Geert Mak met Koningin Maxima: 'Kwaliteit, empathie en courage, ja, dat hebben wij, als elite, in deze tijd nodig. Maar de grootste van deze drie is courage.'
En de HEERE zeide tot Kaïn: Waar is Abel, uw broeder? En hij zeide: Ik weet het niet; ben ik mijns broeders hoeder?’ Kaïn heeft Abel zojuist gedood en zegt dat hij wel wat beters te doen heeft dan op zijn broer passen. Betekenis: geen verantwoordelijkheid nemen voor het welzijn van iemand anders.
— Genesis 4:9
Ik moest hieraan denken toen ik zojuist in een bericht van de Israelische krant Haaretz onder de kop '15 Killed, Dozens Wounded as Thousands Gather on Israel-Gaza Border' las dat '30,000 Palestinians demonstrate throughout Gaza for “March of Return”’ en dat ‘Abbas asks UN to protect demonstrators ■ UN to Israel: Situation may deteriorate, lethal force must be last resort.’
Voor alle duidelijkheid, Gaza functioneert als het grootste concentratiekamp in de geschiedenis, waarin bijna twee miljoen Palestijnse burgers al sinds 1948 onder erbarmelijke omstandigheden leven. Wikipedia meldt het volgende over de ongeveer 360 vierkante kilometer omvattende Gazastrook:
Door de militaire blokkade door Israël beschouwen de Verenigde Naties de Gazastrook als door Israël bezet gebied; haar OCHA-bureau (Office for the Coördination of Human Affairs) geeft hiertoe recente informatie.
Nadat de Israëlische troepen het grondgebied van de Gazastrook in 2005 hadden verlaten heeft Israël de strook militair afgesloten met een veiligheidshek met vier bewaakte grens-doorgangen en beheerst bovendien het luchtruim en de zee vóór de Gazastrook. Israël geeft slechts in noodgevallen toestemming aan inwoners van de Gazastrook om de grens over te steken. Ook aanvoer van hulpmaterialen wordt mondjesmaat toegestaan. Aan de zuidgrens grenst de strook aan Egypte, met 2 grensovergangen. Ook de Egypte heeft haar grens afgesloten. Egypte brak in 2015 3000 huizen aan de Egyptische kant van de grens af om een bufferzone te creëren.
Eind januari 2018 werd bekend dat:
Gaza faces 'unprecedented' humanitarian crisis
Gaza Palestinian economic experts are warning that even if international help is given immediately to the besieged area, a humanitarian disaster might be unavoidable.
Palestinians in the Gaza Strip have entered their 11th year under a crippling siege imposed by Israel and Egypt, and are in dire need of international aid.
Gaza Palestinian economic experts are warning that even if help is given immediately, a humanitarian disaster might be unavoidable.
The blockade dictates day-to-day reality for the two million people living in Gaza, where Israel controls the borders, airspace, and waters.
Februari 2018 schreef de auteur dr. Greg Shupak ‘who teaches Media Studies at the University of Guelph in Canada’ het volgende verslag van de situatie in Gaza:
The conditions in Gaza are frequently described in the neutral language of humanitarianism and poverty. A 6 February document released by the UN's Office for the Coordination of Humanitarian Affairs notes that: ‘Emergency fuel for critical facilities in Gaza will become exhausted within the next ten days’ and that ‘at risk are emergency and diagnostic services, like MRIs, CT and x-rays, intensive care units and operating theaters in 13 public hospitals; some 55 sewage pools; 48 desalination plants; and solid waste collection capacity.’
The statement describes this situation as ‘a humanitarian catastrophe driven by the energy crisis’ without providing any information about the causes of or responsibility for that crisis.
A de-politicised language
A Unicef report on poverty in Gaza notes that ‘economic conditions’ have deteriorated in the Strip and that ’40 percent of Palestinian families in the Gaza Strip live under the poverty line, and 70 percent rely on some form of external aid.’ At no point does this article mention Israel or the United States or their partners.
The World Bank's October 2017 Palestine’s Economic Outlook notes that unemployment in Gaza is at 44 percent and more than 60 percent for people aged 15-29. This document also declines to mention Israel or any of its allies and only makes a vague reference to ‘ongoing constraints to economic competitiveness’ without giving any sense of what those constraints are, who has put them in place, or why.
It is misleading to characterize the enormous challenges Gaza residents face solely or mainly in the de-politicized language of humanitarianism and poverty.
Israel is occupying Gaza and, under international law, occupying powers are responsible for the welfare of the population in the territory being occupied.
Presenting the issues people in Gaza are dealing with in such a manner suggests that these have arisen naturally thereby obscuring that they are the result of deliberate US-Israeli-PA-Egyptian policies.
Israel controls land access to Gaza, its airspace, and its sea, and it has besieged the Strip since 2006. Israel is occupying Gaza and, under international law, occupying powers are responsible for the welfare of the population in the territory being occupied.
That Israel manages Gaza's economy highlights the ways in which it is responsible for poverty and unemployment in the Strip and their ripple effects. Israel decides which goods are worth manufacturing in Gaza and selling outside of it, ‘impacting the profitability and feasibility of different branches of industry,’ in the words of the human rights group Gisha.
The organization points out that Israel's control over the only land crossing through which goods come in and out of Gaza allow it to limit what comes in and out so that it ‘influences almost every aspect of Gaza's economy and the job market.’ Since Israel is ‘the near sole source of all products and goods coming into Gaza,’ it also ‘holds critical influence over the cost of living in the Strip.’
Israeli crimes against Palestinians
Meanwhile, Israeli restrictions on exports from Gaza leave the territory ‘isolated and with no real opportunity for economic development.’ Israel has carried out three major military assaults on Gaza in less than 10 years, killing thousands of Palestinians.
Israeli restrictions on Palestinians' ability to import building materials have stalled reconstruction efforts, leaving tens of thousands homeless and infrastructure in dire condition. All of these measures are part of more than 50 years of Israel de-developing the Strip.
Moreover, as the human rights organization Al-Haq points out, Israel has created a ‘buffer zone’ around Gaza that has reduced the land available for agriculture and Israel has also forcibly restricted Palestinian access to the sea to the extent that: ‘Approximately 17 percent of land in Gaza has been designated an access-restricted area, leaving over half of the agricultural land and 85 percent of the maritime space in Gaza inaccessible. Given that fishing and agriculture are the main pillars of the Palestinian economy, the closure has devastated life in the Gaza Strip.’
When Israel decides that Palestinian fisherman are too far from shore, the Israeli navy frequently attacks them with stun grenades, destroys their boats, arrests them, or fires on them, killing five fishermen between June 2007 and July 2013, and at least one more in March 2015 and another in June 2017.
Israel does not act alone. the United States continues to provide the essential means for Israel to besiege Gaza — and to carry out all of the other crimes against Palestinians and neighboring countries it carries out — in the form of military aid and political cover…
There is little reason to believe that Israel and the US will make life better for Gaza residents anytime soon.
Gisha notes that: ‘Throughout 2017, new or intensified measures further restricted travel to and from Gaza" and that these were introduced with "no justification provided as to their purpose and, it appears, no consideration of the impact they would have on Gaza's civilian population, which is already under great duress.’ […]
As Palestinian-American journalist Ali Abunimah reports, in January the US decided to withhold more than half of its monthly 125 million dollar contribution to the UN Relief and Works Agency (UNRWA), undermining the organization's ability to provide ‘basic health, education and emergency humanitarian services to five million Palestinian refugees’ and causing ‘the worst financial crisis in UNRWA's history,’ according to its spokesperson.
Ondertussen steunt de Europese Unie van Geert Mak’s ‘Geen Jorwert zonder Brussel’ deze Joods-Israelisch terreur -- een ander woord is er niet voor -- op haar eigen wijze door via een Associatie-Akkoord met Israel de belangrijkste handelspartner van de zionistische staat te zijn. En ook de NAVO steunt de ernstige Israelische schendingen van het internationaal recht door de marine van de zelfbenoemde ‘Joodse staat’ met nucleaire onderzeeboten deel te laten nemen aan gezamenlijke militaire oefeningen. Daarnaast worden Nederlandse mariniers in Israel getraind hoe zij een opstandige bevolking het meest effectief kunnen onderdrukken en vernietigen.
De belangrijkste reden dat de Israelische terreur tegen Gaza door het ‘Vrije Westen’ wordt geaccepteerd en zelfs gestimuleerd, is het simpele feit dat de Gazastrook een testgebied is voor het neo-koloniale Westen. Hier wordt de toekomstige ‘urban warfare’ uitgeprobeerd met nieuwe wapens en militaire strategieën. Nu meer dan de helft van wereldbevolking in steden woont en het arme deel van de mensheid zich begint te verzetten tegen het neoli-koloniale onrecht, beseffen de westerse elites dat zij alleen met massaal militair geweld de stedelijke armen eronder kunnen houden. Vandaar dat Israel van het Westen in Gaza mag uitproberen hoe de meedogenloze repressie het meest effectief kan worden toegepast. Vandaar ook de pro-Israel berichtgeving van de westerse mainstream-media, en de opvallende zwijgzaamheid van wat de Atlanticus, Henk Hofland, de ‘politiek-literaire elite’ noemde, waar geen enkele land zonder kan, zoals de inmiddels overleden éminence grise van de polderpers destijds in De Groene Amsterdammer verkondigde. Nu de naam van mijn oude vriend Geert Mak is gevallen, zou ik hem via deze weblog publiekelijk op zijn verantwoordelijkheid willen aanspreken. Deels omdat hij zichzelf een christen noemt, die het damesblad Opzij toevertrouwde dat hij, als domineeszoon, opnieuw gelooft in
De belangrijkste reden dat de Israelische terreur tegen Gaza door het ‘Vrije Westen’ wordt geaccepteerd en zelfs gestimuleerd, is het simpele feit dat de Gazastrook een testgebied is voor het neo-koloniale Westen. Hier wordt de toekomstige ‘urban warfare’ uitgeprobeerd met nieuwe wapens en militaire strategieën. Nu meer dan de helft van wereldbevolking in steden woont en het arme deel van de mensheid zich begint te verzetten tegen het neoli-koloniale onrecht, beseffen de westerse elites dat zij alleen met massaal militair geweld de stedelijke armen eronder kunnen houden. Vandaar dat Israel van het Westen in Gaza mag uitproberen hoe de meedogenloze repressie het meest effectief kan worden toegepast. Vandaar ook de pro-Israel berichtgeving van de westerse mainstream-media, en de opvallende zwijgzaamheid van wat de Atlanticus, Henk Hofland, de ‘politiek-literaire elite’ noemde, waar geen enkele land zonder kan, zoals de inmiddels overleden éminence grise van de polderpers destijds in De Groene Amsterdammer verkondigde. Nu de naam van mijn oude vriend Geert Mak is gevallen, zou ik hem via deze weblog publiekelijk op zijn verantwoordelijkheid willen aanspreken. Deels omdat hij zichzelf een christen noemt, die het damesblad Opzij toevertrouwde dat hij, als domineeszoon, opnieuw gelooft in
een genadige God. Dat is heel belangrijk: een milde, liefdevolle God. En dat je die genade overbrengt op je medemensen, dat je deel uitmaakt van een gemeenschap die de hele wereld omvat, dat er lijnen lopen tussen andere mensen en jou en tussen jou en God. Dat geeft soms troost, soms ordening, soms een gevoel van verantwoording. Het geeft lijn aan je handel en wandel. Als je vraagt wat mijn godsbeeld is: een vriendelijke, vaderlijke God, een milde man, die mensen doorziet in hun zwakheid.
Welnu Geert, oude vriend, op de Nederlandse televisie werd jij gekwalificeerd als ‘de populairste geschiedenisleraar van het land,’ en gezien het feit dat jij je mag rekenen tot Ridder van het Franse ‘Legioen van Eer,’ verbijsterd het mij dat jij zo zwijgzaam blijft nu jouw ‘uitverkoren volk’ zich in Israel zo beestachtig blijft gedragen. Met nadruk gebruik ik het begrip ‘verbijsterd’ omdat juist jij publiekelijk stelt dat:
Een goede elite zich [kenmerkt] door kwaliteit, zeker, maar ook door empathie en courage. Een goede elite erkent dat ze een elite is, en dat ‘noblesse oblige,’ in de breedste zin van het woord. Een goede elite luistert en kijkt met duizend ogen en oren. Een goede elite ligt dwars. Een goede elite durft het idee los te laten dat politiek alleen maar een vorm is van publiek management, durft luidop te dromen, durft ook onaangename waarheden onder ogen te zien en uit te spreken. Een goede elite durft te verliezen en klappen te krijgen. Een goede elite vecht voor het ambt, als trotse dienaren van de publieke zaak. Een goede elite gedraagt zich niet als burgers, maar als citoyens, elke dag.
Kwaliteit, empathie en courage, ja, dat hebben wij, als elite, in deze tijd nodig. Maar de grootste van deze drie is courage.
http://www.geertmak.nl/nl/nederland/essays-en-lezingen/125/opnieuw-de-deftigheid-in-het-gedrang.html
Waar blijven jouw ‘empathie en courage’ nu de hele wereld toekijkt hoe een ‘failed state’ met ronduit fascistische methodes een ander volk probeert te vernietigen? Geert, waar blijft ‘die genade’ die je ‘overbrengt op je medemensen’? Waar blijft jouw geloof ‘dat je deel uitmaakt van een gemeenschap die de hele wereld omvat, dat er lijnen lopen tussen andere mensen en jou en tussen jou en God’?
Heb dit keer eens het lef om deze vraag van een oude vriend publiekelijk te beantwoorden. ‘Courage,’ mon ami. Per slot van rekening ben jij als mainstream-opiniemaker 'de populairste geschiedenisleraar' van Nederland. Dat schept verplichtingen. Ben jij jouw broeders hoeder of niet? Ik wacht af.
groet,
stan.
Israelische scherpschutters.
3 opmerkingen:
Over Geert Mak heeft WF Hermans nooit geschreven, maar over Henk Hofland zei hij dit (in 1975)
Henk Hofland?:
'Die praat met iedereen mee. Vreselijk gênant. Als hij wat meer zelfrespect had gehad, had hij een belangrijk schrijver kunnen worden. Dat vind ik zó droevig. Schrijft u dat precies zo op.'
Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje over de met de machthebber meepratende (dapper hoor) Geert Mak las.
PS: Jorwerd is een mooi dorp met vriendelijke inwoners en waar ik, de spaarzame keren dat ik er naartoe fietste, Geert Mak en Brussel en Mak's God nooit ben tegengekomen. En toch bestaat dat dorp echt! Jorwert is een spelfout.
Ik zie nu dat Jorwert de Friese naam van Jorwerd.
In mijn tijd (voor Brussel) werden plaatsnamen in Friesland in het Nederlands gespeld.
Op zoek naar dat citaat over 'courage' (het zal wel op z'n Frans uitgesproken moeten worden) kwam ik bij dat artikel.
Wat een gezwets zeg, precies de toon van een dominee. Sfeer een 10, inhoud een 1. En ja hoor -- het eindigt met een belegen variant op een Bijbels --allang tot cliche geworden-- citaat.
WF Hermans zei het al: in Nederland zijn de filosofen dominee's. Helaas wel.
Een reactie posten