Technocratische tirannie en de voorgeschreven werkelijkheid (met Karel van Wolferen) | #2.21
Nadat een eerder gesprek met journalist en emeritus hoogleraar Karel van Wolferen door Youtube wegens ‘schending van de communityrichtlijnen’ werd verwijderd is hij terug voor een vervolggesprek over de macht en de mechanismen waarmee deze wordt uitgeoefend.
In een vurig betoog legt van Wolferen uit hoe het bestuur van de technocratie niet langer het algemeen belang dient maar de macht volledig ten dienste laat staan van NGO’s voor het oplossen van de door henzelf geformuleerde problemen. Volledig vervlochten met de nieuwsvoorziening krijgt het volk van hen een voorgeschreven werkelijkheid opgelegd waarin de uitvoering van een agenda die alle democratische processen precedeert onafwendbaar wordt.
Sven Hulleman zoekt met hem naar een manier om uit deze collectieve, opgelegde psychose te breken. Is er nog tijd om het tij te keren? Hoe dan ook zijn zij het erover eens dat het niet zal lukken met gehoorzaamheid…
Links:
Playlist Karel van Wolferen bij Café Weltschmerz
Als u ons in deze turbulente tijden wilt helpen om dit te kunnen blijven doen en meer tijd en middelen te kunnen besteden aan onderzoek, interviews, reportages en andere zaken die er echt toe doen, overweegt u dan een bijdrage te leveren naar waardering én vermogen op https://eenoorlogreedsverloren.nl/steunhetverzet/
Ook te vinden op LBRY, SoundCloud en Spotify.
1 opmerking:
Geachte heren,
Ik kan het niet laten om in dit nachtelijke uur te reageren. Morgenochtendvroeg ben ik kinderen en huisdieren aan het voederen, werk aan het doen, een moestuin in goede banen leiden en zo veel meer werkzaamheden van een alleenstaande moeder.
Ik mis sterke mannen die opkomen voor ons, die een ruggengraat hebben, die een gezond verstand hebben en zich durven uitspreken. Maar voor mij vertegenwoordigen jullie dat beeld van die mannen die opkomen voor Het Goede.
Dit gesprek geeft mij ook weer een steuntje in de rug als ik het gesprek aanga op het schoolplein, de supermarkt, met collega's, buren en familie. En zeer waarschijnlijk word gezien als die gekke paranoïde, te onafhankelijke, arrogante moeder... Want ook ik sterf met mijn spa in mijn ene hand en mijn andere op mijn hart... moedige strijdsters zullen er opstaan, alleen wij hebben andere krachten, andere machten en die zijn al eeuwen geleden bijna verdwenen, uitgemoord, onderdrukt.. Wij oma's, moeders, dochters, kleindochters moeten onze krachten eerst weer hervinden, maar als deze weer hervonden kunnen worden dan kan daar geen politiekgelul tegenop.. en kan er op alle fronten een kritische massa opstaan... Op de schoolpleinen, in de rijen van de supermarkten en in de bedden van de echtelieden... Dit gevecht kan alleen gewonnen worden, in mijn optiek, als het begrepen, doorvoeld en gedragen wordt door het hele gezinssysteem..
Ook ik zie en voel de waanzinnigheid, heb er nu niet de eloquente woorden voor maar mijn vastberadenheid en actiebereidheid om te strijden tegen dit onrecht groeit met de dag..
Dank!
tao
Een reactie posten