Ook de Zuidpool, strohalm van klimaatontkenners, blijkt nu razendsnel op te warmen
12/07/2020 | mick.van.loon@gmgroup.be | 4 min leestijd
‘Maar aan de Zuidpool, daar wordt het juist kouder’, was één van de mantra’s van klimaatontkenners. No more. Antarctica, het meest geïsoleerde deel van de planeet, blijkt wel degelijk ook een van de snelst opwarmende. Met oppervlakteluchttemperaturen die sinds de jaren negentig stijgen met een snelheid die driemaal sneller is dan het mondiale gemiddelde.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de ijzige leegte van het binnenland van Antarctica opgewarmd is met ongeveer 0,6 graden Celsius per decennium in de afgelopen 30 jaar. Het wereldwijde gemiddelde over die tijd was ongeveer 0,2 graden Celsius per decennium.
Hoewel delen van de kust van Antarctica ijs verliezen, wat bijdraagt aan de zeespiegelstijging, loopt de pool zelf voorlopig geen gevaar om te smelten, aangezien de gemiddelde temperatuur het hele jaar door daar nog steeds rond de -50 graden Celsius ligt. Maar de studie laat wel weer zien dat geen enkele plaats onaangetast blijft door verandering op een opwarmende planeet.
Door de weergegevens te analyseren en klimaatmodellen te gebruiken, ontdekten de onderzoekers dat de stijgende temperaturen het gevolg zijn van veranderingen in de atmosferische circulatie die hun oorsprong duizenden kilometers verderop in het westelijke, tropische deel van de Stille Oceaan hebben.
118 keer 400.000 olympische zwembaden
De temperatuur aan de Zuidpool wordt sinds 1957 bijgehouden, toen de eerste Amerikaanse basis daar werd voltooid. Decennia lang waren de gemiddelde temperaturen stabiel of daalden ze zelfs. Sterke westenwinden die het continent omcirkelden, dienden als een barrière, waardoor werd voorkomen dat warmere lucht het interieur binnendrong.
Maar dat veranderde tegen het einde van de 20ste eeuw, toen de temperatuur van het zeeoppervlak in de westelijke tropische Stille Oceaan begon te stijgen. De verwarmende oceaan verwarmde de lucht, die golfjes veroorzaakte van hoge en lage druk in de atmosfeer die reikten tot aan het Antarctisch Schiereiland, meer dan 7.500 kilometer verderop.
Hoewel de impact van de opwarming op de Zuidpool zelf misschien niet zo groot is, heeft ijsverlies langs de kust wel enorme gevolgen
In combinatie met de sterkere westenwinden, leidden de rimpelingen tot sterkere stormen in de Weddellzee, ten oosten van het Antarctisch schiereiland. Deze roterende of cyclonische stormen stroomden warmere lucht uit de Zuid-Atlantische Oceaan naar het binnenland van het continent. Sterkere stormen in de Weddellzee hebben ook geleid tot een recente daling van het zee-ijs in de regio.
De opwarming is niet uniform over het Antarctische Plateau, de enorme uitgestrektheid die het grootste deel van het binnenland beslaat, inclusief de zuidpool zelf. We hoeven ons ook geen zorgen te maken dat het ijs daar gaat verdwijnen. Maar dat is een ander verhaal aan de kustlijn van het immense continent.
Vooral langs de kust van West-Antarctica smelt het warmere zeewater de ijsplaten van onderaf, wat uiteindelijk leidt tot een stijging van de zeespiegel. Hoewel de impact van de opwarming op de Zuidpool zelf misschien niet zo groot is, heeft ijsverlies langs de kust – dat nog maar in z’n beginfase zit – wel enorme gevolgen.
Wetenschappers verwachten dat het die dooi is die onze zeespiegel drastisch zal veranderen. De kust van West-Antarctica verloor gemiddeld 118 miljard ton ijs per jaar de jongste twee jaar. Slechts één miljard ton ijs is genoeg om 400.000 olympische zwembaden te vullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten