Eén van de vele slachtoffertjes van de zionistische terreur.Frits Barend,
Nog steeds geen antwoord van je gekregen op mijn vragen over onder andere jouw zionisme
De Joods-Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi stelt het zo:
Israel is het enige land ter wereld waarvan de economie en welzijn gebaseerd zijn op het importeren van kapitaal zonder kapitaalopbrengst, dat wil zeggen: op schenkingen. Het heeft een ongelooflijke hoeveelheid financiële steun van de Eerste Wereld gekregen – en alleen door de omvang van deze steun is het in staat geweest te overleven… Tussen 1948 en 1952 heeft de Verenigde Staten 13 miljard dollar in West-Europa gestort in het kader van het Marshall Plan. Gerekend naar de huidige koersen heeft Israel meer dan het equivalent van het Marshall Hulp ontvangen, voor een land met vier miljoen inwoners… Sinds de Oorlog in ’67 zijn de bezette gebieden een andere belangrijke factor in de Israelische economie geweest, die beheerd werden als klassieke koloniën – dat wil zeggen, zowel als een open markt voor export als een bron van goedkope arbeidskrachten. Honderdduizenden Palestijnen hebben een royaal aandeel gehad aan de Israelische economische voorspoed door lage lonen te accepteren voor zwaar en vuil werk… Kijkend naar de economische geschiedenis van Israel kunnen we concluderen dat het altijd een westerse buitenpost is gebleven in het Midden Oosten, in een relatieve luxe in stand gehouden vergeleken met zijn omgeving. Het is een militaire kolonie, met een enorm hoog percentage aan werknemers direct in dienst van de staatsbureaucratie. Deze economische en militaire realiteit bepaalt veel van Israel’s politieke retoriek.
Israel is het enige land ter wereld waarvan de economie en welzijn gebaseerd zijn op het importeren van kapitaal zonder kapitaalopbrengst, dat wil zeggen: op schenkingen. Het heeft een ongelooflijke hoeveelheid financiële steun van de Eerste Wereld gekregen – en alleen door de omvang van deze steun is het in staat geweest te overleven… Tussen 1948 en 1952 heeft de Verenigde Staten 13 miljard dollar in West-Europa gestort in het kader van het Marshall Plan. Gerekend naar de huidige koersen heeft Israel meer dan het equivalent van het Marshall Hulp ontvangen, voor een land met vier miljoen inwoners… Sinds de Oorlog in ’67 zijn de bezette gebieden een andere belangrijke factor in de Israelische economie geweest, die beheerd werden als klassieke koloniën – dat wil zeggen, zowel als een open markt voor export als een bron van goedkope arbeidskrachten. Honderdduizenden Palestijnen hebben een royaal aandeel gehad aan de Israelische economische voorspoed door lage lonen te accepteren voor zwaar en vuil werk… Kijkend naar de economische geschiedenis van Israel kunnen we concluderen dat het altijd een westerse buitenpost is gebleven in het Midden Oosten, in een relatieve luxe in stand gehouden vergeleken met zijn omgeving. Het is een militaire kolonie, met een enorm hoog percentage aan werknemers direct in dienst van de staatsbureaucratie. Deze economische en militaire realiteit bepaalt veel van Israel’s politieke retoriek.
Intussen geeft de VS zijn pitbul Israel nog eens 'USD 30 billion in security assistance from 2008-2018'.
Frits Barend, en dan reken ik nog niets eens de vele miljarden die de wereld besteed heeft aan de opvang van Palestijnse vluchtelingen, die Israel weigert te compenseren voor het verlies van al hun bezittingen, terwijl de zionisten tegelijkertijd wel van Europa eisen dat het gecompenseerd wordt voor het verlies dat andere joden als gevolg van de nazi-vervolgingen hebben geleden.
Kortom, de Joden in Israel zouden niet kunnen overleven zonder de massale financiele steun van het Westen. In ruil daarvoor doen overal ter wereld de zionistische agenten het vuile en smerige werk voor het Westen, daar waar de belangen van onze grote concerns bedreigd worden. En de Joden in Israel zelf vormen een huurlingenleger die de westerse macht kan inzetten zodra dit gunstig lijkt. Voor wat hoort wat.
De Joods-Amerikaanse neoconservatief, spreekbuis van de fanatieke fanatieke pro-Israel lobbyisten, Donald Kagan, echtgenoot van Victoria Nuland, wees erop dat 'één van de prijzen die de Spartanen betaalden voor' hun oorlogszuchtig expansionisme 'cuturele deprivatie was die zij zichzelf oplegden. Immers kunstzinnige creativiteit vergt een bepaalde vrijheid die hen naar mijn oordeel zenuwachtig maakte.'
Hetzelfde mechanisme geldt voor Israel. Behalve op het gebied van geweldstechnologie presteert de zogeheten 'Joodse staat' niets vergeleken met de joodse bijdrage buiten Israel aan de wereldbeschaving. Het zionisme is de vijand van het judaisme. Door de culturele deprivatie van de zionistische staat vernietigt Israel het eeuwenoude authentieke joodse element. Alle energie gaat zitten in het expansionistisch geweld van een warrior-state.
Het is de Joods-Israelische hoogleraar Martin Levi van Creveld die als volgt geciteerd werd in David Hirst's The Gun and the Olive Branch (2003): "We have the capability to take the world down with us. And I can assure you that that will happen, before Israel goes under." He quoted General Moshe Dayan: "Israel must be like a mad dog, too dangerous to bother."'
In 2002 zei Van Creveld in Elsevier:
- "We hebben enkele honderden kernkoppen en raketten om ze overal op te gooien, misschien zelfs op Rome. Met vliegtuigen zijn de meeste Europese hoofdsteden zelfs een doelwit. (...) Wij hebben de mogelijkheid de wereld mee te slepen als we ten onder gaan. En ik kan u beloven dat voordat Israël wordt vernietigd, we dat ook zullen doen."
- Frits B., het is deze krankzinnige agressiviteit die ertoe geleid heeft dat overal ter wereld Joods-Israeli's gehaat worden. Hun schreeuwerige bravoure, hun nauwelijks verholen angst, hun onbeschofte houding maakt hen tot ongewenste vreemdelingen.
- Het is een natuurwet en een bijbelse waarheid dat degene die het zwaard trekt, door het zwaard zal vergaan. En de Joodse terreur duurt al zo lang. Op 31 maart 1955 schreef de Israëlische premier Moshe Sharett in zijn dagboek:
- Wij rechtvaardigen het systeem van vergelding op grond van pragmatische overwegingen… Wij hebben de mentale en morele remmen op dit instinct vernietigd en hebben het mogelijk gemaakt om wraak als een morele waarde aan te moedigen.” Twee maanden later, op 26 mei 1955, noteerde hij, na een uiteenzetting van generaal Moshe Dayan, in datzelfde dagboek: “De conclusie uit Dayans woorden zijn duidelijk: Deze staat heeft geen internationale verplichtingen… het vraagstuk van de vrede bestaat niet… De staat moet zijn acties met oogkleppen op beramen en met het zwaard leven. Het moet het zwaard zien als het belangrijkste, zo niet het enige, instrument waarmee het zijn moraal moet hooghouden. Om dit beoogde doel te bereiken mag het, nee – moet het – gevaren verzinnen, en om dit te doen moet het de methode van provocatie en vergelding toepassen… En bovenal – laten we op een nieuwe oorlog met de Arabische landen hopen, zodat we onze problemen definitief kunnen oplossen en ons gebied kunnen vergroten… Ben-Gurion zelf zei dat het de moeite waard zou zijn om een Arabier een miljoen pond te geven om een oorlog te beginnen,
- aldus de toenmalige premier van Israel die naderhand politiek uitgerangeerd werd. Dit zionisme is failliet Barend. Het kan alleen nog maar bestaan dankzij de miljardensteun van landen die belang hebben bij Joden die tekeer gaan als 'krankzinnige honden.'
Het was dezelfde Moshe Dayan die tijdens neen begrafenis van een Joodse militair volgende woorden sprak dit tegen zijn manschappen zei:Let us not today fling accusation at the murderers. What cause have we to complain about their fierce hatred to us? For eight years now, they sit in their refugee camps in Gaza, and before their eyes we turn into our homestead the land and villages in which they and their forefathers have lived. We should demand his blood not from the Arabs of Gaza but from ourselves. . . . Let us make our reckoning today. We are a generation of settlers, and without the steel helmet and gun barrel, we shall not be able to plant a tree or build a house. . . . Let us not be afraid to see the hatred that accompanies and consumes the lives of hundreds of thousands of Arabs who sit all around us and wait for the moment when their hands will be able to reach our blood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten