President al-Assad in gesprek met het Russische NTV Channel: elke constitutionele hervorming in Syrië is een volledig Syrische kwestie
Vertaling: Sonja van den Ende
President Bashar al-Assad bevestigde dat elke constitutionele hervorming in Syrië zou moeten gebeuren door een nationaal referendum en dat het een volledig Syrische kwestie is, die op geen enkele manier verband houdt met de wil van de Verenigde Naties of het buitenland.
In een interview met het Russische NTV Channel zei president al-Assad dat de oorlog in Syrië vanaf het begin geen burgeroorlog is geweest, maar een internationale oorlog, erop wijzend dat de Verenigde Staten de wereldkaart politiek en misschien militair wilden hertekenen, Syrië is één van de belangrijkste slagvelden om dit te bereiken.
De president bevestigde dat de Syrisch-Russische vriendschap dateert sinds zes decennia, waarin de Russische militaire en politieke aanwezigheid in Syrië en het Midden-Oosten wordt omschreven als “zeer belangrijk” om het internationale evenwicht te bewaren en het terrorisme te bestrijden.
President al-Assad bevestigde opnieuw dat Syrië sinds 2013 geen chemische wapens heeft, wat aangeeft dat het Westen het chemische verhaal alleen gebruikt wanneer haar terroristen in Syrië worden verslagen om zo als voorwendsel gebruikt worden voor een directe militaire interventie tegen het Syrische leger.
Hieronder staat de volledige tekst van het interview van NTV met president Bashar-Al-Assad.
Vraag 1: Meneer de President, nu kunnen we een samenvatting van de situatie maken, omdat ISIS bijna verslagen is, Damascus veilig en onder controle staat van de regeringsstrijdkrachten. U leidt nu een operatie in het zuiden en in de oosten (Dara’a, Deir-ez-zor). Kunt U mij vertellen, als een president door het lot en als een dokter eigen keus, hoe het kon gebeuren … dat U de eerste symptomen van deze oorlog niet gezien heeeft , de eerste symptomen van deze invasie in uw land, omdat u het een invasie noemt. Hoezo?
President Assad: we moeten een onderscheid maken tussen de interne symptomen en de externe symptomen. De interne symptomen; we hebben problemen zoals elke andere samenleving in onze regio, omdat dat we deel uit maken van deze regio (Midden-Oosten)maar we bespreken deze problemen altijd. Misschien hadden we een tekort aan het oplossen van het probleem dat we misschien vóór de oorlog hadden kunnen oplossen, misschien niet; dit is voor elke Syriër subjectief en je zou dat vanuit verschillende gezichtspunten kunnen zeggen. Als je het wilt hebben over de externe factor, die is erg belangrijk, bij het creëren en ontstaan van deze oorlog, omdat geen enkel ander land in deze regio een vergelijkbare oorlog heeft meegemaakt, hoewel we dezelfde samenlevingen hebben en je ergere problemen hebt, zoals in de Golfstaten, waar je helemaal geen vrijheid hebt, noch voor vrouwen noch voor mensen, voor wat dan ook.
Vraag 2: Maar waarom zag u het niet – bijvoorbeeld, toen ik enkele maanden geleden naar Oost-Ghouta kwam, heb ik de tunnels overal gezien, die gebouwd werden door de ingenieurs van de terroristen, door enorme machines, door bulldozers – hoe kon u dat missen ? Heeft u nu een verklaring, hoe zijn ze erin geslaagd om deze ondergrondse steden te maken?
President Assad: Natuurlijk hebben ze (terroristen) de instrumenten kunnen gebruiken die ze al in dat gebied hadden, gestolen van de Syrische overheid, van privébedrijven, enzovoort. Ook kregen ze steun vanuit Jordanië, ze transporteerde materialen rechtstreeks door de woestijn naar al-Ghouta, daar waar de woestijn leeg is en niemand het kan beheersen of observeren en we hebben natuurlijk niet de middelen zoals satellieten, om dit allemaal te zien. Tegelijkertijd, toen ze begonnen met graven, gingen ze onder de steden te graven, iets wat je dus niet kunt zien.
Vraag 3: Toen ik naar Oost-Ghouta kwam, ontmoette ik mensen die konden bewijzen wat ze hebben gezien hoe Jahbat -al – Nusra de chemische wapens naar hun gebieden bracht. Ik heb al deze chemische ingrediënten gezien in het veroverde hoofdkwartier van al-Nusra, door het Syrische leger. Het Westen vertelt dat u, uw eigen mensen met chemische wapens hebt vergiftigd. Waarom is dat, waarom luistert niemand naar de mensen in al-Ghouta, en waarom is Westen zo gebrand u de schuld te geven?
President Assad: Omdat het chemische verhaal deel uitmaakt van hun belangrijkste verhaal tegen de regering in Syrië, maar ze gebruiken het alleen wanneer hun troepen, de terroristen (huurlingen), in bepaalde gebieden in Syrië zijn verslagen. Ze gebruiken dit verhaal om een voorwendsel te hebben om rechtstreeks militair te interveniëren en het Syrische leger aan te vallen. Dat is heel vaak gebeurd en elke keer dat ze dit doen, is het alleen wanneer hun proxies, de terroristen zijn verslagen. Het zou – logischerwijs, laat staan de realiteit moeten zijn, dat we sowieso geen chemische wapens hebben, we gaven ze immer op …in 2013!
Journalist: U heeft geen enkel chemisch wapen?
President Assad: Dat hebben we niet, nee. Zoals ik al zei sinds 2013 hebben we die niet. Maar, zelfs als je het zou hebben, dan zou je deze wapens moeten gebruiken als je verslagen wordt, niet als je de oorlog wint! En eigenlijk, elke keer dat we winnen, gebruiken ze het, dat is tegen elke logica in, maar zoals ik al zei dit wordt gebruikt als voorwendsel om de terroristen in Syrië te ondersteunen.
Vraag 4: Is er een manier om al deze provocaties te voorkomen, omdat het Russische Ministerie van Defensie vertelt dat één van deze provocaties in Deir Ez-zor momenteel wordt voorbereid. Hoe is dit te stoppen?
President Assad: Dat kan niet, omdat dit niet het gevolg is van onze realiteit; dit is het resultaat van hun verbeelding, van hun media, dit is iets dat gecreëerd is in hun eigen media en Westerse landen en wordt vervolgens over de hele wereld verspreid op het internet of in verschillende media. Dus je kunt de provocatie niet voorkomen. De Amerikanen vertellen alleen leugens en ze vallen meteen aan. Als je geen internationaal recht hebt om gerespecteerd te worden, als je geen effectieve, onafhankelijke, instellingen zoals de Verenigde Naties hebt, kun je niet praten over het voorkomen van provocaties, omdat het nu een jungle is, over de hele wereld, een jungle van de sterkste en geen respect voor internationaal recht.
Vraag 5: U (Syrië) bent aan het winnen, u bestuurt de meeste delen van het land, maar er zijn zoveel spelers in Syrië, zoveel onderdelen, die zoveel belangen hebben. Amerika onderhandelt met Turkije over Manbij, Israël onderhandelt ergens anders, de Iraniërs onderhandelen, de Koerden hebben hun eigen belangen. Hoe het allemaal op te lossen, hoe Syrië verenigd te houden? Omdat het tegenwoordig lijkt alsof Syrië verscheurd is. Hoe is dit te stoppen? Omdat u altijd zegt “één Syrië voor één natie.”!
President Assad: als je het wilt hebben over een Syrië dat verscheurd wordt, dan gaat het er om, laten we zeggen, de geografie, niet om de maatschappij; de samenleving is verenigd, dus hier hebben we geen probleem mee. Dus, kunnen we naar Syrië kijken als verenigd land, zolang de mensen verenigd zijn. Uit elkaar gescheurd, dit noem ik bezetting; verschillende delen van Syrië worden bezet door de terroristen met de steun van het Westen, voornamelijk de Verenigde Staten en hun bondgenoten. (VK, Frankrijk, Duitsland en de rest van de coalitie). Dus, als je het over de toekomst van Syrië wilt hebben, houden we daar geen rekening mee. Praten over het politieke proces, dit is en wordt een politiek-Syrisch politiek proces. We houden geen rekening met de belangen van een ander land met betrekking tot iets dat intern is. Als je het over de oorlog hebt, het is nu een internationale oorlog, want zo is het begonnen. Eigenlijk ging het niet alleen om de regering in Syrië; de regering in Syrië is onafhankelijk, we hebben goede betrekkingen met Rusland, met China en andere landen, de Verenigde Staten wilden de politieke wereldkaart en misschien wel militair, opnieuw tekenen, dus Syrië was één van de belangrijkste slagvelden voor het opnieuw tekenen van deze wereldkaart, in ieder geval in het Midden-Oosten. Dat is de reden waarom en wanneer je over deze belangen praat, dit is een gevecht tussen deze machten: de belangrijkste macht zijn: de Verenigde Staten en hun bondgenoten die de terroristen steunen, het doel is om (wereld) hegemonie te hebben en de andere macht is Rusland met zijn bondgenoten, hun doel is om het terrorisme te bestrijden en de internationale wetgeving te herstellen.
Vraag 6: Maar waarom is Syrië geselecteerd voor deze oorlog of regime-change?
President Assad: om veel verschillende redenen. Syrië maakt deel uit van de groep landen die als onafhankelijk worden beschouwd: Syrië, Iran, Noord-Korea, Venezuela, Bolivia en Rusland allemaal onafhankelijke landen. Het Westen accepteert dus geen onafhankelijke positie. Amerika aanvaardt geen enkele Europese onafhankelijke positie. Daarom heb je een probleem in Rusland met de VS, omdat je onafhankelijk wilt zijn, ze accepteren je niet, zelfs als je een grote “superpower of wereldmacht als Rusland” bent of niet, je kunt en mag van hen niet onafhankelijk zijn.
Dit is één reden. We (Syrië) zijn een klein land, hoe kunnen we nee zeggen of ja? We moesten alleen ja zeggen. Zie het reslutaat van het “nee”!
Ten tweede, de geopolitieke ligging van Syrië, de historische rol van de Syrische samenleving, hoewel deze erg klein is, het is een breuklijn, een sociale breuklijn tussen de verschillende sekten en etniciteiten, wanneer je dit gebied controleert, zou je controle kunnen hebben over de rest van het Midden-Oosten, is hun gedachtegoed. Daarom begon de strijd tegen Syrië al, tijdens het tijdperk van de farao’s en het eerste vredesverdrag in de wereld was twaalfhonderd vóór Christus, het was een verdrag tussen de farao’s en de Hettieten, komende uit het noorden en zuiden, zij vochten tegen Syrië en zij ondertekenden het eerste verdrag in de geschiedenis. Dus, de geopolitieke ligging van Syrië is heel erg belangrijk, het controleren van Syrië was één doel voor de grote mogendheden sinds vroegere tijden tot nu toe. Het maakt dus niet uit of Syrië groot of klein is, of groter of kleiner, het heeft een belangrijke, strategische ligging.
Vraag 7: Wat verwacht u van Rusland? Omdat er zoveel spelers zijn waarvan u verteld heeft dat ze allemaal Syrië moeten verlaten. Wat verwacht u van Rusland? Omdat we bondgenoten zijn, vrienden in de strijd?.
President Assad: de vriendschap met Rusland is al zes decennia een feit tussen Syrië en Rusland en we hebben het militaire verdrag met hen al meer dan vier decennia geleden ondertekend. We hebben dus twee verwachtingen: ten eerste, Syrië en Rusland hebben er beiden belang bij om het terrorisme te bestrijden en te verslaan, in Syrië en Rusland, waar ook ter wereld. Dit is dus de eerste verwachting en het doel.
De tweede: Rusland is erg belangrijk voor het mondiale evenwicht dat we hebben verloren sinds de val van de Sovjet-Unie. Het is daarom van groot belang dat Rusland hier militair en politiek aanwezig is, in Syrië en in het Midden-Oosten, maar ook in de rest van de wereld. Het is niet alleen belangrijk voor Rusland zelf en voor de andere grote mogendheden; het is erg belangrijk voor kleinere landen zoals Syrië om dit evenwicht te hebben. Dus dat is wat we van Rusland verwachten op beide niveaus: terrorisme bestrijden en een globaal evenwicht hebben.
Vraag 8: Ik ben in Oost-Ghouta geweest en ik heb gezien hoe erg het vernietigd en verwoest is, voor zover ik weet, heeft u 400 miljard dollar nodig om het land te herbouwen, maar het Westen zegt dat ze het niet zullen doen. Ze geven u geen cent als u nog aan de macht bent (zegt het Westen). Wat kunt u in deze situatie doen, om het land te herbouwen?
President Assad: Eerlijk gezegd, is dit de beste Westerse uitspraak tijdens de hele oorlog, dat zij geen deel zullen uitmaken van de wederopbouw in Syrië, omdat we eenvoudigweg dat niet toestaan dat ze er deel van uitmaken, of ze nu met geld komen of niet, of ze met een lening komen, of met een gift, met een subsidie, wat dan ook; we hebben het Westen niet nodig! Het Westen is niet eerlijk, ze geven niet, ze nemen alleen. Allereerst hebben we Syrië niet gebouwd door buitenlands geld; we hebben het zelf gebouwd met ons geld, met onze menselijke hulpbronnen. We hebben nog steeds – ondanks de oorlog – nog steeds de menselijke hulpbronnen om elke sector in ons land te herbouwen. Daar maken we ons geen zorgen over.
Wat het geld betreft, hadden we voor de oorlog geen schuld (IMF), omdat we ons land bouwden met wat leningen van onze vrienden. Dus we hebben geen geld of schuld. Je kunt lenen van je vrienden, je kunt geld krijgen van Syriërs die in het buitenland wonen, Syriërs die in het land wonen en het geld van de overheid. Dus daar maken we ons geen zorgen over. Het kan een langere tijd duren, maar we zijn helemaal niet bezorgd over de wederopbouw van Syrië. Vergeet niet dat de wederopbouw na de oorlog, als je het hebt over 400 miljard, minder of meer – dit is een schatting – een hele economie is, het is een hele markt, het is een hele investering. Dus, de Europeanen praten over komen voor wederopbouw, ze komen niet om Syrië te helpen; ze komen om geld te verdienen. En veel Europese bedrijven leggen nu contact met ons om de deur te openen voor hen om te komen beleggen in Syrië.
Journalist: Privébedrijven en investeerders?
President Assad: natuurlijk. Maar met de steun van hun regeringen. Ze hebben een nieuwe markt nodig, ze bevinden zich economisch gezien in een zeer moeilijke situatie sinds 2008, de meeste Europese landen, ze glijden af dat zie je. Ze hebben veel markten nodig, Syrië is er één van maar we laten ze niet toe om deel te nemen aan deze markt, heel eenvoudig.
Vraag 9: Wanneer we het hebben over het herstel van het hele land, betekent het herstel van vertrouwen en vriendschap tussen mensen, omdat we dit gedeeltelijk kunnen zien als een burgeroorlog wanneer de broer de broer neerschiet, vanwege de verschillende religieuze of andere verschillen. In dit geval begin je met een constitutioneel comité. De oppositie maakte hun lijst voor de constitutionele commissie. Gaat u voor de volgende presidentiële termijn en hoe kun je deze politieke structuur in Syrië herstellen?
President Assad: Ten eerste wil nogmaals benadrukken we hebben geen burgeroorlog, omdat een burgeroorlog gebaseerd moet zijn op sektarische lijnen, etnische lijnen, religieuze lijnen, enzovoort. Dat hebben we niet in Syrië. Je kunt overal heen, vooral in de gebieden onder controle van de overheid, waar je het volledige spectrum van de rijke Syrische samenlevingen die nog bestaan en mensen die samen leven kunt zien. Eigenlijk – en dit is niet overdreven, dit is een feit – de oorlog was een heel belangrijke les. Deze diverse samenleving wordt dus veel meer verenigd dan vóór de oorlog, omdat we een belangrijke les hebben geleerd. Als je naar de gebieden gaat die onder de controle van de terroristen staan, vertegenwoordigen ze niet één kleur van deze maatschappij, eigenlijk weerspiegelen ze alleen hun incubator en de mensen die geen andere keuze hebben dan in die gebieden te wonen, zij heb geen andere keuze. We hoeven ons dus geen zorgen te maken over de burgeroorlog. Het zijn geen Syrische mensen die op elkaar schieten; het zijn de huursoldaten (natuurlijk zullen er Syriërs bij aangesloten zijn voor diverse redenen, criminele), het zijn ordinaire terroristen. Je hebt altijd terroristen in je eigen land, in Rusland, die zijn Russisch, maar ze vertegenwoordigen geen deel van de samenleving, ze vertegenwoordigen hun eigen ideologie, een criminele ideologie. Deezelfde situatie geldt in Syrië. Dus met betrekking tot de eenwording van de mensen hebben we daar geen probleem mee.
Wat het voorzitterschap betreft, heeft het twee factoren: de eerste, mijn wil en mijn wil is gebaseerd op de tweede factor, de wil van het Syrische volk. We hebben nog steeds drie jaar de tijd. Is het Syrische volk in 2021 klaar om die persoon, die president, te accepteren of niet? Zo nee, waarom zou ik president worden? Ik kan dan niets doen, ik kan niet slagen, ik kan mijn land niets geven, dus het antwoord zal nee zijn. Zo ja, zal ik er in 2021 erover nadenken, maar het is nog vroeg, we hebben nog steeds drie jaar tot die tijd.
Journalist: Maar hoe zit het met al deze constitutionele hervormingen die door de Verenigde Naties zijn gevraagd?
President Assad: we hebben in 2012 hervormingen doorgevoerd en nu hebben we de Sochi-conferentie gehad, die ze zullen bespreken. Elke constitutionele hervorming, is niet gerelateerd aan de president, is niet gerelateerd aan de overheid; maar is gerelateerd aan het Syrische volk, dus er moet – als we enige vorm van amendement of verandering gaan aanbrengen of wat dan ook – zal het door een nationaal referendum zijn. Als er een nationaal referendum is en de mensen een nieuwe grondwet zullen steunen, zullen wij die wijzigingen uitvoeren, maar dit is niet gerelateerd aan de wil van de Verenigde Naties of aan andere buitenlandse mogendheden. Dit is en wordt een volledige Syrische aangelegenheid. Als de Syriërs geen verandering willen, is er helemaal geen verandering.
Vraag 10: één van de belangrijkste spelers zijn de Verenigde Staten en Trump, die onlangs een ontmoeting had, in Singapore met President Kim, van Noord-Korea. Onlangs vertelde Iran dat Iran Trump nooit zal ontmoeten, wel Kim omdat Kim niet moslim is, zegt Iran. Zult u, als het nodig is, Trump direct of indirect ontmoeten? Denkt u dat het nodig is om met Trump te praten?
President Assad: Wij zijn van mening dat het spreken of praten met of onderhandelen met je tegenstander, welke dan ook, productief is, maar in dit geval, sinds we de eerste onderhandelingen met de Verenigde Staten hebben gevoerd in 1974, hebben we nooit iets bereikt in niet één onderwerp. Het probleem met de Amerikaanse presidenten is dat ze gegijzeld worden door hun lobby’s (deep state), door de reguliere media (deep state) en door de grote bedrijven (multinationals waar ook de media ondervalt = deep state), financiële instellingen, olie, bewapening, enz. Ze kunnen je vertellen wat je wilt horen, maar ze zullen het tegenovergestelde doen, dit is het geval nu met President Kim en het wordt steeds erger, Trump is hier een heel goed voorbeeld van, onbetrouwbaar. Dus praten en discussiëren met de Amerikanen zonder reden, zonder iets te bereiken, is gewoon een verspilling van tijd. We zijn er niet tegen om met Amerikanen te praten alleen omdat ze Amerikanen zijn. We staan klaar om met iedereen te spreken, gesprekken, onderhandelingen die productief kunnen zijn, maar we geloven niet dat de Amerikaanse politiek in de nabije toekomst anders zal zijn. Dus het is gewoon, opnieuw, een verspilling van tijd.
Vraag 11: Telkens wanneer ik aan Syrië denk, herinner ik me dat u van huis uit een dokter bent, dat u lang in Londen hebt gewoond, dat u misschien in die maatschappij bent geïntegreerd geweest en dat de maatschappij u nu als een , “symbool van het kwaad op aarde”, omschrift en het aan de Engelse bevolking, iedere dag weer vertelt- de kranten – politici – dat u, uw mensen vergiftigt met chemische wapens, u doet al deze vreselijke dingen tegen uw eigen bevolking. Hoe voelt u zich en legt het een emotionele druk, op u en uw familie? Hoe legt u ze uit wat er aan de hand is?
President Assad: emotioneel leven we eigenlijk al zeven jaar met de ramp in Syrië. Dus als je een grotere ramp hebt, zul je geen kleinere druk voelen. Ik bedoel te zeggen dat elk druppel bloed dat dagelijks wordt vergoten van één enkel Syrische persoon veel meer emotie zal creëren dan de nepverhalen uit westen – het VK – in dit geval. Dit al eerste. Ten tweede, als je weet dat ze liegen, voel je niets emotioneels. Je zou iets kunnen voelen als er geloofwaardige kritiek is, gebaseerd op feiten en overtuigende verhalen. Dit is waar je, laten we zeggen, pijn of emotionele druk kunt voelen. Het probleem met het Westen is dat ze geen (echte) staatslieden meer hebben. De plaatsvervanger (president of premier) van staatslieden en echte politiek is valse politiek en valse politiek heeft valse verhalen nodig, chemische verhalen maken deel uit van deze nepverhalen. Eigenlijk, de westerse politiek – ik heb het niet over de mensen, alleen over de politici – hebben helemaal geen moraal, ze hebben helemaal geen waarden. Dus, wanneer je te maken hebt met mensen zonder waarden, zonder moraal, wekken ze niets op in je hart, in je hersenen of in je geest, misschien afschuw en ongeloof.
Vraag 12: de laatste vraag is waarschijnlijk dat we elke keer als we naar Ghouta komen, de borden zien die ISIS of al-Nusra achterlieten: “we zullen terugkeren.” Voor ons is het eng, omdat we (Rusland) veel geld uitgegeven hebben, we verloren veel levens in (Russen) Syrië en steunen haar in de strijd tegen het “kalifaat”. Dus voor ons is best eng, de gedachte, dat het op een dag kan terugkeren. Wat is u inschatting?
President Assad: Allereerst, dit is hun ideologie, dit is een duistere ideologie die de afgelopen vijf decennia lang werd gepromoot – het begon in de late jaren van 1960, het was niet alleen in de jaren ’90 of daarna – overal ter wereld -, voornamelijk verspreid door de Saoedische Wahhabi’s, natuurlijk met de steun van de Verenigde Staten en het Westen in het algemeen. Dit is een extreem religieus gevaar vermengt met politieke steun, het is beiden, een dodelijk combinatie. Het is niet spontaan gekomen. Ze zullen natuurlijk terugkeren, omdat ze door de Westerse mogendheden keer op keer zullen worden gebruikt, maar misschien onder verschillende namen. Al-Queda is dertig jaar geleden gemaakt, in Afghanistan (Osama-bin-Laden) en Reagan noemde ze ‘heilige strijders’, hij noemde ze geen terroristen. Nu worden ze terroristen genoemd, maar ze gebruiken nog steeds dezelfde terroristen (nieuwe lading), de helige strijders, vroeger, nu en in de toekomst. Misschien zullen ze over tien jaar ergens anders in de wereld onder een ander naam worden gebruikt; hetzelfde product, maar ze hernoemen dit product. Het is dus een westerse gereedschap.
Ik snap je vraag het voelt eng aan.
Dit ten eerst. Ten tweede, je hebt gelijk als je deze zorg voelt, zelfs in Rusland, niet omdat je levens van heldhaftige Russiche soldaten in Syrië verloren hebt; maar omdat je hetzelfde terrorisme ook in Rusland hebt. Hoe ik ernaar kijk? Als die terroristen in Rusland waren geslaagd, ben ik ook in gevaar; ze zullen naar Syrië en naar andere landen komen en vice versa. Dus jouw land heeft de Syriërs verdedigd, maar ook, indirect de Russen verdedigd. Dus je hebt de prijs in Syrië betaald voor de verdediging van de Syriërs, maar ook voor de Russen, omdat terrorisme geen politieke grenzen kent; voor hen is het één slagveld van Rusland naar Syrië, misschien naar Indonesië, misschien naar Marokko tot aan de Atlantische Oceaan en in Europa.
Vraag 13: Hoe kun je de bezetting in Noord-Syrië stoppen vanwege deze overeenkomst tussen Amerika en Turkije, op Syrische bodem?
President Assad: we hebben twee manieren gekozen: de eerste en de belangrijkste is de verzoening; het is gelukt. Dit is hoe we die gebieden terug naar hun normaliteit konden brengen waar de mensen een normaal leven leiden en de overheid het leven van de mensen controleert via de overheids instellingen. De andere manier, bedreig de terroristen wanneer ze zich niet opgeven en zich verzoenen. We vallen ze aan en nemen de controle over met geweld, wat niet de gunstigste of juiste manier is, maar het is vaak de enigste manier om controle over het land te krijgen.
Journalist: Maar zoals ze de gebieden scheiden; ze zijn onderling namelijk erg verdeeld, ik bedoel de Amerikanen en Turkije ze beschouwen het als hun territorium dat de …
President Assad: geloof dat maar niet; Amerika controleert alles, controleert Turkije en Amerika stuurt Turkije aan, al zoeken ze toenadering tot Rusland, Amerika heeft Turkije gestopt, vijf jaar geleden, en voorkomen dat Erdogan Syrië wilde binnenvallen, zij (de Amerikanen) vertelden hem (Erdogan) nee. Waarom? Omdat de tijd nog niet rijp was voor de terroristen om te overwinnen, zij waren nog in training in Turkije en Jordanië, dus waarom hadden ze Erdogan toen nodig? niet dus! Toen de terroristen zich terugtrokken en verloren, vertelden ze (de Amerikanen) Erdogan; nu kun je ingrijpen, omdat het Syrische en Russische leger, i.s.m Iran, Hezbollah en Liwa-al-Quds aan de winnende hand zijn, dus je kunt je nu maar beter bemoeien om het te destabiliseren, dat is wat er nu gebeurt, maar al deze gebieden zijn onder de controle van de Verenigde Staten, niemand anders, alle andere Westerse landen en zo ook Turkije, zijn vazalstaten van de VS!
Journalist: Dat is de reden waarom zij ook zo’n sterke druk uitoefenen op Iran, bedoelt u?
President Assad: Precies om verschillende redenen, ze controleren ISIS in het oosten, ze steunden al-Nusra in Idlib in het noordwesten en ze steunden al-Nusra en ISIS en andere facties in het zuiden, de Amerikanen! Maar ze geven verschillende rollen aan verschillende landen. Soms vragen ze de Turken, soms vragen ze de Saoedi’s, soms Qatari, enzovoort, maar al die landen, inclusief de Fransen, Duitser (en alle andere NAVO landen die mee moeten doen) en de Britten, allemaal Amerikaanse poppen en vazalstaten, zonder eigen soevereiniteit in hun land, om het heel eenvoudig uit te leggen en duidelijk te zijn.
Journalist: Heel erg bedankt.
Bron: SANA/Youtube
Geen opmerkingen:
Een reactie posten