De VS en de wereld: van ‘America First’ naar ‘Head of the Table,’
dat meteen duidelijk maakt waar hij als Atlanticus staat. Zo stelde hij ondermeer:
Biden wil veel van het beleid van Trump terugdraaien. Hij wil meer internationale samenwerking, zeker met bondgenoten, waarin de Verenigde Staten een leiderschapsrol spelen en een voorbeeldfunctie hebben als democratie. Hij wil zich richten op de klimaatcrisis. Biden wil niet meer ‘America First’ als leuze, maar gebruikt de beeldspraak dat Amerika aan het hoofd van de tafel zit…
Biden wil stoppen met de oorlogen in Afghanistan en het Midden-Oosten, maar hoe kan hij het Amerikaanse belang in de regio veiligstellen?
https://fd.nl/opinie/1363538/de-vs-en-de-wereld-van-america-first-naar-head-of-the-table
Janssens' woorden verraden de aloude retoriek die sinds 1945 in de polder de boventoon voert, zoals de stelling dat de VS ‘een leiderschapsrol spelen en een voorbeeldfunctie hebben als democratie.’ Hij mag dan wel menen dat ‘Amerika’ een ‘democratie’ is, maar dit is niet meer dan een ideologische opvatting van een Nederlandse outsider, die niet berust op de werkelijkheid zoals die ervaren wordt door vele Amerikanen, aangezien zij zien dat hun land gerund wordt door corrupte elites, en volgens zelfs de insider, oud-president Jimmy Carter, geenszins een democratie is, maar een ’oligarchy,’ die door middel van een ‘unlimited political bribery’ een ‘complete subversion of our political system as a payoff to major contributors’ heeft veroorzaakt. Maar omdat professor Janssens onderdeel is van de Atlantische kongsi die zich heeft genesteld in de UvA, kan hij geen waardevrij wetenschappelijk oordeel geven, maar moet hij wel de Atlantische partijlijn volgen. Als alfawetenschapper bedrijft ook hij geen wetenschap, maar propaganda, zoals tevens blijkt uit lachwekkende formuleringen als:
Biden wil niet meer “America First” als leuze, maar gebruikt de beeldspraak dat Amerika aan het hoofd van de tafel zit.
Het is telkens weer verbazingwekkend dat volwassen en hoog geschoolde mannen zich niet schamen om met veel aplomb dergelijke infantiele beweringen te verspreiden. Immers, wat heeft het voor zin ‘aan het hoofd van de tafel te zitten,’ wanneer het zwaarst bewapende land ter wereld daar niet zetelt om één ding duidelijk te maken, te weten ‘America First,’ of zoals de president die de basis legde voor Amerika’s overzees imperium, president Theodore Roosevelt, het meer dan een eeuw geleden formuleerde: ‘Speak softly and carry a big stick; you will go far.’ Maar ja, de Amsterdamse Faculteit der Geesteswetenschappen is afhankelijk van Atlantische subsidies, en ook een wetenschapper dient zijn beurs in de gaten te houden. Het hooggeleerd gezelschap kent de parafrase van keizer Vespasianus die, opgezadeld met een lege staatskas, ervan uitging dat ‘pecunia non olet,’ ook niet als dat geld afkomstig was van een belastingheffing op gevulde pispotten.
Janssens volgende opmerking is eveneens hilarisch: ‘Biden wil stoppen met de oorlogen in Afghanistan en het Midden-Oosten, maar hoe kan hij het Amerikaanse belang in de regio veiligstellen?’ Tja, eveneens Obama en Trump wilden ‘stoppen met’ deze ‘oorlogen,’ maar daar is niets van terecht gekomen omdat de helft van het federale budget, dat het Congres kan toewijzen, al jarenlang verdwijnt naar het militair-industrieel complex, en deze macht, waarvoor Eisenhower tijdens zijn afscheidsrede waarschuwde, geen belang heeft bij het ‘stoppen’ van hun kostbare, massale geweld.
Van een alfawetenschapper mag verwacht worden dat hij niet alle onzin van politici herhaalt, en dat hij de context belicht en er vervolgens een intelligente analyse op loslaat. Wat betekent bijvoorbeeld dat Biden ‘meer internationale samenwerking [wil], zeker met bondgenoten, waarin de Verenigde Staten een leiderschapsrol spelen’? Wel, in concrete termen: niets anders dan dat Washington en Wall Street, met een zwakke dollar, hun hegemonie al dan niet met grof geweld willen herstellen. En dan deze zin: ‘hoe kan hij (Biden. svh) het Amerikaanse belang in de regio (Midden-Oosten. svh) veiligstellen?’ Als Atlantische hoogleraar ziet Janssens zich gedwongen dit alles zo vaag mogelijk te verwoorden. Beste studenten, vraag jullie professor eens wat nu precies ‘het Amerikaanse belang’ in die regio is? En het ‘belang’ van wie in ‘Amerika’? De almaar rijker wordende oligarchie en haar pleitbezorgers in de politiek, pers, en het universitaire wereldje, of de almaar slinkende middenklasse en de verpauperde vroegere arbeidersklasse?
Biden in eerste instantie deze instellingen, die belangrijk zijn voor het Amerikaanse buitenlandse en defensiebeleid, moeten renoveren, voordat hij succesvol beleid op deze terreinen kan voeren.
Waarom ‘renoveren’? Omdat volgens deze hoogleraar president Trump er voor ‘gezorgd’ heeft ‘dat bij onder andere de ministeries van buitenlandse zaken en defensie en bij de inlichtingendiensten veel deskundigen hun baan hebben verlaten, vrijwillig of niet.’ Het ‘renoveren’ van ‘buitenlandse zaken, en defensie en de inlichtingendiensten’ betekent in de praktijk dat zij weer even slagvaardig worden als ten tijde van Obama en Bush junior, toen deze ‘instellingen’ de VS talloze desastreuze oorlogen lieten beginnen. Nu door het beleid van deze twee oud-presidenten 60 procent van de Amerikaanse vloot vlakbij China gestationeerd is, kan het intimideren en provoceren van het Middenrijk worden opgevoerd, net zoals met Rusland is gebeurd. En dus beweert de Atlanticus van de UvA in Het Financieele Dagblad dat ‘de Chinezen met hun agressieve optreden in de Zuid-Chinese Zee een belangrijke handelsroute met Oost-Azië bedreigen.’ Aldus weet Janssens zijn Atlantische lobby te dienen. Wetenschappelijk stelt zijn propaganda niets voor, maar op een handjevol dissidenten na valt dit niemand in Nederland op. En dus kan hij als ‘wetenschapper’ ongestoord doorgaan de VS, met zijn ‘agressieve optreden,’ te verdedigen, zowel op de universiteit als in de mainstream-media. Deze intellectuele corruptie vloeit voort uit wat de historicus Huizinga bijna een eeuw geleden als volgt formuleerde:
het valt niet te ontkennen, dat de Nederlander, alweer in zekere burgerlijke gemoedelijkheid, een lichte graad van knoeierij of bevoorrechting van vriendjes zonder protest verdraagt,
waarbij ik aanteken dat hoewel Janssens een kleine schnabbelaar blijft in een klein land, inmiddels de consequenties van zijn propaganda onoverzienbaar zijn. Het presenteren van meerdere opgespoten eilandjes met een militaire basis in de Zuid Chinese Zee, als het ‘agressieve optreden’ van een nucleaire grootmacht, terwijl de Verenigde Staten over meer dan 800 militaire bases in de wereld beschikt, is een gotspe. Het is algemeen bekend dat de:
establishment of military bases abroad enables a country to project power, for example, to conduct expeditionary warfare, and thereby influence events abroad. Depending on their size and infrastructure, they can be used as staging areas or for logistical, communications and intelligence support. Many conflicts throughout modern history have resulted in overseas military bases being established in large numbers by world powers and the existence of bases abroad has served countries having them in achieving political and military goals.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_with_overseas_military_bases
Professor Janssens impliciete uitgangspunt is dat China als grootmacht, in de eigen regio geen militaire bases mag bezitten om zijn belangen te verdedigen, terwijl tientallen Amerikaanse militaire bases vanuit het zuiden en oosten China permanent insluiten. Dus ondanks het feit dat de Westkust van de VS ongeveer 10.000 kilometer van China is verwijderd, mag de VS van hem wel zijn militaire macht projecteren, maar mag China niet betrekkelijk dichtbij huis zich verdedigen tegen het zwaarst bewapende imperium in de geschiedenis. Onder de kop ‘Surrounded: How the U.S. Is Encircling China with Military Bases’ berichtte al in 2013 het door Samuel Huntington opgerichte Foreign Policy Magazine:
The U.S. military is encircling China with a chain of air bases and military ports. The latest link: a small airstrip on the tiny Pacific island of Saipan. The U.S. Air Force is planning to lease 33 acres of land on the island for the next 50 years to build a "divert airfield" on an old World War II airbase there. But the residents don’t want it. And the Chinese are in no mood to be surrounded by Americans.
The Pentagon’s big, new strategy for the 21st century is something called Air-Sea Battle, a concept that’s nominally about combining air and naval forces to punch through the increasingly formidable defenses of nations like China or Iran. It may sound like an amorphous strategy — and truth be told, a lot of Air-Sea Battle is still in the conceptual phase. But a very concrete part of this concept is being put into place in the Pacific. An important but oft-overlooked part of Air-Sea Battle calls for the military to operate from small, bare bones bases in the Pacific that its forces can disperse to in case their main bases are targeted by Chinese ballistic missiles.
https://foreignpolicy.com/2013/08/20/surrounded-how-the-u-s-is-encircling-china-with-military-bases/
De Amerikaanse militaire expansie rond China gaat onverdroten voort. Dinsdag 30 juli 2019 berichtte The Times, in handen van de reactionaire Australische mediamagnaat Rupert Murdoch, dat:
US plans new naval base in Australia to thwart Chinese
The United States is planning to bolster its military presence in the Pacific and counter Chinese expansionism by building a naval base in northern Australia.
At least $211 million has been allocated for ‘new military construction’ near Darwin, which already has a base for thousands of US Marines and their equipment.
https://www.thetimes.co.uk/article/us-plans-new-naval-base-in-australia-to-thwart-chinese-tcphn5t5t
Zeven van de tien grootste Amerikaanse militaire bases liggen vlakbij China. Met het oog op de ingrijpende economische/financiële- en geopolitieke omslag -- nu China een steeds invloedrijkere grootmacht wordt en de VS niet langer meer, sinds de val van de Sovjet Unie, 'the Only Superpower’ is -- maakte in 2016 de van origine Australische journalist en filmdocumentairemaker John Pilger, die tot tweemaal toe ‘Britain's Journalist of the Year Award’ ontving, zijn zestigste documentaire, getiteld: The Coming War on China. Deze documentaire waarschuwt aan de hand van ‘feiten en getuigen dat een nucleaire oorlog niet langer een dreiging is, maar een mogelijkheid.’ Pilger wijst erop dat de:
greatest build-up of American-led military forces since the Second World War is well under way. They are on the western borders of Russia, and in Asia and the Pacific, confronting China. Like the renewal of post-Soviet Russia, the rise of China as an economic power is declared an 'existential threat' to the divine right of the United States to rule and dominate human affairs…
Caitlin Johnstone of Scoop called the film ‘powerful’ and praised it for showing ‘the USA's generations-long history of provocation and hostility toward [China's] government. It also addresses the silly projection so many westerners harbor that if the US wasn't bullying and slaughtering the world into compliance, China would take over doing the same.’
https://en.wikipedia.org/wiki/John_Pilger#The_Coming_War_on_China_(2016)
When the United States, the world’s biggest military power, decided that China, the second largest economic power, was a threat to its imperial dominance, two-thirds of US naval forces were transferred to Asia and the Pacific. This was the ‘pivot (spil. svh) to Asia,’ announced by President Barack Obama in 2011. China, which in the space of a generation had risen from the chaos of Mao Zedong's ‘Cultural Revolution’ to an economic prosperity that has seen more than 500 million people lifted out of poverty, was suddenly the United States's new enemy.
The build-up of naval forces would reinforce the US's already overwhelmingly superior military position in the region. Seldom referred to in the Western media, 400 American bases surround China with ships, missiles and troops, in an arc that extends from Australia north through the Pacific to Japan, Korea and across Eurasia to Afghanistan and India… the film investigates the manufacture of a ‘threat’ and the beckoning of a nuclear confrontation…
Using rare archive film, Pilger describes ‘the century of humiliation,’ when the Chinese were depicted as the ‘yellow peril’ in the West and racial stereotypes were a staple of Hollywood. Author James Bradley describes the opium trade and the colonization by Britain and the other imperial powers. ‘The American industrial revolution was funded by huge pools of money… from illegal drugs in the biggest market in the world, China,’ he says.
The 1949 Communist revolution marked the end of foreign exploitation but also, ironically, the beginning of a China that almost no ‘expert’ in the West had predicted. ‘Today,’ says Pilger, standing against the ultra-modern skyline of Shanghai, ‘China has matched America at its own great game of capitalism — and that is unforgivable.’
Four hundred miles away, on the Japanese island of Okinawa, 32 American military installations form the front line of a coming war with China. Fumiko Shimabukuro, aged 87, is one of the leaders of a non-violent resistance challenging Washington’s ‘pivot to Asia.’ They want the bases closed and point to a warning from the past. In 1962, during the Cuban missile crisis, American nuclear missiles were ordered to be launched at China,
In 2015, Pilger reports, the US Navy and its regional allies, including Australia, rehearsed a blockade that would cut China’s lifelines of oil, trade and raw materials. Today, President Trump is waging a trade war against China, where the United States's biggest companies, such as Apple, are based: the source of a trade deficit for which China is cast, in Trump's world, as the ‘bad guy.’ In the meantime, China has built military airstrips in the disputed Spratly Islands, in the South China Sea, and is reported to have placed its nuclear missiles on ‘high alert.’
http://johnpilger.com/videos/the-coming-war-on-china
http://johnpilger.com/videos/the-coming-war-on-china
https://fd.nl/opinie/1363538/de-vs-en-de-wereld-van-america-first-naar-head-of-the-table
http://www.envirosagainstwar.org/2019/07/10/joe-bidens-history-as-an-iraq-warhawk/
Als‘emeritus bijzonder hoogleraar Moderne Trans-Atlantische betrekkingen’ van de Universiteit van Amsterdam, stelde in 2018 de inmiddels eveneens oud AIVD-functionaris Marianne van Leeuwen in de Clingendael Spectator, tijdschrift van het Atlantische bolwerk het ‘Clingendael Institute’:
De effectiviteit van Europa als internationale actor in het Midden-Oosten zal verslappen als de Amerikanen niet langer hun spreekwoordelijke ‘big stick’ zouden inzetten. Als Europa zich diplomatiek wil blijven manifesteren moet het voor indrukwekkende eigenstandige militaire kracht zorgen.
Marianne van Leeuwen is tevens lid van de ‘Adviesraad Atlantisch Perspectief,’ het tijdschrift ‘van de Atlantische Commissie,’ dat op zijn beurt weer ideologisch onlosmakelijk gelieerd is aan de NAVO, een organisatie die volgens deze commissie door slechts ‘46 procent van de Nederlanders’ wordt gezien als ‘nodig,’ terwijl iets meer dan ‘één op de drie Nederlanders de NAVO als een “noodzakelijk kwaad” (38%)’ beschouwt, en ‘een meerderheid van de Nederlanders (57%) voorstander van een Europese Defensieorganisatie als alternatief voor de NAVO.’
https://www.atlcom.nl/nieuws/navo-opinieonderzoek/
Kortom, ondanks het feit dat de Atlantische Commissie door de Nederlandse staat wordt gesubsidieerd, is er nog veel werk aan de winkel voor overtuigde Atlantici die overal in het staatsapparaat vitale posten bekleden. Zo zit drs. René Cuperus — als gastonderzoeker verbonden aan het Duitsland Instituut van de Universiteit van Amsterdam — zelfs in het ‘Bestuur van de Stichting Atlantische Commissie,’ hetgeen opnieuw de vraag oproept hoe waardevrij de alfawetenschappen aan de UvA zijn. Hoe kan men van wetenschap spreken wanneer zowel de informatie als de context, afkomstig is van academici die in niet geringe mate ideologisch en politiek geïndoctrineerd zijn? Het belang van militair geweld laten doceren door mensen die al dan niet direct gelieerd zijn aan de NAVO en de AIVD, of beide, is een aanfluiting van wetenschappelijk onderwijs. Hoewel men geen hoogleraar hoeft te zijn om dit te beseffen, dringt dit toch niet door tot het Het College van Bestuur van de Universiteit van Amsterdam. Het bewijst nog eens dat het gecorrumpeerde poldermodel van ons kent ons overal in is doorgedrongen, en verklaart bovendien het tamelijk lage intellectuele niveau in de Nederlandse politiek, media en het besloten universitaire circuit, alle met hun eigen coöptatie-regels om te voorkomen dat dissidenten aan het woord komen. Zonder overdrijven kan worden gesteld dat hier sprake is van een totalitair functionerend systeem. Bijna zeven decennia geleden schreef de uit Nazi-Duitsland gevluchte joodse filosofe en politiek theoreticus Hannah Arendt in The Origins of Totalitarianism (1951) dat:
Arendt realiseerde zich als geen ander dat de collectieve ‘zelf opgelegde dwang van het ideologisch denken alle banden met de werkelijkheid’ vernietigt. Daarom spoort het taalgebruik van hoogleraren als Ruud Janssens niet aan tot zelfstandig nadenken. Zijn taal is doods en daarom onvruchtbaar, zonder enige verbeeldingskracht; zijn formuleringen ontstijgen nergens het clichématige. Wanneer hij met betrekking tot Buitenlandse Zaken, Defensie en de, naar wordt aangenomen, 17 Inlichtingendiensten benadrukt dat:
Biden in eerste instantie deze instellingen, die belangrijk zijn voor het Amerikaanse buitenlandse- en defensiebeleid, [zal] moeten renoveren, voordat hij succesvol beleid op deze terreinen kan voeren,
dan verraadt Janssens’ denken de vastgeroeste NAVO-doctrine, waarbij de belangen van de westerse elite worden ‘veilig gesteld’ door het dreigen en zo nodig toepassen van massaal geweld met ‘weapons of mass destruction,’ waarbij een Derde Wereldoorlog absoluut niet kan worden uitgesloten. Dit alles binnenkort met als opperbevelhebber de 78-jarige ‘Uncle Joe,’ die bij zijn aantreden ‘the oldest president ever to enter office’ is. ‘Renoveren,’ om zodoende tijdens de inmiddels Tweede Koude Oorlog een nieuwe wapenwedloop met Russen en Chinezen mogelijk te maken, waardoor een gewapend conflict nog dichterbij komt; dat is in feite de rechtvaardiging die professor dr. Ruud Janssens achterlaat in Het Financieele Dagblad. Bovendien verscheen zijn simplistische visie nadat bekend was geworden dat:
China's claim op een groep eilandjes in de Zuid-Chinese Zee volgens de Verenigde Staten 'volledig onrechtmatig’ [is]. Dat zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo. Het zijn de felste uitspraken in jaren over het conflict. China zegt dat het Witte Huis uit is op een confrontatie.
Hoe de toekomst er precies uit zal zien, weet natuurlijk niemand, maar wel is bekend dat:
[s]eldom aware of the intricate connection between the lives and the course of world history, ordinary men do not usually know what this connection means for the kind of men they are becoming and for the kind of history-making in which they might take part. They do not possess the quality of mind essential to grasp the interplay of man and society, of biography and history, of self and world. They cannot cope with their personal troubles in such ways as to control the structural transformations that usually lie behind them,
zoals de gezaghebbende Amerikaanse socioloog C. Wright Mills al in 1958 heeft opgemerkt. Ik bedoel, als na twee desastreuze en uiterst bloedige wereldoorlogen dr. Janssens nog niet begrijpt dat, in de woorden van Mills, ‘de directe oorzaak van de Derde Wereldoorlog zijn voorbereiding’ is, dan moet duidelijk zijn dat er iets fundamenteels schort aan zijn ‘quality of mind.’ Door zijn ideologisch mens- en wereldbeeld is hij niet in staat de wereld waar te nemen zoals die in al zijn subtiele en triviale schakeringen daadwerkelijk is. Het getuigt daarom van een ernstig gebrek aan verantwoordelijk dat de UvA zoveel ideologisch gemotiveerde docenten en hoogleraren aanstelt om jonge mensen te indoctrineren.
In zijn baanbrekende werk The Power Elite (1956) wees Mills aan het eind van de jaren vijftig op het feit dat:
In die realiteit spelen politici, journalisten, academici, hoge militairen de rol van woordvoerders van het militair-industrieel complex. Op die manier is het mogelijk geworden dat, volgens Thomas L. Knapp, ‘director and senior news analyst at the William Lloyd Garrison Center for Libertarian Advocacy Journalism,’ het Amerikaanse militaire budget voor 2021:
calls for $740 billion ($2,300 for every man, woman, and child in the country) in theoretically ‘defense’-related spending next year.
The US, which is separated by oceans from all credible potential enemies and hasn’t fought anything resembling a defensive war in 75 years, boasts the third largest (after India and China, far more populous countries with real adversaries on their borders), and far and away the most expensive, military apparatus on Earth.
While the US defense budget and the armed forces’ staffing levels could probably be cut by 90% without significantly degrading actual national defense capabilities, I understand the impulse to moderation.
So how about a 50% cut in military spending and active duty troop levels over five years, with an upward bump in reservist numbers to a full million?
That would leave the US with 700,000 active duty personnel… and still the world’s number one military big spender (about twice as much as China, three times as much as Saudi Arabia, and nearly five times as much as Russia or India).
https://www.counterpunch.org/2020/12/31/yes-americans-are-fat-the-us-military-is-fatter/
Ook deze informatie verzwijgt professor Ruud Janssens van zowel de UvA als de Atlantische Commissie. Dit is zeker niet vreemd, want hij staat in dienst van de Power Elite, die, zo toonde C. Wright Mills aan:
calls attention to the interwoven interests of the leaders of the military, corporate, and political elements of society and suggests that the ordinary citizen is a relatively powerless subject of manipulation by those entities.
Vandaar dat de argumenten en terminologie van de hooggeleerde Ruud J. precies dezelfde zijn als die van Robert M. Gates, van 2006 tot 2011 de Amerikaanse minister van Defensie onder achtereenvolgens president Bush junior (Republikein) en president Barack Obama (Democraat). In de weekend-editie van The New York Times van 19-20 december 2020 stelde deze havik al na zes zinnen dat ‘China’ een ‘uitdaging’ vormt voor allereerst de ‘unparalleled military power’ van de Verenigde Staten, die vanzelfsprekend ‘must remain the backdrop for America’s relations with the world.’
The Wars Robert Gates Got Wrong
https://www.newyorker.com/news/news-desk/the-wars-robert-gates-got-wrong
Kortom, de dreiging met grootscheeps geweld en het toepassen ervan, moet dus ‘de achtergrond blijven van Amerika’s relaties met de wereld,’ zo laat Gates — die 27 jaar voor de CIA werkte — op de voorpagina van The New York Times, de mensheid weten. Daar kan geen misverstand over bestaan, behalve dan bij wetenschappers die door een ideologische bril naar de ‘wereld’ kijken. Professor dr. Ruud Janssens mag dan wel suggereren dat Biden genoegen zal nemen met slechts een zetel aan het ‘hoofd van de tafel’ en niet langer meer te streven naar ‘America First,’ maar die gedachte is dermate naïef dat ik ervan uitga dat Ruud bewust de kluit belazerd. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten