De 28 pagina’s: weer een nieuw stukje in de puzzel van 9/11?
Onderstaande tekst is een poging een gecomprimeerd verslag te geven van de verhouding tussen Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten aan de hand van de beroemde geheim gehouden ‘28 pages’ van het 9/11 rapport van het Congres (2003). Daarnaast wordt er geprobeerd een ander licht te werpen op deze verhouding die zich in een kritische fase bevindt. Hoe kon die zo snel veranderen en welke rol speelde Bandar bin Sultan daarbij?
Een van de eerste onderzoeken naar de oorzaken van operatie 9/11 was het onderzoek dat leidde tot het rapport van de Joint Commission van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat (ook wel 9/11 Joint Cogressional report genoemd). Die commissie werd voorgezeten door senator Bob Graham (D) en de afgevaardigde Peter Gross (R). Er moet keihard gewerkt zijn, want het rapport van 830 pag.’s was al na tien maanden klaar.
Het rapport kwam uit in december 2002 maar het Witte Huis greep in en wilde dat de informatie van het laatste hoofdstuk (de beroemde 28 pages) niet naar buiten kwam. Als enige (!) reden daarvoor werd aangegeven dat het ‘om nationale veiligheidsredenen’ zou gaan. Dat is na 9/11 meest de gebruikelijke (en makkelijkste) reden die gegeven wordt als het om materiaal gaat dat belastend zou kunnen zijn voor de regering.
Over de inhoud is een en ander bekend geworden sinds met name Bob Graham zich daar over heeft uitgelaten. In de eerste plaats heeft hij nadrukkelijk verklaard dat er m.b.t. de inhoud van het rapport absoluut niet van een gevaar voor de veiligheid kan worden gesproken en dat er wat dat betreft geen enkele reden is waarom het niet openbaar gemaakt zou mogen worden. Na hem hebben verschillende leden van het Amerikaanse Congres hetzelfde gezegd. Niet alleen betrof dat leden van het Congres, maar zelfs de beide voorzitters van de officiële onderzoekscommissie die voor het 9/11 Report verantwoordelijk waren, hebben hetzelfde gezegd: wij zijn ervoor dat het rapport openbaar wordt gemaakt. Dat geldt bovendien voor de Saoedi’s zelf die aanvankelijk direct gepleit hebben voor het openbaarmaken van de pagina’s.
[Toevoeging 3.6.16: Wat te verwachten was heeft inmiddels al plaats gevonden. Het probleem is nu al niet meer te behappen. John Lehman (R), lid van de 9/11 Commission bracht naar buiten dat ’There was an awful lot of participation by Saudi individuals [6 personen!] in supporting the hijackers, and some of those people worked in the Saudi government’ (12 mei). En om het nog erger te maken werd eveneens bekend dat de FBI het voor elkaar gekregen heeft [to] hid 80,266 classified papers from the congressional terror investigation [die overigens allemaal verband hierlden met het huis Saoed en 9/11]. Het verbaast niet dat Graham al gezegd heeft dat ‘de geschiedenis van 9/11 opnieuw geschreven zal moeten worden’. En misschien herinnert iemand zich nog iets van de officiële verklaring in het 9/11 rapport: ‘Wij hebben geen bewijzen gevonden die erop wijzen dat de Saoedische regering als institutie of afzonderlijke hoge ambtenaren de organisatie [d.w.z. Al Quaida] gefinancierd zouden hebben’. Ga er maar aanstaan].
Dit standpunt van publicatie werd destijds ook ingenomen door toen nog senator Obama. Het was een van zijn verkiezingsbeloften tijdens de race om het presidentsschap in 2008. Maar zoals een aantal andere uiterst belangrijke beloften (het sluiten van Guantanamo en het afbouwen van het kernwapenarsenaal) werd ook deze niet nagekomen. Obama heeft deze belofte met name aan de weduwen van 9/11 gedaan. Op dit moment heeft Obama die behoorlijk onder druk staat opnieuw gezegd de 28 pagina' s of op zijn minst gedeelten ervan openbaar te maken. John Brennan, hoofd van de CIA, heeft de opdracht gekregen daarvoor te zorgen, hoewel hij er zelf tegen is.
Dit standpunt van publicatie werd destijds ook ingenomen door toen nog senator Obama. Het was een van zijn verkiezingsbeloften tijdens de race om het presidentsschap in 2008. Maar zoals een aantal andere uiterst belangrijke beloften (het sluiten van Guantanamo en het afbouwen van het kernwapenarsenaal) werd ook deze niet nagekomen. Obama heeft deze belofte met name aan de weduwen van 9/11 gedaan. Op dit moment heeft Obama die behoorlijk onder druk staat opnieuw gezegd de 28 pagina' s of op zijn minst gedeelten ervan openbaar te maken. John Brennan, hoofd van de CIA, heeft de opdracht gekregen daarvoor te zorgen, hoewel hij er zelf tegen is.
Een ander iemand die tegen is, is de Execcutive Director van het 9/11 rapport, de zeer omstreden Philip Zelikow. Tegen deze persoon hebben de weduwen van de door de instorting van de WTC-gebouwen omgekomen echtgenoten van het begin af aan fel geprotesteerd. Maar tevergeefs. Hij werd naar achteraf bleek terecht van belangenverstrengeling (met het Witte Huis) beticht. Volgens Kristin Breitweiser, een van de belangrijkste woordvoerders van deze groep vrouwen, stond Zelikow ook regelmatig in contact met Karl Rove die destijds de directe adviseur van president Bush in het Witte Huis was. Inderdaad stond het vanaf het begin al vast dat er met Zelikow’s benoeming van een onafhankelijk onderzoek naar de oorzaken van 9/11 geen sprake meer zou zijn.
Het rapport ligt nu in een zwaar bewaakte kluis in de kelders van het Congres. Bepaalde personen hebben toestemming gehad het rapport in te zien. Onder bewaking van bewapende militairen kregen zij toegang en konden de 28 pagina’s inzien zonder er notities van te mogen maken.
Waarom is de inhoud van deze achtergehouden informatie zo belangrijk? Die is met name belangrijk omdat uit hetgeen wat bekend is geworden zou blijken dat Saoedi-Arabië bij de aanslagen betrokken is. Die betrokkenheid zou blijken uit het feit dat Saoedi-Arabië financial and logistical aid aan de terroristen verleend zou hebben (waarvan er ook inderdaad 15 uit Saoedi-Arabië afkomstig waren). Th. Massie, een van de senatoren zei toen hij de pagina’s gelezen had: ‘It challenges you to rethink everything.’Dat zegt nogal wat.
Over de inhoud van het rapport is dankzij enkele voorzichtige uitspraken van met name Graham en Rand Paul toch het een en ander bekend. Behalve de betrokkenheid van Saoedi-Arabië zou er niet specifiek één land genoemd zijn maar meerdere. De andere landen die daarvoor in aanmerking komen zouden Pakistan en Israël kunnen zijn. Die landen worden waarschijnlijk niet met name genoemd en worden ook volkomen buiten de discussie gehouden. In de pers gaat het alleen om Saoedi-Arabië. Verder wordt inderdaad over een netwerk gesproken dat financiële middelen aan de terroristen heeft doen toekomen. Belangrijk is daarbij dat Graham in een later interview gesproken heeft over zowel de regering van Saoedi-Arabië als individuele personen en charities als de bron van de schenkingen. Daarvoor gebruikt Graham ook het woord ‘state-sponsored terrorist support network’. De saoedi’s worden daardoor tot co-conspirators van 9/11 gebombardeerd.
Als dit zo zou zijn is dat met name voor de achtergebleven weduwen van groot belang omdat zij hierdoor de mogelijkheid zouden krijgen om de regering van Saoedi-Arabië met een proces om schadevergoeding om de oren te slaan. Amerikaanse advocaten staan hiervoor al geruime tijd in de startblokken, ook omdat het Hoger Gerechtshof zich voor deze mogelijkheid heeft uitgesproken. Obama heeft koning Salman al laten weten dat dit niet zal gebeuren…
Er is echter nog een uiterst belangrijk punt bijgekomen. Op 12 april j.l. gaf Graham een interview voor CBS. Daarin kwam een geheel nieuw aspect naar voren dat veel verder ging dan de financiële en logistieke hulp. Hier zei hij voor het eerst: ‘I think it is implausible to believe that 19 people, most of whom didn't speak English, most of whom had never been in the United States before, many of whom didn't have a high school education-- could've carried out such a complicated task without some support from within the United States,” Er zou dus andere hulp geweest moeten zijn. En hoewel hij dat niet zegt, worden wij geacht aan te nemen: hulp van Saoedische mensen die vanuit de V.S. zelf opereerden! Een dergelijke suggestie over een groep die op vreemde bodem geïnfiltreerd zou zijn is pure fantasie er bestaat ook geen enkele aanwijzing voor. Hiermee wordt het Amerikaanse publiek totaal op het verkeerde been gezet. Het moeten andere lieden zijn geweest! Wie?
Hierna heeft de Senaat de weduwen een belangrijke dienst bewezen. Zij hebben op 17 mei j.l. unaniem (bipartisan) een wet aangenomen die het de families van de slachtoffers mogelijk maakt een proces aan te spannen tegen de regering van saoedi-Arabië. (Dat er later zonder dat de senatoren het wisten door een van hen, Charles Schumer, een clausule is ingevoegd die een direct proces via een Amerikaanse rechter weer praktisch onmogelijk maakt, laten we hier buiten beschouwing ook de slinkse wijze waarop dat gebeurde). In ieder geval kan Obama nu deze wet onschadelijk is gemaakt weer tevreden zijn, terwijl de weduwen van 9/11 al het recht van de wereld hebben zich bedrogen te voelen.
Het is duidelijk dat hierdoor de politieke band met Saoedi-Arabië enorm onder druk is komen te staan. Op de politieke implicaties die enorm zijn en zelfs tot grote interne veranderingen in Saoedi-Arabië zouden kunnen leiden gaan we hier niet verder in. Ook niet op de dreigingen die Saoedi-Arabië heeft uitgesproken voor het geval dat de pagina’s gepubliceerd zouden worden.
We volgen hier voorlopig alleen het spoor van het geld. De namen van de banken zijn bekend (Riggs National Bank en de HSBC Bank). Wat de bedragen betreft weten we dat het waarschijnlijk om ettelijke tien duizenden dollars gaat die voor twee toekomstige terroristen bestemd zijn (Newsweek schatte zelfs 70.000). De directe begunstigden waren twee Saoedische leden van Al Quaida, de Nawaf Alhazmi and Khalid Almihdhar, die in januari 2000 in Los Angeles aankwamen. Zij waren de eerste terroristen van 9/11 op Amerikaanse bodem. 50 CIA officieren waren daarvan op de hoogte! (In ieder geval kenden zij de achtergrond van een van hen). De twee kwamen toevallig (?) met de Saoediër Omar al-Bayouni in contact. Dat is tenminste een versie. De andere is dat Bayouni hen zelf uitgenodigd zou hebben (Graham!). Bayouni was een Saoedische veiligheidsofficier, op wiens naam (of die van zijn vrouw) het geld later voor hen werd overgemaakt. In februari nam Bayouni hen mee naar San Diego. Daar kwamen zij te wonen in het huis van een andere Arabier die later een CIA-informant bleek te zijn. Ook dit is een van de vele ‘je-houdt-het-niet-voor-mogelijk’-coïncidenties van de 9/11 story. Deze man werd ook nog eens door de FBI afgeschermd en wel zo, dat het journalisten en zelfs leden van de officiële 9/11 commissie verboden werd met hem in contact te treden. Je zou zeggen als dat een toevallige Arabier was, dan zou er toch niets bijzonders aan de hand moeten zijn? Het geld zou via deze mannen ook aan de andere terroristen worden doorgesluisd. Want er moesten uiteraard behoorlijke kosten gemaakt worden behalve voor onderkomen etc. ook voor het reizen en de vlieglessen die sommigen kregen.
En nu komt het: dit geld kwam van de Saoedische ambassade in Washington. Het wordt op de rekeningen van de Arabieren gestort door de vrouw van de Saoedische ambassadeur in Amerika, prinses Haifa bint Faisal! Dat is dus niet zomaar iemand. Bovendien speelde haar man, ambassadeur Prins Bandar bin Sultan, in de Amerikaans-Saoedische verhoudingen een cruciale rol. Hij was er min of meer de spil van. Hij woonde al lang in Amerika, een contactueel bijzonder begaafde, innemende en intelligente regelaar achter de schermen die ook bij zgn. black operations betrokken was. Nadat Amerika de overwinning in de eerste Golfoorlog heeft behaald (1991) bedankt hij president Bush senior persoonlijk. Daaruit ontwikkelt zich een hartelijke vriendschap met de familie Bush. Hij en George Bush zijn ongeveer leeftijdsgenoten. Bandar zal later meer bekend raken onder de familiaire naam Bandar Bush. Later zal Bandar zelfs zo close met Bush worden dat hij volgens journalist Bob Woodward de op handen zijnde invasie in Irak eerder van Bush te horen kreeg dan zijn eigen minister van defensie, Colin Powell… Is het niet denkbaar dat de 28 pag. geheim moesten blijven omdat daarin de naam van Bandar en/of de ambassade voorkwam(en)?
We keren terug naar de ontwikkelingen rond de 28 pagina’s en de nieuwe wet. Het leek er dus op dat eventuele processen de Saoedische regering ernstig in het nauw zouden kunnen brengen. Zij die kort geleden nog Amerika’s (op Israël na) meest nauwe bondgenoot waren raakten lichtelijk in paniek en voelden dat het tijd werd, nu Obama erin had toegestemd de tekst (gedeeltelijk?) vrij te geven, een tegenaanval in te zetten. Zonder toestemming van hogerhand gaat zoiets daar niet. Zo verscheen er op 28 april in het Engelstalige Arabische dagblad Al-Hayat een artikel over deze zaak. De schrijver daarvan, de jurist Al-Shammari, had zich voorgenomen niet zomaar met enkele losse flodders te volstaan maar meteen met scherp te schieten. Wat hij schreef was schokkend. Al-Shammari beschuldigt Amerika ervan dat de Amerikaanse buitenlandse politiek buitengewoon inconsequent is met het toewijzen van de schuld van de aanvallen van 9/11: eerst was Al Qaida de schuldige, daarna werd het Saddam Hoessein en nu krijgt Saoedi-Arabië ineens de volle laag! Maar, zegt de schrijver, iedereen die de video’s van 9/11 serieus bestudeert ziet dat wat er gebeurd is een pure Amerikaanse actie was ‘planned and carried out within the United States’ (!) Zo, nu hoor je het eens van een vriend. Als bewijs van deze ongehoorde beschuldiging wordt ook hier, zoals in de hele truth-beweging, de reeks explosies genoemd die de gebouwen hebben neergehaald. De vliegtuigen waren niet de oorzaak, dat was de gecontroleerde destructie en die werd alleen mogelijk toen de vliegtuigen de gebouwen in vlogen en daarmee het groene licht voor de ontstekingen gaven. In het artikel wordt verder als reden gegeven dat de Amerikanen een aanleiding nodig hadden, een ‘obscure enemy – terrorists’, om de oorlog tegen het terrorisme te kunnen openen. Want het probleem van Amerika is, zo eindigt het artikel, dat er altijd een dwingende noodzaak is een tegenstander te moeten hebben, immers ‘the nature of the U.S. is that it cannot exist without an enemy.’ Met een dergelijke opmerking kan Amerika het doen en ook onze geïndoctrineerde politici die in hun vasallenstatus gedwongen zijn de officiële Amerikaanse lezing eindeloos te herhalen en alles wat daar tegenin gaat naar het complottenrijk te verbannen. Al die andere belastende feiten rond 9/11 waar Saoedi-Arabië helemaal niets mee te maken heeft (denk bijv. aan antrax en WTC7) vergeten we voor het gemak maar even. De Amerikaanse bevolking mag nu zijn pijlen op Saoedi-Arabië richten.
En nu dat geld. Dat geld dat nodig was bedoeld voor al de uitgaven waar de terroristen voor stonden. Het werd door de vrouw van Bandar mogelijk op de rekening van Bargouni of van zijn vrouw gestort. De Saoedi’s hebben ook nooit ontkend geld overgemaakt te hebben, maar zij hebben altijd wel gezegd niet te weten voor welk doel dat geld uiteindelijk gebruikt zou worden. Maar laten we niet moeilijk doen: het werd toch vooral ingezet om buitenlandse terroristische bewegingen te ondersteunen die uit naam van het Soennitische geloof (Wahabisme) streden. Dat moet hier ook het geval zijn geweest.
Een andere vraag is of de heer Bandar daar van wist. Als de Saoedische ambassade genoemd wordt als de bron moet hij ervan geweten hebben. Bandar was bovendien een graag geziene gast. Hij vertoefde regelmatig als hoofdgast naast Bush aan tafel op diplomatieke partijen en was ook als een half familielid regelmatig ‘thuis’ op de Crawford ranch, het buitenhuis van de Bushes. Maar door de betalingen via zijn vrouw te laten lopen meende men hem in de schaduw te kunnen houden. Wat een geweldige misrekening!
Natuurlijk vindt er op dit moment weer een sterke beweging plaats om Saoedi-Arabië als nieuwe schuldige, in ieder geval als direct betrokkene bij de aanvallen van 9/11 aan te wijzen. Toch vraagt niemand zich af welk motief zij daarbij gehad konden hebben. En dat komt omdat er ook geen zinnig argument te bedenken is waarom de Saoedi’s hierbij moedwillig een gigantisch risico hadden willen lopen om de relatie met Amerika op deze idiote manier op scherp te zetten. Uit jezelf geld aan terroristen over maken om zo als medesamenzweerder op te treden tegen je directe bondgenoot en beschermer? Begrijpt u het? De massa zal wel weer achter dit soort misleidende verhalen aanlopen, niet begrijpend dat men opnieuw bewust de verkeerde kant wordt opgestuurd. Gelukkig is er een eenvoudiger verklaring, een echte verklaring. De CIA en de FBI hadden de terroristen via de informanten al lang in het visier en net zoals bij een eerdere situatie (1993 WTC) moeten zij zich ook hier in hun actie gemengd hebben. Maar het bieden van financiële hulp was net een brug te ver, veel te riskant. Elk direct spoor daarvan moest vermeden worden. Maar er was een oplossing: we doen het niet zelf, we vragen het gewoon aan de Saoedi’s: zouden jullie deze betalingen voor ons willen doen? En wie anders dan Bandar zelf, de grote vriend en vertrouweling, moet de man zijn geweest die hierbij als bemiddelaar optrad. Hij kende hiervoor ongetwijfeld de juiste kanalen. Vanaf dat moment hoorde Bandar ook tot de groep van de (echte) samenzweerders.
Onderstaande foto toont een gezelschap van ontspannen lieden die bijeen zijn op de veranda van het Witte Huis. We zien bekende gezichten. Ook Bandar bevindt zich in dit gezelschap; hij zit links, naast vicepresident Cheney. Hij zit er duidelijk ontspannen bij. Toch is het geen gewone foto want hij is namelijk genomen op 13 september 2001, d.w.z. twee dagen na de aanslagen van 9/11. Zo te zien zit Bandar er niet onrustig en met het zweet in zijn handen bij, denkend: als ze er in godsnaam maar niet achterkomen dat mijn vrouw al dat geld aan de terroristen gestuurd heeft. Niets van dat al. Ontspannen lachend. O.K. (Mogelijk is dit het moment dat hij belet heeft aangevraagd bij zijn vriend om toestemming te vragen dat ca 160 (?) Saoediërs Amerika per direct, per vliegtuig mogen verlaten…)
Zo te zien hoort Bandar er op de foto helemaal bij. Maar hij vertegenwoordigt toch een land waarvan eergisteren 15 onderdanen een aanval op de V.S. hebben uitgevoerd? Hij wist toch van die stortingen en het directe ondersteunen van die terroristen? Hoe kun je er dan zo ontspannen bij zitten? denk je onwillekeurig. Maar zou die aanval wel zo onverwacht voor hem geweest zijn; hij wist toch ook van de leugens van die aanval op Irak, vijand van Saoedi-Arabië? Overigens, niemand lijkt die positie van Bandar te bevreemden. Niemand ziet daar iets merkwaardigs in. Is dat niet ongelofelijk vreemd? Bij het kijken naar die foto ben je eerder geneigd te zeggen: alles verloopt hier volgens plan…
Dat is het moment waarop iedereen die zich serieus met 9/11 bezig houdt opnieuw de schellen van de ogen zouden moeten vallen. Was dát dan de rol van Bandar? Heeft hij zich daarvoor laten gebruiken? Voor die mensen spreekt zo’n foto boekdelen. Zeker nu het probleem van de 28 pagina’s open en bloot op tafel ligt. Het net begint zich te sluiten. Bij steeds meer mensen zullen de lichten opgaan.
Magchiel C. Matthijsen (28.05.2016)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten