DONDERDAG 4 MEI 2017
ZIONISTISCH FASCISME...........?
 |
| 'Benito' Netanyahu |
Het volgende, verontrustende bericht in de NRC van 2 mei j.l.:
"Israël weigert correspondent NRC verlenging visum"
Begin 2016 begon de druk van Israël op onze correspondent toe te nemen. Toen riep Ron Paz de directeur van het Foreign Press Department van de GPO, Derk Walters op het matje. In dat gesprek stelde hij dat de ‘Israëlische ambassade al jaren bezorgd is over de manier waarop NRC schrijft over Israël’. Hij stelde dat een reportage van Derk ‘het neersteken van onschuldige joden door Palestijnen legitimeert’ en verweet de NRC-correspondent ‘activisme’. Er volgde protest van de hoofdredactie tegen deze ongewone bejegening van onze correspondent, wat niet kon verhinderen dat dezelfde regeringswoordvoerder in maart Walters op de vingers tikte voor een hem onwelgevallige tweet.
Ik (DWS) citeer een deel uit de Interviews van het boek van Stan van Houcke: "De Oneindige oorlog"; Het interview met Hannah Arendt
Fragmenten: Hannah Arendt “Na tweeduizend jaar van ‘galoet mentaliteit’ (DWS: Diaspora mentaliteit) is het joodse volk plotseling opgehouden te geloven in overleving als ultiem goed in zichzelf.”
In het essay Het Zionisme Bij Nader Inzien schreef Hannah Arendt in oktober 1945: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie".
Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft.
Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft.
De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dan het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren in de resolutie simpelweg niet genoemd, wat hun – dat moge duidelijk zijn - de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina, zelfs die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking.
Deze tekst van oktober 1945 had ons toen reeds moeten waarschuwen voor een potentiele ontwikkeling in het latere Israël.
De jaren van Menachem Begin, Ariel Sharon en nu Benjamin Netanyahu lijken nu de opmaat te zijn geweest naar dat "Zionistisch Fascisme" waar Hannah Arendt ons reeds voor waarschuwde.
De jaren van Menachem Begin, Ariel Sharon en nu Benjamin Netanyahu lijken nu de opmaat te zijn geweest naar dat "Zionistisch Fascisme" waar Hannah Arendt ons reeds voor waarschuwde.
Hoewel het begrip 'fascisme' niet eenduidig te definiëren is. Het is een complex en gevarieerd verschijnsel dat moeilijk beknopt is te omschrijven. Toch heeft het fascisme een aantal basiskenmerken die het onderscheidt van andere politieke stromingen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Fascisme
Een aantal van deze kenmerken beginnen zich nu te manifesteren in het huidige Israël
1. Het fascisme is de tegenstander van zowel de traditioneel linkse als rechtse politieke partijen.
2. Het fascisme minacht contemporaine conservatieve instellingen.
3. Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, voor zover dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.
4. Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.
5. Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur. ?
6. Het fascisme streeft naar een totalitaire staat — de volledige controle over het maatschappelijk leven en de sociale en culturele organisaties. ?
7. Het fascisme is extreem nationalistisch.
8. Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen overleven te midden van andere staten.
9. Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse. ?
10. Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande klassen- en belangentegenstellingen. ?
Voor vrijheid van meningsuiting, privacy en een aantal andere vrijheden is meestal geen plaats. Mediacensuur en willekeurig optreden van de overheid zijn niet slechts aan de orde van de dag, maar worden gewoon acceptabel gevonden. Het beschouwt het Internationale Recht als niet van toepassing.
Deze ontwikkeling is buitengewoon zorgelijk. Het maakt van Israël, voor zover het dat al niet is, een paria binnen de internationale gemeenschap.
Dat is op zich al zorgelijk, maar een opleving van het antisemitisme ligt daarmee eveneens op de loer.
Dat is op zich al zorgelijk, maar een opleving van het antisemitisme ligt daarmee eveneens op de loer.
De Selffulfilling Prophecy
Het is vandaag vier mei. De dag waarop wij o.a. de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken. Onbegrijpelijk hoe een Gemeenschap, die op zo'n afschuwelijke wijze onder het fascisme geleden heeft van slachtoffer dader is geworden.
Binnen de psychiatrie is echter alles mogelijk. Het psychiatrisch lexicon duidt dit beeld aan met Victim/Victimizer.
https://drive.google.com/open?id=0B62LLYBf4NROX09udjVXd3M1SnBUbHA2VVpYOFhOTTB3VHZj
1 opmerking:
Je hebt gelijk Dick het is het CIDI ten voete uit om het alleenrecht op dodenherdenking op te eissen terwijl binnen andere organisaties Joden juist wel lering pogen te trekken uit de lessen en pleiten voor een menswaardiger behandeling van de achtergestelde deels verdreven autochtone bevolking in Palestina. Tragisch, dat het CIDI in zichzelf gekeerd het onverwerkte er niet mee verwerken kan.
Het maakt de feesten op 'bevrijdingsdag' er niet minder wrang door. Het massaal sterven in de Middelandse Zee bijvoorbeeld is nu niet bepaald een beachparty te noemen.
Dyab Abou Jahjah: Geen radicale gelijkheid zonder dekolonisatie
en
Barcelona massaal solidair met vluchtelingen
Een reactie posten