In 1873 werd de Nederlandse slavernij in West-Indië afgeschaft, nog geen driekwart eeuw voordat ik geboren werd. Ik werd hier gisteren aan herinnert toen een groep zwarte demonstranten over de gracht naar het huis van de Amsterdamse burgemeester liep. Wat mij opviel was hoe fysiek mooi die mensen waren, gave gezichten, mooie ogen, schitterende gewaden. Na enkele toespraken voor de deur van het pand begon een vrouw met bezwering, een gebed, een ritueel om niet alleen alle slachtoffers van de witte man te herdenken, maar ook om ons erop te wijzen dat geen mens een ander mag misbruiken. In eenvoudige woorden, zonder intellectualisme sprak zij, en telkens na een bezwering goot zij water vanuit een kom water in de gracht. Water zuivert, zo maakte zij een ieder duidelijk. De wijsheid van de vrouw ontroerde me. Zonder enig jargon sprak zij eerst in haar eigen taal en toen in het Nederlands haar diepzinnige woorden uit. Jammer dat er geen enkele witte autoriteit aanwezig was, en ook geen enkele collega van mij van de mainstream pers. De stem van deze mensen is voor mijn witte collega's niet belangrijk genoeg. De zwarten zijn nakomelingen van slaven, slachtoffers van mensenhandelaren, een mensenhandel die het Westen rijk maakte, en Afrika arm, waardoor het een historische achterstand opliep. Maar juist dat wil de witte man niet weten, op de continuïteit van het geweld in de geschiedenis rust voor hem een taboe. Daar hoort u de Geert Makken en Bas Heijne's en al die andere witte opiniemakende collaborateurs van de huidige macht niet over, wanneer ze over de westerse normen en waarden hoog opgeven. Water zuivert en dus waren ze er niet. Ze kijken wel uit. Kijk daarom naar deze prachtige gezichten.
Wilt u meer over de demonstranten weten dan is hier hun website: https://stichtingeerenherstel.wordpress.com
Ik maakte ondermeer de volgende foto's die een beeld geven van universele schoonheid en diepte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten