Op weg naar het einde van de monarchie
Het wordt tijd dat we eens serieus gaan praten over het einde van de monarchie. Laten we de Oranjes verlossen van hun taak en die lui nog wat miljoenen mee geven – daar zijn ze immers gek op, schrijft Max Pam.
Moet er zo langzamerhand niet serieus worden gesproken over het einde van de monarchie?
Abboneer op een lidmaadschap
Hoe sympathiek!
Dit artikel krijg je van HP/De Tijd cadeau. Om ons te steunen en meer artikelen van en uit HP/De Tijd te lezen, word je vanaf slechts vier euro per maand lid in minder dan een minuut. Voor dat luttele bedrag lees je ook alle stukken uit het maandelijkse magazine digitaal.
Kies een lidmaatschapIk weet het: deze vraag doemt om de zoveel tijd op, tot voor kort zonder dat de populariteit van het Koningshuis er echt onder leed. Met enige regelmaat lappen de Oranjes eenvoudige regels van burgermansfatsoen aan hun laars, maar veel lijkt dat allemaal niet uit te maken. De lakeien staan meteen klaar om de scherven op te vegen en zelfs lakeien die diep in hun hart ook wel weten dat zij meedoen aan een poppenkast, beseffen dat Grondwet en instituties weinig ruimte laten om werkelijk tegen de onbeschaamdheden van de Oranjes op te treden.
Zelf ben ik enige tijd lid geweest van het Republikeins Genootschap, dat onder leiding van Elseviers topman Pierre Vinken een andere wind wilde laten waaien door het landschap van de knipmessen. Het begin was veelbelovend, maar uiteindelijk schoot het toch nooit op met de republiek, zodat de leden tot de conclusie kwamen dat de val van de monarchie pas naderbij komt wanneer een groot deel van ‘het volk’ zich tegen de Oranjes keert. Het is mooi wanneer Volkskrantof NRC Handelsblad genoeg van het Koningshuis zouden krijgen, maar pas als de Privé en de Storyde monarchie zouden laten vallen of kapot zouden schrijven, pas dan zou de clan van Beatrix en Willem-Alexander werkelijk in gevaar komen. Omdat het in de jaren negentig van de vorige eeuw nog niet zo ver was, stierf – o, ironie – niet de monarchie maar het Republikeins Genootschap een langzame dood, hoewel menig notabele zich daarvoor als lid had aangemeld.
Het zijn steeds kleine gebeurtenissen, waardoor de monarchie zichzelf in een kwaad daglicht stelt. Zelfs de steekpenningen die prins Bernhard van Lockheed accepteerde, waren klein bier en niet genoeg om het Nederlandse koningshuis aan het wankelen te krijgen. Ook ironisch was het dat juist de sociaaldemocratie, in de vorige eeuw nog een wervende macht in ons land, de Oranjes telkens de helpende hand reikte bij het overleven van de monarchie.
Het zijn steeds kleine gebeurtenissen, waardoor de monarchie zichzelf in een kwaad daglicht stelt. Zelfs de steekpenningen die prins Bernhard van Lockheed accepteerde, waren klein bier en niet genoeg om de het Nederlandse koningshuis aan het wankelen te krijgen
De laatste tijd stapelden de kleine gebeurtenissen zich steeds vaker op. De ongeautoriseerde vakantie naar Griekenland, de jachtdomeinen die ondanks overheidssubsidies maar niet opengaan, schijt hebben aan de corona-maatregelen, de lijst aan koninklijke onbetamelijkheden groeit gestaag. Het idee dat royalty’s een voorbeeldfunctie zouden hebben, raakt daarentegen steeds verder uit zicht. Wat de Oranjes voornamelijk uitstralen is dat wat voor het gewone volk geldt, niet geldt voor zichzelf en hun vrienden. In de Middeleeuwen en nog lang daarna, toen men geloofde in de goddelijke afstamming, kon het volk daar nog vrede mee hebben, maar inmiddels lijkt een enorme afbrokkeling gaande van het krediet, waarop de monarchie altijd heeft kunnen bouwen.
Een paar dagen nadat de kroonprinses Amalia haar functie bij de Raad van State had ingenomen, waarbij de houding van de voeten likkende Thom de Graaf zeer onaangenaam opviel, werd bekend dat Amalia haar achttiende verjaardag had gevierd met tientallen gasten, dwars tegen alle corona-voorschriften in. Ongetwijfeld hebben haar ouders hier van geweten. Dat een meisje van 18, kroonprinses zijnde, een feestje wil vieren, valt ergens nog wel te begrijpen, maar dat haar ouders daarmee hebben ingestemd, is bijna niet te bevatten. In elk geval manoeuvreerde Willem-Alexander zijn premier daarmee voor de zoveelste keer in een lastig parket. De koning is onschendbaar en de ministers zijn verantwoordelijk betekent in de praktijk dat de premier allerlei kinderachtige verklaringen en uitvluchten moet zoeken, eventueel zelfs moet liegen, om de onschendbaarheid van de monarch en zijn familie in stand te houden.
De minister-president doet dit elke keer trouw, maar je hoort hem steeds vaker tandenknarsen.
Of er inderdaad ‘slechts’ 21 gasten op het feestje zijn geweest, moet je maar geloven. Of de koning werkelijk erkent dat hij zoiets ‘maar beter niet had kunnen doen’, daar kom je evenmin achter. Wel wordt steeds duidelijker dat Máxima ongeschikt is voor het koninginneschap. Dat kun je haar eigenlijk ook nauwelijks kwalijk nemen. Van iemand die zo is weggeplukt uit de Argentijnse pampa’s en die dacht een vrolijk leventje in New York te kunnen leiden, kun je niet verwachten dat zij boven haar eigen functie uitstijgt. Het begrijpen van wat die halve gare Nederlanders drijft, lijkt mij al een hele opgave, laat staan dat je zonder brokken te maken over dat volkje kunt regeren.
Overigens ben ik benieuwd of Marcia Luyten nog het tweede deel gaat schrijven van haar Máxima-biografie. Mij zou het niet verbazen als van dit lakeienwerkje niets meer terecht komt. Meer dan Claudia de Breij heeft Luyten begrepen dat je met dit soort boekjes je eigen reputatie op het spel zet, al tikt het op je bankrekening natuurlijk wel lekker aan.
Dat een meisje van 18, kroonprinses zijnde, een feestje wil vieren, valt ergens nog wel te begrijpen, maar dat haar ouders daarmee hebben ingestemd, is bijna niet te bevatten
Intussen stapelen de misverstanden zich verder op. Wonderlijk dingen gebeuren in de krochten van de monarchie. Kwekje Claudia de Breij laat weten dat zij niet is uitgenodigd voor Amalia’s feestje. Ze lacht er geheimzinnig bij, alsof zij meer weet van deze o zo belangrijke zaken. Prinses Beatrix krijgt ineens corona op de Antillen, waarvan ze overigens snel weer herstelt. En Thierry Baudet laat op Twitter weten: “Ook de koninklijke familie gelooft niet in de ernst van het Virus. Heel verstandig, pleit voor hun gezond verstand! Maar bied dan ook geen excuses aan! Zeg gewoon dat het beleid nergens op slaat!”
Altijd goed te weten wie je vrienden zijn. Ook altijd goed te weten hoe je jezelf belachelijk maakt.
Het wordt tijd dat we eens serieus gaan praten over het einde van de monarchie. Laten we de Oranjes verlossen van hun taak en die lui nog wat miljoenen mee geven – daar zijn ze immers gek op. En laten we de Grondwet wijzigen in zin dat de Koning niet langer onschendbaar is, eenvoudig omdat het koningschap is afgeschaft. En voor iets dat niet meer bestaat, hoef je ook geen verantwoordelijk meer te dragen. Dat lijkt me een hele opluchting voor Rutte en voor alle premiers die na hem komen.
https://www.hpdetijd.nl/columns/op-weg-naar-het-einde-van-de-monarchie/?share_code=fjRSXsMPozAP&fbclid=IwAR3MQ2tvCpyYtbdWHlLJ92vB_9r3XHxjxE1tVnW8qmmuSWj0hLgcL79-W54
Geen opmerkingen:
Een reactie posten