vele belangen tegelijk dient, tenminste als hij carrière wil maken. Die belangen zijn deels zijn eigen financiële belangen, maar tegelijkertijd moet hij ook rekening houden met de belangen van de NAVO en het westerse militair-industrieel complex. Doet hij dit niet dan wordt hij geïsoleerd en komt een eind aan zijn loopbaan.
Recentelijk beweerde De Wijk de opmerking van president Biden dat president Poetin een 'oorlogsmisdadiger' is 'niet zo verstandig' te vinden. 'Het klinkt stoer, maar het levert niets op. Als er een broos vredesproces gaande is, verstoor dat dan niet met dit soort opmerkingen.'
Zijn opmerking toont aan dat Rob, die ik zo'n drie decennia ken, niet beseft dat de Verenigde Staten al sinds het begin van zijn bestaan een expansionistische politiek voert, die er voor heeft gezorgd dat de VS 93 procent van zijn bestaan in oorlog is geweest. Washington en Wall Street willen helemaal geen vredesproces, laat staan daadwerkelijke vrede. De VS wil, zoals president Biden heeft impliciet aangegeven een regime-change in Rusland te willen; de Oekraïne crisis is slechts een sideshow, zoals iedere goed ingevoerde geopolitieke expert weet. De Russische inval is door de VS en zijn NAVO dan ook uitgelokt om president Poetin ten val te brengen. Regime Change. Gisteren, donderdag 31 maart 2022, begon Rob de Wijk in zijn Trouw-column met het volgende:
Vreemd dat generaals die ik waardeer ineens pleiten voor ingrijpen in Oekraïne. Zo mocht een Amerikaanse generaal afgelopen zondag in Buitenhof de zegeningen van een no-flyzone toelichten. Jammer dat de interviewer niet doorvroeg. De generaal bleef bij de constatering dat Poetin over kernwapens beschikt, het gevaar op nucleaire escalatie kon zonder veel weerwoord door hem worden weggewuifd.
Hier belazert de 67-jarige Rob zijn publiek, want als oud-radiomaker weet hij, net als ik, dat een ‘Amerikaanse generaal’ alleen komt als vooraf is afgesproken wat wel en niet gevraagd mag worden, dus ‘doorvragen’ is er helemaal niet bij, want de presentator weet dat Amerikaanse generaals dan nooit meer in zijn programma zullen verschijnen. Zo werkt nu eenmaal de opportunistische Hilversumse omroepjournalistiek. Bij de NOS is dit doorgaans zelfs het geval bij Nederlandse ministers, zoals de toenmalige VVD-minister van Defensie Frank de Grave de redactie van NOVA liet weten. Na afloop van een interview verklaarde hij niet meer in dit televisieprogramma te willen verschijnen omdat de journalist Kees Driehuis hem toch een kritische vraag over een NAVO-oorlogsmisdaad in Afghanistan had gesteld, terwijl was afgesproken dat die niet gesteld mocht worden. Vanwege dit soort afspraken, kon moeiteloos ‘het gevaar op nucleaire escalatie zonder veel weerwoord door hem worden weggewuifd.’ Nederland blijft een corrupt land, en de autoriteiten komen hier mee weg, zelfs al betekent dit de mogelijkheid van een nucleaire holocaust. Het is gezien de Amerikaanse geschiedenis geenszins 'Vreemd dat generaals die ik waardeer ineens pleiten voor ingrijpen in Oekraïne.' Dat hebben zij altijd gedaan en zullen dit altijd blijven doen. Het zou juist 'vreemd' zijn als zij dit niet meer zouden doen. Sterker nog, zij zouden door het militair-industrieel complex, waarvoor president Eisenhower al in 1961 waarschuwde, nooit als generaal zijn geaccepteerd. Een generaal zonder oorlog is als een kroegbaas zonder bier. Aan het slot van zijn hooguit 3 minuten leestijd kostende betoog verklaart De Wijk:
Wat hier ten diepste aan de hand is, is volgens mij niet alleen een combinatie van frustratie, onmacht, en meegaan met emoties, maar vooral zelfoverschatting, gebrekkig leervermogen en nul ervaring met dit soort conflicten. Afghanistan, Syrië, Libië en Irak waren geen succes, terwijl het hier om relatief overzichtelijke conflicten ging met tegenstanders die niet over hypersonische raketten en kernwapens beschikten. Als deze interventies al geen succes konden worden, waarop baseer je dan de veronderstelling dat het nu wel kan?
Op niets, Rob de Wijk. Maar dit speelt helemaal geen doorslaggevende rol, aangezien wij worden geleid door criminele politici en ambitieuze militairen, zoals ik je al dertig geleden bij de VPRO meermaals heb proberen uit te leggen, en jij daar lacherig op reageerde.
Ander voorbeeld van De Wijk's denkwijze: Het Parool van 1 juli 2013 gaf een mooi inkijkje in wat het oordeel is van de polderjournalistiek en de Hollandse intelligentsia met betrekking tot het massaal bespioneren van Europeanen door de Amerikaanse inlichtingendienst NSA. De krant meldde:
Ook Rob de Wijk, directeur van het The Hague Centre for Strategic Studies, is allerminst verbaasd over de recente onthullingen: 'Het gebeurt op grote schaal. Elk land probeert meer te weten te komen over de positie van andere landen, met name als het om economische onderwerpen gaat. Het verbaast mij niet dat landen dan ook in het e-mailverkeer van diplomaten proberen te kijken. Economische spionage is belangrijker geworden dan militaire spionage: we lezen in de krant wel hoeveel kernwapens er op vliegveld Volkel liggen.'
Kortom, waar maken we ons druk om. Immers, ‘Iedereen bespioneert zijn vrienden, Nederland ook,’ aldus de kop van Het Parool. Niets aan de hand, elk land schendt het internationaal recht, de internationale verdragen en de internationale afspraken. In wezen klopt de suggestie van mijn oud VPRO-collega Rob de Wijk ook: het neoliberale kapitalisme is een wereldwijd opererend systeem van roofbouw, gebaseerd op het kweken van onverzadigbaarheid en volgzaamheid, waarbij normen en waarden geen enkele rol spelen. Daarom ‘verbaast’ De Wijk zich in het geheel niet dat de meest doortrapte functionarissen de staat gebruiken om alle anderen te benadelen, hij verwacht niet anders. Hij realiseert zich niet dat ‘They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety,’ zoals Benjamin Franklin al in 1775 opmerkte. De Wijk is wat dat betreft het prototype van de Nederlander, wiens karakter gevormd is door eeuwenlange ‘Hypocrisie en farizeisme’ die ‘hier individu en gemeenschap [belagen]!’ zoals Johan Huizinga al in 1934 vaststelde in zijn essay Nederland’s Geestesmerk dat hij schreef voor het Gedenkboek van de Maatschappij tot Nut van ‘t Algemeen. Tot diezelfde slotsom kwam de enige echt radicale beweging die Nederland gekend heeft, te weten Provo, die in haar beginselverklaring meteen het volgende duidelijk maakte:
Provo ziet zich voor de keus gesteld: desperaat verzet of lijdzame ondergang. Provo roept op tot verzet waar het kan. Provo ziet in dat het de uiteindelijke verliezer zal zijn, maar de kans deze maatschappij nog eenmaal hartgrondig te provoceren, wil het zich niet laten ontgaan.
vanaf 2007 directeur van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij was tussen 1999 en 2008 hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Nederlandse Defensie Academie te Breda. Van 2000 tot 2003 was hij ook directeur van het onderzoekscentrum van het RNMA. De Wijk was van 2000 tot 2013 verbonden aan de vakgroep politicologie Internationale Betrekkingen Universiteit Leiden. Begin 2013 ging hij over naar de Campus Den Haag van de Universiteit Leiden. Sinds 2012 is hij directeur van The Hague Security Delta. Hij is lid van de Strategic Advisors Group van de Atlantic Council in Washington en van de Senior Steering Group van het NATO Special Forces Headquarters in Mons. Daarnaast heeft hij adviesfuncties in binnen- en buitenland, waaronder voorzitter van de Denktank Nationale Veiligheid.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rob_de_Wijk
Natuurlijk verbaast dit ‘lid van de Strategic Advisors Group van de Atlantic Council in Washington en van de Senior Steering Group van het NATO Special Forces Headquarters in Mons,’ zich geenszins dat iedere burger in het ‘democratische’ Westen illegaal bespioneerd kan worden door een Amerikaanse geheime dienst, die zelf niet ‘democratisch’ gecontroleerd kan worden, alleen al gezien de omvang van de spionage. Ook Rob de Wijk is geen democraat, anders zou hij als ‘strategisch adviseur’ nooit gevraagd zijn.
In 1975 verscheen het alarmerende rapport The Crisis of Democracy, waarin de Trilaterale Commissie zich boog over ‘the Governability of Democracies.’ De Amerikaanse onderzoekster van Corporate Watch, Rebecca Fisher, schrijft daarover in Managing Democracy. Managing Dissent (2014):
For the Commission, the kind of democracy that was required was one in which the civil society would be better controlled and manipulated in order to neuter (castreren. svh) public opinion and resistance, and militate against the risks of social rebellion against the capitalist undemocratic and unequal social order. This, it was hoped, would correct the ‘flukes’ (toevalligheden. svh) and ‘dysfunctions’ of democracy, without the risks to legitimacy posed by direct coercive force. Ideological hegemony has long been attempted in the central regions, in order to try and embed acceptance, participation and consent to the capitalist order.
En nu deze status quo is doorbroken, probeert de elite met steeds hardere hand dissidenten in binnen- en buitenland aan te pakken. Dit is pas het begin. De Amerikaanse elite gelooft in haar manifest destiny, te weten de hegemonie over de gehele wereld, goedschiks dan wel kwaadschiks. De rest is propaganda. Kortom, Rob de Wijk, je bent veel te laat met je waarschuwingen. Bovendien, de NAVO-club waar jij in zit, is een criminele organisatie die het risico van een nucleair Armageddon accepteert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten