in puin. Mensen hebben niet de kracht om verder te vluchten en dringen zich op in de laatste overgebleven, inmiddels nauwelijks nog veilige, zones.
Het recht van Israël op zelfverdediging wordt beperkt door het internationaal humanitair recht, dat onder meer bepaalt dat humanitaire toegang te allen tijde gegarandeerd moet zijn en nooit als oorlogsmethode mag worden gebruikt. Steeds weer zijn er beloftes gedaan die niet zijn nagekomen. Als gevolg van ons sterke aandringen en op bevel van het Internationaal Gerechtshof wilde de Israëlische regering in het voorjaar "Gaza overspoelen met humanitaire hulp." Dat moet gebeuren, zonder enig excuus. De Israëlische regering moet zich aan deze belofte houden, ondanks alle moeilijke overwegingen en dilemma's.
https://www.auswaertiges-amt.de/en/newsroom/news/humanitarian-situation-gaza-2683960
Kennelijk werd zij teruggefloten door de EU-Commissie en de NAVO, want nog geen twee maanden later rechtvaardigde zij in het Duitse parlement met evenveel nadruk dat de onbewapende Palestijnse bevolking geen bescherming kon eisen wanneer Hamas zich achter de bevolking verschuilt, omdat de Israelische strijdkrachten het recht zouden hebben om 'niet alleen terroristen aan te vallen, maar ook te vernietigen.' En dat dan het internationaal recht dat de bescherming regelt van ongewapende vrouwen en kinderen -- 70 procent van het aantal slachtoffers in Gaza -- vervalt. Overigens een opvatting die flagrant in strijd is met het Oorlogsrecht. Volgens 'Baerbock (Alliance 90/The Greens) staat de federale regering resoluut aan de kant van Israël. “De veiligheid van Israël is de Duitse reden van bestaan,” benadrukte Baerbock op woensdag 11 oktober 2023 in het regeringsonderzoek in de Bondsdag. Ze bood Israël steun aan op alle gebieden na de terroristische aanval van Hamas die op 7 oktober begon.
De minister van Buitenlandse Zaken benadrukte dat het belangrijk was om de bijdrage van Duitsland te leveren aan zijn partners en aan Israël, en om het “script van het terrorisme” niet werkelijkheid te laten worden.'
https://www.bundestag.de/dokumente/textarchiv/2023/kw41-de-regierungsbefragung-968752
EU urged to rethink ties with Israel over Gaza with Israel over Gaza and to impose sanctions against some ministers.
Men hoeft geen psychiater te zijn om te beseffen dat mevrouw Baerbock aan een psychische stoornis lijdt, vooral ook wanneer men weet dat zij zich inspant voor de rechten van de vrouw wereldwijd, maar Palestijnse vrouwen daarbij bewust uitsluit. Het betreft hier niet eens een zaak van 'collateral damage,' maar het bewust vermoorden van Palestijnse vrouwen en kinderen. Het is opvallend dat de westerse gekte zich ook vooral onder vrouwelijke politici voordoet. Hun gebrek aan empathie is weerzinwekkend. Zo verklaarde de toenmalige D'66 minister van Defensie Kajsa Ollongren in oktober 2023 tijdens een 'Security Forum' in Warschau: 'It's very much in our interest to support Ukraine. Because they are fighting this war (...) It is a very cheap way to make sure that Russia with this regime is not a threat to the NATO alliance.'
Dutch minister of war Kajsa Ollongren: "It's very much in our interest to support Ukraine. Because they are fighting this war. (...) It is a very cheap way to make sure that Russia with this regime is not a threat to the NATO alliance.”
Weergaven
Met andere woorden: zolang deze slachtpartij wordt uitgevochten door Oekraïners, die nu met geweld in het openbaar worden opgepakt om naar het front te worden getransporteerd, is er niets aan de hand. Sterker nog, dan is het 'een heel goedkope manier om ervoor te zorgen dat Rusland met dit regime geen bedreiging vormt voor de NAVO-alliantie.' Haar gebrek aan empathie wordt door de westerse elite niet als schokkend ervaren. Integendeel, 'it is business as usual,' zo werkt nu eenmaal onze totalitaire technocratie die zich voordoet als 'democratie.' Ollongren's onmenselijkheid ontlokte geen enkel debat in het Nederlandse parlement, want inmiddels is haar grofheid gemeengoed geworden. April 2024 ging zij nog een stapje verder. Toen waarschuwde Ollongren namens de NAVO dat de "gehele samenleving voorbereid [moet] zijn op een grootschalig militair conflict waarbij Nederland betrokken raakt." Ollongren benadrukte dat de samenleving zich meer bewust moet worden van de oorlogsdreiging. "De bewustwording begint hier, in zalen zoals deze. En die moet ook naar buiten," aldus de bewindsvrouw. “Voor een geloofwaardige afschrikking moet de hele samenleving inzetgereed zijn. Van keukentafel tot formatietafel moet duidelijk zijn waar we mee te maken hebben.” 
De deelnemers aan de conferentie brainstormden in kennissessies over een gezamenlijke reactie op de dreiging. Ze bespraken verschillende samenwerkingen tussen Defensie, bedrijven en andere organisaties.
Werkgevers kunnen bijvoorbeeld hun personeel uitlenen om als reservist of cyberexpert aan de slag te gaan in de krijgsmacht. Ziekenhuizen moeten zich nu al voorbereiden op eventuele opvang van gewonden. En bedrijven als NS en ProRail stellen hun infrastructuur beschikbaar om troepen sneller naar het front te krijgen.
Vergroot afbeelding Militair transport op het spoor Toon opties Militair transport op het spoor. Spoorbruggen aanpassen. Maar dat lukt niet van de ene op de andere dag. ProRail-CEO John Voppen: “Er is een lange periode geweest dat militair transport op het spoor weinig aandacht kreeg. Er staat ons flink wat te doen. We moeten bruggen aanpassen en nauwe bochten verbreden. Dan kunnen we zware voertuigen zoals tanks beter vervoeren.”
Reizigers zullen soms last ondervinden van die werkzaamheden en militaire transporten. Maar volgens Voppen kan dat ook bijdragen aan de bewustwording. “Het is een vervelende boodschap als een intercitytrein niet kan rijden vanwege een militair transport. Maar je laat er ook mee zien: de dreiging is echt, dit is nu nodig.”
Zandzakken op de Dam.De bijdrage van de samenleving aan de militaire paraatheid kwam ook maandagavond al aan bod tijdens de Koningslezing in Amsterdam. Minister Ollongren sprak daar meer dan 200 relaties van Defensie toe: van gemeenteraadsleden tot politiemensen en brandweerlieden. Ze wees hen op hun verantwoordelijkheid tijdens een eventueel conflict.
“Wie houdt de wacht over de Nachtwacht, als het onverhoopt nodig is? Wie leggen er zandzakken om het monument op de Dam en het Spinozamonument, zoals nu ook gebeurt in Kyiv en Odessa? Er kan straks iets van u gevraagd worden, als professional.”
Reden voor paniek is er volgens de minister niet. “Maar als we ons nú bewust zijn van wat er kán gebeuren, dan komen we straks niet voor nare verrassingen te staan. En stel dat het tóch gebeurt, dan heeft iedereen een taak die bijdraagt aan het grotere geheel. Want de vrijheid, veiligheid en stabiliteit van onze samenleving, die kunnen we niet volledig outsourcen aan de mensen met een uniform.”
Zie ook
Speech Ollongren tijdens conferentie Defensie en Samenlevinghttps://www.defensie.nl/actueel/nieuws/2024/04/24/minister-ollongren-hele-samenleving-moet-voorbereid-zijn-op-groot-conflict
Kijk mij nu eens leuk lesbisch zijn. Wij zijn modern en progressief.
Ook deze waanzin bleef zonder commentaar van mijn mainstream-collega's, die druk doende zijn de agressieve NAVO-strategie te propageren en tegelijkertijd de reactie daarop van de Russische Federatie en China te demoniseren. Daarmee toonden zij keer opkeer aan hoe gecorrupeerd deze generatie journalisten en opiniemakers zijn, want hoewel volgens Ollongren moet de "gehele samenleving voorbereid zijn op een grootschalig militair conflict waarbij Nederland betrokken raakt," verneemt de belastingbetaler niet waar de modale man, vrouw en kind, zich kan verschuilen zodra de bommenregen begin, en die, zoals GAZA aantoont alles met de grond gelijk maakt. Het spreekt voor zich dat de elite wel over schuilkelders beschikt zoals politici en ambtenaren van de stad Amsterdam maar al te goed weten. In de ogen van politici als Ollongren en bijvoorbeeld de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema Is dit een te verwaarlozen feit. 'Weet je plaats, en sterf,' want eveneens voor vrouwen en kinderen geldt: 'such is life.' Enige achtergrond-informatie wat Amsterdam betreft:
Hoofdstedelijke schuilkelders werden vanaf 1970 gebouwd tegelijkertijd met de aanleg van de metro, maar het idee hiervoor stamt al van veel eerder. Al vrij snel na de Tweede Wereldoorlog, die mede was geëindigd met twee atoombommen, ontstond de wereldwijde gespannen periode tussen oost en west, de Koude Oorlog. Al in 1952 waren deze spanningen dusdanig opgelopen dat de Nederlandse overheid de Wet tot Bescherming van de Bevolking tegen de gevolgen van oorlogsgeweld invoerde. Daarmee werd de dienst Bescherming Bevolking in het leven geroepen die plannen moest maken ter voorbereiding op eventuele aanvallen. In datzelfde jaar verscheen het schuilplaatsenplan Amsterdam, een inventarisatie van het aantal schuilplekken en mogelijke locaties voor nieuwe. Hieruit bleek dat dat het aantal schuilplekken in de stad ruim onvoldoende was.
Gemeentelijke Informatie Amsterdam: 'Wat moet je als eerste doen als je tijdens een bombardement schuilt in een openbare schuilplaats? Juist, plassen en poepen. In de bak onder het perron van metrostation Weesperplein bevinden zich daarom tientallen toiletten en wasbakken. Eronder zit een grote vuilwaterbak voor afvalwater. | Foto: Rutger Noorlander (2024).'
De gemeente zat hiermee zwaar in de maag, want het bouwen van voldoende schuilkelders voor alle inwoners zou astronomische kosten met zich meebrengen en daar kwam bij dat men geen zekerheid had dat het wel echt effectief zou zijn. Bij een directe inslag van een atoombom zou sowieso niets overleven. De klap zou zelfs de sterkst bepantserde bunkers wegvagen. Daar kwam bij dat de kleinschalige binnenstad van Amsterdam met smalle straatjes niet geschikt was voor het bouwen van grote kelders. De gemeente had dan niet het budget om voor iedereen een degelijke schuilplek te bouwen, maar niets doen was ook geen optie. Men besloot daarom om maar met het beschikbare budget kelders te bouwen die geschikt waren om mensen twee weken in leven te houden, die in de minimale behoeftes konden voorzien en zouden beschermen tegen radioactieve neerslag in geval van een inslag op een nabijgelegen locatie.
Halverwege de jaren zestig werd besloten om kosten te besparen door de bouw van schuilkelders te combineren met de bouw van andere projecten. Vooral de metrostations, waarvan in 1966 de eerste uitgewerkte plannen al worden gepresenteerd, lenen zich uitstekend voor dit plan. De bouw startte in 1970 en zou tot 1977 duren. Niet overal bleek het mogelijk om de schuilkelders te bouwen, maar vooral drie stations bleken goed geschikt. De Wibautstraat, het Weesperplein en de Nieuwmarkt. In de jaren '70 en '80 is ook bij station Waterlooplein een schuilkelder gebouwd met een verbinding naar het stadhuis. Deze was echter kleiner en bedoeld voor de burgemeester en het stadsbestuur. Op internet circuleert het verhaal dat alle stations bovendien onderling verbonden zijn door een aparte tunnel die helemaal tot aan Centraal Station zou lopen. Hoeveel hiervan waar is, is niet bekend.
De drie initiële stations konden respectievelijk 3.000, 5.000 en 3.000 personen huisvesten. Zeer interessant uit het boek is de lijst uit 1978 met alle 40+ schuilplaatsen in Amsterdam met de respectievelijke capaciteiten, welke laat zien dat de meeste kelders slechts enkele honderden mensen konden herbergen. Op de lijst zijn de kelders in de stations ook opgenomen en hier worden veel optimistischere cijfers genoemd. Er zal hier waarschijnlijk van een worst case scenario zijn uitgegaan. Het totaal aantal schuilplaatsen wordt hier aangegeven als 36.000 voor een bevolking van toentertijd bijna 900.000.http://spqa-am.blogspot.com/2012/02/de-schuilkelders-in-de-metrostations.html.
Omdat haar positie politiek gezien wankel is en zij niet geliefd is als Amsterdamse burgemeester, probeert Halsema voortdurend de politie te vriend te houden. Dit belooft wat zodra er een oorlog uitbreekt en Amsterdammers bij de schuilkelders weggemept moeten worden vanwege plaatsgebrek.
Gezien de oficiële waarschuwing dat een oorlog op handen is, blijven bovengenoemde feiten ronduit lachwekkend. Blijf maar lekker dansen op de rand van de vulkaan, en 'burn in hell,' zodra u allen de sirenes hoort loeien op een onverwacht moment. De informatie van de Amsterdamse ambtenaren en politici is vooral absurd. Tijdens de 'Open Monumentendag Amsterdam op 14 en 15 september (2024)!’ kon de hoofdstedeling concluderen dat de rest van het jaar deze schuilplaatsen, en ook andere hermetisch op slot zijn, of bestaan inmiddels niet meer.
Het ambtelijke bestuur van de stad laat namens de politiek weten dat er ‘van 1948 tot 1991’ een zogeheten ‘Koude Oorlog’ bestond. ‘Direct na de Tweede Wereldoorlog stonden de 2 grootmachten recht tegenover elkaar: het kapitalistische Westen (Verenigde Staten) tegenover het communistische Oosten (Sovjet-Unie, nu Rusland). Met de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen, is als voorbereiding op deze nieuwe, allesvernietigende atoomoorlog een parallelle, ondergrondse wereld ontworpen. In deze bunkers en schuilplaatsen kon de regie over ons land worden voortgezet door de overheid, Defensie, maar ook allerlei organisaties als de NS, PTT en de Nederlandsche Bank. Daarnaast zijn tientallen openbare-, bedrijfs- en privé schuilplaatsen gebouwd.
In deze atoomschuilplaatsen krijg je een uniek kijkje in de wereld van een andere tijd: schuilen voor de allesvernietigende atoomoorlog.’
Kortom, dit alles behoort tot het verleden, in de toekomst bestaat het gevaar van een kernoorlog niet meer, aldus de gemeente Amsterdam. Op grond waarvan het bestuur van de stad meent dat er geen dreiging meer bestaat wordt geheim gehouden. Het enige argument is dat ‘atoomschuilplaatsen’ inmiddels ‘monumenten’ zijn die ons een ‘uniek kijkje’ geven ‘in de wereld van een andere tijd.’ Even monumentaal zijn de:
‘Openbare schuilplaatsen in de metrostations
De metrostations Nieuwmarkt, Weesperplein en Wibautstraat hebben al bij de bouw in de jaren 70 een dubbelfunctie gekregen als openbare schuilplaats. Bij een hoge dreiging zouden grote schuifdeuren de ingangen van de metrostations dichtzetten en kon je alleen via een sluis naar binnen, waar je nieuwe kleding kreeg en moest douchen.
Hier konden enorm veel burgers schuilen: in de metrostations Nieuwmarkt en Wibautstraat pasten 6000 personen. In metrostation Weesperplein was plek voor wel 12.000 personen: in de stationshal, op het perron en in de metrobak eronder, die is aangelegd voor de nooit gerealiseerde oost-west metrolijn.
Grote stalen deuren zouden de perrons afsluiten van de spoortunnel. Enorme zandfilters zouden de lucht van buiten filteren, waarna luchtbehandelingsinstallaties de schone lucht in de schuilplaats zouden pompen. Ook stonden hier grote watertanks, olietanks en aggregaten voor noodstroomvoorziening. Een indrukwekkend geheel, dat nog grotendeels aanwezig is.
De gemeentevoorlichting sprak in 2024 van een
Unieke kans: bezoek deze schuilplaatsen op Open Monumentendag Amsterdam 2024
Tijdens Open Monumentendag Amsterdam op 14 en 15 september 2024 worden deze Koude Oorlog-schuilplaatsen opengesteld voor publiek. Dit is een unieke kans om deze bijzondere Koude Oorlog-schuilplaatsen van binnen te bekijken en te voelen hoe het is om in een ondergrondse bunker te zijn. Het GVB stelt speciaal voor deze dag enkele Koude Oorlog-elementen van het metrostation Weesperplein open, waarbij de bezoekers de – normaal gesloten – betonnen bak onder het huidige perron mogen bezichtigen. Hier zijn de toiletten van de openbare schuilplaats.’
Vanzelfsprekend is er onder het stadhuis, het bestuurlijke centrum van Amsterdam, een schuilplaats voor het bestuur van de stad, die na een nucleaire ontploffing, fris en onbesmet weer aan de slag kunnen. Regeren over een verwoeste stad en honderdduizenden stervende burgers.
Kort samengevat boffen de enkele tienduizenden Amsterdammers die zich naar binnen hebben weten te knokken, voordat de stalen deuren dichtklapten, en honderduizenden in paniek crepeerden. En dat allemaal terwijl volgens het stadsbestuur er geen enkel gevaar meer dreigt van een ‘nieuwe, allesvernietigende atoomoorlog’ waardoor ‘de parallelle, ondergrondse wereld' die beschikbaar was voor slechts enkele tienduizenden hoofdstedelingen niet meer nodig is. En de journalistiek snurkt even hard verder als het ambtelijk apparaat en onze dierbare politici die overl een antwoord op weten nog voordat een vraag kan worden gesteld.
Als jong mens groeide ik op in een milieu dat uitging van Verlichtingsidealen waarbij de mens door meer kennis verstandiger zou worde,n en in elk geval rationeler. Rond mijn vijftiende jaar besefte ik dat dit onwaar was, en de mens even irrationeel handelde als ten tijde van de prehistorie. Vandaar het krankzinnige vertrouwen in poitici. Alle absurd. Laat ik tenslotte slechts één voorbeeld geven:
in zijn boek A History of Bombing (2001) vertelt de Zweedse journalist en auteur, Sven Lindqvist, dat enkele maanden na de wapenstilstand die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk door Londense burgers:
'geëist werd dat de Duitse piloten die Londen hadden gebombardeerd, voor de rechter zouden worden gebracht als oorlogsmisdadigers. Het Britse Ministerie van Luchtvaart protesteerde. Dergelijke processen "zouden een strop om de nek van onze piloten leggen in toekomstige oorlogen." Aangezien het doel van de Britse luchtaanvallen op Duitse steden was geweest "om het moreel van de burgerbevolking te verzwakken (en daarmee hun 'wil om te winnen') door aanhoudende bomaanslagen die zowel levens (burgers en anderen) zouden vernietigen -- en indien mogelijk een 'vuurzee' zouden veroorzaken die de hele stad in as zou leggen -- zou de toepassing van het Haagse Verdrag in deze gevallen het doel van het bombardement tenietdoen.Dit was topgeheim. In het openbaar bleef de luchtmacht iets heel anders zeggen, net als de marine dat gedurende de hele 19e eeuw had gedaan. Dit was de beste aanpak, schreef de luchtmacht in 1921: ‘Het kan beter worden geacht, in het licht van de beschuldigingen van de ‘barbaarsheid’ van luchtaanvallen, om de schijn op te houden door mildere regels te formuleren en door bombardementen nominaal nog steeds te beperken tot doelen die een strikt militair karakter hebben… om te voorkomen dat de nadruk wordt gelegd op de waarheid dat luchtoorlog dergelijke beperkingen achterhaald en onmogelijk heeft gemaakt.’ De ‘waarheid’ dat ‘bombardementen’ vanzelfsprekend per definitie ‘barbarij’ zijn, omdat er geen onderscheid kan worden gemaakt tussen militaire- en burgerdoelen. Maar dit weerhield de westerse elite er niet van om op grote schaal het oorlogsrecht te schenden. Het overgrote deel van de westerse politici is nog steeds van oordeel dat ‘onze vlieger in toekomstige oorlogen’ niet veroordeeld moet kunnen worden voor hun opzettelijke oorlogsmisdaden, die in het moderne jargon ‘collateral damage’ heten. De Shock and Awe-strategie van de NAVO, onder aanvoering van de VS, is een eufemisme voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Een moderne oorlog is een omvangrijke schending van het recht, zo weet elke deskundige en elk slachtoffer, uit ervaring. Dit is politiek mogelijk gemaakt omdat onder politici en militairen de opvatting geldt dat ‘hier niet zoiets bestaat als een onschuldige burger,’ om hier nu eens de naam te citeren van Curtis LeMay, die opklom tot stafchef van de Amerikaanse luchtmacht. Daarom was de inzet tijdens de Vietnamoorlog voor hem en zijn hoog geplaatste collega's al even simpel: ‘We will bomb them back to the Stone Age.’ De term Shock and Awe geeft eveneens aan dat ‘tijdens de oorlog de wetten [zwijgen],’ zoals de grote Romeinse schrijver en staatsman Cicero ruim twee millennia geleden al schreef. In de met een Oscar bekroonde documentaire The Fog of War (2003) wierp Robert McNamara de vraag op: ‘Waarom was het nodig om de kernbom te laten vallen als LeMay Japan al in brand had gestoken?’ Het antwoord is simpelweg dat met massale terreur tegen een burgerbevolking de VS zijn alleenheerschappij probeerde te consolideren. Bovendien waren Hiroshima en Nagasaki een waarschuwing aan zowel bondgenoten als vijanden om Washington te gehoorzamen. Niets nieuws onder zon. Vandaar dat de VS het tot de tanden toe bewapende Israel toestemming en de mogelijkheid gaf om 'genocide' te plegen. De gedacht dat westerse politici, van Ollongren tot Trump het goed voor hebben met hun burgers is niets anders dan een domme veronderstelling. Wij allen worden geleid door psychopathen en sociopathen. Volgende keer Meer.
Als een tienermeisje kijkt Ollongren, diep onder de indruk naar de grote baas uit de VS, de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, die de NAVO-partnersinformeerde over de huidige Amerikaanse opvattingenmet betrekking tot Afschrikking, nu Moskou het Witte Huis niet gehoorzaamd, zoals het bakvisje Ollongren doet. Ah wel, volgende keer meer.
Werkgevers kunnen bijvoorbeeld hun personeel uitlenen om als reservist of cyberexpert aan de slag te gaan in de krijgsmacht. Ziekenhuizen moeten zich nu al voorbereiden op eventuele opvang van gewonden. En bedrijven als NS en ProRail stellen hun infrastructuur beschikbaar om troepen sneller naar het front te krijgen.
Vergroot afbeelding Militair transport op het spoor Toon opties Militair transport op het spoor. Spoorbruggen aanpassen. Maar dat lukt niet van de ene op de andere dag. ProRail-CEO John Voppen: “Er is een lange periode geweest dat militair transport op het spoor weinig aandacht kreeg. Er staat ons flink wat te doen. We moeten bruggen aanpassen en nauwe bochten verbreden. Dan kunnen we zware voertuigen zoals tanks beter vervoeren.”
Reizigers zullen soms last ondervinden van die werkzaamheden en militaire transporten. Maar volgens Voppen kan dat ook bijdragen aan de bewustwording. “Het is een vervelende boodschap als een intercitytrein niet kan rijden vanwege een militair transport. Maar je laat er ook mee zien: de dreiging is echt, dit is nu nodig.”
Zandzakken op de Dam.De bijdrage van de samenleving aan de militaire paraatheid kwam ook maandagavond al aan bod tijdens de Koningslezing in Amsterdam. Minister Ollongren sprak daar meer dan 200 relaties van Defensie toe: van gemeenteraadsleden tot politiemensen en brandweerlieden. Ze wees hen op hun verantwoordelijkheid tijdens een eventueel conflict.
“Wie houdt de wacht over de Nachtwacht, als het onverhoopt nodig is? Wie leggen er zandzakken om het monument op de Dam en het Spinozamonument, zoals nu ook gebeurt in Kyiv en Odessa? Er kan straks iets van u gevraagd worden, als professional.”
Reden voor paniek is er volgens de minister niet. “Maar als we ons nú bewust zijn van wat er kán gebeuren, dan komen we straks niet voor nare verrassingen te staan. En stel dat het tóch gebeurt, dan heeft iedereen een taak die bijdraagt aan het grotere geheel. Want de vrijheid, veiligheid en stabiliteit van onze samenleving, die kunnen we niet volledig outsourcen aan de mensen met een uniform.”
Zie ook
Speech Ollongren tijdens conferentie Defensie en Samenlevinghttps://www.defensie.nl/actueel/nieuws/2024/04/24/minister-ollongren-hele-samenleving-moet-voorbereid-zijn-op-groot-conflict
Ook deze waanzin bleef zonder commentaar van mijn mainstream-collega's, die druk doende zijn de agressieve NAVO-strategie te propageren en tegelijkertijd de reactie daarop van de Russische Federatie en China te demoniseren. Daarmee toonden zij keer opkeer aan hoe gecorrupeerd deze generatie journalisten en opiniemakers zijn, want hoewel volgens Ollongren moet de "gehele samenleving voorbereid zijn op een grootschalig militair conflict waarbij Nederland betrokken raakt," verneemt de belastingbetaler niet waar de modale man, vrouw en kind, zich kan verschuilen zodra de bommenregen begin, en die, zoals GAZA aantoont alles met de grond gelijk maakt. Het spreekt voor zich dat de elite wel over schuilkelders beschikt zoals politici en ambtenaren van de stad Amsterdam maar al te goed weten. In de ogen van politici als Ollongren en bijvoorbeeld de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema Is dit een te verwaarlozen feit. 'Weet je plaats, en sterf,' want eveneens voor vrouwen en kinderen geldt: 'such is life.' Enige achtergrond-informatie wat Amsterdam betreft:
Hoofdstedelijke schuilkelders werden vanaf 1970 gebouwd tegelijkertijd met de aanleg van de metro, maar het idee hiervoor stamt al van veel eerder. Al vrij snel na de Tweede Wereldoorlog, die mede was geëindigd met twee atoombommen, ontstond de wereldwijde gespannen periode tussen oost en west, de Koude Oorlog. Al in 1952 waren deze spanningen dusdanig opgelopen dat de Nederlandse overheid de Wet tot Bescherming van de Bevolking tegen de gevolgen van oorlogsgeweld invoerde. Daarmee werd de dienst Bescherming Bevolking in het leven geroepen die plannen moest maken ter voorbereiding op eventuele aanvallen. In datzelfde jaar verscheen het schuilplaatsenplan Amsterdam, een inventarisatie van het aantal schuilplekken en mogelijke locaties voor nieuwe. Hieruit bleek dat dat het aantal schuilplekken in de stad ruim onvoldoende was.
De gemeente zat hiermee zwaar in de maag, want het bouwen van voldoende schuilkelders voor alle inwoners zou astronomische kosten met zich meebrengen en daar kwam bij dat men geen zekerheid had dat het wel echt effectief zou zijn. Bij een directe inslag van een atoombom zou sowieso niets overleven. De klap zou zelfs de sterkst bepantserde bunkers wegvagen. Daar kwam bij dat de kleinschalige binnenstad van Amsterdam met smalle straatjes niet geschikt was voor het bouwen van grote kelders. De gemeente had dan niet het budget om voor iedereen een degelijke schuilplek te bouwen, maar niets doen was ook geen optie. Men besloot daarom om maar met het beschikbare budget kelders te bouwen die geschikt waren om mensen twee weken in leven te houden, die in de minimale behoeftes konden voorzien en zouden beschermen tegen radioactieve neerslag in geval van een inslag op een nabijgelegen locatie.
Halverwege de jaren zestig werd besloten om kosten te besparen door de bouw van schuilkelders te combineren met de bouw van andere projecten. Vooral de metrostations, waarvan in 1966 de eerste uitgewerkte plannen al worden gepresenteerd, lenen zich uitstekend voor dit plan. De bouw startte in 1970 en zou tot 1977 duren. Niet overal bleek het mogelijk om de schuilkelders te bouwen, maar vooral drie stations bleken goed geschikt. De Wibautstraat, het Weesperplein en de Nieuwmarkt. In de jaren '70 en '80 is ook bij station Waterlooplein een schuilkelder gebouwd met een verbinding naar het stadhuis. Deze was echter kleiner en bedoeld voor de burgemeester en het stadsbestuur. Op internet circuleert het verhaal dat alle stations bovendien onderling verbonden zijn door een aparte tunnel die helemaal tot aan Centraal Station zou lopen. Hoeveel hiervan waar is, is niet bekend.
De drie initiële stations konden respectievelijk 3.000, 5.000 en 3.000 personen huisvesten. Zeer interessant uit het boek is de lijst uit 1978 met alle 40+ schuilplaatsen in Amsterdam met de respectievelijke capaciteiten, welke laat zien dat de meeste kelders slechts enkele honderden mensen konden herbergen. Op de lijst zijn de kelders in de stations ook opgenomen en hier worden veel optimistischere cijfers genoemd. Er zal hier waarschijnlijk van een worst case scenario zijn uitgegaan. Het totaal aantal schuilplaatsen wordt hier aangegeven als 36.000 voor een bevolking van toentertijd bijna 900.000.http://spqa-am.blogspot.com/2012/02/de-schuilkelders-in-de-metrostations.html.
Gezien de oficiële waarschuwing dat een oorlog op handen is, blijven bovengenoemde feiten ronduit lachwekkend. Blijf maar lekker dansen op de rand van de vulkaan, en 'burn in hell,' zodra u allen de sirenes hoort loeien op een onverwacht moment. De informatie van de Amsterdamse ambtenaren en politici is vooral absurd. Tijdens de 'Open Monumentendag Amsterdam op 14 en 15 september (2024)!’ kon de hoofdstedeling concluderen dat de rest van het jaar deze schuilplaatsen, en ook andere hermetisch op slot zijn, of bestaan inmiddels niet meer.
Het ambtelijke bestuur van de stad laat namens de politiek weten dat er ‘van 1948 tot 1991’ een zogeheten ‘Koude Oorlog’ bestond. ‘Direct na de Tweede Wereldoorlog stonden de 2 grootmachten recht tegenover elkaar: het kapitalistische Westen (Verenigde Staten) tegenover het communistische Oosten (Sovjet-Unie, nu Rusland). Met de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen, is als voorbereiding op deze nieuwe, allesvernietigende atoomoorlog een parallelle, ondergrondse wereld ontworpen. In deze bunkers en schuilplaatsen kon de regie over ons land worden voortgezet door de overheid, Defensie, maar ook allerlei organisaties als de NS, PTT en de Nederlandsche Bank. Daarnaast zijn tientallen openbare-, bedrijfs- en privé schuilplaatsen gebouwd.
In deze atoomschuilplaatsen krijg je een uniek kijkje in de wereld van een andere tijd: schuilen voor de allesvernietigende atoomoorlog.’
Kortom, dit alles behoort tot het verleden, in de toekomst bestaat het gevaar van een kernoorlog niet meer, aldus de gemeente Amsterdam. Op grond waarvan het bestuur van de stad meent dat er geen dreiging meer bestaat wordt geheim gehouden. Het enige argument is dat ‘atoomschuilplaatsen’ inmiddels ‘monumenten’ zijn die ons een ‘uniek kijkje’ geven ‘in de wereld van een andere tijd.’ Even monumentaal zijn de:
‘Openbare schuilplaatsen in de metrostations
De metrostations Nieuwmarkt, Weesperplein en Wibautstraat hebben al bij de bouw in de jaren 70 een dubbelfunctie gekregen als openbare schuilplaats. Bij een hoge dreiging zouden grote schuifdeuren de ingangen van de metrostations dichtzetten en kon je alleen via een sluis naar binnen, waar je nieuwe kleding kreeg en moest douchen.
Hier konden enorm veel burgers schuilen: in de metrostations Nieuwmarkt en Wibautstraat pasten 6000 personen. In metrostation Weesperplein was plek voor wel 12.000 personen: in de stationshal, op het perron en in de metrobak eronder, die is aangelegd voor de nooit gerealiseerde oost-west metrolijn.
Grote stalen deuren zouden de perrons afsluiten van de spoortunnel. Enorme zandfilters zouden de lucht van buiten filteren, waarna luchtbehandelingsinstallaties de schone lucht in de schuilplaats zouden pompen. Ook stonden hier grote watertanks, olietanks en aggregaten voor noodstroomvoorziening. Een indrukwekkend geheel, dat nog grotendeels aanwezig is.
De gemeentevoorlichting sprak in 2024 van een
Unieke kans: bezoek deze schuilplaatsen op Open Monumentendag Amsterdam 2024
Tijdens Open Monumentendag Amsterdam op 14 en 15 september 2024 worden deze Koude Oorlog-schuilplaatsen opengesteld voor publiek. Dit is een unieke kans om deze bijzondere Koude Oorlog-schuilplaatsen van binnen te bekijken en te voelen hoe het is om in een ondergrondse bunker te zijn. Het GVB stelt speciaal voor deze dag enkele Koude Oorlog-elementen van het metrostation Weesperplein open, waarbij de bezoekers de – normaal gesloten – betonnen bak onder het huidige perron mogen bezichtigen. Hier zijn de toiletten van de openbare schuilplaats.’
Als jong mens groeide ik op in een milieu dat uitging van Verlichtingsidealen waarbij de mens door meer kennis verstandiger zou worde,n en in elk geval rationeler. Rond mijn vijftiende jaar besefte ik dat dit onwaar was, en de mens even irrationeel handelde als ten tijde van de prehistorie. Vandaar het krankzinnige vertrouwen in poitici. Alle absurd. Laat ik tenslotte slechts één voorbeeld geven:
in zijn boek A History of Bombing (2001) vertelt de Zweedse journalist en auteur, Sven Lindqvist, dat enkele maanden na de wapenstilstand die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk door Londense burgers:
'geëist werd dat de Duitse piloten die Londen hadden gebombardeerd, voor de rechter zouden worden gebracht als oorlogsmisdadigers. Het Britse Ministerie van Luchtvaart protesteerde. Dergelijke processen "zouden een strop om de nek van onze piloten leggen in toekomstige oorlogen." Aangezien het doel van de Britse luchtaanvallen op Duitse steden was geweest "om het moreel van de burgerbevolking te verzwakken (en daarmee hun 'wil om te winnen') door aanhoudende bomaanslagen die zowel levens (burgers en anderen) zouden vernietigen -- en indien mogelijk een 'vuurzee' zouden veroorzaken die de hele stad in as zou leggen -- zou de toepassing van het Haagse Verdrag in deze gevallen het doel van het bombardement tenietdoen.Dit was topgeheim. In het openbaar bleef de luchtmacht iets heel anders zeggen, net als de marine dat gedurende de hele 19e eeuw had gedaan. Dit was de beste aanpak, schreef de luchtmacht in 1921: ‘Het kan beter worden geacht, in het licht van de beschuldigingen van de ‘barbaarsheid’ van luchtaanvallen, om de schijn op te houden door mildere regels te formuleren en door bombardementen nominaal nog steeds te beperken tot doelen die een strikt militair karakter hebben… om te voorkomen dat de nadruk wordt gelegd op de waarheid dat luchtoorlog dergelijke beperkingen achterhaald en onmogelijk heeft gemaakt.’ De ‘waarheid’ dat ‘bombardementen’ vanzelfsprekend per definitie ‘barbarij’ zijn, omdat er geen onderscheid kan worden gemaakt tussen militaire- en burgerdoelen. Maar dit weerhield de westerse elite er niet van om op grote schaal het oorlogsrecht te schenden. Het overgrote deel van de westerse politici is nog steeds van oordeel dat ‘onze vlieger in toekomstige oorlogen’ niet veroordeeld moet kunnen worden voor hun opzettelijke oorlogsmisdaden, die in het moderne jargon ‘collateral damage’ heten. De Shock and Awe-strategie van de NAVO, onder aanvoering van de VS, is een eufemisme voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Een moderne oorlog is een omvangrijke schending van het recht, zo weet elke deskundige en elk slachtoffer, uit ervaring. Dit is politiek mogelijk gemaakt omdat onder politici en militairen de opvatting geldt dat ‘hier niet zoiets bestaat als een onschuldige burger,’ om hier nu eens de naam te citeren van Curtis LeMay, die opklom tot stafchef van de Amerikaanse luchtmacht. Daarom was de inzet tijdens de Vietnamoorlog voor hem en zijn hoog geplaatste collega's al even simpel: ‘We will bomb them back to the Stone Age.’ De term Shock and Awe geeft eveneens aan dat ‘tijdens de oorlog de wetten [zwijgen],’ zoals de grote Romeinse schrijver en staatsman Cicero ruim twee millennia geleden al schreef. In de met een Oscar bekroonde documentaire The Fog of War (2003) wierp Robert McNamara de vraag op: ‘Waarom was het nodig om de kernbom te laten vallen als LeMay Japan al in brand had gestoken?’ Het antwoord is simpelweg dat met massale terreur tegen een burgerbevolking de VS zijn alleenheerschappij probeerde te consolideren. Bovendien waren Hiroshima en Nagasaki een waarschuwing aan zowel bondgenoten als vijanden om Washington te gehoorzamen. Niets nieuws onder zon. Vandaar dat de VS het tot de tanden toe bewapende Israel toestemming en de mogelijkheid gaf om 'genocide' te plegen. De gedacht dat westerse politici, van Ollongren tot Trump het goed voor hebben met hun burgers is niets anders dan een domme veronderstelling. Wij allen worden geleid door psychopathen en sociopathen. Volgende keer Meer.
Als een tienermeisje kijkt Ollongren, diep onder de indruk naar de grote baas uit de VS, de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, die de NAVO-partnersinformeerde over de huidige Amerikaanse opvattingenmet betrekking tot Afschrikking, nu Moskou het Witte Huis niet gehoorzaamd, zoals het bakvisje Ollongren doet. Ah wel, volgende keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten